Morgunblaðið - 22.12.2011, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 2011
kynnast Eyjamanni eins og Malla
til að skilja Eyjarnar og bestu
einkenni fólksins í Eyjum, rækt-
arsemi við náungann og fjöl-
skylduna og brennandi áhuga
fyrir hag samfélagsins alls.
Eddi var afi eins og þeir gerast
bestir. Reglulega rakst maður á
hann með barnavagninn með
bros á vör og aldrei var hann
flottari en þegar jafnvel öll
barnabörnin voru með honum á
flandri í Eyjum, í sundi eða á
glæsilegu heimili þeirra hjóna.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast Edda og Siggu
og afkomendum þeirra. Við Hall-
dóra sendum Siggu og fjölskyld-
unni allri okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi minningin um
merkan og góðan mann lifa.
Þór Sigfússon.
Með Eyjólfi Martinssyni er
genginn vænn maður og góður
drengur. Kynni mín af Eyjólfi
spanna yfir 40 ár. Þá dvaldi ég
um sumartíma í skjóli hjá góðu
fólki í Vestmannaeyjum. Þá vann
ég hjá Ísfélagi Vestmannaeyja hf.
Á skrifstofunni var Eyjólfur sá er
hélt upp aga og reglufestu á með-
an Einar Sigurjónsson fylgdist
með vinnslu, t.d. með því að at-
huga hvernig flökunarvélar unnu
á þorskinum. Svo leið áratugur
og strax í upphafi seinni vistar-
innar eignaðist ég vin í Eyjólfi.
Svo kom í ljós að eiginkonur okk-
ar voru skyldar í ætt Jóns eld-
klerks í gegnum Pál í Arnar-
drangi.
Eyjólfur helgaði Ísfélagi Vest-
mannaeyja hf. lífsstarf sitt. Þar
starfaði hann í full 50 ár og var
heiðraður fyrir starf sitt í þágu
félagsins skömmu fyrir andlát
sitt. Eyjólfi var annt um starfs-
fólk Ísfélagsins og í raun annt um
allt vinnandi fólk í Vestmanna-
eyjum. Hann var í forystusveit
Lífeyrissjóðs Vestmannaeyja í
tæp 40 ár og bar ávallt hag sjóðs-
félaga fyrir brjósti. Þar fyrir utan
var hann fulltrúi Danadrottning-
ar í Vestmannaeyjum í rúm 30 ár.
Fyrir þau störf veitti drottningin
honum dannebrogsorðuna árið
1994.
Í seinni vist minni í Vest-
mannaeyjum áttum við Eyjólfur
gott og farsælt samstarf. Báðir
bárum við hag fyrirtækja okkar
fyrir brjósti með fullum skilningi
á öllum skyldum. Það var þægi-
legt að vera í vinfengi við Eyjólf.
Hann hafði skopskyn, sem féll að
mínum smekk. Einhverjum kann
að finnast skopið kennt við gálga
en hann meiddi engan. Sumir
sögðu að skopskynið hefði komið
frá föðurgarði í Höfn. Eitt sinn
áttum við samstarf í skemmti-
nefnd fyrir 59. árshátíð í AKO-
GES. Við ákváðum að hafa árshá-
tíðina lágstemmda en þegar upp
var staðið gaf hún þeirri 60. ekk-
ert eftir. Eyjólfi var annt um
AKOGES, en þar var hann eitt ár
formaður og síðar heiðursfélagi. Í
íþróttum var Eyjólfur grænn en
blár í stjórnmálaskoðunum. Eitt
sinn ferðuðumst við í hópi með
tvennum öðrum hjónum um
Bandaríkin. Þau voru góðir
ferðafélagar, þau Eyjólfur og
Sigríður Sylvía.
Síðustu þrjú árin voru Eyjólfi
erfið. Oft hefur höfuðið verið
þungt í sjúkdómsstríðinu, stund-
um hlé en svo kom óvætturinn
aftur. Fyrir hálfum mánuði hitt-
umst við á sjúkrahúsinu í Vest-
mannaeyjum. Það var verulega af
Eyjólfi dregið. Honum var stirt
um mál en við vorum sammála
um að vera saman og hlusta á
þögnina. Við vissum báðir hvað
við ætlum að segja, orð voru
óþörf.
