Morgunblaðið - 22.12.2011, Side 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 2011
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eign verður háð á henni
sjálfri, sem hér segir:
Kelduskógar 1-3, Fljótsdalshéraði, fastnr. 226-5037, þingl. eig. Guð-
mundur Páll Einarsson, gerðarbeiðendur Kelduskógar 1-3, húsfélag
og Sjóvá-Almennar tryggingar hf., miðvikudaginn 28. desember 2011
kl. 14:00.
Sýslumaðurinn á Seyðisfirði,
21. desember 2011.
Raðauglýsingar
Í dag kveðjum við góðan
dreng, Erling Ingvason, sem
lést eftir harða baráttu við þann
sjúkdóm sem við hræðumst hvað
mest.
Aðdáunarvert var að sjá
hvernig þau Erlingur og Birna
tóku á þessum miklu hremming-
um með jákvæðnina að leiðar-
ljósi. Margar góðar stundir átt-
um við hjónin á þeirra
kærleiksríka og fallega heimili í
Stóragerðinu ásamt börnum og
barnabörnum. Ekki voru þær
síðri golfferðirnar í Öndverðar-
nesið, þar sem Erlingur sló öll-
um við.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Birna og fjölskyldur,
Guð gefi ykkur styrk á þess-
um erfiða tíma.
Ellert og Bryndís.
Nú gengur í garð hátíð ljóss
og friðar. Gleðin og tilhlökkun á
að vera við völd. En stafrófið í
lífinu kemur ekki upp í réttri röð
eins og við viljum þekkja það.
Sorgin hefur nú tekið völd.
Góða vinkona okkar, hún
Birna þarf nú að horfa á eftir
sínum ástkæra eiginmanni
kveðja þetta jarðríki eftir hetju-
lega baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Mikill baráttuhugur og elja
einkenndi hann þessi ár sem
hann barðist gegn sjúkdómnum
allt þar til yfir lauk. Birna stóð
eins og klettur við hlið hans
hvað sem upp á kom. Þau leit-
uðu lækninga hér heima sem er-
lendis og dáðumst við að dugn-
aði þeirra.
Það var mikil hamingja og
gleði sem ríkti í vinahóp þeirra
hjóna þegar þau tóku saman.
Máltæki segir „Segðu mér hvern
þú umgengst og ég skal segja
þér hver þú ert“. Erlingur var
ljúfur og góður maður sem hafði
fallega nærveru og gott var að
sækja hann heim. Þessir mann-
kostir hans spegluðu sig í Birnu.
Þau bjuggu sér fallegt heimili
þar sem þau gengu að jöfnu til
allra verka.
Það eru góðar minningar sem
við eigum frá sameiginlegu
heimili þeirra. Það var gaman að
spjalla við Erling um menn og
málefni. Hann galdraði fram
ljúfar veitingar sem hann í natni
hafði undirbúið vel. Við upplifð-
um að Birna og Erlingur fundu
hamingjuna í fangi hvort annars.
Þau voru samrýnd og umgeng-
ust hvort annað af ást og virð-
ingu.
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta.
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Birna okkar, við færum
þér og fjölskyldu þinni ásamt
ættingjum Erlings okkar dýpstu
Erlingur
Ingvason
✝ ErlingurIngvason fædd-
ist á Helluvaði á
Rangárvöllum 28.
janúar 1952. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 12. des-
ember 2011.
Útför Erlings fór
fram frá Háteigs-
kirkju 21. desem-
ber 2011.
samúð á erfiðri
stundu og þú veist
að þú getur alltaf
átt okkur að.
Þínir vinir,
Aðalheiður
og Sveinn.
Erlingur Ingva-
son var búinn að
berjast lengi við
krabbameinið af
miklu æðruleysi og viljastyrk en
varð að lokum undir í þeirri
glímu. Nú kveð ég góðan vin,
fyrrverandi meðeiganda, sam-
starfsmann til áratuga og golf-
félaga minn með söknuði.
Ég og Ólöf, kona mín, kynnt-
umst Erlingi og hans fyrri konu
Valgerði fljótlega eftir að við
fluttum heim frá Danmörku árið
1982 og settumst að á Selfossi.
