Kjarninn - 13.03.2014, Qupperneq 16

04/06 Sjávarútvegur
sig við þá tillögu. Ekki hefur reynst mögulegt að nálgast
upplýsingar um hvað fólst í tillögu Evrópusambandsins en
heimildir Kjarnans herma að sú hlutdeild sem Íslendingar
vildu fá í veiðunum hafi verið samþykkt og heildarafli
verið aukinn frá því sem áður var stefnt að. Norðmenn gátu
ekki sætt sig við þessa niðurstöðu og þar við sat. Ekkert
samkomulag náðist. Þangað til í gær.
Þá staðfesti Evrópusambandið að það, Noregur og Fær-
eyjar hefðu náð samkomulagi án aðkomu Íslands. Damanaki
sagði í tilkynningu að samkomulagið væri merkur áfangi
í fiskveiðistjórnun og að Íslendingum yrði gert kleift að
gerast aðili að samkomulaginu í náinni framtíð. En þá þarf
vitanlega að vera samningsgrundvöllur, sem virðist ekki til
staðar eins og er.
Þrennt orsakaði afstöðu norðmanna
Sigurgeir Þorgeirsson, formaður íslensku sendinefndar innar
í viðræðunum, segir að þrennt hafi orsakað afstöðu Norð-
manna í samningsviðræðunum við Ísland. „Í fyrsta lagi gátu
þeir ekki sætt sig við hlutdeildina sem við áttum að fá. Í öðru
lagi var ágreiningur um heildaraflann. Og í þriðja lagi sner-
ist þetta um veiðar við Grænland.“ Sigurgeir segir að íslenska
sendinefndin og aðrir sem sátu við samningaborðið hafi
verið algjörlega óviðbúnir kröfum Norðmanna um takmörk á
Grænlandsveiðar annarra. „Þetta var í fyrsta sinn sem þessi
krafa kom fram. Norðmenn buðu upp á tvo valkosti. Helst
vildu þeir að öll strandríkin sem ættu aðild að samningum
bönnuðu sínum skipum að veiða í lögsögu ríkja sem væru
ekki aðilar að samningnum, sem í þessu samhengi átti bara
við um Grænland. Ef það gengi ekki vildu þeir að veiðarnar
drægjust frá heildarkvóta viðkomandi lands.“
Bæði Ísland og Evrópusambandið eru með samninga við
Grænland um fyrirkomulag veiða sinna í lögsögu landsins.
Því kom ekki til greina af hálfu ríkjanna að gera bindandi
samning um veiðar við Grænlandsstrendur án þess að tala
fyrst við grænlensk stjórnvöld.
Sigurgeir segist ekki geta fullyrt um hver af kröfum