Morgunblaðið - 22.12.2011, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 2011
Í dag kveðjum við góðan vin,
hann Inga Þór, með söknuði. Vin
sem snerti hjörtu okkar á mjög
einstakan hátt. Eftir sitjum við
með dýrmætar minningar um
manninn sem var alltaf brosandi
og hlustaði með hjartanu.
Vinátta okkar hófst í æsku-
lýðsstarfi og höfum við þroskast
saman frá því að vera unglingar í
það að vera fullorðið fólk. Við
eigum skemmtilegar minningar
frá æskulýðsstarfinu, útilegu-
num, partíunum, matarboðunum
og svo mætti lengi telja. Okkur
eru minnisstæðir allir rúntarnir
með Inga sem enduðu fyrir utan
heima hjá honum í margra
klukkutíma spjalli. Þegar við
giftum okkur báðum við Inga að
vera veislustjóri í brúðkaupinu
okkar. Hann tók verkefninu
fagnandi og leysti það frábær-
lega af hendi eins og allt sem
hann tók sér fyrir hendur. Hann
gerði daginn ógleymanlegan fyr-
ir okkur og mun hann alltaf vera
í minningu okkar um brúðkaups-
daginn. Ingi var jafnframt mjög
barngóður og þegar við eignuð-
umst Smára Þór mundi hann
alltaf eftir afmælisdeginum hans
og gladdi hann oft með gjöfum.
Tristan Ýmir litli frændi hans
átti líka sérstakan stað í hjarta
Inga og ljómaði Ingi alltaf þegar
hann sagði okkur skemmtilegar
sögur af honum. Á aðfangadag
var Ingi svo með þann yndislega
sið að skella á okkur jólakveðju
og færa Smára Þór jólagjöf.
Svona var Ingi, hann mundi eftir
vinum sínum.
Þegar Ingi Þór veiktist tók
hann á því af einskærri jákvæðni
og bjartsýni og smitaði þeim
krafti frá sér. Hann var alltaf
mjög trúaður og hafði trúna
ávallt sér við hlið. Oft var það
hann sem hughreysti okkur og
nú verðum við að vera sterk eins
hann var sterkur þegar hann
barðist eins og hetja við sjúk-
dóminn. Eftir lyfjameðferðirnar
kom Ingi í heimsókn til okkar og
við áttum gott spjall um veikind-
in, markmið, framtíðina og
skemmtilegar minningar. Þessi
heimsókn er okkur mjög dýr-
mæt.
Eitt sinn skrifaði Ingi til okk-
ar: „Að eiga vini sem alltaf eru til
staðar sama hvað bjátar á er
ómetanleg gjöf.“ Þetta er lýsandi
fyrir það hvernig vinur Ingi var.
Hann var einlægur í því að tjá
væntumþykju og var hann þessi
vinur sem var alltaf til staðar.
Ingi var gæddur þeim hæfileika
að það sem hann tók sér fyrir
hendur leysti hann með jákvæðu
viðhorfi, einlægni og hjartahlýju.
Á þennan hátt hafði hann áhrif á
svo marga og snerti hugi og
hjörtu.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Ingi okkar, það er sárt
að kveðja þig en við vitum að nú
ertu laus við þjáningar og kom-
inn á betri stað. Þér var ætlað
meira hlutverk en hér á jörðu
niðri. Við erum þakklát fyrir
þann tíma sem við fengum með
þér, yndislegar minningar og
ljóðin þín sem ylja okkur nú.
Hvíldu í friði kæri vinur. Við
Ingi Þór
Hafbergsson
✝ Ingi Þór Haf-bergsson fædd-
ist í Reykjavík 8.
júní 1978. Hann lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi 13. des-
ember 2011.
Útför Inga fór
fram frá Graf-
arvogskirkju 21.
desember 2011.
geymum minningar
um þig í hjörtum
okkar.
Elsku Anna
Birna, Freydís,
Hafberg, Lára, Sól-
ey, Sigvaldi og
Tristan Ýmir. Okk-
ar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Hugur
okkar er hjá ykkur
og biðjum við Guð
að gefa ykkur styrk
á þessum erfiðu tímum.
Þínir vinir,
Svanur og Birna.
Öll eigum við minningar.
Minningar um fegurð náttúrunn-
ar, fólk sem við höfum kynnst og
atburði sem við höfum upplifað.
Það fer eftir eðli minninganna
hvaða tilfinningar þær vekja í
brjósti okkar.