Nýkominn heim frá námi og ný-
byrjaður sem byggingarfulltrúi
leitaði ég oft eftir faglegum ráð-
um hjá Verkfræðistofu Suður-
lands þar sem Erlingur var einn
af starfsmönnum. Við vorum
fljótir að ná saman um vinnuna
og önnur áhugamál og höfðum
líka lífsskoðun. Vinátta skapað-
ist síðan með okkur og fjölskyld-
um okkar. Árið 1985 stofnuðum
við Erlingur teiknistofu á Sel-
fossi og rákum við hana saman
til 1992 en þá var lítið um verk-
efni og hætti Erlingur í rekstri
með mér og fór aftur til starfa
hjá Verkfræðistofu Suðurlands.
Hann varð síðan einn af eigend-
um hennar.
Við Erlingur áttum auðvelt
með að vinna saman að verk-
efnum. Hann var vandaður fag-
maður en honum fannst líka
spennandi að sjá hvernig ég sem
arkitekt mótaði hús. Þá kom
hann oft með góðar ábendingar
um uppbyggingu burðarvirkis
og aðrar góðar úrlausnir. Það
var því mikill styrkur fyrir
óreyndan arkitekt að hafa Er-
ling, með hans þekkingu, sér við
hlið.
Síðan höfum við Erlingur
staðið að hönnun margra bygg-
inga saman.Við byrjum ferillinn
með hönnun sambýlis fyrir fatla
á Selfossi og fljótlega fórum við
að þjónusta Mjólkurbú Flóa-
manna og sáum um hönnun allra
nýbygginga og allt viðhald þar
allt fram að veikindum Erlings.
Þá eru ótalin ýmis önnur verk-
efni. Einnig hönnuðum við sam-
an einbýlishús fyrir hann og
fyrri eiginkonu.
Ég hef oft hugsað um það í
seinni tíð hvað samvinnan gekk
vel hjá okkur og stundum var
það sem einn maður væri að
verki. Við bárum mikla virðingu
fyrir fagþekkingu hvor annars.
Síðasta húsið sem við hönnuðum
saman var einbýlishús fyrir
dóttur mína og tengdason og
gekk það vel að vanda.
Seinni konu Erlings, Birnu
kynntum við Ólöf þegar þau
hófu sambúð sína. Þó að Erling-
ur og Birna hafi ekki fengið
mörg ár saman sá maður strax í
upphafi að þau voru mjög sam-
rýmd og báru mikla elsku hvort
til annars. Það var mér líka
gleðiefni og sönn ánægja að geta
aðstoðað þau þegar Erlingur
bað mig um ráðleggingar, þegar
hann og Birna festu kaup á
Stóragerðinu og fóru í að end-
urgera íbúðina.
Sem golffélagar fórum við Er-
lingur oft út á golfvöll, fyrst á
Selfossi, síðan GR-vellina er við
báðir vorum fluttir til Reykja-
víkur sem og marga aðra velli.
Þetta voru miklar gleðistundir
hjá okkur og oftar en ekki var
Páll Leó golffélagi okkar með í
för. Ég á eftir að sakna góðu
stundanna okkar á golfvellinum.
Við Ólöf tregum nú góðan vin.
Við sendum Birnu, börnum Er-
lings og fósturbörnum og öðrum
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur og vonum að almættið
megi styðja þau í sorg sinni.
Helgi Bergmann
Sigurðsson.
Með nokkrum orðum viljum
við minnast vinar og samstarfs-
félaga okkar, Erlings Ingvason-
ar, sem lést aðfaranótt 12. des-
ember síðastliðinn, eftir langa
baráttu við krabbamein.
Erlingur hóf störf á Verk-
fræðistofu Suðurlands árið 1980
og starfaði þar til ársins 1984, en
þá ákvað hann að breyta til og
stofnaði, ásamt félaga sínum,
teiknistofuna Hönn, sem þeir
ráku saman til ársins 1992. Er-
lingur gekk þá aftur til liðs við
Verkfræðistofu Suðurlands og
starfaði þar til ársloka 2010 er
hann sneri sér alfarið að glím-
unni við sjúkdóminn. Hann var
hluthafi í fyrirtækinu frá árinu
1996 og tók virkan þátt í stjórn
og þróun þess í að verða hluti af
einu stærsta verkfræðifyrirtæki
landsins með stofnun EFLU-
verkfræðistofu.
Erlingur hafði einstaklega
næmt auga fyrir góðu hand-
bragði og átti að sama skapi gott
með að greina hvar betur mátti
fara. Störf hans einkenndust af
fagmennsku og vandvirkni.
