Læknablaðið - 01.03.1924, Page 11

LÆKNABLAÐIÐ
4t
sjúkdómadeild Ríkisspítalans, sem próf. Rasch er yfirlæknir vi'fi. Skóla-
eftirlit kynti eg mér allmikiö, skoöaöi skóla og var viö skólaeftirlit hjá
Dr. Poul Hertz, sem er yfirumsjónarmaður skólaeftirlitsins í Khöfn og
manna mest hefir átt þátt í aö korna því á þar. Loks fékk eg leyfi hjá
formanni heilbrigðisráösins, Dr. Tryde, til aö taka þátt í „Forísættelses-
kursus for Embedslæger“, sem haldiö var 12.—24. nóv. incl., og var þar
mikinn fróðleik að fá um ýmislegt sem snertir starf embættislækna, auð-
vitaö fyrst og fremst danskra, en flest þó svo að mutatis mutandis gat
þaö alstaöar átt við.
í Danmörku og víst flestum siöuðum löndum, nema íslandi, er læknis-
fræöisprófiö ekki einhlýtt til aö geta orðið embættislæknir, heldur verða
þeir, sem til embætta hugsa, aö taka sérstakt embættispróf í viöbót, til
aö sýna, að þeir kunni grein á því, hvaöa störf embættislæknar hafa á
hendi og hverjar eru skyldur þeirra og réttindi. Svipaöa fræöslu væri
alveg nauösynlegt aö læknar fengju hér, og allri heilbrigöislöggjöf, með
tilheyrandi reglugeröum, „instruxum" o. s. frv., þyrfti aö safna, svo aö
hægt væri að ganga aö öllu slíku á einum staö. Nú er það svo, að hend-
ing ræöur að meira eöa minna leyti hvort viö héraöslæknarnir sjáum
nokkurn tíma eða aldrei þau lög og reglur, sem viö eigum að lifa eftir;
aö minsta kosti kynnast fæstir neinu slíku fyr en eftir að þeir eru komn-
ir í emþætti.
En þetta var útúrdúr; ef til vill segi eg nánar frá þessu embættislækna-
námsskeiði í annað sinn, hér hefi eg að eins ætlað mér aö drepa stutt-
lega á sumt af því, sem eg sá og heyrði á spítölunum viövíkjandi rann-
sókn og meðferð á sjúklingum. Fyrsti læknir danskur sem eg heimsótti
þegar til Khafnar kom, var Dr. Bing, yfirlæknir við innvortis-sjúkdóma-
deild Kommunespitalans, og fór eg í því að ráöum v.inar míns og kollega
Gunnl. Claessens. Bing er meseta ljúfmenni og leiðbeindi mér í hvívetna,
og hann kom mér á framfæri bæði við Dr. Hertz og heilbrigðisráðið.
Á spítaladeild hans er, auk algengrar kliniskrar rannsóknar, jafnan mæld-
ur blóðþrýstingur sjúklinganna og blóö tekiö til að gera Wassermanns-
reaction og rannsaka blóðsykursinnihald. Margt var þar af diabetes-
sjúklingum, og var aðalmeöferöin diæt, en þeir einir, sem þyngst voru
haldnir eða höföu stööugt, og þrátt fyrir stranga diæt, of mikinn sykur
í blóöi — á þaö var öll áherslan lögö, en ekki á þvagsykurinn, sem of-t
samsvarar ekki blóðsykrinum — fengu insulin, sem ekki læknar sjálfan
sjúkdóminn, en er, eins og thyreoidin, að eins specifict symptomaticum, ef
svo má að oröi kveöa. — Viö cystitis- og pyelitis-sjúklinga, sem lika var all-
margt af, er Bing nú að reyna coli-vaccine, en mjög taldi hann vafa-
saman árangur. — Viö pleuritis notar B. mikiö saltlausan diet og chlor-
calcium í stórskömtum, ca. 15 gröm á dag, og lét vel af. Ca Cl^ hugsa
eg að sé enn þá minna notað en vert er; þaö er meðal annars oft ágætt
viö asthma, hefir t. d. hjálpað sjálfum mér betur og fljótar en alt annað,
sem eg hefi reynt. — Viö chlorose og anæmi er nú, eins og kunnugt er,
farið að brúka miklu stærri járnskamta en áður tíðkaðist. Bing brúkar
helst ferrum reductum, 50—75 cgr. þrisvar á dag, segir að það.þolist
vel, og, þótt undarlegt sé, valdi síður hægðatregðu en smærri skamtar.
Við anæmia perniciosa hefir B. stundum reynt lac coctum, 5—'io ccm.
subcutant, og segir hafa gefist vonum betur, og líka við hægfara en