Minningar eru óháðar tíma og
rúmi. Þegar ég á þessari stundu
hugsa til þín elsku vinur og bróð-
ir fyllist ég þakklæti sem yljar
mér gömlum manni að innstu
hjartarótum. Vinátta og kærleik-
ur er auður sem vex því meira
sem af honum er gefið. Sá fjár-
sjóður sem þú nú tekur með þér
yfir á annað tilverustig er trú á
hið góða, hjartahlýja og um-
hyggjusemi.
Kahlil Gibran segir m.a. um
dauðann:
„Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann
frá friðlausum öldum lífsins, svo
að hann geti risið upp í mætti
sínum og ófjötraður leitað á fund
Guðs síns.“
Trúðu á tvennt í heimi,
tign sem hæsta ber.
Guð í alheimsgeimi,
Guð í sjálfum þér.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Hjartans þakkir fyrir sam-
verustundirnar þann tíma sem
við gengum saman. Þú varst góð-
ur drengur.
Þinn vinur og bróðir,
Lúðvíg Björn Albertsson.
Í dag kveð ég vin minn allt,
allt of snemma. Í dag er lítil
huggun að hann hafi fengið hvíld-
ina því við vildum öll að hann
hefði fengið heilsuna. Í dag er
sorg því heimurinn var betri með
Inga Þór meðal okkar. Næstu
vikur og mánuðir fara í að sætta
sig við þá hluti sem orðnir eru og
minnast þessa góða drengs sem
gerði veröldina fallegri.
Ingi Þór var með æskulýðs-
starfið í Áslandsskóla þegar ég
kynntist honum. Hann skar sig
strax úr fyrir að vera ótrúlega já-
kvæður, með syngjandi hlátur og
strákslegt bros. Hann heilsaði
aldrei með því að kasta á mann
kveðju, heldur tók þéttingsfast
utan um mann. Hann spurði
aldrei hvernig maður hefði það,
án þess að vera virkilega áhuga-
samur um svarið. Þannig var
hann, með góða nærveru og lað-
aði fólk að sér. Honum var um-
hugað um aðra og lét fólk sig
varða.
Unglingarnir í Áslandsskóla
kynntust því. Þeir áttu greiðan
aðgang að honum og hringdu í
hann að nóttu sem degi ef þeir
þurftu á ráði eða aðstoð að halda.
Ekkert var of ómerkilegt til að
Ingi Þór gæfi sér ekki tíma til að
sinna málunum og ekkert verk-
efni var of flókið eða stórt til að
hann fyndi ekki leið til að leysa
það. Það var augljóst á minning-
arstund í síðustu viku hvað hann
náði til margra unglinga, sem í
dag eru orðnir flottir fullorðnir
einstaklingar, því fjöldi þeirra
mætti og syrgði góðan vin sinn
og fyrirmynd.
„Guðinn minn sefur aldrei“
skrifaði hann einu sinni í sms-
skilaboð til mín. Við ræddum oft
um mögulega tilvist Guðs. Ég ef-
aðist en hann var ekki í nokkrum
vafa um að Hann vekti yfir okk-
ur. Þrátt fyrir ólíkar skoðanir
reyndi hann aldrei að gera lítið
úr mínum eða breyta þeim. Hann
tók fólki eins og það var. Eitt
sinn sagði hann að við værum í
raun sitthvor hliðin á sama pen-
ingnum, hefðum sömu gildin
þrátt fyrir ólíkar skoðanir á ein-
stökum málum. Síðan glotti hann
og sagði að merkilegast væri að
við værum vinir, hann Valsarinn
og ég KR-ingurinn.
Guðinn hans sefur aldrei. Ingi
Þór hefur farið til Hans og bæst í
hóp þeirra engla sem vernda
okkur. Ég kveiki á kerti og vona
að Guðinn hans taki mark á því
og gefi Önnu Birnu og fjölskyldu
Inga Þórs styrk.
Ása Marin.
Hlýja, glettni og virðing eru
orð sem koma fyrst upp í huga
minn þegar ég hugsa til Inga
Þórs. Leiðir okkar Inga Þórs
lágu saman í Grafarvogskirkju
árið 1995 en það ár byrjaði ég að
vinna við þrif í kirkjunni sam-
hliða námi mínu og fljótlega fór-
um við Ingi Þór að vinna saman í
æskulýðsstarfi kirkjunnar. Ingi
Þór elti mig um kirkjuna meðan
á þrifunum stóð og saman reynd-
um við að leysa lífsgátuna.
