Nýtt S.O.S. - 01.10.1958, Qupperneq 11

Nýtt S. O. S. 11
France er nærstaddnr og bátverjar draga
hjónin upp úr sjónnm. í New York fá
lijónin þær óhugnanlegu fréttir, að Norma
Titla, dóttir þeirra, liggur á sjúkrahúsi í
Boston, höfuðkúpubrotin. Hún gengur
þar undir nafninn „Óþekkta prinsessan."
Læknarnir fengu ekki aðgert. Barnið
dó í þann mund, er foreldrarnir komu í
sjúkrahúsið í Boston.
Gæfan er hliðhollari leikkonunni Ruth
Roman. í allri ringulreiðinni týnir hún
barni sínu fjögurra ára. Þegar hjálparskip-
in lögðu að hafnarbökkunum í New York
leitaði luin að barni sínu í sárustu ör-
væntingu. Móðirin fann barn sitt um borð
í Stockholm. Það stóð í afturlyftingu ski]is-
ins einmana og grátandi. —
Slíkir atburðir, sem hér hefur verið
sagt frá, gerast oft, er skiptapa ber að
höndum. En olt gerist það, undir svip-
'uðum kringumstæðum, sem talizt getur
hreint undur. Frá þeirri lilið \'erður nú
sagt að nokkru, og verðum vér þá að
hverfa aftur til þeirrar stundar, er árekst-
urinn varð.
*
Það \'ar kl. 23,20, nákvæmlega tiltekið,
er allar klukkur um borð í Andrea Doria,
'er gengu fyrir rafmagni, stönzuðu. A
þeirri stundu renndj stálbáknið Stock-
holm inn í skrokk Andrea Doria. Þá eyði-
lögðust hinir glæsilegu svefnklefar nr. 46,
52, 54, og 56 á II. farrými.
í svefnklefa nr. 52 bjó herra Gamillo
Cinanfarra, Spónarfréttaritari „New York
Times“, er hafði nýlokið handriti af frá-
'sögn um vesturför Andrea Doria. Kona
hans, Jane Gianfarra, liggur í rekkju sinni,
er var út við skipssúðina. Herra Cianfarra
er í þann veginn að leggjast til bvíldar
í rekkju sína, er var fjær súðinni, er stefni
Sfockholms þrýstist inn úr skipsbyrðingn-
um. Herra Cianfarra er kraminn til bana
á broti úr sekúndu. Kona hans er inni-
lokuð milli brostinna stálplatanna og er
\arla fær um að hrópa á hjálp. í næsta
klefa, nr. 54, eru tvær dætur frú Cionfarra,
Joan Cianfarra, átta ára gömul og hálf-
systir hennar, Linda Morgan, barn frú
Cianfarra af fyrra hjónabandi. í sömu
andrá og faðir Joan litln lætur lífið, lúk-
ast stálplöturnar um hana. En Linda Morg-
an liggur í rúnri sínu út við síðuna, sem
er miðdepill þeirra válegu atburða, sem
nú eu að ske, þar sem stálplöturnar láta
undan eins og pjátur, rengur leggjast
saman, er risaskipið borar sig tíu metra
inn í Andrea Doria.
Rekkjan með sofandi barninu lyftist
upp, þrúgast milli brostinna þverbita inn-
anum járnbúta og brak ýmiskonar. Og í
rúmi sínu lendir barnið undir akkerinu,
sem er þyngra en eimlestanagn.
Allt í einu byrjar að braka og bresta
að nýju. Stockholm er að draga trjónuna
út úr „sárinu", sem liann kom á Andrea
Doria. Hann rífur nreð sér þúsundir kílóa
af stáli og járni. Og með öllu þessu stál-
braki berst Linda litla, sem horfið 1' kring
um sig með angist í augunum og spenn-
ir greipar eins og í bæn.
Kaldnr vindurinn næðir um sóttheitt
höfuð Lindu. Stockholm fjarlægist hið
dauðadæmda skip.
Hásetinn \Yrnabe Polanca Garcia, Spán-
verji, er var ráðinn háseti á Stockholm,
skríður varlega um rústhrúguna á fram-
skipinu til jiess að aðgæta, hve miklar
skemmdirnar eru. Þá heyrir hann barns-
grát. Með mikilli varkárni þokar hann
sér áfram í rústunum. Eramskipið líkist
einna helzt dragspili, sem hefnr lagzt sam-
an.
Þarna — alveg fremst og efst í hrúg-