Morgunblaðið - 27.12.2011, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. DESEMBER 2011
✝ Karólína Guð-mundsdóttir
fæddist á Ísafirði 6.
nóvember 1931.
Hún lést föstudag-
inn 16. desember sl.
Hún var einka-
barn hjónanna Sig-
ríðar Guðjóns-
dóttur, f. 8. febrúar
1919, d. 23. ágúst
1985, og Guð-
mundar Rósmunds-
sonar, f. 20. júlí 1912, d. 12. nóv-
ember 1983. Karólína giftist
Frímanni Gunnlaugssyni, f. 27.
mars 1933, d. 2. febrúar 2002,
og eignuðust þau fimm börn.
Frímann og Karólína skildu.
Börn þeirra eru: 1) Guðmundur
Heiðar prófessor, f. 22. júlí
1952, maki Elísabet Hjörleifs-
dóttir dósent, f. 17. júní 1950.
Börn þeirra eru a) Hjörleifur
rekstrarfræðingur, f. 13. sept-
ember 1969, maki hans er Þór-
halla Helgadóttir hjúkr-
unarfræðingur, synir þeirra eru
Helgi og Hinrik, b) Lárus Arnór,
f. 26. september 1976, maki
Þóra Sif Ólafsdóttir læknir,
börn þeirra eru Freyja og Arn-
ór, c) Jóhann stærðfræðingur, f.
17. nóvember 1983, maki Ástríð-
ur Halldórsdóttir, nemi í fé-
lagsráðgjöf, d) Valgerður lög-
fræðinemi, f. 15. apríl 1986. 2)
f. 14. desember 1985, maki
Adam Uhl ljósmyndari, c) Karól-
ína fyrirtækjaráðgjafi, f. 5. maí
1988, maki Devotia Moore. 5)
Karl skólastjóri, f. 8. september
1959, maki Bryndís Björg Þór-
hallsdóttir hjúkrunarfræðingur,
f. 24. október 1967. Synir þeirra
eru a) Pétur framhalds-
skólanemi, f. 1. júlí 1990, maki
Lísbet Hannesdóttir, nemi í við-
skiptafræði, barn þeirra er
Hannes, b) Bjarni nemi, f. 1.
október 1994, c) Friðrik nemi, f.
23. september 1997.
Karólína ólst upp á Ísafirði og
stundaði þar nám og íþróttir.
Frímann og Karólína hófu sinn
búskap á Reynimelnum í
Reykjavík. Þau byggðu sér hús
á Hlíðarvegi í Kópavogi þar sem
hún stofnaði og rak prjónastof-
una Femínu. Fjölskyldan fluttist
til Akureyrar haustið 1964 þeg-
ar þau hjónin tóku að sér rekst-
ur Skíðahótelsins í Hlíðarfjalli.
Árið 1969 keyptu þau Sport-
vöru- og hljóðfæraverslun Ak-
ureyrar sem þau ráku til ársins
1984. Karólína lærði til nuddara
og stofnaði Nudd- og sólstofu
Karólínu. Seinna varð hún for-
stjóri Dvalarheimilisins á
Skjaldarvík. Karólína stundaði
íþróttir af miklu kappi mestan
hluta ævinnar en mestu kraftar
hennar fóru í skíða- og golf-
íþróttina. Karólína sat aldrei
auðum höndum og var mikil
hannyrðakona.
Karólína verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju í dag,
þriðjudaginn 27. desember
2011, kl. 13.30.
Gunnlaugur, f. 20.
maí 1954, maki
Guðlaug Halla Ís-
aksdóttir lífeinda-
fræðingur, f. 5. des-
ember 1953. Börn
þeirra eru a) Auður
Karen, hjúkr-
unarfræðingur og
nemi í text-
ílhönnun, f. 26.
febrúar 1978, maki
Stefán Þór Pét-
ursson, verkfræðingur og nemi,
synir þeirra eru Pétur Áki og
Nökkvi Jón, b) Ása Katrín kenn-
ari, f. 12. febrúar 1981, maki
Haddur Júlíus Stefánsson smið-
ur, synir þeirra eru Arnór Ísak
og Atli Róbert, c) Aron Tjörvi
nemi, f. 9. janúar 1996. 3) Sigríð-
ur bókari, f. 9. apríl 1956. Börn
hennar eru a) Karólína, hjúkr-
unarfræðingur og myndlist-
arnemi, f. 14. febrúar 1975,
maki Björgvin Ólafsson fram-
kvæmdastjóri, börn þeirra eru
Þorri, Sunna, Þura og Ólafur
Baldvin, b) Ari, nemi í grafískri
hönnun, f. 6. maí 1986. 3) Katrín
Regína matsfræðingur, f. 8.
september 1959, maki Haraldur
Bjarnason læknir, f. 14. ágúst
1958. Börn þeirra eru a) Bjarni,
nemi í líffræði, f. 7. janúar 1981,
maki Nicole Brooks, nemi í fé-
lagsráðgjöf, b) Kristín þjálfari,
Þá hefur mamma mín blessun-
in fengið sína langþráðu hvíld.