Ingi Þór var þremur árum
yngri en ég og þarna ræddum við
saman á jafningjagrundvelli um
lífið og mannlega gæsku og aldr-
ei fann ég fyrir aldursmuninum.
Ingi Þór trúði á það góða í mann-
inum og lagði mikið á sig til þess
að draga það fram í hverjum og
einum. Honum lá lífið á því hann
ætlaði að ná að gera svo margt
áður en yfir lyki. Hann talaði
stundum um það á sínum yngri
árum að hann myndi ekki ná
háum aldri og við hin sem hlust-
uðum á þetta gerðum hálfgert
grín að þessum orðum hans.
Hann var ekki nema 26 ára þeg-
ar faðir minn tilkynnti mér að
nýjasti frímúrarafélaginn hans
væri Ingi Þór. Ég sagði að
bragði: Má það? Ég, í einfeldni
minni, hélt að slíkur félagsskap-
ur væri fyrir menn komna fast að
fertugu. Ingi Þór var ljóðelskur
maður og samdi ljóð og texta
eins og enginn væri morgundag-
urinn.
Ég nýt þess að eiga ljóð sem
hann samdi handa mér í afmæl-
isgjöf fyrir mörgum árum. Svona
voru gjafirnar hans Inga Þórs,
þær komu frá hjartanu og bornar
fram af virðingu. Það sem var
svo fallegt við Inga Þór var
hversu vel hann talaði um sam-
ferðafólk sitt og þá nærgætni
sem hann sýndi í hvívetna en
maður vissi líka alveg þegar hon-
um mislíkaði og þá voru hlutirnir
ræddir þar til viðunandi niður-
staða fékkst.
Í síðastliðinni viku naut ég
þeirra forréttinda að sitja með
vinum Inga Þórs kvöldstund og
spjalla um lífið, missinn og þann
söknuð sem svo stór hópur er að
glíma við. Vinirnir höfðu lífssýn
Inga Þórs að leiðarljósi, það var
rætt saman af alvöru með smá
glettni og þegar hópurinn kvaddi
fóru allir heim hnarreistari en
þegar þeir gengu inn. Það er svo
gott að eiga góða minningu um
góðan dreng og sú minning
hjálpar fólkinu hans og vinum á
lífsins leið. Ég votta fjölskyldu
Inga Þórs mína dýpstu samúð.
Kveðja,
Svanfríður Ingjalds-
dóttir (Fríða).
Það er langt síðan við höfum
talað saman, elsku vinur, en þín
er nú sárt saknað. Það er ým-
islegt sem við lögðum á ráðin um,
ýmislegt sem við höfðum ætlað
að gera, byggja upp og ráðast í
þegar fram liðu stundir. Fyrir
allmörgum árum lágu leiðir okk-
ar þó í sitthvora áttina en ég á
alltaf góðar minningar um þig og
þann tíma sem leiðir okkar lágu
saman.
Þú varst systur minni kær,
móður og föður en ekki síður
mér. Þú varst einn af mínum
bestu vinum og ég kveð þig nú
með tár í augum, óskandi þess að
við hefðum haft meira samband
þegar tími gafst til.
Ég kveð þig nú með tár í augum
og horfi til baka á liðna tíð
óska þess að við hefðum aukið sam-
band
meðan tíminn gafst og heilsan blíð.
Það er sárt í minnum og að horfa uppá
unga vini svífa á braut
á vit himnaengla og himnaföður
þann er alla þína virðingu hlaut.
Hann hefur nú sótt þig, kæri vinur
ber þig til himna á dúðaðri sæng
þar situr þú nú og vakir yfir
með fjölskyldu og vini undir þínum
væng.
Finnur Yngvi Kristinsson.
Fyrir réttu ári útskrifaðist frá
Borgarholtsskóla ungur maður
sem var að mörgu leyti einstak-
ur. Hann hélt ræðu fyrir hönd út-
skriftarnema og spaugaði með
það að hann hefði innritast við
skólann fyrir 10 árum, en brosti
svo og sagðist hafa tekið nokk-
urra ára hlé sem hann nýtti til
æskulýðsstarfa fyrir kirkjuna.
Hann innritaðist í guðfræði við
HÍ en fljótlega bundu veikindin
sem hann hafði lengi glímt við
enda á þau framtíðaráform.