Eyólfur var ekki einn með Sig-
ríði Sylvíu konu sinni. Saman áttu
þau 45 góð ár. Kurteisi og mann-
kostir barnanna, Jóhönnu Maríu
og Martins, bera foreldrunum
fagurt vitni. Í barnabörnunum
komu nýir augasteinar.
Hugur okkar hjóna er með
fjölskyldunni, móður Eyjólfs og
systrum hans. Þegar leiðir okkar
Eyjólfs skilur þökkum við Auður
María og dætur okkar þeim hjón-
um vináttu og tryggð.
Farðu vel, vinur. Guð geymi
Eyjólf Martinsson.
Vilhjálmur Bjarnason.
Gull af manni, góðviljaður,
glaðbeittur og hittinn, ráðagóður
með afbrigðum, dýrgripur sem
maður myndi aldrei skipta á fyrir
neitt annað. Hann Eddi Malla var
samnefnari fyrir svo margt, hann
var eins og stórfljótið sem tekur
við mörgum lænum og rennur
síðan í vísum farvegi, magnað en
milt. Allir gleðjast í góðu veðri.
Eyjólfur Martinsson var gott
veður. Það voru alltaf hlunnindi
að hitta hann, þægilegt, hvetjandi
og gefandi. Hann hafði svo
skemmtilega stjórn á skapi sínu,
léttlyndur að eðlisfari eins og allt
hans fólk sem er einn af burðar-
ásum trausts samfélags, en þegar
hann gagnrýndi var það alltaf í
formi spurningar, varfærnislega
en markvisst.
Eddi Malla var svo dæmigerð-
ur Eyjamaður, æðrulaus og fullur
af eldmóði, en ekkert að æsa sig
yfir hlutunum, náttúrubarn og
heimsmaður í senn og hún Sigga
hans var punkturinn yfir lífs-
leiknum þeirra. Það skiptir öllu
að skipaflotinn okkar eigi heima-
höfn. Allir sem kynntust Edda og
Siggu áttu heimahöfn hjá þeim.
Eddi Malla kom aldrei inn á
völlinn með gassagangi. Allt í
einu var hann mættur, klár í slag-
inn og hann kom víða við í þeim
efnum, lagðist á árarnar með
þessum jöfnu og löngu togum
bestu ræðara. Hann var eins og
Oddgeirslögin sem komu frá
himninum um huga tónskáldsins
og slípuðust á safírum Eyjanna.
Hvergi annarsstaðar var þessi
tegund til, einstakt blóm í eyjum
Jarðar.
Það er eins og það hafi hrunið
úr Heimakletti við brotthvarf
Edda langt fyrir aldur fram, en
minningarnar eru sterkar og góð-
ar og þær fylla í skörðin af því að
það er innistæða fyrir þeim, ein-
lægni, væntumþykja og virðing.
Megi góður Guð fylgja vini
okkar á bringi og bekki eilífðar-
innar sem brimar undir sjór, en
blómvöndurinn, fólkið hans ber
merkið áfram, hlýjuna og brosið í
augum og allt sem því fylgir í lífs-
ins melódí þeirra sem áfram anda
þessa heims.
Eddi Malla er mættur á völlinn
í Guðsranninum og fyrirliðinn
gleðst yfir glaðbeittum og ráða-
góðum liðsmanni, gulli af manni.
Árni Johnsen.
Vinur minn Eyjólfur Martins-
son eða Eddi Malla, eins og hann
var ávallt kallaður, er látinn og
hetjulegri baráttu hans við illvíg-
an sjúkdóm er lokið. Eddi ólst
upp ásamt systrum sínum, Rósu
og Emelíu, við ástríki foreldra
sinna, þar sem gamlar og góðar
dyggðir voru í hávegum hafðar.
