Árroðinn : blað Alþýðuflokksfélags Akraness. - 01.01.1946, Blaðsíða 6

6
ARROÐINN
Táknræn dögun
í Dögun og manna á meðal, að boð
okkar hafi verið úrslitaboð af því það
var skriiflegt, og segja 'í því sambandi í
blaðinu, orðrétt: — Hefði eitthvað ann-
að legið fyrir hjá Alþýðuflokksfélag-
inu, hefði viðræðunefnd vitanlega flutt
þessa tillögu munnlega, ef farið væri
eftir venjum um starfsaðtferð'ir við
samninga. — Nú skal ég játa, að ég veit
ekki hvaða venjur kommúnistar hafa
um samninga, umfram það að svíkja
allt sem þeir semja um. Hitt veit ég, að
meðal allra annara manna þykir það
engin goðgá að svara bréfi skriflega.
En hvers vegna gerðu kommúnistar
•ekki gagntilboð? Vegna þess að þeir
ætluðu aldrei á sameiginlegan lista með
Alþýðuflokksmönnum.
Þeir ætluðu sér upphaflega þá dul,
að geta stolið einum vinsælasta fram-
bjóðanda Alþýðuflokksins, og skreytt
lista sinn með honum. Þegar það var
ekki hægt var Alþýðuflokksfélaginu
boðin samvinna, sem fyrir fram var á-
kveðið að aldrei skyldi tekin upp. Síð-
an var það æpt út meðal fólksins að
kratarnir neituðu að fella íhaldið á
Akranesi. Þegar þeir töldu sig hafa
fengið þetta tromp á hendina, sendu
þeir litlausum og óánægðum mönnum,
ólháðan Hsta. Lista, sem sameina átti
allt hið vinnandi fólk í bænum, eins og
þeir munu hatfa orðað það. Jafnframt
því dreifðu þeir út plaggi sem þeir köll-
uðu stefnuskrá sósíalista. A tveim stöð-
um í blaðinu Dögun er beint og óbeint
sagt frá því að stefnuskrá þessi sé
samansett af gömlum og nýjum stetfnu-
og baráttumálum Alþýðuflokksins.
Blaðið segir meðal annars: — Alþýðu-
flokksmenn hafa iðulega haldið því
fram að flest stefnumál sósíalista í
lands og bæjarmálum, væru gömul og
ný baráttumál Alþýðuflokksins. Ekki
skal því neitað að sósíalistar halfa aldrei
hikað við að taka nytjamál inn á stefnu-
skrá sína, og fylgja þeim fram jafnt
fyrir því, þótt annar flokkur kunni að
hafa þau á stefnuskrá sinni. Sósíahstar
grípa fegnir hvert tækifæri sem gefst.
— Já, þannig er stefnuskráin til orðin.
Kommúnistar komu saman framboðs-
lista eftir miklar þrengingar. Hann hlaut
nafnið listi sósíalista og óháðra. Sagt er,
að sætum listans sé nokkuð jafnt skipt
milli kommúnista og óánægðra íhalds-
manna, og þyki kommum þar skærastar
stjörnur hálígerðir uppeldissynir Har-
Blað þeirra kommúnistanna á Akra-
nesi er nú komið í dagsins ljós og ber
nafnið Dögun, og sannarlega er ekki
farið að birta þar af degi, því bókstaf-
lega er ekki eitt einasta nýmæli sett þar
fram. Hvert einasta mál sem þar er
nefnit, hefur áður verið rætt á einhverj-
um stað og í einhverri mynd og máls-
meðferð þeirra kommúnista kemur ekki
aldar Böðvarssonar sem sjálfur segist
einnig vera óháður.
Þannig var samvinnutilboð kommún-
ista fyrirfram ætlað áróðursbragð, sem
nota skyldi á Alþýðuflokkinn.
