Læknablaðið - 01.11.1933, Blaðsíða 36

LÆKNABLAÐIÐ
162
í ætt við þann krankleika geri vart vig sig hjá okkur stundum á sumrin,
þegar viS — bundnir sem belja á bás — sjáum, skínandi bifreiöar sumar-
gestanna — starfsfólks hins opinbera og einkafyrirtækja — bruna fram
hjá okkúr í löngum röSum, þarna eru prestar, sýslumenn og* ótal tegundir
af forstjórum og fullmektugum, verslunarfólk og verkamenn, alt útbúi'ö
meö veiöistengur og vasapela, tjöld og alskonar tæki, sólin skín svo á
altsaman, og þaö er nú gott og blessaö, en stundum er einsog geislarnir
sem gægjast inn um gluggann til okkar um leiö, segi eitthvaö á þá leiö
aö það væri leiðinlegt aö viö gætum ekki einhverntíma veriö meö. Þetta
er líklega hálfgeröur skáldskapur, en í alvöru talaö held eg aö yfirmenn
okkar séu búnir aö fá snert af samviskubiti af þessu og vilji gjarnan eins
og aörir góöir húsbændur, láta okkur létta okkur ögn upp á surnrin og
safna kröftum og hugrekki til áframhaldandi stríðs viö sjúkdóma og
dauða, ræö eg jretta meöal annar af því, aö í uppkasti til erindisbréfa
liéraöslækna stendur aö þeir eigi heimtingu á alt aö mánaðarfríi árlega,
en þar er bara sá hængur á, að þeir eigi sjálfir aö kosta þjónustuna heima-
fyrir á meðan, sem sagt, sviftast kaupi þennan mánuö. Því víöasti hvar er
mjög bagalegt fyrir héraðsbúa aö þurfa að sækja til nágrannalæknis,
ef um lengri tíma er aö ræöa, vanalega er töluvert þéttbýli þar sem lækn-
ir er búsettur og niargt getur komið fyrir hvern sólarhringinn, sem
óþægilegt væri og kostnaðarsamt aö fara með í næsta læknishérað. Sums-
staöar hagar svo til aö praktiserandi læknir er viö hlið héraöslæknis,
mundi hann þá, að öllu sjálfráöu, gegna fyrir héraðslækni gegn sama
greiða og má því máske draga þau héruö frá, virðast mér þá vera eftir
36—39 héruö. Einn umferöalæknir yrði víst aö duga fyrst um sinn, gætu
þá 12 læknar fengið hálfsmánaöarfrí aö sumrinu til og máske einhverjir
vildu fá frí sitt að vetri til, gætu þá heimsótt vini og vandamenn í kaup-
stööunum og spilað viö þá í skamdeginu, lausir við allar áhyggjur, sumt
af tímanum vildu þeir ef til vill vera heima og læra ýmsan nýjan fróðleik
af hinum margvísa aökomumanni. Til aö draga sem mest úr kostnaöi við
þetta — því kreppa mun vera hjá ríkissjóði — sem víðar, mætti niáske
áskilja vikarnum frítt fæöi og uppihald hjá lækninum og flutning til
næsta héraðslæknis, væru það þá aðeins laun vikarsins, sem ríkissjóður
vrði að greiða. Eitthvaö þyrfti að gera í þessu máli áður en langt um líður.
I. G.
Berklavarnir.
Þrátt fyrir ströng berklavarnalög og ærinn kostnað, fækkar berklasjúk-
dómstilfellum vist litiÖ enn. Vonandi fer nú bráðum að sjást árangur.
En er nú alt gert, sem hægt er aö gera? Nágrannaþjóöir okkar, t. d.
Danir, lieyja miklu viðtækari baráttu gegn berklaveikinni en viö, enda skilst
mér, aÖ þar sé farið aS vinnast mikiS á. Margt af þeim ráöstöfunum gæt-
um viS sjálfsagt tekiS til fyrirmyndar, og þyrfti aS fara aÖ athuga þaS mál.
— En, meÖal annara orÖa, var ekki meiningin aS sérfræ'Singur, — nokkurs-
konar berklavarnastjóri, — yr'Si settur af stokkunum, til eftirlits meÖ sýk-
inni út um land. Er ekki sjálfsagt aÖ senda nú duglegan sérfræ'Öing, t. d.
Helga Ingvarsson, strax í vor af staÖ, og láta hann ferÖast um landiÖ
í nokkur missiri. Eins og nú er hátta'Ö tíÖarfari i seinni tíÖ, er bílfært
um mörg héruÖ landsins næstum því allan ársins hring. Hann yrði aÖ