Kjarninn - 13.03.2014, Síða 65

04/05 piStiLL
Hvaða áhrif getur slíkur slugsaskapur haft á barn á
þessum aldri?
Getur verið að þörf einstakra starfsmanna fyrir að
eiga síðasta orðið sé farin að yfirskyggja réttarstöðu
hælisleitenda?
Getur verið að það þurfi ekki síður að betrumbæta
ríkjandi menningu í Útlendingastofnun eins og að standa
vörð um svonefnda þjóðmenningu?
Hvernig skilgreina embættismenn orðið hættuástand?
Það þykir ekki ástæða til að veita konunum hæli af
mannúðar ástæðum en hvernig skilgreina embættismenn
orðið mannúðarástæður?
Skiptir máli að framkvæmdastjóri Rauða krossins geri
athugasemdir við niðurstöðuna?
Getur verið að undrun almennings sé merki um að
synjunin byggi ekki á traustum grunni?
Nú á að vísa konunum úr landi eins fljótt og auðið er svo
ég spyr: Hvort er það amman eða litla stelpan sem er svona
hættuleg að íslensk stjórnvöld geta ekki beðið boðanna að
reka þær burt af heimili þeirra?
Af hverju getum við sem þjóð ekki leyft konunum að búa
á Íslandi?
Dómgreindarbrestur
„Börnin mín eru hér,“ sagði Susana í viðtali við Ríkis-
útvarpið. „Ég á enga að í Kólumbíu, hvað ætti ég að gera
þar? Fari ég þangað bý ég við sömu hættur og dóttir mín
gerði.“ Hvaða ástæðu hafa íslensk yfirvöld til að efast um orð
hennar?
Meðan þetta var skrifað birtist frétt á vef Eyjunnar þess
efni að Hanna Birna vilji að málið fái flýtimeðferð. Nú er
bara að vona að niðurstaðan úr þeirri flýtimeðferð verði
landi og þjóð til sóma og konunum til góða. En eins og
stendur verður þeim gert að bíða við áframhaldandi óvissu
meðan innanríkisráðuneytið fjallar um málið. Á meðan á
því stendur neyðast þær til að búa í Reykjanesbæ, fjarri
ættingjum sínum og án réttar til atvinnu, nema að ströngum