Morgunblaðið - 21.07.2012, Side 27

eftir. Hann var kjörinn fyrsti for-
maður sveitarinnar á stofnfundin-
um í janúar 1961.
Hreppsnefndarmaður var Mar-
inó til margra ára og ýtti þar úr
vör ásamt félögum sínum mörgum
nauðsynjamálum svo sem síldar-
verksmiðjunni, aðstöðu fyrir
heilsugæsluna o.fl. Hann var fljót-
huga í þeim skilningi að vilja koma
hugmyndum sínum í verk, hafði
ákveðnar skoðanir og gat verið
harður í horn að taka jafnvel
stundum um skör fram, ef mála-
lyktir urðu ekki að hans skapi, en
það er ekki ótítt um hugsjóna-
menn, sem liggur mikið á hjarta.
Marinó var verslunarstjóri og
síðar fulltrúi kaupfélagsstjóra í 48
ár og umboðsmaður Flugfélags
Íslands í 35 ár. Hann saknaði
þessara tíma, þegar fólkið kom
hvaðanæva til að versla, ekkert
pakkhús, ekkert sláturhús, allt
annað mannlíf. Kaupfélagið var á
sínum tíma stærsta verslun á
Austurlandi og breytingin því
mikil og söknuðurinn skiljanlegur.
Marinó unni léttklassískri mús-
ík, lærði harmonikkuleik eins og
áður segir og lék í danshljómsveit-
um í rúm 20 ár. Marinó var frábær
skytta bæði á hreindýr og rjúpu
og gekk til rjúpna fram á síðustu
ár. Þá skal það nefnt, að hann og
félagi hans, Steingrímur heitinn
Bjarnason, voru kunnustu grenja-
leitarmenn og refaskyttur á síðari
hluta síðustu aldar. Marinó var
stakur reglumaður, glaðvær og
sögumaður góður. Heimili þeirra
Margrétar og Marinós var hlý-
legt, snyrtimennska innan sem ut-
an dyra og gestrisni þeirra við
brugðið. Þau voru einfaldlega
höfðingjar heim að sækja.
Við Anna þökkum Marinó fyrir
góð kynni bæði fyrr og síðar og
sendum vinkonu okkar, Margréti
Einarsdóttur og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðmundur Magnússon
Það fara fjölmargar svipmynd-
ir um huga minn þegar Marinó
Sigurbjörnsson er allur. Við átt-
um lengi samleið heima á Reyð-
arfirði og einlægari Reyðfirðingur
var vandfundinn, þó hann ætti sín-
ar þingeysku rætur. Hann unni
byggðarlaginu sínu og það sönn-
uðu öll hans störf, að hann vildi
veg staðarins sem mestan. Marinó
var einstaklega hress maður og
glaðbeittur sem hélt andlegu og
líkamlegu fjöri sínu fram til hinztu
stundar. Hann kom víða að á
starfsævi sinni og hvarvetna lagði
hann sína einlægu alúð að.
Sem verzlunarstjóri Kaup-
félags Héraðsbúa heima var hann
einstakur smekkmaður sem lagði
sig allan fram um að veita sem
bezta þjónustu, snarráður til at-
hafna og lipurmenni mikið, ótrú-
legt vöruúrval miðað við þann
tíma einkennandi. Það fór enginn
bónleiður til búðar þegar Marinó
var annars vegar í hverju sem var.
Marinó var fjölhæfur og félags-
lyndur og þessa nutu sveitungar
hans ríkulega, starf hans með Val,
ungmennafélaginu heima var
mikið og farsælt, knattspyrnu-
maður ágætur og knár í hverri
grein, áhuginn alltaf samur og
jafn á öllu því sem til heilbrigðis
horfði. Hann var sannur sam-
vinnu- og félagshyggjumaður um
leið, vinstri sinnaður framsóknar-
maður eins og þeir gerðust beztir.
