Læknablaðið - 01.02.1949, Page 14

4
LÆKN ABLAÐIÐ
nægilegt lengur og fráleitt að
hafa ekkert til vara, til þess að
geta annað nauðsynlegustu
geislunum ef bilun verður. Eng-
in vistarvera er fyrir radium-
sjúklinga, sem ganga að heiman
í meðferð, og ekki hefir deildin
enn sjúkrarúm til umráða fyrir
sjúklinga í geislnlækningum. —
Dr. Claessen var vel ljóst, að
umbóta þurfti að þessu leyti,
en það er í mörg horn að líta
í okkar litla þjóðfélagi, svo að
nauðsynlegar framkvæmdir
verða oft að bíða vegna fjár-
skorts.
Fyrir ötula forgöngu dr.
Glaessens og stofnun radium-
sjóðsins, fékkst radium til lækn-
inga 1919. Það var ómetanlegur
sigur og því l'é vel varið, sem
fór til kaupa á því. Um áramót-
in 1930—31 flutti röntgendeild-
in og radiumstofnunin í Land-
spítalann.
Dr. Claessen kenndi stúdcnt-
um röntgenfræði. Honum var
kennslustarfið mjög hugleikið,
enda var það stór þáttur í skap-
gerð hans, að fræða aðra og
miðla af þekkingu sinni Honum
vareinnig sýnt um það að benda
öðrum á viðfangsefni. Fyrir-
lestrar hans urðu síðan undir-
staða að bók lians: Röntgen-
diagnostik, sem kom út hjá
Munksgaard í Khöfn 1940. Auk
doktorsritgcrðar um sullaveiki,
sem hann varði við háskólann
í Stokkhólmi 1928, hefir hann
skrifað fjölda x-itgex'ða í ei'lend
tímax’it. Hann kynnti sér nýj-
ungar í ritum, eix þó sérstak-
lega með utanfei’ðum, og það
seirx horfði til framfara í rönt-
gentækni, var notfært þegar í
stað.
Starfsfólk röntgendeildarinn-
ar saknar dr. Claessens mjög
mikið, því að liann var óvenju-
lega góður liúsbóndi. Hann bar
liag þess fyrir brjósti, og með
sinni fáguðu og Ijúfmannlegu
framkomu ávann hann sér virð-
ingu alli’a.
Gísli Fr. Petei-sen.
Dr. Gunnlaugur Claessen var
kunnur meðal í’öntgenlækna
erlendis, enda hefir hann skrif-
að fjölda gi-eina í erlend tíma-
rit og var í ritstjórn Acta
Radiologica. 1 því tímariti hirt-
ist minningargrein unx hann,
eftir pi’óf. Gösta Forssell, hinn
kunna sænska In’autryðjanda
röntgenvísindanna. Dr. Claessen
var náinn vinur hans frá þeim
tíma, er hann dvaldi í Stokk-
hólmi, til þess að undirbúa sig
fyrir í’öntgenstarfið og liélzt sú
vinátta æ síðan.
Forssell gei'ir svo í’ækilega
gx-ein fyi-ir störfum Dr. Claessen
og mannkostum, að ástæða
þykir til að birta greinina les-
endunx Læknablaðsins, og fer
hún hér á eftir í Ixýðingu Gísla
Fr. Petei’sen og Ólafs Geii’s-
sonai', aðeins sleppt kafla, sem