Að lokinni skólagöngu sinni í
Gagnfræðaskólanum fór hann í
Verslunarskólann í Reykjavík,
þar sem hann naut virðingar
kennara og samnemenda sinna
fyrir fágaða og góða framkomu
og framúrskarandi námsárangur.
Hann hóf ungur störf við fyrir-
tæki föður síns og afa, en fyrir-
tækið sem hét Höfn rak bæði út-
gerð og fiskvinnslu ásamt því að
vera umboðsaðili fyrir Skeljung í
Eyjum. Eddi hóf störf hjá Ís-
félagi Vestmannaeyja árið 1961
og starfaði þar í yfir fimmtíu ár
sem skrifstofustjóri, og sem
framkvæmdastjóri á árunum
1986 til 1991. Hann var um tíma í
stjórn Knattspyrnufélagsins Týs
og í stjórn ÍBV. Í stjórn Lífeyr-
issjóðs Vestmannaeyja, bæði í að-
alstjórn og sem varamaður allt
frá stofnum 1970 til 2008, þar af
formaður árin 1977 til 1981, eða í
þrjátíu og átta ár. Þá var hann í
stjórn Bátaábyrgðarfélags Vest-
mannaeyja um árabil, eða allt þar
til það sameinaðist Trygginga-
miðstöðinni. Hann var einnig í
stjórn Lifrarsamlags Vest-
mannaeyja, í stjórn skipafélags-
ins Jökla hf. og stjórn Samfrost í
Eyjum. Einnig var hann um tíma
í stjórn Sölumiðstöðvar Hrað-
frystihúsanna og í stjórn Verð-
lagsráðs sjávarútvegsins, að
ógleymdu í stjórn Ísfélags Vest-
mannaeyja um árabil. Hann var
meðlimur í Rótary í Eyjum og
Agóges, þar sem hann hafði
gegnt stjórnunarstörfum um ára-
bil og var þar heiðursfélagi. Að
framansögðu má sjá að Eddi naut
ávallt trausts og virðingar
samferðamanna sinna fyrir heið-
arleika, trúnað og tryggð við það
sem honum var falið. Hann var
ræðismaður Dana um árabil, tók
við því af föður sínum, sem lést
árið 1976.
Vinátta okkar Edda hefur
staðið í áratugi. Eddi var mikill
fjölskyldufaðir og sinnti fjöl-
skyldu sinni af mikilli alúð. Jafn-
framt var hann í góðu sambandi
við frændfólk sitt og vini. Við
Eddi ferðuðumst mikið saman,
bæði heima og þó sérstaklega er-
lendis, en saman fórum við til
Evrópulanda, Ameríku, Japans,
Taílands og Hong Kong. Ávallt
var hann jafn tryggur og góður
ferðafélagi. En leiðir okkar lágu
líka saman á heimavelli, þar sem
við störfuðum báðir við sjávarút-
veg og fiskvinnslu hjá sitthvoru
fyrirtækinu. Aldrei bar þar nokk-
urn skugga á, enda bjó hann yfir
miklu og góðu jafnaðargeði. Að
eignast góðan vin er dýrmæt gjöf
og til þess fallin að rækta hið góða
í manninum og þegar ég lít til
baka finnst mér að óeigingjörn
vinátta hljóti að vera systir kær-
leikans. Eddi kynntist konunni
sinni Siggu á árinu 1963. Þau
gengu í hjónaband 1966. Eignuð-
ust þau hjón tvö börn, Jóhönnu
Maríu og Martin.
Með söknuði og trega kveð ég
góðan vin og félaga en mestur er
þó söknuðurinn hjá eiginkonu
hans, börnum og barnabörnum
og aldraðri móður hans og systr-
um og fjölskyldum þeirra.
Við Helga sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu um góðan dreng.
Stefán Runólfsson.
