Læknablaðið - 01.09.1920, Qupperneq 6

132
LÆKNABLAÐIÐ
skorið eftir processus spin. frá neÖsta brjóstliS, niSur á os sacrum. SiSan losaði
cg vöSvana frá beininu beggja megin, og dró þá eins mikiö út á bogana og mér
var unt, blæddi þá töluvert, tamponeraði eg meö gaze og undirbatt einstöku æöar;
stöövaöist blóörásin fljótt viÖ þaö. Undan proc. spin. á V. lumballið dró eg spotta
i gegnum húð og vöðva bcggja megin, til marks aS þar fer I. sacralrót út úr canalis
vertebralis, og er gott aS liafa j)að til aS átta sig á. Eg háfSi enga þægilega töng
til að klippa í sundur meÖ bogana, svo aS eg sló þá í sundur með flötuin meitli.
Eg meitlaði i sundur bogana á öllum lumballiðum og gekk það liðlega, án þess að
særa dura. Eg var liræddur um að skemma dura; en á því er ekki svo mikil bætta,
þvi að bilið frá bogunum og inn á hana er meira en eg hélt, og fita nokkur á milli.
Eg lyfti bogunum upp i einu lagi, losaSi i>andvef meS skærum, en lét efri endann
banga fastan viS næsta lið; vafSi svro stykkið inn í steril gaze væJtt í saltvatni, lét
aðstoÖarmanninn þrýsta dálitið á dura í efra sárhorninu, klauf bana síðan sárendanna
á milli, án þess að nokkuð l)læddi að mun, og rann þá út dálítið af liquor cerebro-
spinalis (2—3 matsk.) þrýstingslaust. Þegar eg var búinn aÖ opna dura, sá eg að
eg mundi ekki komast að II. S. nema meö því að klippa dálítinn fleyg úr veggnum
á canalis sacralis, og gerði eg það með vanalegri beintöng.
Eg byrjaði á II. S. (þá var gott að liafa spottann). Eg brá aneurysmanál undir
ræturnar og dró þær þannig upp, en skildi á milli fremiri og eftri rótanna með sondu.
Það var dálítið erfitt að skcra úr mcð vissu, hvað væri eftri og hvað væri fremri
rót, einkum þó neðantil, því að bæÖi er þaÖ, að þegar maður greiöir arachnoideal-
vefinn i sundur, sem heldur þessu rótaknippi saman, þá vilja þær ruglast, enda
mjótt á mununum bvað framar er eða aftar, fyr en ofar dregur, nær mcdulla. En
þegar eg var í vafa, þá fór eg eftir gildleikanum, því aS sensitiva rótin á að vera
gildari en hin. Eg reseceraði þá fyrst II. sacral, siðan V., III. og II. lumbal beggja
megin; tók burtu 1—2 cm. stykki úr hverri um sig; þaÖ verður að taka eins niikið
og hægt er að koma viÖ, ella kvað geta komiö fyrir, aS þær vaxi saman aftur.
Það litið, sem blætt hafði inn í mænuholið, þerraði eg upp með gaze og lokaði
síðan dura vandlega með finum catgut hnútasaumum. LiSbogana lagði eg í situs
fþað er ekki alveg samkvæmt þeim reglum, sem Kocber gefur, því samkv. þeim eru
processus og liðbogar teknir alveg burtu. En mér fanst það vera tryggara og hlífa
mænunni betur, að leggja þá yfir aftur; enda reyndist svo, að þeir greru vel við
aftur). Eg saumaði svo saman fasciuna yfir processus með sterkum catgut þráðum,
mjó mesja lögð á milli vöðvanna og processus beggja megin og húðin saumuð með
málmi (continua). Sterilar umbúðir. Mesjurnar teknar út eftir 2 daga, sárið greri
pr. primam intent. og saumar teknir á 10. degi.
Margir hafa þá reglu, að gera operationina í tvennu lag'i; opna fyrst
alt inn á dttra, tamponera svo, saurna skinniö yfir i bili; optia síöan dura
nokkrum dögitm síöar og skera ])á í sundur ræturnar. Mér finst ekki
ástæöa til aö gera þaö, nema því aö eins aö sjúklingnum veröi mjög mikiö
um skuröinn, eöa blóörás hamli, en svo var þó ekki í þetta sinn. Yfir
höfuö varö ekki vart viö neitt shock, æðin altaf góö og respirationen reglu-
leg. — Þegar operationinni var lokið og búiö aö búa um sárið, var hún
iátin í rúntiö og lögö á bakið, neöri útlimir réttir, dregnir út og snúiö út
á viö, og reynt að halda þeim i jtessum skorðum meö sandpokum. Fyrstu
dagana gat hún ekki kastaö af sér þvag'i og fékk hún þá brátt cystitis, var
hún þá febril ca. 39 stig í vikutíma, en þaö lagaöist svo bráölega meö
lapisinnsprautingu og hún fór aö geta losnað viö það sjálfkrafa.