Árroðinn : blað Alþýðuflokksfélags Akraness. - 01.01.1946, Blaðsíða 5

ARROÐINN
5
Hvort vilja
eða sundra
Réttur fjórði hluti blaðsins Dögun,
sem kommúnistar á Akranesi gáfu út
18. þ. m., er helgaður mærðarlegu væli
og ásökunum í garð Alþýðuflokks-
manna á Akranesi fyrir það, að þeir
hafi eigi viljað þýðast, að' stilla upp
sameiginlegum lista með þeim við kom-
andi bæjarstjórnarkosningar. 011 þessi
skrif eru þrungin skinhelgi, ragnfærsl-
um og hræsni. Hið eina sem rétt er
með farið, eru bréf þau er fóru milli
f lokksf élaganna.
I svonefndu Sósíalistafélagi Akraness
eru 12 virkir félagar, að sögn eins úr
stjórn þess. A síðastliðnu vori mun
þessi postulahópur hafa byrjað að
undirbúa kosningarnar. Sellufundir
voru tíðum haldnir og stór áform sköp-
Ég hef hér að framan stiklað í stór-
um dráttum á þeim atvinnumálum,
sem leysa þarf hér á Akranesi á næstu
árum og Alþýðuflokkurinn hyggst að
beita sér fyrir í bæjarstjórn Akraness.
Þó .er það Ijóst, að úr meiru er að taka
og fleira bíður úrlausnar sem flokk-
urinn hyggst að vinna að.
Nú mun einhver spyrja, hvernig á
að framkvæma þetta allt án þess að
ofþyngja bæjarbúum með gjöldum. Og
er það ekki nema eðlilegt, því menn eru
uppi með al'ls konar skýjaborgir án
þess að benda á leiðir til úrlausnar.
Það sem við bendum á til úrlausnar, er
fyrst og fremst þetta að bærinn taki
lán ti'l þess að kaupa togara; en von
mín og annara er að togarar verði til
þess að bera uppi aðrar framkvæmdir,
að meira eða minna leyti, en yfirleitt
er til framkvæmda stofnað af lánum í
von um arð til vaxtagreiðslu og afborg-
ana, auk þess sem leitað er stuðnings
Alþingis í tilfellum sem það á við. Að
öðru leyti fresta ég að ræða fjárhags-
hliðina, þar til annað tækifæri gefst,
enda er þetta mál mitt orðið lengra
en ég ætlaðist thl.
G.
þeir sameina
uðust. Hið stærsta var að þurrka út
Alþýðuflokksfulltrúana úr bæjarstjórn
Akraness við næstu kosningar. Sellan
taldi sig búa yfir ótal möguleikum til
að framkvæma verkið, og öllum fljót-
virkari þá heldur en bjóða sameiningu.
Svo leið fram um sólstöður, að ekki
bar frekar til tíðinda. Sellan fékk sitt
sumarleyfi, safnaði kröftum og bjó sig
undir veturinn.
Með haustinu hófst sellustarfsemin
á ný, og var þá þegar lagt til úrslitaorr-
ustu. Auðvitað var sókninni stefnt að
Alþýðuflokknum. Einn skeleggasti full-
trúi þess flokks er Guðmundur Svein-
bjömsson, svo sem kunnugt er. Með
hverju ári sem leið, hefir Guðmundur
vaxið af hverju því starfi, sem hann
hefir tekið að sér, og hefir því óskipt
álit og hylli hvers Akurnesings, hvar í
flokki sem er. Kommarnir kusu nú
nefnd manna og gerðu út til fundar við
Guðmund. Nefndarmenn buðu Guð-
mundi stór boð og góð. Þeir bentu
honum á að ganga í kommúnistafélagið,
enda skyldi hann verða efsti maður á
lista hjá þeim við bæjarstjórnarkosn-
ingarnar. Ef hann vildi þýðast það,
skyldi hann auk þess vaxa að veg og
virðingu. En ,,skjótt bregður sól sumri“.