Hann lagði ríka áherslu á að öll-
um verkefnum væri skilað vel
unnum, teikningar áferðarfalleg-
ar og læsilegar og öll gögn yf-
irfarin. Það þótti því sjálfsagt að
hann réði framsetningu teikn-
inga og annarra gagna til við-
skiptavina. Gagnrýnin hugsun,
gott auga fyrir útliti og góðar
leiðbeiningar hjálpuðu þeim,
sem voru að stíga sín fyrstu
skref í gerð teikninga, að gera
góða hluti betri.
Þeir sem hófu störf á Verk-
fræðistofu Suðurlands skildu
fljótt að hann var einn af horn-
steinum vinnustaðarins, dag-
farsprúður, hæglátur við fyrstu
kynni og traustur og til staðar
þegar þörf var á og leita þurfti
ráða eða lausna á verkefnum.
Jafnvel eftir að hann, vegna
veikinda sinna, lét af störfum
fyrir síðustu áramót var hann
alltaf tilbúin að aðstoða okkur
þegar þörf var á og aðstæður
leyfðu.
Hæglætið var til þess að sum-
ir voru dálítinn tíma að kynnast
honum og áttu jafnvel til að van-
meta festu hans og ákveðni sem
var alltaf til staðar þegar á
reyndi. Erlingur var með skoð-
anir á flestu sem viðkom þjóð-
félaginu og lífinu í heild, hvort
heldur sem var pólitík, mannlíf
eða trúmál. Oft hafa spunnist
upp skemmtilegar rökræður
sem kannski hafa ekki leitt til
einnar lausnar, heldur sam-
komulags um að aðilar væru
áfram ósammála. Í góðum og
samstæðum hóp leyfist öllum að
hafa sínar skoðanir, hverjar sem
þær eru.
Fagurkeri var Erlingur af lífi
og sál, og enginn kom að tómum
kofunum hjá honum við að velja
vín með mat eða raða saman
matseðli. Enda var gjarnan leit-
að ráða hjá honum með slíka
hluti í vinnustaðaferðum innan-
lands, utanlandsferðum og
árshátíðum.
Í predikaranum segir:
„Öllu er afmörkuð stund og sérhver
hlutur undir himninum hefur sinn
tíma. Að fæðast hefur sinn tíma, og
að deyja hefur sinn tíma.“ (Pd.3.1.)
Tími Erlings Ingvasonar með
okkur hér á jörð, hefur runnið
sitt skeið og erfitt verður að
fylla í það skarð sem eftir stend-
ur. Við erum þakklát fyrir að
hafa þekkt hann og hafa átt með
honum langt og gott samstarf.
Eiginkonu, börnum og öðrum
aðstandendum sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Erlings.
Fyrir hönd samstarfsfólks á
Verkfræðistofu Suðurlands.
Páll Bjarnason.
✝ Ágústa Sum-arrós Gam-
alíelsdóttir var
fædd í Reykja-
vík, 18. ágúst 1920.
Hún lést 7. desem-
ber 2011.
Faðir: Gamalíel
Kristjánsson múr-
ari. f. á Grjóteyri,
Borgarfirði, 13.
júní 1868. d. 1. des-
ember 1937.
Móðir: Kristín Ingimund-
ardóttir húsmóðir. f. í Fossatúni,
Andakílshr. Borgarfirði, 20.
apríl 1876.
d. 20. ágúst 1945. Albræður:
Ingimundur Gamalíelsson 1915-
1916. Ólafur Gamalíelsson 1917-
1937.
Systur samfeðra: Ingibjörg
Sigríður Gamalíelsdóttir 1892-
1975. Guðmunda Lilja Gam-
alíelsdóttir
1894-1993. Guðrún María
Gamalíelsdóttir 1898-985. Eig-
inmaður: Sveinn Sigurbjörn
Magnússon, f. 1941, þau skildu.
Börn þeirra eru: a) Sveinn Sig-
urbjörn Erlendsson, f. 1968,
tölvuforritari. Maki: Helga Ein-
arsdóttir, dóttir hennar er Rak-
el Anna. b) María Erlendsdóttir,
ferðamálafræðingur, f. 1974,
sonur hennar er Emanúel Ant-
on. c) Svanhvít Sunna Erlends-
dóttir, f. 1976, snyrtifræðingur,
sonur hennar er Daníel Bjartur.
d) Ágústa Eva Erlendsdóttir, f.