Hann sat lengi í sveitarstjórn
heima, var þar í forystusveit og
beitti þar kröftum sínum og áhrif-
um til heilla og hags, ræðumaður
góður og málsnjall vel. Hann var
mikill reglumaður, heilbrigðir lífs-
hættir án allra eiturefna voru þar
efst á baugi og þar áttum við sam-
leið sem í fleiru og gott að vita af
atfylgi hans til æskulýðsmála
allra.
Ekki skal því gleymt, hversu
ágætur harmonikkuleikari hann
var, hljómsveit hans og Ingólfs
Ben. og félaga afar vinsæl, lék
ekki aðeins heima á Reyðarfirði,
heldur víða um Austurland. Mar-
inó var mikill smekkmaður á tón-
list, fljótur að tileinka sér ný lög,
átti þennan þýða tón sem enn óm-
ar fyrir eyrum mér. Marinó var
ötul og örugg refaskytta og þeir
Steingrímur Bjarnason og hann
áttu marga gönguna saman til að
halda dýrbítnum frá búsmala
fjarðarins, rjúpnaveiðar stundað-
ar um áratugi og ekki langt síðan
Marinó fór til fjalla, ungur í anda
og ríkur að kröftum og fræknleik
alla tíð. Farsæl var öll hans ævi-
ganga og mikil gæfa er það að
halda svo þreki og kröftum sem
hann gjörði til hins síðasta. Hann
var mikill gæfumaður í einkalífi
sínu, eignaðist í Margréti Einars-
dóttur hinn allra bezta lífsföru-
naut, einstaka myndar- og at-
gerviskonu. Saman áttu þau ágæt
hæfileikabörn sem báru foreldr-
um sínum og mætu heimilislífi hið
fallegasta vitni. Henni og hennar
fólki öllu sendum við Hanna hlýj-
ustu samúðarkveðjur.
Marinós er minnst fyrir mörg
og góð störf, fyrir hlýjan hressi-
leika sinn og glaðan hlátur, fyrir
að vera sannur í hverri grein.
Þökkin hlý fyrir gjöfula samfylgd
fylgir honum við leiðarlok. Bless-
uð sé björt minning um djarfhuga
drengskaparmann.
Helgi Seljan.
Þegar ég hugsa til baka koma
upp í hugann minn margar góðar
minningar um góðan og kæran
vin, Marinó Sigurbjörnsson sem
lést skyndilega 11. júlí sl. 89 ára
að aldri og borinn er til grafar frá
Reyðarfjarðarkirkju 21. júlí. Mín
fyrstu kynni af Marinó er þegar
ég var að alast upp á Reyðarfirði.
Fjölskyldur okkar bjuggu í sama
húsi og því var eðlilega mikill
samgangur milli fjölskyldna á
þessum árum og úr varð mikil og
góð vinátta sem hefur haldist allt
til þessa dags. Við börnin lékum
okkur mikið saman og mikið þótti
okkur bræðrum alltaf gott að
koma í heimsókn til Marinós og
Möggu því þar alltaf nóg af kök-
um og tertum á borðum sem við
krakkarnir máttum borða eins og
okkur lysti. Einnig þótti okkur
gaman að hlusta á Marinó spila á
harmónikkuna sína sem hann
gerði af svo mikilli snilld og ég
man það að hann spilaði oft fyrir
börnin sín áður en þau fóru að
sofa á kvöldin, ekki amalegt það.
Margs er að minnast og af
mörgu er að taka við þessar að-
stæður en eitt er þó atvik sem
mér er ógleymanlegt og lýsir vel
hvern mann hann hafði að geyma.
Ég var 17-18 ára háseti á Snæ-
fuglinum SU 20 sem þá var á síld
fyrir Austurlandi og komum við
til Reyðarfjarðar seint um nótt,
bræla var á miðunum og öll skip
komin í land. Ég og foreldrar mín-
ir vorum þá flutt suður og því var
ég orðinn aðkomumaður á staðn-
um og bjó í bátnum meðan vertíð-
in stóð yfir. Þegar ég kem upp á
bryggju morguninn eftir stendur
nýleg Opel bifreið á bryggjunni,
lyklarnir í sætinu og miði sem á
stóð: „Þessi bíll er fyrir þig meðan
þú ert í landlegu“ og svo eru
sparifötin þín tilbúin heima.