Guðmundur bað þá, af meðfæddri hóg-
værð að hætta öllum fíflalátum. —
Eftir sumarlanga sefjun og stóra
drauma, varð kommúnistum þetta hið
mesta reiðarslag. Hófust nú viðsjár
miklar og hin mesta ringulreið innan
sellunnar, og kenndi einn öðrum um
ósigur þennan. Fór þó svo að lokum
að postulatalan settist enn á rökstóla.
Leið svo fram um veturnætur og allt
að miðjum nóvember, að fátt gerðist,
annað en það að framkvæmdarstjóri
kommúnistaflokksins Eggert Þorbjarn-
arson, mun hafa komið nokkrum sinn-
um í bæinn með línuslitur, sem jafnan
r.eyndust haldlaus og fúin. Einnig
munu hinir tólf hafa orðið ásáttir um,
að kommúnistar hefðu ekki nægilega
mikið fylgi til þess að standa einir að
framboðslista, eftir að þetta brást með
hann Guðmund. En þess skyldi líka
hefnt.
Svo var það 23. nóv. s. 1. að Al-
þýðuflokksfélagi Akraness barst bréf
frá Kommúnistafélaginu, þess efnis að
leitað var eftir samstarfsvilja um sam-
eiginlega uppstillingu lista við bæjar-
st j órnarkosningarnar. Alþýðuflokks-
félagið hélt þegar fundi um bréfið. Mál-
ið var rætt frá ýmsum hliðum, og voru
skoðanir manna nokkuð skiptar. Ég bar
fram tillögu um að málinu yrði frestað
til næsta fundar, sem haldinn yrði inn-
an fárra daga; taldi málið! þess eðlis, að
mönnum yrði gefinn kostur á að kynna
sér nú ljósar og létu hvort öðru í té
1. desember var svo næsti fundur hald-
inn. Ég hafði framsögu í málinu og
lagði jafnframt til að samstarfinu yrð'i
tekið, með því ég trúði þá að bér væri
boðið af heilum hug.
Nú var fyrir 'hendi vilji beggja aðilja
um sameiginlega uppstillingu. Ekkert
var nú eðlilegra en að félögin gerðu
sér nú ljósar, og létu hvort öðru í té
óskir sínar og krö'fur, sem svo yrði
samið um. Og til þess að flýta fyrir
málinu, bar ég fram þá tillögu að
kommúnistum yrði boðið 3. og 8. sæti
á listanum. Það var samþykkt. Einnig
var kosin þriggja manna viðræðunefnd
til frekari samninga. Nú liðu nokkrir
dagar þar til samningarnefnd frá komm-
unum kallar okkur til viðtals. Þegar
á þann fundi kom, spurðu nefndarmenn
okkur, hvort við hefðum ekki önnur
boð að bjóða en þau, sem í bréfinu
stæðu. Við svöruðum því eðlilega neit-
andi og gátum þess að hér væri um
félagssamþykkt að ræða, sem ekki yrði
breytt nema á félagsfundi. Aftur á móti
spurðum við þá, o'g ítrekuðum spurn-
inguna aftur og aftur, hvort þeir hefðu
ekki gagntillögur eða boð fram að færa,
sem við hefðum vissulega búizt við. Ef
svo væri, værum við reiðubúnir að
leggja þau gagnboð fyrir félagsfund.
En kommarnir svöruðu því neitandi.
Þannig lauk þessum fundi. Nú töldum
við, að þeir myndu senda gagntilboð sín
skriflega. Sú varð þó eigi raunin. Þess
í stað skrifuðu þeir okkur bréf, þar sem
þeir telja boð okkar óaðgengileg úr-
slitatilboð, sem túlki aðeins sjónarmið
annars aðilja og því hafni þeir því.
Þetta er saga sameiningarmálsins.
Kommúnistar gala hátt um það, bæði