Við kveðjum heiðursmanninn
Eyjólf Martinsson. Hann gengur
nú um grundir þar sem grænt er
grænna en nokkurs staðar, eins
og hann gekk svo oft um Heima-
ey, eyjuna grænu sem honum
þótti svo vænt um. Ekki það að
hann hafi verið tilbúinn að fara,
alls ekki, honum fannst hann eiga
mikið eftir ógert. Í byrjun desem-
ber varð Ísfélagið 110 ára og
Eddi var heiðraður fyrir langt og
farsælt starf, ævistarf. Þarna er
samofin merkileg saga, saga ætt-
ernis og atvinnusögu. Eddi starf-
aði fyrir þetta félag í 50 ár, og
kom að flestum þáttum, sem
starfsmaður og stjórnandi, jafn-
framt stjórnarsetu í fjöldamörg
ár, og trúnaðarstörfum öðrum.
Þetta segir mikið, hann var
traustur og traustsins verður. En
umfram allt var hann svo mikill
heiðursmaður, sem er það orð
sem lýsir honum best finnst mér.
Það er margs að minnast eftir
samvinnu við frænda og vin í Ís-
félaginu í yfir 30 ár. Ég þakka
fyrir þann tíma. Aldrei nokkurn
tímann, aldrei, heyrði ég Edda
tala illa um menn eða hallmæla
fólki, það segir meira en margt.
Hvernig er það hægt? En þannig
var hann. Þetta er þrátt fyrir allt
ótímabært, Edda langaði svo að
fylgja börnum og barnabörnum
betur eftir og miklu lengur. En
við ráðum ekki alltaf för.
Elsku karlinn minn, ég og svo
margir aðrir munu sakna vinar í
stað, en það sem við höfum eru
allar þessar góðu minningar.
Fjölskyldan og barnabörnin eiga
um sárt að binda, það er enginn
tilbúinn að kveðja öðlinginn.
Minningin lifir um góðan dreng.
Tómas Jóhannesson.
Vinir fara fjöld og nú er fjórði
félaginn úr stjórn Knattspyrnu-
félagsins Týs frá 1958-1964 fall-
inn frá.
Fyrst kvöddum við formann-
inn Eggert Sigurlásson, þá Guð-
jón Magnússon varaformann og
síðan Adolf Óskarsson með-
stjórnanda.
Nú er það vinur og félagi í
hálfa öld, Eyjólfur Martinsson,
eða Eddi Malla, eins og við fé-
lagarnir nefndum hann ávallt.
Með tilkomu Edda í stöðu
gjaldkera urðu umskipti til hins
betra í fjármálum félagsins og
allt fyrirkomulag peningamála á
Þjóðhátíð gjörbreytt.
Árið 1961 varð Týr fertugur og
metnaður okkar að gera vel.
Meðal annars var ráðinn erlend-
ur þjálfari fyrir knattspyrnudeild
félagsins og 1962 var farin fyrsta
keppnisferð Eyjapeyja á erlenda
grund, er 2. flokkur Týs fór til
Vestur-Berlínar, undir farar-
stjórn séra Jóhanns Hlíðar. Þetta
voru annasöm ár, skemmtileg og
eftirminnileg, sem við félagarnir
höfum oft rifjað upp.
Árið 1966 göngum við undirrit-
aðir í félagið Akóges og Eddi
tveimur árum seinna. Skerpti það
enn frekar vináttuna, þar sem við
höfum átt þroskandi og skemmti-
legar samverustundir. Eddi
gegndi mörgum trúnaðarstörfum
í Akóges og var nýlega kjörinn
heiðursfélagi.
Eddi var sannur Eyjapeyi sem
ólst upp og starfaði alla tíð í nánu
sambandi við allt mann- og at-
hafnalíf Eyjamanna.
Þín er ljúft að minnast og megi
góður Guð styðja eftirlifandi eig-
inkonu, aðstandendur alla og vini
nær og fjær.
Garðar Björgvinsson og
Hermann Einarsson.
Kveðja frá Ísfélagi
Vestmannaeyja hf.
Eyjólfur Martinsson eða Eddi
eins og hann var alltaf kallaður er
látinn eftir erfið veikindi.