1982, söng- og leikkona. Maki:
Jón Viðar Arnþórsson, sonur
þeirra er Þorleifur Óðinn. e)
Finnbogi Þór Erlendsson, f.
1983, nemi í Listaháskóla Ís-
lands, dóttir hans er Lilja María.
3) Kristín Valgerður Árný
Sveinsdóttir, f. 1952, bókasafns-
og upplýsingafræðingur. Maki:
Magnús Björn Jónsson, f. 1953.
Börn þeirra eru: a) Jón Steinar
Magnússon, f. 1982, inn-
kaupastjóri. Maki: Anna Magn-
úsdóttir, börn þeirra eru: Magn-
ús Aðalbjörn og óskírð
Jónsóttir. b) Bergrún Tinna
Magnúsdóttir, f. 1985, stærð-
fræðingur og doktorsnemi.
Maki: Heiðar Eyjólfsson. c)
Sveinn Bergsteinn Magnússon,
f. 1989, verkfræðinemi.
Jarðsett var í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Daníelsson, f. 7. júlí
1908. d. 22. nóv-
ember 1991. Bóndi
á Syðstu-
Kárastöðum, V-
Hún., síðar verka-
maður í Reykjavík.
Börn þeirra eru
þrjú: 1) Ólafur
Gamalíel Sveins-
son, f. 1942, versl-
unarmaður. Maki:
Nanna Bald-
ursdóttir, f. 1941. Börn þeirra
eru: a) Baldur Ólafsson, f. 1969,
starfsmaður hjá Reykjavík-
urborg. b) Ágúst Ólafsson, f.
1971, íþróttakennari. Maki:
María Björk Kristjánsdóttir,
dætur þeirra eru: Íris Björk og
Ásta Björk. c) Svala Ólafsdóttir,
f. 1975, þroskaþjálfi. Maki:
Magnús Þór Bjarnason, börn
þeirra eru: Reynir Aron, Eik og
Unnar Darri. 2) Sigurdís Sveins-
dóttir, f. 1943, handmennta-
kennari og hönnuður. Fyrrum
eiginmaður: Erlendur Finnbogi
Ágústa tengdamóðir mín lést 7.
desember sl. 91 árs að aldri. Hún
var heilsteypt kona, dugnaðar-
forkur hinn mesti. Bakaði bestu
kleinur í heimi og ekki var laufa-
brauðið síðra. Ég kveð hana með
stökum eftir afa hennar, Ingi-
mund Gíslason bónda í Fossatúni,
Borgarfirði.
Ó, hvað áfram líður
æfistundin vor
eins og straumur stríður
stígið lífsins spor
aptur feta enginn má
því er bezt að sjá að sér
og sín í tíma gá.
Þegar lífsins liðinn
léntur dagur er
unun frelsi og friðinn
faðir himna þér
veiti sér við hægri hlið,
sem og líka öllum oss
eg af hjarta bið.
Magnús Björn Jónsson.
Hver árstíð heilsar með ólíkum
blæbrigðum og skartar sérkenn-
um sem aðgreina þær hverja frá
annarri. Síðustu vikur hefur Vet-
ur konungur ráðið ríkjum með
frosthörku á sama tíma og myrk-
ur grúfir yfir stóran hluta sólar-
hringsins. Til að færa okkur birtu
hefur fannhvít jörðin samtímis
lýst upp mesta skammdegið. Þó
að frostið bíti kinn finnum við fyrir
yl og birtu í ljósadýrð aðventunn-
ar og sjáum gleði og tilhlökkun í
andliti barna sem bíða komu
jólanna. Eftirvæntingin í augum
þeirra er ósvikin og einlægnin
hreyfir við þeim sem eldri eru og
minnir þá á raunverulegan tilgang
jólahátíðarinnar. Börnum liggur
oft mikið á hjarta en eru athugul
og námfús fái þau tíma og tæki-
færi til að eiga samskipti við eldri
kynslóðir. Hagurinn er líka
beggja því samvistir ólíkra aldurs-
hópa gefa eldri kynslóðum tæki-
færi til að miðla reynslu og þekk-
ingu áfram til þeirra yngri sem
getur reynst þeim ómetanlegt
veganesti út í lífið.
Á kveðjustund Ágústu ömmu
minnar reikar hugurinn til
bernskuáranna þar sem lítill ljós-
hærður drengur var að springa úr
stolti í hvert sinn sem amma hans
kynnti hann sem nafna sinn. Ég
man hversu gaman mér þótti að
búa nálægt ömmu og Sveini afa.
