Kraftur - 01.05.2011, Blaðsíða 5

KRAFTUR 5
VIÐTAL
að halda en létu það vera því þeir héldu sig
hafa náð öllu krabbameininu í leghálsinum
og eitlarnir voru einnig alveg hreinir. Á
endanum töldu þeir það þó ráðlegra, þó svo
að það væri bara fyrirbyggjandi og til að
vera fullkomlega öruggir. Ég fór því í tveggja
mánaða lyfjameðferð, frá byrjun nóvember
2010 og til áramóta.“ Guðbjörg segir að hún
hafi fengið annað áfall þegar hún frétti af
lyfjameðferðinni, sérstaklega þar sem hún
átti ekki von á henni. „Mér fannst minna
mál að fara í aðgerðina, þótt hún hafi tekið
á mjög líkamlega og ég gat ekki staðið
upp í marga daga á eftir, heldur en að fara
í lyfjameðferðina. Mér fannst lyfjameðferðin
alveg svakaleg. Ég var með mikið, dökkt
sítt hár sem ég missti og var mjög þreytt
og veik á lyfjunum. Þá hafði ég aldrei viljað
láta sjást að ég væri með krabbamein eða
sjúklingur því ég vildi ekki láta vorkenna
mér en þarna fór það ekkert á milli mála þar
sem maður var annað hvort með hárkollu
eða klút.“ Guðbjörg tók samt þá ákvörðun
að vinna með lyfjameðferðinni. „Mér fannst
það betra, að komast út á meðal fólks og
hafa einhver verkefni. Það hentaði mér.
Lyfjameðferðin var heldur ekki það löng svo
að ég hafði þrek. Vinnuveitendur mínir veittu
mér allan þann stuðning sem ég þurfti og ég
þurfti ekkert að vinna, ég bara vildi það."
TÓKST Á VIÐ ÞETTA EINS OG
VERKEFNI
En hvernig leið þér tilfinningalega á meðan
þessu ferli stóð? „Þetta var alveg rosalegur
tilfinningarússibani. Ég var bara í sjokki
þegar ég greindist og unnusti minn og ég
vissum ekki alveg hvernig við áttum að segja
fólki þetta. Mér fannst það rosalega skrítið
og bara að heyra þetta orð ,,krabbamein,“
koma út úr munni mínum. En það var ekkert
annað i boði en að takast á við þetta eins
og hvert annað verkefni. Þegar það var ljóst
að ég þyrfti að fara í lyfjameðferðina þá
höfðum við samband við Kraft sem reyndist
okkur mjög vel og við fengum mjög góðar
upplýsingar hjá félaginu. Mér finnst líka
mikilvægt að minna konur á hversu mikilvæg
frumustrokið hjá leitarstöð Krabbameins–
félagsins er. Það getur fyrirbyggt alvarlegt
leghálskrabbamein.
En nú þegar þetta er væntanlega búið, þá líður
mér rosalega vel og finnst óraunverulegt að
þetta hafi gerst. Mér finnst styrkur í því að
hafa tekist á við krabbamein og sigrað það.“
Það var Valgeir Skagfjörð, leikari og
tónlistarmaður, sem aðlagað bókina og bjó
til leikgerðina en í tónlistin í verkinu er eftir
eiginmann Önnu Pálínu, Aðalstein Ásberg
Sigurðsson. „Valgeir fléttaði inn í verkið
tónlist sem Anna Pálína söng á þessum
tíma en hún var þekkt vísnasöngkona. Bæði
lög og ljóð eru eftir mig og fjalla um lífið og
tilveruna,“ segir Aðalsteinn Ásberg.

Hvernig fannst þér að komast í kynni við
Ótuktina aftur? ,,Það eru sjö ár síðan bókin
kom út en hún hefur staðist vel tímans
tönn og mér hefur fundist gaman að koma
að þessu verkefni. Ég tel verkið vera þarft
innlegg inn í umræðuna.“
Anna Pálína var virt og dáð af mörgum,
bæði sem vísnasöngkona hérlendis sem
og á Norðurlöndum og fyrir lífskraft sinn
og óvenjulegt viðhorf gagnvart veikindum
sínum. Hún skrifaði bókina Ótuktina árið
2004 og lýsti þar vangaveltum sínum, innstu
hugsunum og tilfinningum á meðan hún
lifði með krabbameinið. Með jákvæðni og
æðruleysi tókst hún á við hvert verkefnið á
fætur öðru og söng inn á plötur, hélt tónleika
fyrir börn og fullorðna og kappkostaði að
njóta lífsins. Sýningin Ótuktin er eins og
bókin, full af mannkærleika, von og þakklæti
til lífsins.
Það var Katla Margrét Þorgeirsdóttir sem fer
með aðalhlutverkið í sýningunni en Valgeir
Skagfjörð sá um píanóleik.
ÓTUKTIN Á SVIÐ
ÓTUKTIN EFTIR ÖNNU PÁLÍNU ÁRNADÓTTIR Í IÐNÓ, SEM LÉST
RÚMLEGA FERTUG AÐ ALDRI ÚR KRABBAMEINI.
,,Mér fannst það rosalega skrítið og bara að heyra þetta orð ,,krabbamein,“
koma út úr munni mínum.“