Eftir margra ára glímu við erfið
veikindi kvaddi hún á köldum og
stjörnubjörtum vetrareftirmið-
degi á Dvalarheimilinu Hlíð á Ak-
ureyri. Það var tilheyrandi að út
um gluggann hennar var útsýni
yfir Hlíðarfjallið þar sem skíða-
brekkurnar voru baðaðar í ljós-
um, ljósahaf sem hún gjarnan
kallaði jólatréð sitt. Hennar skoð-
un var sú að fallegra útsýni væri
ekki til.
Íþróttir voru mömmu afar mik-
ils virði. Enda þótt keppnisíþrótt-
ir væru henni alltaf ofarlega í
huga voru göngu- og hjólatúrar
henni ekki síður að skapi. Henni
þótti náttúrlega best að ganga
þegar hvít kúla var einhvers stað-
ar fyrir framan hana en hressileg
ganga í Kjarna þótti henni afar
góð. Hún byrjaði að iðka jóga fyr-
ir fjöldamörgum árum og kenndi
jóga um tíma og bjó að því allt
fram í andlátið hversu mikilvæg-
ur réttur andardráttur er og hún
var köttur liðugur allt þangað til
hryggurinn gaf sig.
Mamma stofnaði sitt fyrsta
fyrirtæki, Prjónastofuna Femínu,
1959 sem var til húsa í bílskúrnum
í húsinu sem þau pabbi byggðu
ásamt ömmu og afa. Enn eru til
pokar með tölum úr prjónastof-
unni og ég held ég hafi aldrei
keypt tölur í allan þann fjölda af
peysum sem ég prjónaði á meðan
ég bjó á Íslandi. Alltaf fór ég í tö-
lulagerinn hennar mömmu því
þær tölur voru svo miklu fallegri
en það sem stóð til boða í búð-
unum. Þegar fjölskyldan flutti
norður til Akureyrar tóku
mamma og pabbi að sér að reka
Skíðahótelið í Hlíðarfjalli sem var
alvöru hótel á þeim tíma sem opið
var bæði sumar og vetur og fólk
kom hvaðanæva til að dvelja á í
nokkra daga rétt eins og á skíða-
hótelum erlendis. Eftir að hún
lærði nudd upp úr 1980 stofnaði
hún Nudd- og sólstofu Karólínu
sem hún rak í nokkur ár og til að
sitja nú ekki aðgerðalaus prjónaði
hún lopapeysur þegar hún ekki
var að nudda. Að sitja aðgerða-
laus var eitur í hennar beinum
enda sá ég hana nánast aldrei án
þess að hafa eitthvað fyrir stafni.
Hún saumaði, prjónaði og heklaði
öll okkar föt langt fram eftir ævi
og öll eigum við systkinin a.m.k.
eitt rúmteppi eftir hana svo ekki
sé talað um dúkana, gardínurnar,
púðana og peysurnar.
Síðustu árin voru henni erfið
vegna veikinda. Hún þráði að
renna sér niður brekkurnar og
spila golfvöllinn sinn einu sinni
enn en það eru orðin þó nokkur ár
síðan hún fór í Fjallið síðast eða
spilaði nokkrar holur á Jaðri.
Hryggskekkjan sá til þess að hún
gat ekki gengið langt eða sveiflað,
rennt sér eða beygt og heilabil-
unin varð til þess að hún átti erfitt
með að vera raunsæ á eigin getu.
Viljinn var svo miklu sterkari en
líkaminn leyfði. Fyrir stolta og
tignarlega konu var þetta erfitt að
sætta sig við og það gerði hún
aldrei, hún var alltaf á leiðinni á
golfvöllinn á sumrin og í Fjallið á
veturna. Núna þegar hún er laus
undan oki veikindanna nýtur hún
þess vonandi að vera verkjalaus
og frjáls eins og fuglinn.
Kærar þakkir sendi ég starfs-
fólkinu á Hlíð sem hugsaði svo vel
um hana.
Hafðu þökk fyrir allt elsku
mamma.
Katrín (Kata).