Hann átti að baki 50 ára starfs-
aldur hjá Ísfélagi Vestmannaeyja
og þar með lengstan samfelldan
starfsaldur núverandi starfs-
manna hjá félaginu. Hann var
viðstaddur 110 ára afmæli Ís-
félagsins sem haldið var upp á 4.
desember sl. og þar gátum við
heiðrað hann fyrir langan og far-
sælan starfsferil. Það var honum
mikils virði að komast til Eyja
þessa helgi og vera á árshátíð
AKOGES þar sem hann var heið-
ursfélagi og síðan í Ísfélagsaf-
mælinu daginn eftir.
Það er mikilsvert hverju fyr-
irtæki að hafa gott starfsfólk.
Eddi vann sín störf af samvisku-
semi, skyldurækni og heiðar-
leika. Hann var góður félagi og
gott að leita til hans. Hann var
einstaklega minnugur og gaman
að hlusta á hann þegar hann
sagði frá mörgum gengnum for-
ystumönnum Ísfélagsins, sem
hann hafði unnið með og taldi sig
hafa lært mikið af. Eddi sagði svo
oft að eindrægni og samheldni
hefði einkennt starfsemi félags-
ins í gegnum árin og slíkt væri
ómetanlegt.
Við þökkum Edda samfylgdina
og störf hans í þágu Ísfélagsins.
Guð blessi minningu Edda sem
við kveðjum með eftirsjá og virð-
ingu.
Við sendum eiginkonu, börn-
um og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Ísfélagsins,
Stefán Friðriksson.
Mig langar í nokkrum orðum
að minnast vinar míns og starfs-
félaga Eyjólfs Martinssonar eða
Edda Malla eins og hann var æv-
inlega nefndur manna á meðal.
Edda hef ég þekkt lengi og ég
minnist ánægjulegra samskipta
við hann þegar ég árið 1977 skrif-
aði stúdentsritgerð um Ísfélagið
75 ára. Þá var Eddi skrifstofu-
stjóri Ísfélagsins og var gott að
leita til hans eftir upplýsingum
um málefni Ísfélagsins. Leiðir
okkar lágu síðan saman í félaginu
Akóges og við sameiningu Ís-
félagsins og Hraðfrystistöðvar-
innar árið 1992 urðum við vinnu-
félagar en þá tók Eddi að sér
starf aðalbókara í hinu sameinaða
félagi. Það vantaði ekki marga
daga upp á að samstarfið næði 20
árum. Einkar ánægjulegt var að
vinna með Edda sem var með ein-
dæmum samviskusamur og
vinnufús. Það er margs að minn-
ast eftir öll þessi ár og mun ég
sakna þín sárt. Alltaf var Eddi
léttur í lund og oft tókum við okk-
ur stund á milli stríða til að ræða
hin ýmsu mál. Um árabil kom ég
við á Brimhólabrautinni á morgn-
ana og tók Edda á leið í vinnu og
var farinn bryggjurúntur og stað-
an við sjávarsíðuna metin áður en
haldið var í vinnuna. Eddi var
mikill Eyjamaður og undi hag
sínum best hér í Eyjum, en jafn-
framt var hann iðinn við að fara
til Reykjavíkur að hitta börnin og
barnabörnin enda mikill fjöl-
skyldumaður. Það er mikill miss-
ir fyrir okkur Ísfélagsfólkið að
missa jafnöflugan liðsmann til 50
ára eins og Eddi var. Mestur er
þó missir fjölskyldunnar sem
kveður traustan vin og félaga.
Elsku Sigga mín, Jóhanna
María og Malli. Ykkur og fjöl-
skyldum ykkar sendi ég innilegar
samúðarkveðjur. Megi guð
vernda ykkur og styrkja í fram-
tíðinni.
Megi minningin um Eyjólf
Martinsson lifa um alla framtíð.
Hörður Óskarsson.
Góðra manna er gott að minn-
ast og á það vel við um Eyjólf
Martinsson. Hann var trúr sínum
og kom fram við alla sem jafn-
ingja. Það segir meira en mörg
orð trúnaður hans við vinnuveit-
anda sinn, en hann vann hjá Ís-
félagi Vestmannaeyja í 50 ár.