Þessu atviki gleymi ég aldrei og
lýsir þetta vel hvað þau hjón tóku
mér vel og hugsuðu vel um mig, já
eins og ég væri þeirra sonur.
Hugulsemi og greiðvikni var
eitt af hans einkennum, hann var
þjónandi allt sitt líf og hafði yndi
af. Það var gott að koma á heimili
þeirra hjóna að Heiðarvegi 12,
alltaf opið hús hvenær sem var og
án fyrirvara. Fyrir þetta og
margt annað í samskiptum við
Marinó og hans fjölskyldu vil ég
þakka af heilum hug.
Minningarnar um skemmti-
legu sögurnar og frásagnirnar af
tófuveiðunum, hreindýraveiðun-
um og rjúpnaveiðunum munu
seint gleymast og þessi smitandi
hlátur sem Marinó hafði og kom
öllum viðstöddum í gott skap. Ég
votta Margréti, börnunum og fjöl-
skyldum þeirra og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð
og bið Guð um styrk þeim til
handa á þessari erfiðu stundu.
Blessuð sé minning þín.
Thulin Johansen.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. JÚLÍ 2012
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝ Ingibjörg Hall-bera Árnadótt-
ir fæddist 5. sept-
ember 1923 að
Hellnafelli í Eyr-
arsveit. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands á
Akranesi 14. júlí
síðastliðinn.
Foreldrar henn-
ar voru Árni Svein-
björnsson f. 3.12.
1891, d. 11.10. 1963 og Herdís S.
Gísladóttir f. 24.2. 1899, d. 1.10.
1996. Ingibjörg var elst ellefu
systkina sem eru: Guðbjörg f.
1925, Sveinbjörn f. 1926, Guðný
f. 1928, Gísli f. 1930, d. 1992,
Kristín f. 1931, Ester f. 1933,
Arndís f. 1935, Benedikt Gunn-
ar, f. 1937, d. 1944, Sigurberg f.
1940 og Ívar f. 1940, d. 2011.
Ingibjörg giftist 30.12. 1944
Sigurði Sörenssyni, f. 27.9. 1920,
d. 27.8. 1995, hafnsögumanni í
Stykkishólmi. Hann var sonur
Sörens Valentínussonar f. 1887,
d. 1962 og Sesselju Þorgríms-
dóttur f. 1888, d. 1922 og alinn
upp hjá föðurbróður sínum,
Oddi Valentínussyni f. 1876, d.
1965 og Guðrúnu Lilju Hall-
grímsdóttur f. 1875, d. 1950.
Börn Ingibjargar og Sigurðar
eru: 1) Hafsteinn f. 14.11. 1945,
d. 1.3. 2012, tónlistarkennari,
eftirlifandi sambýliskona hans
er Sigrún Ársælsdóttir f. 21.3.
1954 búsett í Stykkishólmi, dótt-
ir þeirra er Hafrún Brá f. 17.12.
1975, hún á soninn Kristófer
2010. 4) Sigurborg Inga f. 14.3.
1954, sérkennari, maður hennar
er Pétur Jakob Jóhannsson f.
2.8. 1952 þau búa í Reykjavík,
þeirra börn eru: Daði Rúnar f.
16.4. 1985, sambýliskona hans er
Guðrún Ásta Guðmundsdóttir f.
16.4. 1983, Sölvi Rúnar f. 20.1.
1987, sambýliskona hans er Eva
Rós Brink f. 24.9. 1989, þeirra
synir eru: Heiðar Leó f. 2010 og
Haukur Elí f. 2011. Signý Rún f.
