Ný dagsbrún - 30.03.1969, Blaðsíða 2

Ný dagsbrún - 30.03.1969, Blaðsíða 2
2 NY DAGSBRUN 30. mars; ■....... Eru starfandi sjómenn orönir ótlagar í samtökum sínum? Eftirtaldir menn hafa veriö fulltrúar starfandi sjó- manna á undanfarandi Alþýðusambandsþingum. Þeir hafa markað stefnuna í kjaramálum sjómanna og kjör- ið forystu fyrir þá í heildarsamtökunum: 1. Árni Guðmundsson, salernisvörður á Hótel Borg. 2. Ásgeir Torfason, hafnarverkamaður. Síðustu 40—50 ár í landi. 3. Bergþór N. Jónsson, verkstjóri hjá Gunnari Guð- mundssyni, Þungav.vélum. 4. Björn Andrésson, bóndi, Leynimýri. 5. Björn Pálsson, hraðljósmyndari, Hverfisg. 59. 6. Guðbergur Guðjónsson, húsvörður hjá Trygging- arstofnun ríkisins. 7. Guðmundur H. Guðmundsson, hættur sjómennsku ekki alls fyrir löngu. 8. Jón Helgason, fiskimatsmaður til margra ára. 9. Jón Sigurðsson, form. Sjómannasambandsins. 10. Magnús Magnússon, verkstjóri hjá BÚR á Granda- garði. 11. Óli Barðdal, póstpokagerðarmaður. 12. Pétur Sigurðsson, sumarstýrim. hjá Eimskip, geng- islækkunar- og kjaraskerðingarþingmaður. 13. Pétur Thorarensen, vefnaðarvörukaupmaður. 14. Sigfús Bjarnason, starfsm. Sjóm.fél. Rvíkur. 15. Sigurður Ingimundarson, starfsm. í Áburðarverk- smiðjunni. 16. Sigurður Sigurðsson, bílstj. hjá Landhelgisgæzlunni 17. Skjöldur Þorgrímsson, fisksali. 18. Þorgils Bjarnason, starfsm. í Áburðarverksm. 19. Þórarinn Sigurðsson, verkam. hjá Ríkisskip. „Aftur mun Framhald af bls. 1. minniháttar kjaramál verka- lýðsins. Ráðherra Sósíalistaflokks- ins, LúðvTk Jósefsson, vann að vísu mikilsvert verk í þeirri ríkisstjórn, þ. e. út- færslu fiskveiðilandhelginnar i 12 mílur. Og það er flestra mál, að hann hafi verið dug- mesti sj ávarútvegsmálaráð- herra, sem við höfum haft a. m. k. hin síðari ár. En í hvor- ugt skiptið markaði þátttaka Sósialistaflokksins í ríkis- stjórn nokkurt spor að því marki að breyta framleiðslu- háttum okkar í átt til sósíal- isma. Þátttakan bar að því leyti á sér samskonar merki og þátttaka Alþýðuflokksins fyrr og síðar í valdakerfi is- lenzku auðborgaranna og var á grundvelli þeirra eigin framleiðsluhátta. Flokkurinn var sem sagt smátt og smá£t að fjarlægjast sín uppruna- legu sjónarmið, en nálgast starfsaðferðir sósíaldemó- kratanna. Um forystu flokksins í hinni beinu hagsmunabaráttu verka lýðssamtakanna er nokkuð svipaða sögu að segja. Á harðbýlisárum fjórða áratugsins veitti Kommún- istaflokkurinn örsnauðum verkalýð örugga og mjög skelegga forustu í harðvítug- ustu stéttaátökum, sem orð- ið hafa hér á landi. Þá var ekki hikað við að skýrskota til fólksins og kalla það út á götuna, hvenær sem við þurfti. Með þeim hetjuskap, sem fjölmargir félagar sýndu í þessum stéttaátökum öðluð- ust þeir traust fólksins í verkalýðsfélögunum, þannig að Kommúnistaflokkurinn og síðan Sósíalistaflokkurinn náðu forystu í mörgum þýð- ingarmestu verkalýðsfélögum landsins — og síðar forystu í heildarsamtökum verkalýðs- ins. Á síðasta áratug a.m.k. hafa hins vegar starfshættir verka lýðsfélaganna breytzt mjög til hins verra. Nú er ekki á sama hátt og áður skýrskot- Til lesenda ^ramhald af bls. 1. lífskjör fólksins. Það er og annað verkefni þessa blaðs að endurvekja baráttuþrek alþýðunnar og