Morgunblaðið - 05.12.2012, Blaðsíða 67

MINNINGAR 67
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. DESEMBER 2012
✝ Bjarni ErikEinarsson
fæddist 5. apríl
1911. Hann lést að
Klausturhólum,
dvalarheimili aldr-
aðra á Kirkjubæj-
arklaustri, 25. nóv-
ember 2012.
Bjarni fæddist
og ólst upp í Dan-
mörku. Foreldrar
hans voru Guð-
mann Vigfús Einarsson kaup-
maður, f. 1878, d. 1972 og Val-
borg Einarsson, f. 1882, d.
1985, húsmóðir og lærður ljós-
myndari. Guðmann var Íslend-
ingur, ættaður frá Seyðisfirði
en Valborg var dönsk, ættuð
frá Lálandi. Systur Bjarna
voru: 1) Irene Bundgård hús-
móðir, f. 1904, d. 1981, 2) Edel
Einarsson hjúkrunarfræðingur,
f. 1907, d. 2010, 3) Ingrid Sig-
fússon ljósmyndari, f. 1909, 4)
Hildur Árnason húsmóðir, f.
Danmörku og á tvær dætur,
Linea Olsen og Jannie Olsen
sem hvor um sig á tvö börn.
Bjarni kom fyrst til Íslands
skömmu eftir seinni heimsstyrj-
öld og vann þá við ýmis störf,
meðal annars á Vestur-
Sámsstöðum hjá systur sinni
Hildi og Sigurði manni hennar.
Hann starfaði einnig um árabil
í Brynjúlfsbúð í Vestmann-
eyjum hjá Ingrid systur sinni
sem rak þá verslun, en hún
missti mann sinn ung að árum
og varð Bjarni þá hennar
hægri hönd í verslunarrekstr-
inum um árabil. Bjarni kvænt-
ist Leu sem ættuð var frá Aust-
urríki en hún tók sér íslenska
nafnið Sædís Konráðsdóttir.
Þau bjuggu fyrst í Vest-
mannaeyjum en seinna á Álf-
hólsvegi í Kópavogi en þá hafði
Bjarni ráðið sig til starfa hjá
þjónustudeild Sláturfélags Suð-
urlands við Grensásveg. Lea
flutti síðar ein til Austurríkis
en samband þeirra rofnaði þó
aldrei meðan hún lifði og heim-
sótti Bjarni hana oft. Lea átti
einn son, Harald, sem nú er
látinn.
Útför Bjarna hefur farið
fram í kyrrþey.
1913, d. 2003, 5)
Ingibjörg Erud
myndlistarmaður,
f. 1917. Fjöl-
skyldan bjó fyrst í
bænum Maribo á
Lálandi þar sem
flest barnanna
fæddust. Í nokkur
ár voru þau herra-
garðseigendur í
Luisenlund á eyj-
unni Endelave í
Kattegat en eftir það flutti fjöl-
skyldan til Bramminge á Vest-
ur-Jótlandi þar sem þau hjón
ráku nýlenduvöruverslun en
þar var Guðmann einnig bygg-
ingarverktaki. Á sínum yngri
árum aðstoðaði Bjarni föður
sinn við margvísleg störf, m.a.
við verslunarstörfin, en þau
áttu eftir að verða hans helsta
starf. Á unga aldri eignaðist
Bjarni dótturina Sandy E. Ol-
sen með Laura J.J. Lauridsen
sem nú er látin. Sandy býr í
Bjarni Erik móðurbróðir okk-
ar náði því að verða yfir 101 árs
og miðað við systur hans Ingrid
og Edel og móður þeirra Val-
borgu þýðir það ekki endilega
endamörk í aldri. Snemma í æsku
sagði mamma okkur Bjarnasögur
sem snérust aðallega um allskyns
uppátæki og strákapör bróður
hennar í stóra systrahópnum sem
taldi 3 eldri systur og 3 yngri. Án
efa var Bjarni í miklu uppáhaldi
bæði hjá foreldrunum, ömmu
sinni og systrunum. Benda bæði
sögurnar um hann og myndir af
honum í sérsaumuðum spariföt-
um með slöngulokka og prakk-
arabrosið á vör, ótvírætt til þess.
Bjarni var fremur lágvaxinn mað-
ur en hnarreistur. Hann hafði
einstaklega skarpt, rannsakandi
augnaráð undir loðnum, uppvís-
andi augabrúnunum. Hann var
góðum gáfum gæddur og lét sig
varða það sem mestu máli skiptir
í lífinu, mannúðarmál, meðferð
dýra og umhverfismál. Hann var
viðkvæmur, mátti ekkert aumt
sjá, en reyndi sem best hann gat
að dylja það. Þegar hann skegg-
ræddi við fólk, bar mest á fróð-
leiksfúsum grallara sem spurði
óvanalegra spurninga sem ekki
voru beinlínis sprottnar af for-
vitni um viðmælandann heldur al-
mennt um lífið í hnotskurn. Ný-
kominn inn úr dyrunum í sinni
fyrstu ferð að Klausturhólum þar
sem hann dvaldi síðustu æviárin,
ávarpaði hann starfsfólkið: „Góð-
an dag, hér kemur lifandi lík.“ Við
frændfólkið viljum að leiðarlok-
um senda kærar þakkir til starfs-
fólksins á Klausturhólum fyrir
frábæra ummönnun.