8.4. 1992. 5) Unnur, f. 9.10. 1955,
bókari, maður hennar er Páll
Halldór Sigvaldason f. 24.3. 1959
þau búa á Akranesi, börn þeirra
eru: Flosi f. 2.10. 1984, sambýlis-
kona hans er Elísabet Rut Heim-
isdóttir f. 9.8. 1984, þeirra dætur
eru: Agnes Mist f. 2006 og Aníta
Sif f. 2008. Rakel f. 21.10. 1988.
6) Aðalsteinn f. 5.5. 1957, bif-
reiðastjóri, kona hans er Jónína
Shipp f. 2.8. 1959 þau búa í
Reykjavík, börn þeirra eru: Na-
talie Tess f. 2.8. 1984, maður
hennar er Bjarki Bragason f.
26.4. 1985, dóttir þeirra er Dal-
lilja Tess f. 2011. Fyrir á Að-
alsteinn dótturina Stefaníu
Helgu f. 12.3. 1977, hennar börn
eru: Guðráður Davíð f. 2000,
Brimir Sær f. 2004 og Ingibjörg
Vordís f. 2007.
Ingibjörg ólst upp hjá for-
eldrum sínum í Hellnafelli. Um
tvítugt fluttist hún til Stykk-
ishólms þar sem hún kynntist
Sigurði manni sínum. Þau
bjuggu allan sinn búskap í
Stykkishólmi. Eftir að börnin
komust á legg vann hún hin
ýmsu störf auk húsmóðurstarf-
anna. Ingibjörg starfaði í mörg
ár með Kvenfélaginu í Stykk-
ishólmi og sat m.a. í stjórn þess.
Ingibjörg verður jarðsungin
frá Stykkishólmskirkju í dag, 21.
júlí 2012 og hefst athöfnin kl.13.
Dean Campbell f.
2010. Fyrir átti
Hafsteinn Jón Elv-
ar f. 23.8. 1967,
hans kona er Jó-
hanna Ósk Eiríks-
dóttir f. 23.11. 1966,
börn þeirra eru:
Kristín Inga f. 1990,
Aðalheiður Ágústa
f. 1995 og Hafsteinn
Rúnar f. 1998. 2)
Árdís f. 10.3. 1947,
seglasaumari, maður hennar er
Arne H. Dilling f. 28.9. 1948 þau
búa í Noregi, börn þeirra eru:
Thor Arne f. 27.10. 1969, hans
kona er Heidi Appleton f. 26.8.
1968, dóttir þeirra er Maria
Magdalena f. 1997. Ingebjörg
Helen f. 3.4. 1971, barn hennar
er Dennis Rikardson f. 2002.
Hans Petter f. 11.5. 1972, hans
kona er Anne Britt f. 31.8. 1976,
þeirra dóttir er Victoria f. 2000.
Fyrir á Hans Petter synina Hans
Henrik f. 1991 og Trond Håkon
f. 1995. 3) Sesselja Guðrún f.
16.8. 1950 kennari, maður henn-
ar er Guðjón Þorkelsson f. 4.9.
1947 þau búa í Hafnarfirði, börn
þeirra eru: Sigurður Sören f.
2.5. 1973, hans kona er Ásthildur
Helga Bragadóttir f. 19.5. 1975,
þeirra börn eru: Sigurjón Daði f.
1994 og Kristín Helga f. 1997.
Kristín Anna f. 28.4. 1974, synir
hennar eru: Víkingur f. 2001 og
Sindri f. 2003. Agnes f. 10.4.
1983, sambýlismaður hennar er
Gunnar Karel Másson f. 17.5.
1984, dóttir þeirra er Ilmur f.
Elskuleg tengdamóðir mín er
fallin frá. Henni vil ég þakka sam-
fylgdina í hartnær 40 ár. Fyrir
kærleika hennar og hugulsemi í
minn garð verður seint fullþakk-
að. Hún var bæði sterk og stolt
kona. Sterk í lífsins þrautum og
stolt af sínu fólki. Húsmóðir fram
í fingurgóma og hannyrðakona
mikil. Fylgdist vel með öllum sín-
um ástvinum og var þeim góð og
hjálpsöm.
