Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2007, Page 26

föstudagur 9. mars 200726 Helgarblað DV
S
unnudaginn þann sem
sminkan á Stöð 2 var
kölluð út fyrirvaralaust
til að sminka íþrótta-
fréttamanninn fyrir
útsendingu, breyttist
líf hennar. Rúna Guð-
mundsdóttir hafði þá
starfað í nokkurn tíma á sjónvarpsstöð-
inni, en hvorki hitt þennan mann per-
sónulega né séð hann í sjónvarpinu.
„Það var nefnilega leitun að meiri
anti-sportista en mér,“ segir hún bros-
andi. Hún bíður mín á Kaffi Mílanó,
komin með heitt súkkulaði með al-
vöru þeyttum rjóma í bolla. „Þegar ég
fór að sminka manninn, Heimi Karls-
son, man ég að ég hugsaði fyrst: „Rosa-
lega er hann með fallega húð...“ Stuttu
síðar: „Rosalega er hann með falleg
augnahár“ og loks „svakalega hefur
hann fallegan munn!“ Svo fór hann í
útsendingu og ég heim.“
En örlaganornirnar spunnu sinn
vef og ekki leið á löngu þar til þau Rúna
og Heimir urðu par. Nú hafa þau geng-
ið lífsveginn saman í sextán ár, eiga
dæturnar Thelmu Rún, 14 ára og Al-
exöndru Aldísi 12 ára. Fyrir átti Rúna
soninn Guðmund Magna, sem hún er
líka afar stolt af.
„Guðmundur Magni starfar sem
kvikmyndatökumaður í Bretlandi og
hann hefur fengið ótrúlega spennandi
verkefni. Hann vann við upptökur á
myndbandi hljómsveitarinnar Oasis
og hefur ferðast um allan heim. Nú er
hann nýkominn heim frá Suður Afríku.
Hann vann líka við myndina „Síðasti
bærinn í dalnum“, þannig að heimur-
inn allur er vinnustaður hans. Og hann
hefur gefið mér tvö barnabörn!“ segir
hún stolt.
Fékk fleiri á sýningu sína en Tom
Jones
Þegar ég kynntist Rúnu fyrst var
hún ungur og metnaðarfullur snyrti-
fræðingur. Árið var 1978, og þá var
ekki haldin sú sýning eða fegurðarsam-
keppni á landinu að Rúna kæmi ekki
þar við sögu.
„Ég var í snyrtivörugeiranum í
rúm fimmtán ár,“ segir hún. „Ég sá um
snyrtivörudeildina hjá Stefáni Thorar-
ensen, þannig að ég var mikið í snyrti-
vöruverslunum að kynna og selja vör-
urnar frá Elizabeth Arden. Til þess
fyrirtækis sótti ég svo námskeið með
reglulegu millibili. Ég gerði nokkuð af
því að sminka fyrir forsíður á Nýju lífi
og í tískuþáttunum þeirra og sá jafn-
framt um förðun á fegurðarsamkeppni
Íslands, ungfrú Reykjavík og Ungfrú
Suðurnes.”
Það var á þessum uppgangstíma
Elizabeth Arden varanna á Íslandi
sem Rúna fékk þá snilldarhugmynd
að halda Konukvöld á Hótel Íslandi,
líklega það fyrsta sinnar tegundar á
landinu. Árið var 1992, Sigga og Grétar
sungu „Nei eða já“ í Eurovision og Tom
Jones var farinn. Enda eins gott. Hann
hefði kannski orðið svekktur hefði hann
vitað að Rúna Guðmunds fékk fleiri á
sína sýningu en hann!
„Já það var nokkuð fyndið þegar yf-
irþjónninn á Hótel Íslandi sagði mér
að ekki einu sinni Tom Jones hefði náð
sautján hundruð gestum í húsið!“ seg-
ir hún skellihlæjandi. „Þetta voru góð-
ir tímar.“
Ástarsaga í bresku þorpi
Rúna vakti eftirtekt á þessum árum,
bæði fyrir glæsileika og dugnað. En
svo hvarf hún af sjónarsviðinu og þeg-
ar hún birtist aftur níu árum síðar var
hún ennþá jafn falleg – en nú orðinn
miðaldafræðingur.
„Okkur Heimi fannst kominn tími á
að prófa að búa í útlöndum,“ segir hún.
„Því miður er það þannig að maður
getur orðið þreyttur á Íslandi, aðallega
ókurteisinni og spillingu í stjórnmál-
um. Við fluttum því í lítið þorp rétt fyr-
ir utan Hull. Heimir var fyrirvinnan og
ég var heimavinnandi húsmóðir fyrsta
árið.“
Ekki það að henni hafi leiðst það
starf. Húsið sem þau bjuggu í var eins
og klippt út úr Agöthu Christie kvik-
mynd, byggt árið 1740 af vellauðugum
kaupmanni. Það byggði hann handa
konunni sem hann elskaði.
„En hún sveik hann“, segir Rúna og
fær sér sopa af kakóinu, sem hún segir
það besta sem hún hafi fengið á veit-
ingahúsi um árabil. Við dettum ofan í
rómantík, brostnar vonir og drauga-
Metnaðarfullur miðaldafræðingur
Fallegur miðaldafræðingur
„Ég vissi alltaf að draumur minn
myndi rætast,“ segir rúna.
Snyrtifræðingurinn
sökkti sér niður í fróð-
leik um egypsk fræði
milli þess sem hún snyrti
fólk. Hún hafði átt sér
þann draum að verða
fornleifafræðingur, en
lífið stýrði henni í aðra
átt. Þegar Rúna Guð-
mundsdóttir flutti til
Bretlands með manni
sínum, Heimi Karlssyni
sjónvarpsmanni, komst
hún að því að draumur-
inn var ekki dáinn; hann
hafði aðeins legið í dvala.
DV mynD GúnDi