Um heilindi þessara manna við þá
óháðu skal svo að endingu farið nokkr-
um orðum. Lista þeirra sósíahsta og
óháðra var einu sinni getið í fréttum
útvarpsins. Dögum saman var svo sami
listi auglýstur með bókstaf, en óháðum
sleppt. Síðan er auglýst kosningarskrif-
stofa C-Iistans, lista sósíalista, en ó-
háðum sleppt. Þá kemur kosningablað
listans, Dögun með þrjá eldvígða
kommúnista í ritstjórn. Ekki var stór
hlutur óháðra þar.
Aftur á móti eru hinir óháðu látnir,
atf veikum mætti, fylla dálka Dögunar
undir ritsjá og eftirhti kommanna
þriggja.
Sem dæmi um vilja kommanna um
einingu alþýðunnar við bæjarstjómar-
kosningar í öðrum bæjum, má benda á
Hafnarfjörð og ísafjörð. Þar hefir al-
þýðan haft öll ráð um og ýfir 20 ár.
Fulltrúar fólksins í þessum bæjum hafa
unnið slík afrek, sem löngu eru kunn
öllum landslýð. Hvað gera kommúnistar
í þessum bæjum? Þeir semja við íhald
og hverskyns kvislingalýð til þess eins,
að vinna stjórnum hins vinnandi fólks
allt það tfjón sem þeir geta.
Það er raunar sama hvert vitnað er.
Hlutfverk kommúnista meðal hins vinn-
andi fólks, hvort sem er hér á landi
eða erlendis, er fyrst og tfremst það, og
aðeins það: að sundra af heiliun hug.
H. Sveinsson.
fram á þann hátt, að neinum veðra-
brigðum valdi, hvorki á stjómmála eða
atháfnasviðinu, en eitt vekur þó sér-
staka athygli við lestur Dögunar: að
hvergi er vikið orði að sjálfstæðis-
mönnum, stefnu þeirra eða startfi á
undanförnum árum, heldur ekki að
átökum sem þeir ætli að beitfa gegn
þeim sjálfstæðismönnum, etf listi þeirra,
C-listinn, komi að rnanni eða mönnum
við. kosningarnar 27. janúar. En Al-
þýðuflokkurinn og fulltrúar hans, þá
er öðru máli að gegna, þar er andstæð-
ingurinn fundinn, og til hans er talað
af þeim móði, sem andinn getu-r í té
látið. Og þá kemur í ljós hvert erindi
kommúnistarnir tfelja sig eiga í bæjar-
stjómina.
Þeir hafa engin ný mál að berjast
fyrir. Þeir hafa að engu að finna í
fari og stefnu sjáltfstæðlismanna. En
þeir telja sig þurfa að hnésetja Al-
þýðuflokkinn og stefnu hans. Er þetta
ekki táknræn dögun í stjórnmálasögu
bæjarmálanna á Akranesi?
I „Dögun“ er grein undir nafninu
„Neyðaróp kratanna“. Hún er ekki und-
irskrifuð, en einhver „ég“ verður að
láta staðar numið vegna rúmleysis. Við-
leitfni sýridi þessi vera í skugganum til
gagnrýni á „Greinargerð“ okkar Al-
þýðuiflokksfulltrúanna í bæjarstjóminni
frá líðandi tímabili, og það sem hann
fyrst stöðvast við, eftir að hann segist
hafa tahð atriðin, dregið gamalt frá
nýju og svo frv., er tillaga um að bæj-
arstjórnin beiti sér fyrir eyðingu á rott-
um.
Það er ómerkilegt atriði í augum
þeirra kommúnistanna þó meindýr
nagi í sundur og spilli á allan hátt hús-
um manna, mat og munum; allt slíkt á
að verða óáreitt að þeirra áliti. Ef til
vill þekkja þeir og hafa samúð eða
jafnvel áhuga fyrir meindýrastarfsemi
í íslenzku stjómmálalífi og telja þannig
ferfættu meindýrin tæki til að sætta
fólkið við starfsaðferðir annara mein-
dýra sem þeir hafi áhuga fyrir að beita.
Annað atriðið eru loftvamir. Er það
ekki táknræn Dögun í íslenzkri menn-