Ó, undur lífs, er á um skeið
að auðnast þeim, sem dauðans beið –
að finna gróa gras við il
og gleði í hjarta að vera til.
Hve björt og óvænt skuggaskil.
Ei sá ég fyrr þau skil svo skýr.
Mér skilst hve lífsins gjöf er dýr
– að mega fagna fleygri tíð
við fuglasöng í morgunhlíð
og tíbrá ljóss um loftin víð.
Og gamaltroðna gatan mín
í geislaljóma nýjum skín.
Ég lýt að blómi í lágum reit
og les þar tákn og fyrirheit
þess dags, er ekkert auga leit.
Ég svara, Drottinn, þökk sé þér!
Af þínu ljósi skugginn er
vor veröld öll, vort verk, vor þrá
að vinna þér til lofs ég má
þá stund, er fögur hverfur hjá.
(Þorsteinn Valdimarsson.)
Við Hafrún Brá og Kristofer
Dean erum þakklát fyrir að hafa
átt Imbu að.
Styrkur hennar var mikill og á
sorgarstundu kom hann berlega í
ljós.
Öllum ættingjum og vinum
Imbu sendum við samúðarkveðj-
ur.
Sigrún Ársælsdóttir.
Elsku Imba amma.
Þá er þinni löngu lífsgöngu lok-
ið. Mig langar til þess að minnast
þín.
Þú hefur alltaf verið mín fyr-
irmynd, dugleg, skynsöm og
hjartahlý eru eiginleikar sem þú
hafðir og ég vil tileinka mér.
Það var alltaf svo skemmtilegt
og gott að koma í Stykkishólm til
ömmu. Þú tókst alltaf vel á móti
öllum. Þú hafðir alltaf svo gott
viðmót. Sírópsbrauðið góða og
aðrar kræsingar voru á boðstól-
um þegar við komum í heimsókn,
svo enginn fór svangur heim.
Orgelið gamla sveik mann
aldrei og þar steig ég mín fyrstu
skref í lagasmíðum. Ég gat setið
tímunum saman við orgelið með
heyrnartól og spilað.
Það var líka svo gott að fá þig
til okkar á Akranes. Mér þótti
það sko minnsta mál að lána þér
rúmið mitt því það var svo gott að
hafa ömmu í heimsókn. Þegar þú
varst hjá okkur nokkur jól þótti
mér svo vænt um að hafa ömmu
heima, þá var ég aldrei ein á með-
an mamma og pabbi voru í
vinnunni. Þú vildir alltaf spila, þá
auðvitað rommí og það þótti mér
svo skemmtilegt. Á daginn sast
þú á sama stað við lampann inni í
stofu, prjónaðir eins og enginn
væri morgundagurinn og hlust-
aðir á útvarpið. Þú kenndir mér
að prjóna í Stykkishólmi þegar ég
var um 8 eða 9 ára. Ég byrjaði á
því að prjóna trefil á dúkkuna
mína og ætlaði að vera alveg eins
og amma, alltaf prjónandi. En svo
var ekki. Ég hafði ekki góða þol-
inmæði fyrir prjónaskap svo ég
lét þig um að prjóna fyrir mig,
enda var það líka allt svo fallegt.
Mér þykir svo vænt um allt sem
þú prjónaðir fyrir mig og sérstak-
lega barnafötin sem ég bað þig
um að prjóna. Ég vissi að þú
myndir ekki vera á lífi, þegar ég
mun eignast mín börn og mig
langaði svo til þess að eiga prjón-
uð föt frá þér. Ég er svo þakklát
fyrir það elsku amma mín.