beina sjónum hennar að styrk hennar og hæfni til þess að hrinda af sér álag'j.ham auðvaldsskipu- lagsins. Þessi verkefni vill Ný dags- brún leitast við að rækja og kallar til liðs við sig alla þá, sem vilja leggja þeirri bar- áttu lið. Fyrst um sinn kemur blað- ið út eftir því sem aðstæður leyfa, en stefnt er að reglu- legri útgáfu og öflun áskrif- enda. Ritnefndin. að til fólksins í verkalýðsfé- lögunum. Félagsfundir eru haldnir sem fæstir, og hinum óbreyttu félagsmönnum þann ig haldið óvirkum að mestu. í stað hinnar virku og vökulu stéttabaráttu er reynt að leysa kjaramálin eftir dipló- matiskum leiðum. Forystu- menn verkalýðssamtakanna setjast saman í nefndir og undirnefndir. Þessar nefnd- ir eiga í þrotlausum viðræð- um við nefndir atvinnurek- enda og stjórnarvalda. Ef samt sem áður skerst þann- ig í odda að hafin séu verk- föll, eru þessar nefndir for- ystumanna verkalýðssamtak- anna ofurrólega lokaðar inni hjá sáttasemjara ríkisins, og þar er þeim haldið — svefn- vana — svo lengi, sem þurfa þykir — þangað til tekizt hef ur að fá þá til að slaka á sett- um kaupkröfum — gegn lof- orðum stjórnarvalda um ein- hverskonar „endurbætur“ á aðbúnaði fólksins. Árangur- inn er líka eftir því. Verka- lýðssamtökin eru í stöðugri uarnarbaráttu. Þau eru alveg hætt að gera kröfur um hækk að kaup. Og forystumennirn- ir hampa því sem miklum sigri, ef stjórnarvöldum og atvinnurekendum tekst ekki að koma fram að fullu á- rásum sínum á lífskjör fólks- ins. Þannig var komið forystu flokksins í kjarabaráttunni. Og svo er það lokaþáttur- inn: Barátta forystusveitar Sósialistaflokksins fyrir því að leggja flokkinn niður. Sennilega er það að ein- hverju leyti vanmáttarkennd — og þá um leið viðurkenn- ing á því, að þróun flokks- málanna hafi farið miður en skyldi — sem leiðir forystu flokksins til þess að leita nýrra bandamanna í herbúð- um sósíaldemókrata. Hannibal Valdimarsson haföi ekki hlotið þann stj órn- málaframa, sem honum lík- aði í sínum eigin flokki, Al- þýðuflokknum. Hann var þess vegna reiðubúinn til að reyna nýj ar leiðir og taka upp sam- starf við Sósíalistaflokkinn. Eftir sem áður var hann sami sósíaldemókratinn — og tók ekki í mál að gerast félagi í Sósíalistaflokknum — heldur stillti kröfunni um nýjan flokk. Sanlstarfið við Hannibal og hans fámenna lið var kallað samfylking. En til þess að hann og hans nánustu í póli- tíkinni þyrfti ekki að blettast af „kommúnisma" voru mynd uð sérstök kosningasamtök — Alþýðubandalagið 1 — sem leystu Sósíalistaflokkinn af hólmi, að því er varðaði þátt- töku í almennum kosningum til Alþingis og sveitastjórna. Þannig var Hannibal þá strax gefið undir fótinn með kröfu hans ;im myndun nýs flokks, í stað Sósíalistaflokksins. Á vegum þessara samtaka — Alþýðubandalagsins — var Hannibal síðan hafinn til meiri og meiri áhrifa I hinni sósíalistisku hreyfingu. Fyrir atbeina Sósíalistaflokksins — sem hann þó alls ekki vildi leggja nafn sitt við — komst hann til þeirra „mannvirð- inga“, sem Alþýðuflokkurinn hafði ekki unnt honum.Hann varð ráðherra í „vinstri stjórn inni“ og hann varð forseti heildarsamtaka verkalýðsins. Sósíalistaflokkurinn fylkti um hann liði sinu — skapaði honum pólitískan grundvöll, sem