Ingi Þór var skipulagður og
ósérhlífinn, fæddur leiðtogi og
átti auðvelt með að koma fyrir
sig orði, bæði í bundnu og
óbundnu máli. Með framkomu
sinni fangaði hann hug allra sem
kenndu honum. Kennarar töluðu
um að hann væri mannasættir og
að allir færu ríkari af hans fundi.
Á fyrri hluta ferilsins í skól-
anum tóku félagsstörf hug hans
allan og var hann meðal annars
formaður nemendafélagsins. Þar
sem þetta var á fyrstu starfsár-
um skólans má segja að hann
hafi lagt grunninn að félagslífi
Borgarholtsskóla. En er hann
kom aftur til náms sýndi hann
hve góður námsmaður hann var.
Hann varð strax leiðtogi í út-
skriftarhópnum og skipulagði
„dimission“ röggsamlega og bjó
til ferli um viðburðinn sem hann
eftirlét nemendafélaginu til að
styðjast við í framtíðinni. Hann
hafði ákveðnar skoðanir á því
hvernig nemendur ættu að fagna
þessum miklu tímamótum. At-
höfnin ætti að byggjast á sjálfs-
virðingu og virðingu fyrir öðrum
án þess að dregið væri úr
gleðinni sem fylgir slíkum
áfanga. Nemendur treystu hon-
um til forystu án þess að ræða
þyrfti um það.
Sú mynd sem við í Borgar-
holtsskóla höfum af Inga Þór er
af nemanda sem var þroskaðri en
flestir samnemendur hans og
hafði ákveðna lífssýn þar sem já-
kvæðar hliðar lífsins voru alls-
ráðandi.
Ingi Þór var hagmæltur. Þeg-
ar hann kvaddi skólann gaf hann
okkur listaverk eftir sjálfan sig
sem er samtvinnuð myndlist og
ljóðlist og fjallar um siglingu í yf-
irfærðri merkingu. Ingi Þór hef-
ur nú „lent sínu fari við sjávar-
kamb“ en við sem enn siglum
mislygnan sjó þökkum samfylgd-
ina.
Aðstandendum sendum við
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Inga Þórs.
Kveðja frá Borgarholtsskóla,
Bryndís Sigurjónsdóttir,
skólameistari Borg-
arholtsskóla.
Það er erfið tilhugsun að þú,
elsku hjartans Ingi okkar, sért
farinn.
Þessi sex ár sem við höfum
fengið að eiga með þér hafa verið
okkur dýrmæt. Það er ekki sjálf-
gefið að þú, æskulýðsfulltrúinn
okkar, hafir gefið svona mikið af
þér og sýnt okkur svona mikinn
áhuga. Þú lagðir þig allan fram í
starfi sem gerði að verkum að
hópurinn okkar varð náinn og
allir hlökkuðu til að mæta á
æskulýðsfundina. Þú hjálpaðir
okkur með svo margt með því að
færa okkur gleði og kærleika.
Við munum ekki eftir stund með
þér án þess að hlátur hafi komið
við sögu og verður hlátri þínum
seint gleymt þar sem hann var
svo yndislegur og smitandi. Þú
varst alltaf svo jákvæður og
bjartsýnn, sama hverjar aðstæð-
urnar voru. Það var hægt að
treysta á þig og þú varst alltaf til
staðar fyrir okkur. Þú áttir
marga vini og áttir auðvelt með
að kynnast nýju fólki enda varst
þú svo málglaður og innilegur.
Við áttum margar eftirminnileg-
ar stundir saman en það var
samt svo margt sem við áttum
eftir að upplifa og gera og því er
erfitt að kveðja þig. Við lærðum
margt af þér og þú varst okkar
fyrirmynd.
Okkur þótti svo vænt um þig
og þú munt alltaf vera í hjörtum
okkar.
Við vottum fjölskyldu og að-
standendum Inga dýpstu samúð
á þessum erfiðu tímum.
F.h. 1995-árgangs Áslands-
skóla,
Harpa, Ragnheiður og Yrsa.
Sem enskukennarar í Borgar-
holtsskóla má eiginlega segja að
við höfum haft tvær útgáfur af
Inga Þór hjá okkur. Fyrst var
strákurinn sem hafði engan tíma
til að vera í skóla því hann var
svo upptekinn af því að byggja
upp félagslíf í skólanum. Mörg-
um árum síðar kom til okkar
þroskaður maður sem hafði lagt
sig allan fram og varð einn sá eft-
irminnilegasti nemandi sem við
höfum nokkurn tímann kennt.