Það var yndislegt að fá að eyða
síðustu dögunum með þér hér á
þessari jörðu. Það var orðinn
hluti af daglegri rútínu hjá mér að
koma til þín upp á sjúkrahús og
halda í höndina þína. Þó þú gætir
lítið talað þá reyndi ég samt að
segja þér frá einhverju skemmti-
legu til þess að dreifa huganum.
Sá dagur rann svo upp þegar þú
kvaddir þennan heim. En þú
kvaddir svo sátt með allt. And-
ardrátturinn var horfinn og ég
átti erfitt með átta mig á því að nú
værir þú farin fyrir fullt og allt.
Mér fannst erfitt að sleppa taki á
hendinni þinni. En þú varst svo
friðsæl og verkirnir á bak og
burt. Það var gott að sjá hvað þér
leið vel. Það er þó sárt að hugsa
að núna er engin amma til að
heimsækja í Stykkishólmi. En nú
ertu komin á góðan stað, með
Didda afa og Hadda frænda.
Mér er efst í huga þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér amma mín, og verið svo lán-
söm að hafa fengið að vera náin
þér. Mér þykir svo vænt um þig.
Elsku Imba amma, hvíl í friði.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þín ömmustelpa,
Rakel Pálsdóttir.
Ég sit hér úti í Kaupmanna-
höfn og finnst þetta svo ósköp
óraunverulegt. Að vera hér að
skrifa kveðjuorð til þín, elsku
amma mín. En það geri ég með
afar miklum söknuði og miklu
þakklæti fyrir allt sem þú kennd-
ir mér og fyrir þann tíma sem við
áttum saman.
Ég veit ekki hvers ég á eftir að
sakna mest eða þakka mest fyrir.
Sem krakki var ég vön að koma
á sumrin/vorin til þín og Didda
afa þegar ég var búin í skólanum.
Alltaf var tekið jafn vel á móti
manni. Þú varst alltaf svo ljúf og
góð og sniðug í að finna upp á
leikjum og föndri, svo ég tali nú
ekki um alla spilamennskuna og
veisluhöldin dag eftir dag - morg-
unmatur - morgunkaffi - hádeg-
ismatur - fyrra kaffi - seinna kaffi
- kvöldmatur - kvöldkaffi. Mér
finnst ekkert skrítið að Gústav
frændi hafi þyngst um 30 kg við
það að vera hjá ykkur heilt sum-
ar!
Minningarnar eru góðar og
margar og þær á ég eftir að
geyma í hjarta mínu það sem eftir
er. Ég vil nefna það hvað ég á eft-
ir að sakna þess mikið að sitja og
spila manna með þér og Natalie
grenjandi úr hlátri að borða sír-
ópsbrauðið þitt og í lopasokkum
frá þér.
Amma, mér finnst þú vera
ömmufyrirmyndin. Allar ömmur
ættu að vera eins og Imba amma!
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig, amma mín.
Þín
Agnes.
Imba frænka, kær móðursyst-
ir okkar, er í okkar huga einn af
klettunum í Hellnafellsættinni.
Hún var elst í stórum systkina-
hópi sem alla tíð hefur verið sam-
heldinn. Við minnumst Imbu
frænku með hlýju fyrir ótal
ánægjustundir allt frá barnæsku
okkar. Þegar farið var vestur, var
heimsókn í Hólminn ómissandi
hluti ferðarinnar og alltaf var jafn
ánægjulegt að heimsækja Imbu
frænku, Didda og glaðværu tón-
elsku fjölskylduna á Silfurgöt-
unni. Þar var tekið á móti manni
með hlýju og gleði.
Imba frænka var glaðlynd á
sinn kyrrláta hátt, jarðbundin og
dugleg. Hún var myndarleg og
gestrisin húsmóðir og mikil hann-
yrðakona.
Imba og Diddi eignuðust
myndarlegan hóp afkomenda. Við
vottum þeim öllum samúð okkar.
Hvíl í friði, kæra frænka.
Herdís, Bára,
Trausti og Jón Þór.
Ingibjörg Hallbera
Árnadóttir