Ársrit Jóns Bjarnasonar skóla - 01.05.1922, Blaðsíða 14

ilisanda, sem hefir hjálpaö til aö gera hin síöustu ])rjú ár ]>au
skemtilegustu, sem eg hefi lifað.
“Mentun án kristindóms er varasöm”, liafa margir miklir
menn sagt, og aö þetta sé satt, er engin ástæöa til aö efa. Skól-
inn er eitt af þeim beztu verkfærum til þess aö kenna kristindóm,
og ef að þaö hefði veriö meira um krisindóm í mentun heimsins,
þá væri ástandið betra en þaö er. Ef að þetta er satt, þá er
hægt aö segja, aö J. B. skólinn sé sérstaklega góður í þessu til-
liti, því að þar haldast mentun og kristindómur í hendur. Þar
höfum við okkar stuttu morgunbænir, þar sem skólastjórinn
les stuttan kafla úr bibliunni, við syngjum einhvern íslenzkan
sálm og heyrum stutta bæn. Marga góða hugsun hefir skóla-
stjóri vakið hjá nemendum sínum við þessa stuttu morgunbæn
og það hefir hjálpaö okkur á réttan veg. Við höfum líka krist-
indómsfræöslustundirnar, þar sem við aimað hvort lesúm Guðs
orð eða höfum samtal um það. Þessar stundir hafa fært mér
betri skilning kristindómsins heldur en nokkuö annað, og eg
veit, að sambekkingar mínir álita það sama. Eg er vlss um, að
hvergi annars staðar mun eg finna eins hreinan, sannan og ein-
lægan anda kristindómsins, eins og í Jóns Bjarnasonar skóla.
Með þakklæti mun eg ætíö minnast hins andlega styrks, sem mér
veittist á skólanum.
Eitt af því, sem ætti að vera íslendingum dýrmætt; er móö-
urmáliö. Og í Canada ættu íslendingar að halda við sinu móð-
urmáli, en ekki að kasta því burt. íslenzk tunga er mjög fögur
og íselnzkar bókmentir hafa í sér að geyrna margt, sem er undur
fagurt, og íslenzk saga segir frá mörgu, sem íslendingar mega
vera stoltir af. Og það er óþolandi, að íslenzk ungmenni, sem
hér alast upp, séu svift þessum fjársjóði. Eg kann litið í ís-
lenzku og hér um bil alt, sem eg kann í móöurmálinu, hefi eg
lært á Jóns Bjarnsonar skóla, en það bezta, sem skólinn hefir
gefið mér, er löngun til þess að komast betur niður í íslenzku
máli. Að þekking á íslenzku sé bæði skemtandi og fræðandi, er
ekki unt að neita. Það gefur betri skilning á ensku máli og er
eins gott, ef ekki betra, en latínan sem námsgrein. Og við, sem
erum nú að kveðja skólann, erum undantekningarlaust þakklát
fyrir iþað, að hafa gengið í skólann, þar sem okkur gafst kostur
á að læra mál forfeðranna. Samt hefir okkur ekki verið kent, að
við séum neinir út’endingar í Canada. Við tilheyrum Canada
í orðsins fylsta skilningi, elskum Canada og viljum vinna þessu
landi alt það gott, sem við megnum.