hann að verulegu leyti býr að enn í dag — þrátt fyr- ir það, sem síðar gerðist. En því meira, sem hlaðið var undir Hannibal, því fast- ar sótti hann á um myndun nýs flokks, í stað Sósíalista- flokksins. Forusta Sósíalistaflokksins tók meira og meira undir þessa kröfu — þó lengi væri reynt að hafa á henni yfir- skin samfylkingar. Ég ætla ekki, í þessu greinarkorni, að rekja sögu þeirra átaka, sem um þetta urðu í Sósíalista- flokknum. Aðeins vil eg nefna það, að þegar ekki tókst með lýðræðislegum hætti að brjóta á bak andstöðu Sósíal- istafélags Reykjavíkur gegn myndun nýs flokks, beitti for maður Sósíalistaflokksins ref skák gegn sínum eigin félög- um, til þess að koma á fót grunneiningu nýja flokksins hér í höfuðborginni — og þó enn undir því falska yfir- skini, að um „samfylkíngu ‘ væri að ræða. Þeirri ábreiðu var svo flett af litlu síðar. Al- þýðubandalagið, „samfylking arsamtökin“ var orðið að þeim nýja, pólitíska flokki, sem Hannibal Valdimarsson heimtaði að kæmi í staðinn fyrir Sósíalistaflokkinn. En svo undarlega skipuðust mál- in, að þá vildi Hannibal ekki hafa þar bólfestu — heldur I rær nú að því öllum árum að ; mynda sinn eigin flokk — með tilstyrk þess liðsafla, sem Sósíalistaflokkurinn var búinn að fylkja um hann. En Alþýðubandalagið er staðreynd, sem pólitiskur flokkur — og Sósíalistaflokk- urinn hefur endanlega verið látinn víkja fyrir því. Hversvegna vill Sósíalista- félag Reykjavikur ekki sætta sig við þau málalok — og leggja árar i bát? Það er af nákvæmlega sömu ástæðu og þeirri, sem olli því, að Einar Olgelrsson og fjölmargir aðrir sósialist- ar undu sér ekki í Alþýðu- flokknum, heldur töldu óhjá- kvæmilega nauðsyn að stofna marxistískan flokk. Alþýðubandalagið er ekki marxistískur flokkur. Það er að vísu látið heita svo í lög- um þess, að það sé sósíalist- ískur flokkur — á sama hátt og Alþýðuflokkurinn kallar sig vera það. En sú þróun starfsaðferða, sem varð í Sósíalistaflokknum hin síðari ár — og sem drepið er á hér að framan — mun halda á- fram í Alþýðubandalaginu, með meiri hraða, og leiða það í sömu slóð og Alþýðuflokkur- inn hefur fetað í íslenzkum stjórnmálum: þ. e. að hreiðra um sig eftir mætti í valda- kerfi hins borgaralega þjóð- skipulags — en láta sósíalism ann lönd og leið. Hefur Sósíalistafélag Reykja víkur bolmagn til þess að hefja á ný það merki, sem reist var á sínum tíma með stofnun Kommúnistaflokks íslands? Eg er orðinn gamall maður — og get ekki lofað neinu um það, að mín forusta 1 félaginu dugi til að valda straum- hvörfum í þróun sósíalistiskr- ar hreyfingar í landinu. En við í Sósíalistafélagi Reykja- víkur viljum gera hvað við getum til að halda saman þeim hópi manna, sem er al- vara með það að leysa verði arðránsskipulag auðvaldsins af hólmi. Von okkar er, að sú þróttmikla og athafnasama kynslóð, sem nú er að komast á manndómsárin, fylki sér æ þéttar undir þetta merki — og lyfti innan tíðar því grett- istaki, sem okkur reyndist of- raun. Steingrímur ASalsteinsson. ERTU AÐ BYGGJA? VILTU BREYTA? ÞARFTU AÐ BÆTA?

x

Ný dagsbrún

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ný dagsbrún
https://timarit.is/publication/1026

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.