Læknablaðið - 01.02.1949, Blaðsíða 16

6
LÆKNABLAÐIÐ
ingu á röntgeneinkennum lið-
sjúkdóma í syringomyeli.
Áður en farið var að nota
röntgenljósmyndir, mælti hann
með röntgenpappír við hópskoð-
anir á lungum vegna berkla-
varna og lagði áherzlu á, að
margt benti til þess, „að víð-
tækar hópskoðanir myndu
valda þáttaskilum og framund-
an væri glæsilegt tímabil al-
mennrar heilsuverndar, í bar-
áttunni við berklaveikina.“
1 fjölda ritgerða hefir Claes-
sen samið hina nákvæmustu og
fullkomnustu lýsingu, sem enn
hefir birzt um röntgengrein-
ingu sullaveikinnar. — Hér
mun aðeins verða bent á
nokkrar athuganir, sem hafa
almenna þýðingu í sjúkdóms-
greiningunni.
Dtbreiðsla sullaveikinnar er
ineiri en almennt er álitið. Hún
er allalgeng í hinum viður-
kenndu sullaveikislöndum, og
landlæg á ýmsum stöðum, en
auk þess finnast stöku sjúkling-
ar alls staðar. Sullurinn getur
fundizt í öllum líffærum, en
þetta snýkjudýr sezt þó aðallega
að í lifrinni, en þar finnast um
það bil 75% af sullunum.
Kalksölt, sem setjast í band-
vefinn umhverfis gamla sulli,
eru mikilvæg í röntgenrann-
sókninni. Kalkskuggarnir koma
oftast fram sem smærri eða
stærri hlutar af skel eða hring-
skuggum.
A Islandi eru lungnasullir á-
kaflega fátíðir. Allir þeir sjúkl-
ingar sem komu á röntgendeild-
ina í Reykjavík og taldir voru
hafa lungnasulli, reyndust við
nánari röntgenrannsókn vera
með lifrarsulli undir jiindar-
bungunni, er höfðu sprungið
inn í lungnapípur. Reynsla
Claessen bendir til jiess, að einn-
ig í öðrum löndum kunni upp-
haflegu sullirnir að vera sjaldn-
ar frá lungum en oft er talið.
Lifrarsullir, sem upphaflega eru
undir þindinni, taka oft á sig
gerfi sulla neðst í h. lunga,
vegna ófullkominnar röntgen-
tækni.
Sullir í beinum eru 1—2%
allra sulla. Tíðastir eru þeir í
mjaðmagrindinni, en þó hafa
þeir sézt í því nær öllum bein-
um. Röntgeneinkennin eru mjög
mismunandi. Beinskemmdirnar
líkjast einatt hverskonar ill-
kynja æxlum, en stundum eru
þær meinleysislegri. Það er góð
vísbending í röntgengreining-
unni, að engin beinrýrnun er í
umhverfinu né heldur þykkni
í beinhimnum.
Kennslubók Claessen í rönt-
genfræðum, „Röntgendiagno-
stik“, er það rit sem Claessen
hefir orðið luinnastur fyrir
meðal annarra lækna á Norður-
löndum en röntgenfræðinga. Sú
hók hefir komið út í tveim út-
gáfum á dönsku (1940 og 1946).
Þessi bók er sérstæð sem
kennslubók í röntgengreiningu,
vegna þess hve ljóst og lipurt