Læknablaðið - 15.11.1993, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ
363
Tafia V. Samanburður þeirra sem ekki reykja og höfðu lágt kólesteról (hópur 1) við reykingamenn með lágt
kólesteról (hópur 4).
Hópur 1 Reykir ekki Hópur 4 Reykir p-giidi
Fjöldi 38 30
Aldur (ár) 47 ±6 48 ±6 em
Kólesteról (mg/dl) 195 ±19 192 ±24 em
Þríglýseríð (mg/dl) 94 ±66 102 ±49 em
Fyrir áreynslu
Púlstíðni (sl./mín.) 78 ±13 85 ±15 <0,1
Blóðþrýstingur (mm Hg) 125 ±12 127 ±14 em
ABI hægra megin 1,14± 0,07 1,10± 0,08 <0,1
ABI vinstra megin 1,13± 0,08 1,11± 0,07 em
Mesta tíðni hægri nára (kHz) 3,9 ±1,1 3,6 ± 1,2 em
Mesta tiðni vinstri nára (kHz) 3,7 ± 1,0 3,4 ± 0,9 em
Eftir áreynslu
Púlstíðni (sl./mín.) 114 ±17 122 ±15 <0,1
Blóðþrýstingur (mm Hg) 139 ±16 147 ±19 em
ABI hægra megin 1.08+ 0,1 1,01 ± 0,1 <0,01
ABI vinstra megin 1,05± 0,09 0,97± 0,12 <0,01
Mesta tíðni hægri nára (kHz) 4,9 ± 1,3 5,7 ± 1,6 <0,05
Mesta tíðni vinstri nára (kHz) 4,6 ± 1,5 5,5 ± 1,7 <0,05
em=ekki marktækt
1 khz=1000 rið
ABI=ökkla/upparms hlutfall
eða blóðþrýstingi í hvfld. Hjartsláttartíðni
reykingamanna var hins vegar marktækt aukin
í hvfld. Þessi munur hélst eftir áreynslu og
þá varð blóðþrýstingur þeirra sem reyktu
greinilega hærri. Ökkla/arms hlutfallið
(ö/a) var sömuleiðis hærra í hvíld meðal
reyklausra og varð munurinn enn greinilegri
eftir áreynslu. Einng jókst blóðrennslishraði
(topphraði) í náraslagæðum reykingamanna
úr 1,2 í 1,7 m/s við áreynslu á meðan
rennslishraðinn varð mestur 1,4 m/s hjá þeim
reyklausu (p<0,05).
Tafla III sýnir samanlögð áhrif reykinga og
kólesteróls á blóðflæði og blóðþrýsting. Hér
voru bornir saman annars vegar menn, sem
ekki reyktu og voru með lágt kólesteról,
og hins vegar reykingamenn með há gildi
kólesteróls, það er að segja hópar 1 og 3.
Það var því eðlilega mjög marktækur ntunur
á kólestrólgildum hópanna en ekki reyndist
munur á hjartsláttartíðni. Greinilegur munur
var hins vegar á blóðþrýstingi bæði í hvíld
og eftir áreynslu. Ö/a-hlutfallið var einnig
greinilega lægra meðal reykingamanna, þótt
það lækkaði í báðum hópum eftir áreynslu.
Munur á blóðrennslishraða kom hins vegar
ekki í ljós. Þar sem hópur 2 var fámennur
verður erfiðara að sýna fram á marktæk p-
gildi.
Tafla IV metur áhrif reykinga á blóðþrýsting
og blóðrennsli í ganglimum karla þar sem
allir höfðu hátt kólesteról (hópar 2 og 3).
Eins og taflan sýnir var ekki munur á
aldri, blóðfitugildum eða púlshraða, en
blóðþrýstingur var aftur greinilega hærri
meðal reykingamanna eftir áreynslu. Ö/a-
hlutfall reyndist marktækt lægra meðal
reykingamanna. Blóðrennslishraði var einnig
aukinn meðal reykingamanna en munurinn
var þó ekki tölfræðilega marktækur, sennilega
vegna fárra einstaklinga í hvorum hópi.
Tafla V sýnir áhrif reykinga á karla með lág
eða eðlileg kólesterólgildi (hópar I og 4).
Ekki var munur á aldri eða blóðfitugildum
en púls var hraðari í hvfld og eftir áreynslu
meðal þeirra sem reykja. Munur á ö/a-
hlutfalli reyndist verulega marktækur eftir
áreynslu í þessum hópum og blóðrennslishraði
var greinilega aukinn í náraslagæðum
reykingamanna.
Að síðustu var gerður samanburður á áhrifum
kólesterólgilda án tillits til reykinga (tafla VI).
Blóðfita, bæði kólesteról og þríglýseríð eru
marktækt mismunandi í þessum hópum karla.
Hins vegar kom ekki fram raunverulegur
munur í mælingu á púlsi, blóðþrýstingi eða
blóðrennslishraða hjá þessum mönnum í hvfld
eða eftir áreynslu. Ö/a-hlutfall breyttist ekki