Læknablaðið - 01.02.1968, Qupperneq 65

LÆKNABLAÐIÐ
33
Guðmundur Björnsson:
formaður hússtjórnar Domus Medica
SKÝRSLA
um byggingarkostnað, eignaskiptingu og
stjórn Domus Medica.
Á fundi í húsráði Domus Medica 20 des. sl. var mér falið að
birta í Læknablaðinu skýrslu um byggingarkostnað, eignaskiptingu,
stjórn og annað, er varðar byggingu læknahússins við Egilsgötu 3 í
Reykjavík.
Á þessum fundi voru lagðir fram og ræddir endurskoðaðir reikn-
ingar varðandi byggingarkostnað hússins og samþykkt tillaga um
skuldaskiptingu, en lögmæt eignaskipting hússins hafði farið fram
nokkru fyrr á árinu. Samhljóða tillaga um skuldaskiptingu var sam-
þykkt af stjórn Domus Medica — sjálfseignarstofnun nokkru síðar.
Með þessum samþykktum og lokauppgjöri byggingarkostnaðar
er nú lokið öllum eigna- og skuldaskiptum milli Domus Medica —
sjálfseignarstofnunar annars vegar og Nesstofu h.f. og „Lækna og
tannlækna í Domus Medica“ hins vegar.
Við þessi þáttaskil í sögu hússins þótti tilhlýðilegt að veita lækn-
um landsins upplýsingar um framangreind atriði og þá einkum um
þann eignarhluta Egilsgötu 3, sem er í eigu allra lækna landsins, þ. e.
félagsheimilið. Meðan á byggingunni stóð, voru mjög náin tengsl milli
þeirra aðila, sem að byggingunni stóðu, bæði um fjárhag og stjórn.
Enn þá eru þessi tengsl ekki rofin með öllu, því að hábyggingin (þ. e.
Nesstofa h.f. og „Læknar og tannlæknar í Domus Medica“) og lágbygg-
ingin (þ. e. Domus Medica — sjálfseignarstofnun) eiga enn þá hags-
muna að gæta hvor hjá annarri, eins og síðar verður greint frá, þó
að reikningsskilum sé lokið.
Forsaga læknahússins verður ekki rakin hér, og væri sú saga
þó sannarlega þess virði, að hún félli ekki í gleymsku.
Óþarft er að geta þess, að Bjarni Bjarnason læknir var sá maður,
sem mest hafði beitt sér fyrir byggingu hússins, og brautryðjanda-
starf hans í þágu Domus Medica mun seint verða metið að verðleikum.
Segja má, að bygging Domus Medica marki þáttaskil í félags-
starfsemi lækna. f fyrsta skipti eignast læknasamtökin þak yfir höf-
uðið, en það er frumskilyrði þess, að félagsstarfsemi þeirra þróist til
heilla fyrir læknastéttina sjálfa og heilbrigðisþjónustu landsins í
heild.
Að vísu hafa læknasamtökin, enn sem komið er, ekki frjálsan
aðgang að sínu eigin húsnæði nema að takmörkuðu leyti vegna tíma-
bundinna fjárhagsörðugleika, þar sem leigja verður meginhluta bygg-
ingarinnar í fjáröflunarskyni vegna n,iðurgreiðslu á lánum, sem eru
mjög óhagstæð, eins og síðar verður greint frá. Vonandi rætist úr