Geri aðrir betur. Eddi Malla, en
það var hann ávallt kallaður, var
myndarlegur maður, kvikur í
hreyfingum og léttur í lund og
alltaf stutt í brosið. Hann var
Eyjapeyi af bestu gerð og vildi
hvergi annars staðar vera.
Ég hitti Edda oft í sundlaug-
inni og undantekningarlaust
spurði hann: Hvað er frétta af
sjónum? Hann vissi jú betur en
margur að góðar fréttir af sjón-
um voru Eyjunum hans mikil-
vægar, hann var með puttana á
púlsi lífsins við höfnina. Það er
ekki langt síðan að við hittumst á
skrifstofu Ísfélagsins, en þar
hanga á veggjum ljósmyndir
teknar í miklum aflahrotum. Við
fórum að rifja upp hvenær þessar
myndir hefðu verið teknar og
fundum út að trúlega hefði það
verið 1964, en þá vertíð var pabbi
minn með vélbátinn Stefán Þór
og ég þá fjögurra ára man að við
mamma löbbuðum niður á
bryggju að morgni föstudagsins
langa en þá var pabbi að koma í
land með fullan bát síðastur allra
báta og gat Eddi sagt mér ástæðu
þess. Það hafði bilað hjá þeim
netaspilið, en á þessum tíma var
Eddi að leysa af á vigtinni.
Eddi var 23 árum eldri en ég
og hafði hann frá miklu að segja
þegar rifjaðir voru upp gamlir
tímar, t.d. frá því fyrir gos, en
hann eins og svo margir missti
sitt umhverfi undir hraun og það
er sárt að komast aldrei á æsku-
stöðvarnar, vegna þess að þær
eru ekki til.
Eddi kom víða við á sinni leið í
gegnum lífið, hann var fé-
lagslyndur maður sem hafði góða
nærveru. Hann var m.a. félagi í
knattspyrnufélaginu Tý og vann
þar vel fyrir sitt félag eins og
annars staðar þar sem hann gaf
kost á sér. Eddi varð félagi í Akó-
ges 1968 og sat fjórum sinnum í
stjórn félagsins.
Ég vil að lokum biðja góðan
Guð að styrkja fjölskyldu Edda á
þessum erfiðu tímum
Fyrir hönd Akóges í Vest-
mannaeyjum,
Eyjólfur Guðjónsson.
✝
Faðir okkar,
RAGNAR ÁGÚSTSSON
skipstjóri,
lést á dvalarheimilinu Hrafnistu í Hafnarfirði
mánudaginn 19. desember.
Útför hans verður gerð frá Seltjarnarneskirkju
fimmtudaginn 29. desember kl. 13.00.
Ágúst Aðalsteinn Ragnarsson,
Rafn Alexander Ragnarsson,
Ragnar Hilmir Ragnarsson
og fjölskyldur.
✝
Móðir mín, amma og langamma,
ANNA ANITA VALTÝSDÓTTIR,
Lindargötu 57,
áður Hverfisgötu 112,
lést á Landspítalanum Fossvogi laugardag-
inn 3. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Rósý Karlsdóttir,
Ásta Harðardóttir, Óskar Eiðsson,
Guðfinnur Harðarson, Guðný Birgisdóttir,
Aníta Harðardóttir
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær maðurinn minn, pabbi okkar, tengda-
pabbi, afi og langafi,
GUÐMUNDUR G. GÚSTAFSSON,
Kristnibraut 59,
Reykjavík,
lést mánudaginn 19. desember.
Útförin fer fram frá Guðríðarkirkju þriðju-
daginn 27. desember kl. 13.00.
Else Zimsen,
Gunnar Guðmundsson, Ingveldur Finnsdóttir,
Kristján Guðmundsson, Sigríður Ólöf Árnadóttir,
Gréta Björk Guðmundsdóttir,Terje Almening,
barnabörn og barnabarnabarn.