Tengdamóðir mín Karólína
hefur nú kvatt hópinn sinn, fjöl-
skyldu sína sem var henni svo
kær. Áður en ég varð formlegur
meðlimur hópsins hennar vissi ég
hver hún var þessi afrekskona í
íþróttum, áberandi myndarleg
með sitt kolsvarta hár og ákveðin
í fasi. Hún tók á móti mér og ung-
um syni mínum á sinn glaðværa
og hlýlega hátt sem einkenndi
hennar samskipti við mig og mína
alla tíð. Á milli hennar og sonar
míns hélst alltaf sérstakur vin-
skapur og er ég henni þakklát fyr-
ir hve augljóst það var í hennar
augum að hann var einn af hennar
barnabörnum.
Áratuga samvera og samskipti
mín við tengdamóður mína geyma
margar minningar og þær allar
góðar. Við gátum stundum
gleymt okkur í umræðum um
bækur, pólitík, liðna tíma eða
bara um líðandi stund. Við vorum
ekki alltaf sammála um þessi efni
en ég stóð vanalega eftir ríkari en
áður og fann þá svo vel að ég átti
tengdamóður sem var vönduð
manneskja, varkár í umfjöllun um
annað fólk, víðlesin og fróð um
margvísleg málefni, minnug og
sagði vel frá. Nú í seinni tíð rædd-
um við oft um Ísafjörðinn hennar
og æskuminningar þaðan, þar
vorum við sammála um flest enda
báðar ættaðar að vestan og stolt-
ar af því. Þó að aldursmunur væri
á okkur fannst mér oftast eins og
við værum nokkuð nær því að
vera jafnöldrur og þá sérstaklega
þegar við sáum sama húmorinn í
því sem var að gerast. Hláturinn
hennar Karólínu mun ekki gleym-
ast, hans fengum við sérstaklega
að njóta þegar hún kom og dvaldi
hjá okkur fjölskyldunni á búskap-
arárum okkar í Skotlandi. Hún
naut sín þar á ferðum um fögur
héruð þess lands og á golfvöllun-
um og litlu barnabörnin voru stolt
af ömmu sinni, hún tók þátt í okk-
ar daglega amstri og það var gott
og gaman að vera með henni.
Margt af mínu fólki kynntist
tengdamóður minni og átti með
henni samverustundir, það minn-
ist hennar nú með virðingu og
þakklæti. Oft var fjörugt og mikið
hlegið þegar Karólína og foreldr-
ar mínir hittust, það var lærdóms-
ríkt og fallegt að fylgjast með því
hvernig vinskapur þeirra þróaðist
yfir í annars konar væntumþykju
og umhyggju fyrir hvort öðru
þegar aldurinn fór að setja sitt
mark á þau og heilsan að bila.
Móðir mín saknar nú góðrar vin-
konu.
Tengdamóðir mín kemur ekki
oftar upp tröppurnar hjá mér og
snarar sér inn um dyrnar, ef allir
voru ekki mættir strax til að
faðmast og heilsast þá vildi hún
vita hvar fólkið væri. Henni
fannst best að við værum þarna
öll. Hún sagði okkur það oft að
hennar ríkidæmi væri börnin
hennar og þeirra afkomendur og
hún hélt vörð um þetta ríkidæmi
sitt. Hún passaði að hóa okkur
saman á vissum dögum í matar-
veislur og hélt í fastar venjur og
siði. Með henni hverfur enn einn
af þeim einstaklingum sem kunni
að elda góðan venjulegan íslensk-
an mat með ógleymanlega ljúf-
fengu bragði. Við eigum öll hand-
verkin hennar sem hún vann af
alúð og vandvirkni, þau prýða
heimili okkar og verða varðveitt
vel. Ég kveð kæra tengdamóður
mína með virðingu og söknuði og
með djúpu þakklæti fyrir allt það
sem hún var mér og börnunum
mínum. Megi hún hvíla í friði.
Elísabet Hjörleifsdóttir.
Elsku Lína amma. Þá er komið
að þessu. Glæsileg amma okkar
er búin að kveðja. Það minnast
þín eflaust margir með skíðin í
annarri og golfkylfuna í hinni, en
við þekktum þig á annan hátt. Þú
varst vandvirk í alla staði og þá
sérstaklega þegar þú varst með
eitthvað í höndunum. Til dæmis
voru árlegu skötuboðin vegleg og
ógleymanleg þar sem skata var
aðalatriðið og allir urðu að
smakka. Aðventan var heldur
ekki byrjuð fyrr en þú mættir
með fullt kökubox af alls kyns
sortum.
