Nýtt S.O.S. - 01.10.1958, Blaðsíða 19

Nýtt S. O. S. 10
4,24. Um borð hjá oss eru 425 farþegar
af Andrea Doria.“
Nokkrum mínútum síðar kemur skeyti
frá skipi ameríska strandgæzluliðsins: „Kl.
4,33. Strandgæzluskipið „Kelly“ til Stock-
holm. Erum með lækni urn borð. Verðum
komnir til yðar eftir klukkustund.“
Ue de France hverfur í vesturátt. Síðasta
loftskeytið frá skipinu vekur gleði, en
reynist því miður ekki sannleikanum sam-
kvæmt: „Kl. 4,38. Ile de France til allra:
Öllum farþegum bjargað Höldum til
New York með ítrasta hraða. Engin frek-
ari aðstoð nauðsynleg."
Þessi orðsending er að vísu rétt að því
leyti, að þeir, sem látizt hafa, þurfa ekki
á neinni aðstoð að halda. í fyrstu er til-
kynnt, að sex manns hafi farizt, þá átta. En
í Jrann mund, er Ile de France kemur
til hafnar í New York, er tala hinna látnu
50. Einn háseti á Stockholm lét lífið. Hann
svaf í klefa sínum fremst í skipinu, er
áreksturinn varð. Fjögurra annarra skip-
verja er saknað.
Skipstjóranum á Stockholm er ekki rótt
í skapi. Fjögur hundruð manns um borð
auk þess fjölda, er fyrir var! Lestirnar
fullar af sjó! Stefnið gereyðilagt og plöt-
ur í skipinu ef til vill eyðilagðar undir
sjávarborði.
Hann sendir loftskeyti til New York:
„Skip mitt hefur orðið fyrir miklum
skemmdum. Stefni eyðilagt. Lestarrými
full af sjó. Munum þó geta siglt til New
York. 425 farþegar af Andrea Doria um
borð. Biðjum um fylgd.“
Næstum samtímis tilkynnir strandgæzh
an: „875 manns bjargað af Andrea Doria.
425 í Stockholm, 200 í Ile de France, 200
í, Cap Ann og 50 í „William H Thomas“
herflutningaskipi Bandaríkjaflotans.“
Þessi fregn reyndist röng og olli mik-
illi ringulreið í New York, er þúsundir
manna biðu J:>ar ættingja og vina. Tala
J^eirra, er björguðust um borð í Cap Ann
var ónákvæm, eins og eftirfarandi orðsend-
ing frá skipinu gefur til kynna:
„Cap Ann til allra: Við höfum bjargað
168 manns. Fólkið fyllir alla ganga og
stjórnpallinn og veldur nokkrum erfiðleik-
um í starfi. Tveir menn eru mikið slas-
aðir. Margir eru allmikið marðir og sum-
ir hafa fengið taugaáfall. Tveir læknar
um borð. Strandgæzlan hefur leyft okkur
að yfirgefa slysstaðinn. Stefnum til New
York á fullri ferð og áætlum að vera
komnir að Ambrose-vitaskipinu kl. 17.
Ástjórpalli Andrea Doria ríkir nú kyrrð.
Engar skipanir heyrast lengur í hátölurum
skipsins, engin loftskeyti send Fyrir löngu
er slokknað á Ijósaskermi ratsjárinnar.
Stýrimaður stendur en hjá sjálfstýritækjun-
um og biður skipunar, sem kemur ekki.
Mælirinn sýnir 56 gráðu hliðarhalla.
Calamai skipstjóri liggur frekar en stendur.
Hann spyrnir fótunum í lmrðina. Hann
er að hugsa um „Flying Enterprise", sem
hélzt ofansjávar dögunum saman enda Jrótt
það hefði 60 gráðu hliðarhalla. Skipstjór-
inn einn var eftir í skipinu. Hefði óveðrið
ekki skollið á aftur, mundi dráttarbátur-
inn, sem lá í námunda' við skipið, hafa
komið því í höfn!
Nú kemur annar vélstjóri upp í brúna
frekar skríðandi en gangandi.
„Getið þér ekki tæmt olíugeymana?“
spyr skipstjóri. „Olían auðveldar að halda
skipinu ofansjávar...“
„Stockholm hefur eyðilagt olíugeymana“,
svarar vélstjórinn. „Geymarnir eru löngu
tómir.“
Skipstjóri og vélstjóri luigsa nú hið sama:
Ef við hefðum dælt sjó í bakborðsgeymana
eftir að áreksturinn varð.