Læknablaðið - 01.02.1968, Síða 67

LÆKNABLAÐIÐ
35
fórna. Það skal tekið fram, að gersamlega hefði verið ókleift fyrir
læknasamtökin að reisa félagsheimilið, eins og það er í núveranai
mynd, ef ekki hefði fengizt fjárhagsgrundvöllur frá þeim læknum,
sem reistu hábygginguna og hugðust stunda lækningar í húsinu.
Nesstofumenn og einstakir læknar, sem stóðu að byggingu Egils-
götu 3, áttu sömuleiðis í fjárhagsörðugleikum, meðan á byggingunm
stóð. En með sameiginlegu átaki læknasamtakanna, einstakra lækna
og ekki sízt formanns Domus Medica tókst með velvilja og skilningi
fjármálaráðherra og margra ráðamanna lánsfjárstofnana að fullgera
húsið þrátt fyrir þá staðreynd, að lánsfjárkreppan skall yfir, er hús-
ið var enn þá naumast fokhelt og þeir, sem gefið höfðu vilyrði eöa
loforð fyrir lánsfé, gátu ekki staðið við skuldbindingar sínar. Er því
ekki nema eðlilegt, að læknar og læknasamtökin verði að færa nokkr-
ar fórnir, til þess að unnt sé að standa við lánsfjárskuldbindingar, þar
sem nær öll lán, sem á húsinu hvíla, eru óhagstæð og verða að greio-
ast upp á örfáum árum. Stærsta lánið, sérskuldabréf með ábyrgð rík-
issjóðs og borgarsjóðs, sem að nafnverði er 14.5 milljónir króna, er
aðeins til 10 ára og með hæstu leyfilegum vöxtum. Þess má geta, að
fyrstu aíborgun með vöxtum af þessu sérskuldabréfaláni þurfti að
greiða hálfu öðru ári áður en starfsemi hófst í húsinu. Eins og efnahags-
reikningur (fylgiskjal 5) sýnir, er allmikill hluti lánanna víxillán.
Mér er kunnugt um, að þeir læknar, sem mest unnu að útvegun
lána og sölu skuldabréfa, áttu oft ekki sjö dagana sæla og urðu jafn-
vel fyrir aðkasti vegna þess, að þeir höfðu ekki útvegað lengri og
hagstæðari lán. Nú eru flestir á eitt sáttir um, að betur var vart hægt
að gera. Hitt er annað mál, að leitazt verður við í framtíðinni að i'á
lengri og hagstæðari lán og þá einkum fyrir félagsheimilið, sem er
mun verr stætt fjárhagslega en hábyggingin, eins og sagt verður írá
síðar í þessari skýrslu.
Segja má, að starfsemi lækna hefjist í félagsheimilinu 9. marz
1966, er Læknafélag Reykjavíkur hélt þar aðalfund sinn í fundar-
salnum, sem þá var raunar ekki fullfrágenginn. Var þetta fyrsti fund-
ur, er Læknafélag Reykjavíkur hélt í húsinu, en áður höfðu reglu-
legir fundir að jafnaði verið haldnir í fyrstu kennslustofu Háskólans.
Byrjað var að flytja skrifstofu iæknafélaganna í félagsheimilið
þennan sama dag, en hún hafði áður verið til húsa að Brautarholti 20,
í húsnæði Verkfræðingafélags íslands. Voru þá liðin nálega níu ár
frá því, að skrifstofan var fyrst sett á fót í sambýli við fyrrnefnt félag.
Er læknafélögin fluttu starfsemi sína í Domus Medica, voru ekki
liðin full þrjú ár frá því, að byggingarframkvæmdir hófust.
Verzlunarhúsnæði í félagsheimilinu var leigt út veturinn og vor-
ið 1966 (janúar—júní), og kostuðu leigutakar innréttingu að mestu.
Er verzlunarhúsnæðið leigt til fimm ára, nema einn leigutaki hefur
leigusamning til átta ára. Eignast félagsheimilið fastar innréttingar að
leigutíma loknum.
Starfsemi í hábyggingunni hófst 1. nóvember 1966, en þann dag
tóku læknar þeir, sem stóðu að byggingu hússins, við lækningastofum
sínum, en húsnæði á fyrstu hæð, sem ætlað er fyrir röntgendeild, var
þá ekki tilbúið til afhendingar af hendi byggingarnefndar.