Einnig heklaðir þú við hvert
einasta tækifæri. Teppin okkar
hafa veitt okkur ótakmarkaða
hlýju á köldum vetrarmánuðum í
próflestri í Reykjavík. Síðustu ár-
in varstu svo dugleg að segja hvað
þú værir stolt af okkur, að við
værum að læra og að lifa lífinu.
Þú hafðir svo gaman af að segja
okkur frá Ísafirði, varst alltaf að
segja sögur sem hægt var að
rekja þangað. Það eru ekki allir
svo heppnir að fá að vita svona
mikið um bakgrunn sinn.
Síðasta sumar gátum við eytt
miklum tíma saman, fyrir það er-
um við afar þakklát.
Þú varst svo glæsileg í öllu sem
þú gerðir fyrir okkur. Sitjandi í
græna handavinnustólnum að
hekla, þannig munum við hitta þig
aftur. Þannig munum við minnast
þín.
Þín barnabörn,
Jóhann og Valgerður.
Karólína
Guðmundsdóttir
Okkur langar að minnast hans
Dóra okkar. Alltaf var gott og
Halldór
Hafsteinsson
✝ Halldór Haf-steins Haf-
steinsson, Brekku-
bæ 40, fæddist í
Reykjavík 5. maí
1939. Hann lést á
heimili sínu 7. des-
ember 2011.
Útför Halldórs
fór fram frá Sel-
fosskirkju 17. des-
ember 2011.
notalegt að koma til
hans og Lilju, eða fá
þau í heimsókn. Þá
var setið og spjallað
við eldhúsborðið og
oftast mikið hlegið.
Dóri sá skoplegu
hliðarnar á flestu og
gerði grín að létt-
vægum og alvarleg-
um málefnum jafnt.
Að minnast þessara
stunda vekur hlýjar
minningar.
Dóri var ljúfur og gaf sér góðan
tíma til að tala við börn jafnt sem
fullorðna og lét hann kynslóðabil
ekki trufla sig. Pólitísk umræða og
grín gat farið saman við hvers-
dagslega hluti eins og að gefa
kettlingnum frá okkur nafn, en
hann hét Denni dæmalausi.
Dóri tók áhugamálin með
trompi. Á sumrin naut hann nátt-
úrunnar við stangveiði. Hann var
góður leikari, beittur penni, og
síðustu árin sýndi hann færni sína
sem listmálari. Myndirnar hans fá
góðan stað á okkar heimilum.
Við þökkum góðar samveru-
stundir í gegnum tíðina og stuðn-
ing bæði Lilju og Dóra í veikind-
um Gurrýjar. Elsku Lilja og
fjölskylda, Guð veri með ykkur og
Guð blessi minningu Dóra.
Óli Th, Gunnar, Ágústa,
Bjarkar og Hrund.
Jæja, nú ertu far-
inn frá okkur elsku bróðir og
mágur. Það er erfitt að setjast
niður og setja minningarnar okk-
ar á blað. Við vorum ung er við
misstum móður okkar og sundr-
ung komst á fjölskylduna. Þegar
þú varðst eldri breyttist það.
Þórður Þórðarson
✝ Þórður Þórð-arson vélstjóri
fæddist í Reykjavík
31. ágúst 1947.
Hann lést á heimili
sínu 11. desember
2011.
Útför Þórðar fór
fram frá Digra-
neskirkju 19. des-
ember 2011.
Einnig man ég er þú
komst til okkar á
Kleppsveginn með
frumburð þinn og
sýndir okkur og
skoðaðir okkar
frumburð. Eftir það
varð sambandið
sterkara með árun-
um.
Þegar við fluttum
á Akranes varstu
vanur að koma
reglulega í heimsókn. Þar hófst
þú búskap með Guðbjörgu svo
styttra varð á milli okkar.
Þegar við fluttum til Hafnar-
fjarðar og þú bjóst í Reykjavík
komstu miklu meira til okkar.
Það verður ansi tómlegt hjá okk-
ur, ekki getum við sagt að það sé
langt síðan hann Doddi kom.
Þegar þið Nonni hurfuð út saman
spurði ég: „Hvar varstu?“ Þá
kom það svar að þið hefðuð verið í
dótakassanum þínum uppi á
hraunum.
Það er ótrúlegt að þú sért far-
inn því laugardaginn 10. desem-
ber varstu hér og þið Nonni vor-
uð inni í tölvuherbergi að
vesenast vegna bátsins þíns. Það
var hringt og athugað með eitt-
hvað sem vantaði í bátinn. Þegar
þú fórst vissi ég ekki að þetta
væri kveðjustund. Það var mjög
erfitt að frétta af andláti þínu.
Mér fannst mjög rangt að það
skyldi bera svona hratt og stórt
skarð er nú komið við missi þinn.
