Læknablaðið - 01.11.1933, Page 21

LÆKNABLAÐIÐ
147
er að segja um andardráttinn. Þessu getur farið fram lengur eða skem-
ur, frá nokkrum dögum og upp i marga mánuði og jafnvel ár og er eins
og sumir sjúklingar geti aldrei losnað við beriberi, þó að hann komist
aldrei á verra stig en það, sem nú var lýst og þó sjúkl. geri alt sem
hann getur til þess að fá fullan liata. Þetta er staðreynd og gott að
gæta þess þegar ahugað er orsakasamband sjúkdómsins við B. vítamin.
Langflestum batnar þó á nokkrum vikum. Og þó er þess að gæta, að
sjúkl. getur þegar minst varir fengið banvænar hjartacomplicationir og
þess vegna get eg ekki séð, að rétt sé að kalla þessa tegund sjúkdóms-
ins ófullkomna eða rudimentæra, eins og sumir gjöra, því það er ómögu-
legt að segja um það fyrir fram hvernig sjúkdómurinn muni fara. —
Þessi tegund af beriberi er algengust og því næst
Beriberi hydropica. Oft sér læknir ekki sjúklinginn.fyr en öll einkenni
hafa svo að segja náð hámarki sínu og þó sjúkd. hafi byrjað eins og sagt
er að ofan, sem vel getur verið, þá hefir alt gengið með svo miklum
liraða, að sjúkl. svo að segja vissi ekki fyr en hann var orðinn ósjálf-
bjarga. Sjúkl. eru oftast einkennilegir i framan, andlitið ákaflega breitt
um miðjuna, eins og þeir hafi hettusótt, og í rauninni hafa þeir parotitis
beggja megin. í fljótu bragði ber hér mest á bjúgnum, hann er mestur í
ristum, leggjum og lærum, þar næst i handleggjum og getur verið um
mestan hluta likamans, þó er scrotum og penis að jafnaði bjúglaust.
Þá kemur vatn í serösum holrúmum og ber þar mest á hydropericard og
yfirleitt er hjartað ver leikið en við Ijeriberi simplex. Þó sjúkl. liggi kyr,
er hjartsláttur og andardráttur oft erfiður. Hjartað víkkað til hægri og
öll merki til mitralinsufficiens. Hjartahljóð annars eins og við beriberi
simplex. Þvag mjög litið. Patellarreflexa vantar. Anaesthesiur og eymsli
á leggjum og ef til vill víðar, t. d. fingurgómum, svo sjúkl. getur ekki
hnept hnapp. Sjúkl. á mjög erfitt með að ganga eða getur það als ekki
bæði vegna niæði og máttleysis og vegna þess að bjúgurinn gerir allar
fótahreyfingar mjög erfiðar. Enginn hiti. Matarlyst góð, en-sjúkl. kveink-
ar sér við að borða vegna þess að það eykur þyngslin fyrir hjartanu.
Þetta getur alt haldist óbreytt svo vikum skiftir og getur hjartalömun
gert enda á lífi sjúkl. nær sem er. Oftar batnar honum þó, þá minkar
íyrst bjúgurinn, þvagið eykst og smátt og smátt nær hjartað sér aftur.
Þegar bjúgurinn hverfur, kemur i ljós vöðvarýrnun og tilfinningartruflan-
ir, sem haldast lengi, mánuðum saman. Síðast kemur patellarreflexinn.
Beriberi atrophica, eða paralytica. Eins og tekið er fram að ofan, er
bjúgur eitt af helstu einkennum beriberi, en þó er sú tegund sem nú skal
lýst, frábrugöin hinum að því leyti, að þar eru engin ödem, eða mjög
lítil. Aftur á móti er paralysis miklu illkynjaðri en við hinar tegundirnar.
En málið vandast þó fyrst til muna, þegar að hjartanu kemur, ])ví þar
er svo mikið ósamræmi á milli hinna frægustu höfunda, að furðu gegnir.
Ýmsir halda því fram að við beriberi atrophica beri að jafnaði mjög lítið
á hjartatruflunum og að hinir mörgu, sem sjúkdómurinn verður að aldur-
tila deyi ekki af hjartabilun, heldur af almennri paralysis, þar á meðal
lömun á andardráttarvöðvum (þindinni o. fl.) (Scheube, Kiwiet de
Jonge, Ruge). Aðrir segja þar á rnóti að hjarað sé hér engu 1)etur útleik-
iö en við annan beriberi og að sjúklingarnir deyi víst af hjartabilun.