Læknablaðið - 01.11.1919, Síða 15

LÆKNABLAÐIÐ
i?3
kunnar þýskar bækur. I forstofunni hékk spjald meS ýmsum góSum á-
minningum um varúð við berklaveiki. Dagbók hans yfir sjúklinga fékk
eg að sjá og var hún meö þessu algenga skipulagi:
Nr. | Dato | Nafn, staða, aldur | Sjúkdóhtslýs. Diagnosis | MeSfcrð | GoldiS | Skuld.
Mikið hefir veriö af því sagt, að norskir læknar hefðu margar bækvtr
aö halda, Eg skoðaði skruddurnar og ekki uxu ntér þær beinlínis í augum.
Mér þótti Dr. Thumer rösklegur maður, kvaðst hann una æfinni vel og
ekki teldi hann áreynsluna meiri en góöu hófi gegndi, enda átti hann véla-
hjól til þess að ferðast á. Sagðist ætíð hafa lagt stund á íþróttir og' væri
það sin besta skemtun að klifra upp á fjallatinda. Atti hann allmikið steina-
safn til minja um þá leiðangra. Þeir hefðu átt að slá sér saman Þórður
Guðjohnsen og Thuner.
Eg hitti þá kennarana í líffærafræði í Uppsölum og Kristjaníu, og leit
á söfn þeirra og allan útbúnað. Þeir tóku mér með allri alúð, og mun
mér lengi minnisstætt allur sá áhugi og vinnugleði, sem mér virtist skína
út úr þeim öllum. Líffærasafnið í Uppsölum er ekkert smáræði og mikið
unnið í þeirri grein. í Kristjaníu hafa öll kenslutæki og líffærasafnið verið
stórlega endurbætt á síðustu árum, svo það má nú heita fyrirtak. Öllu sér-
lega vel komið fyrir. Prosektor Hopstock hefir orðið fyrir þeirri ógæfu,
að geta ekki staðið, fyrir algerðu máttleysi í fótum, eigi að síður kennir
hann líkskurð og líffærafræði, glaður og kátur eins og ekkert hefði í skor-
ist. — Það er mér hvað minnisstæðast úr öllu ferðlaginu, að hvervetna
hitti eg menn, fulla af áhuga, önnum kafna hvern við sitt, kenslu, rann-
sóknir eða ritstörf, Þar sem andinn er slikur, koma framfarirnar af
sjálfu sér,
Af íslenskum íæknum, sem eg hitti, má nefna Gísla Brynjólfsson, Guð-
mund Thoroddsen og Stefán Stefánsson. G. B. hefir mikla praxis í Kbh.
og líður ágætlega. G. Th. hefir unnið á Friðriksbergsspítala siðan hanu
fór héðan og stundað sérstaklega skurðlækningar. Hefir hann nú fengið
ágæta mentun i þeirri grein. S. S. er búsettur í Ars, úti á Jótlandsheiðum.
Hann hefir starfað þar lengi, og getið sér góðan orðstýr, enda er hann
nú ef til vill mestur efnamaður af íslenskum læknum. Hús á hann ágætt,
hefir vandaðan bil til ferðalaga o. s, frv. Eg dvaldi einn dag hjá honum
i góðu yfirlæti og fór stutta ferð til sjúklings með honum í þeim mikla bíl.
G. H.
Smágreinar og athugasemdir.
Trassinn var ekki læknir! Eg hafði illan grun á því, að umferðabókin,
sem send var milli lækna, hefði numið staðar hjá einhverjum trassa. Hall-
dór Kristinsson læknir fann hana hjá bréfhirðingarmanni, sem ekki hafði
sent hana frá sér, og kom henni aftur á flot. ’1 rassinn var ekki læknir!
segir H. Kr., og fór það betur. Er nú vonandi, að hún haldi greiðlega áfram.
Skýrslurnar og prestarnir. í Ágústblaðinu færa 3 læknar sér það til af-
sökunar á því hve síðbúnar ársskýrslur hafa verið, að það hafi staðið