Líði þér vel. Við sjáumst ein-
hvern tímann.
Þín systir og mágur,
Alda og Jón.
Ólöf Pétursdóttir Hraunfjörð
var níunda og yngsta barn for-
eldra sinna, fædd í Selbúðum í
Reykjavík í kreppunni miðri
sumarið 1932. Nokkrum mánuð-
um síðar var hún skírð og henni
gefið nafn skáldkonunnar Ólafar
Sigurðardóttur frá Hlöðum. Að
tildrögum þessa víkur hún í les-
endabréfi til Morgunblaðsins 31.
mars 2000 og bregður um leið
upp fallegri svipmynd af mann-
lífi í gömlu Reykjavík.
Pabbi hennar, Pétur J.
Hraunfjörð, og Ólöf frá Hlöðum
voru vinir. Þau höfðu kynnst
Ólöf P. Hraunfjörð
✝ Ólöf P. Hraun-fjörð bókavörð-
ur, Lækjasmára 4,
201 Kópavogi,
fæddist 10. júlí
1932 í Selbúðum í
Reykjavík. Hún
andaðist á hjarta-
deild Landspítalans
við Hringbraut 6.
desember 2011.
Útför Ólafar var
gerð frá Fossvogs-
kirkju í dag, 20. desember 2011.
þannig að við
messu hjá séra
Haraldi Níelssyni í
Fríkirkjunni hafði
Pétur tekið eftir
konu sem settist
alltaf á fremsta
bekk, „svo gáfuleg
og augun svo leiftr-
andi“ að hann lang-
aði til að kynnast
henni. Það gerði
hann svo þegar
hann kom eitt sinn í búðina til
Ágústu Ólafsson við Bergstaða-
stíg, en þar er þá konan sem
hann hafði tekið eftir í kirkj-
unni. Ágústa segist endilega
vilja kynna þau þar sem þau hafi
sameiginleg áhugamál, spírit-
isma og kveðskap. Upp frá
þessu urðu þau mestu mátar og
m.a. sagði Ólöf tveimur börnum
Péturs til í lestri.
Þegar yngsta barnið fæðist
veigrar Pétur sér við að segja
Ólöfu frá því þar sem margir
höfðu sagt við hann „að hann
ætti að skammast sín fyrir að
vera að hrúga niður börnum í
þessari fátækt“. En Ólöf „tók
þessu öðruvísi“, enda lærð ljós-
móðir. Hún spurði fyrst hvernig
móðurinni liði og síðan hvort bú-
ið væri að skíra barnið. Og er
hann kvað nei við „bað hún um
nafnið, sagði að sig langaði til að
eignast nöfnu“. Þann 23. janúar
1933 var barnið svo skírt í höf-
uðið á Ólöfu frá Hlöðum sem
þannig má segja að hafi vitjað
nafns í lifanda lífi, en hún lést
réttum tveimur mánuðum síðar.
Foreldrar barnsins voru ákaf-
lega glöð með nafnið á dóttur-
inni og pabbinn sagði við eldri
systkinin: „Berið þið virðingu
fyrir henni Ólöfu minni, því hún
ber nafn Ólafar frá Hlöðum.“
Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöð-
um var grafin í Gamla kirkju-
garðinum við Suðurgötu og voru
fáir viðstaddir. Leiðið er týnt og
finnst ekki á skrá, en mun ein-
hvern tímann hafa verið merkt
ómáluðum trékrossi með stöfun-
um Ó.S. Heimildin fyrir því er
nafna hennar sem sá krossinn
sem barn. Áratugum seinna
reisti hún Ólöfu frá Hlöðum
minnisvarða sem nú stendur
miðsvæðis í Gamla kirkjugarð-
inum. Steinninn er hannaður af
myndlistarmanninum Ívari Val-
garðssyni sem einnig gerði eir-
steypu af andlitsmynd Ólafar
greyptri í steininn. Undir henni
er meitluð ein þekktasta vísa
Ólafar, „Tárin“, um merkingu
þagnarinnar þegar orðunum
sleppir:
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
Til hliðar á steininum er lítil
plata með þessari áletrun:
„Stein þennan reisti Ólöf P.
Hraunfjörð 6. ágúst 2002 um
skáldkonuna Ólöfu frá Hlöðum.“
Þetta gerði hún að eigin frum-
kvæði og fyrir eigið fé. Minn-
isvarðinn er ekki aðeins einn af
fáum sem til eru um nafngreind-
ar konur á Íslandi, heldur sá
fyrsti og hingað til eini sem
reistur hefur verið íslenskri
skáldkonu.
Með þökk fyrir vinsemd og
tryggð.
Helga Kress.