Ég man tilhlökkuna eftir því að
heimsækja þau eða fá þau í heim-
sókn og ferðalögin, oftast í
Skammadal eða á Kárastaði á
Vatnsnesi. Ég minnist afa Sveins
sem alltaf virtist eiga rauðan Ópal
eða annað góðgæti að gauka að
þakklátum barnabörnum. Ég man
sæluna sem fylgdi því að sitja í
eldhúsinu í Stigahlíðinni og þiggja
bestu kleinur í heimi og fá ískalda
mjólk með. Ég man hve gaman
var að gista hjá ömmu og afa og
eftir veggklukkunni sem minnti á
sig á næturnar. Ómissandi þáttur
í tilverunni var jóladagur í Stiga-
hlíðinni. Ég man ömmu svífa um
íbúðina glaða í bragði og töfra
fram kræsingar allan daginn. Hún
lék á als oddi og naut sín til hins
ýtrasta í hlutverki gestgjafans.
Börnin léku sér og fullorðna fólkið
tók í spil. Um kvöldið voru gamlar
íslenskar plötur settar á fóninn og
það voru örþreytt en alsæl barna-
börn sem kvöddu ömmu og afa
þegar langt var komið fram yfir
venjulegan háttatíma. Ótal fleiri
minningar koma upp í hugann
enda margs að minnast og þakka
fyrir.
Fráfall afa reyndist ömmu
þungbært og líkt og í náttúrunni
skiptust á skin og skúrir hin síðari
ár. Á köflum komu dimm él og
snarpir vindar blésu á móti en
með ótrúlegum viljastyrk og
dugnaði tókst amma á við mótlæt-
ið og stóð af sér öll áhlaup. Það er
gott til þess að vita að undir það
síðasta átti hún góðar stundir og
ég er þakklátur fyrir okkar fundi
síðustu árin þó að gjarna hefðu
þeir mátt vera fleiri.
Þegar ég fékk fregnir af andláti
ömmu varð mér litið út um
gluggann heima hjá mér. Úti ríkti
algjör kyrr og friður og stórar
snjóflyksur féllu tignarlega til
jarðar. Mitt í kuldanum og myrkr-
inu birtist veturinn í þeirri mynd
sem hann verður fegurstur og í
mínum huga er ekki hægt að velja
sér betri kveðjustund en einmitt
slíka. Guð blessi minningu Ágústu
ömmu.
Ágúst Ólafsson.
Elsku amma okkar. Nú ert þú
hjá englunum. Við söknum þín
sárt. Við vorum svo heppin að hafa
þig nálægt þegar við vorum að
alast upp. Þegar komið var heim
úr skólanum tókst þú á móti okkur
og heitur makkarónugrautur var
lagður á borð. Ekki hafðir þú samt
tíma til að setjast niður enda
þurfti að þvo og strauja.
Já hversdaginn áttum við sam-
an elsku amma. Ótal minningar
renna saman í eina þar sem við
systkinin sitjum á kollum í litla
eldhúsinu þínu og gæðum okkur á
ristuðu brauði, kexi og ljúffengu
kökunum þínum. Þið mamma
ræðið um pólitík en eruð aldrei
sammála. Við fáum svo mola og
stundum aur til að setja í baukinn.
Eldhúsið þitt breytir samt um
ham þegar mikið stendur til. Þá er
pabbi líka með og við hjálpumst
öll að við að gera slátur, laufa-
brauð eða piparkökur. Svo er dúk-
að borð og haldin veisla í borðstof-
unni.
Aldrei munum við gleyma hve
gott var að vera hjá þér í sveitinni
þar sem þú dvaldist alltaf á sumr-
in. Þar áttum við margar ógleym-
anlegar stundir og er sérstaklega
minnisstætt hvað þú ljómaðir allt-
af þegar hundarnir á neðri bæn-
um birtust í glugganum á gamla
bænum þínum til að biðja um ör-
lítinn matarbita. Þarna dvöldum
við hjá þér í góðu yfirlæti og þú
dekraðir við okkur á meðan við
nutum sveitasælunnar með þér.
Þarna fannst þér best að vera og
þetta voru frábærir tímar sem við
munum varðveita í minningunni
um ókomna tíð.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Sofðu rótt
Tinna og Sveinn.
Ágústa Sumarrós
Gamalíelsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Minningargreinar