Hann var alltaf jákvæður, áhuga-
samur og hress og tókst yfirleitt
að rífa allan bekkinn með sér og
koma kennslunni upp á annað
stig. Ef það væri alltaf einn Ingi
Þór í hverjum bekk væri starf
okkar mun auðveldara! Á sama
tíma tókst honum að sjálfsögðu
að hafa frábær áhrif á félagslíf
útskriftarnema. Það var eitthvað
við Inga sem er erfitt að koma í
orð. Hann smitaði fólkið í kring-
um sig af gleði sinni og bjartsýni
og það var alltaf svo gott að
mæta honum. Hann talaði um
áhugaverða hluti og var alltaf að
hugsa um hvað hann gæti gert
fyrir aðra.
Elsku Ingi Þór. Við munum
svo sannarlega sakna þín. Við
höfðum allar hlakkað svo til að
fylgjast með þér gera eitthvað
stórkostlegt í þessu lífi. Þú tal-
aðir stundum um að koma í
þriðja sinn í Borgarholtsskóla og
þá sem kennari. Mikið hefðum
við skemmt okkur vel! Samfélag-
ið hefur misst mikið en mestur er
þó missir fjölskyldunnar. Sumar
okkar urðu þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fá að kenna Láru og Sól-
eyju, systrum Inga Þórs. Við
vottum ykkur, foreldrum, unn-
ustu og öðrum aðstandendum
Inga Þórs, okkar dýpstu samúð.
Sólrún, María, Ásta
Laufey og Íris Rut.
Kveðja frá Lions
Í dag kveðjum við elskulegan
vin okkar og Lionsfélaga, Inga
þór.
Ingi Þór átti með okkur nokk-
ur góð ár innan Leo, ungliða-
hreyfingar Lions, þegar við vor-
um unglingar þar sem hann var
fyrsti formaður Leoklúbbsins
Húgós. Innan Leo vann hann
mikið og öflugt starf og dreif fé-
lagana áfram af krafti og gleði.
Undanfarin þrjú ár starfaði hann
svo með okkur innan Lions-
klúbbsins Heklu, sem stofnaður
var af gömlum Leofélögum, en
Ingi Þór var annar formaður
klúbbsins.
Öll aðkoma Inga Þórs að Leo
og Lions einkenndist af hjarta-
gæsku hans og kærleika. Hann
var ávallt fullur af spennandi
hugmyndum og vann óeigin-
gjarnt starf af heiðarleika og ein-
lægni. Ingi Þór var líka afar
hreinskilinn og trúði á það góða í
manninum. Hann hélt alltaf
áfram þó svo að á móti blési og
það kom aldrei til greina hjá hon-
um að gefast upp.
Við munum ávallt minnast
Inga Þórs með hlýhug, virðingu
og þakklæti. Hann var einstakur
maður sem gaf samferðafólki
kærleika hvar sem hann kom við.
Kæra Anna Birna, Freydís,
Hafberg, Lára Ósk, Sóley Dögg,
Sigvaldi og Tristan Ýmir, við
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð og biðjum Guð að vaka yfir
ykkur og gefa ykkur styrk á
þessari sorgarstundu.
Hvíl í friði elsku vinur.
Fyrir hönd Lionsklúbbsins
Heklu,
Bergljót Lóa Þorsteinsdóttir
formaður.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elsku frænku okkar,
ÖNNU SIGURBJARGAR
TRYGGVADÓTTUR,
Sólvöllum 17,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Beykihlíð fyrir hlýja og elskulega
umönnun.
Systrabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs eiginmanns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
RÓBERTS EINARS ÞÓRÐARSONAR,
Háengi 23,
Selfossi,
sem andaðist laugardaginn 26. nóvember.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunardeildarinnar
Ljósheima fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarsjóð Oddfellow-
reglunnar á Selfossi, 0152-15-370242, kt. 650893-2049.
Magdalena B. Jóhannesdóttir,
Sólveig Róbertsdóttir, Grímur Bjarndal,
Jóhanna Róbertsdóttir, Björn B. Jónsson,
Matthildur Róbertsdóttir, Jens Pétur Jóhannsson,
Unnur Fjóla Róbertsdóttir, Anders Köhler,
Guðrún Schiöth,
Inger Schiöth, Sveinn Þórðarson,
afabörn og langafabörn.