Það voru ekki leiðinlegar heim-
sóknirnar til Bjarna þessi ár þeg-
ar hann vildi ennþá fara með okk-
ur í bílferðir lengra austur á
bóginn, eða bara skjótast til að
heimsækja vin sinn Filippus á
Núpsstað. Ógleymanlegar voru
þær stundir að sjá þessa öldnu
höfðingja tala um hversu ómögu-
legt það væri að þurfa að yfirgefa
heimili sín og hvað þeir væru
orðnir aumir. Bjarni reyndi samt
að sannfæra vin sinn um að það
væri nú ágætis fólk á Klaustur-
hólum, nóg að borða þar, heitt
inni og allir baðaðir og föt þvegin.
Hann skyldi bara koma líka.
Snyrtimennska var honum í blóð
borin. Iðulega bar hann höfuðfat
þegar farin var bæjarleið og í
miklu uppáhaldi var svarta alpa-
húfan sem varð svo einkennandi
fyrir hann. Þrátt fyrir að hafa
fæðst í Danmörku þar sem fátt er
um fjöll og hæðir, hvað þá firn-
indi, þá varð það líf og yndi
Bjarna í blóma lífsins, að ganga á
fjöll og jökla hér á Íslandi og var
hann þá oftast einn á ferð. Við vit-
um að hann gekk oftar en einu
sinni á hæstu tinda landsins og
flestöll fjöll á Suður- og Suðvest-
urlandinu. Hann ferðaðist einnig
víða um lönd seinni hluta ævinn-
ar, fór m.a. til Kína, Kúbu, Kan-
aríeyja og Taílands. Bjarni var
ræktunarmaður fram í fingur-
góma og ræktaði árum saman allt
sitt grænmeti í kálgarði þar sem
nú er Norðlingaholt. Á sumar-
dögum sást oft til Bjarna þar sem
hann hjólaði til og frá garðinum.
Hann kom fyrstur með kartöfl-
urnar og gulræturnar á haustin
enda forræktaðar í eldhúsglugg-
anum. Hann var flinkur kokkur
og meðvitaður um hollustufæðu.
Bjarni notaði ýmis orð og orða-
tiltæki við hin ýmsu tækifæri.
Hann hefði t.d. endað þessa grein
á að segja: „Så er den skid slået.“
Tækifærisvísu kenndi hann okk-
ur sem hljóðar svo:
Jochum sad på lokum
med det ene ben i hullet
og det andet på gulvet
og opgav ånden
med et stykke vinerbröd i hånden.
Með þessum völdu orðum úr
sarpi skemmtilegasta frænda
sem við höfum átt og sýnikennslu
hans í hvernig ráðlegast er að lifa
lífinu, kveðjum við Bjarna með
þakklæti og söknuði efst huga.
Guð geymi þennan gimstein í óra-
víddum alheimsins. Systkinin frá
Vestur-Sámsstöðum,
Þórdís Alda, Hrafnhildur
Inga, Árni Þorsteinn, Sara
Hjördís, Valborg og Unnur.
Látinn er í hárri elli Bjarni Er-
ik Einarsson. Bjarni ólst upp í
Danmörku, átti íslenskan föður
og danska móður, en kom sem
ungur maður til Íslands og ílent-
ist hér.Hann bjó um árabil í Vest-
mannaeyjum og vann hjá systur
sinni og mági í Brynjúlfsbúð, en
flutti seinna í Kópavoginn með
konu sinni Leu og vann þá hjá
Sláturfélaginu. Á efri árum flutti
Bjarni í litla íbúð í Fannborg í
Kópavoginum. Hann var mikill
lestrarhestur og var tíður gestur
á Bókasafni Kópavogs.
Sjálfstæði einkenndi Bjarna.
Hann vildi stjórna sínu lífi þar til
skynsemin sagði honum að nú
væri nóg komið.Eftir að hafa
dottið með innkaupapokann sinn í
hálkunni, þá 96 ára, og honum
fannst orðið erfitt að handfjatla
þvottinn sinn, sem hann hafði alla
tíð gert sjálfur, fór hann að end-
urskoða stöðu sína. Vildi ekki að
aðrir hefðu áhyggjur af sér og var
til í að huga að öðrum búsetu-
lausnum. Hann valdi sjálfur
Klausturhóla á Kirkjubæjar-
klaustri til að dvelja á síðustu ár-
in, sagðist oft hafa verið þar um
slóðir á yngri árum og þekkti eitt-
hvað af fólki í nágrenninu. Af
röggsemi skipulagði hann flutn-
inginn sjálfur og var það ógleym-
anleg upplifun að fylgja honum
austur nokkrum dögum fyrir jól
árið 2007.
Á 100 ára afmæli Bjarna 5.
apríl 2011 var honum haldin veg-
leg veisla að Hótel Geirlandi í
umsjá Erlu Ívarsdóttur. En Erla
og Bjarni höfðu verið starfsfélag-
ar hjá Sláturfélaginu um árabil.
Ávallt var glatt á hjalla í kringum
Bjarna og minnist hún hans og
biður fyrir kveðjur að leiðarlok-
um Einnig var honum haldið
myndarlegt kaffisamsæti á
Klausturhólum. Bjarna barst
mikið af gjöfum, kortum og
skeytum á aldarafmælinu frá
samferðafólki í gegnum tíðina.
Eftir að allar hamingjuóskir
höfðu verið lesnar upp fyrir hann
varð honum að orði að fyrir þess-
ar fallegu kveðjur myndi hann
aldrei geta þakkað sjálfur. Við
frændfólkið sendum kærar þakk-
ir til alls þess góða fólks sem
mundi eftir honum og gladdi á
þessum tímamótum.
Vertu kært kvaddur, frændi
sæll.
Þórunn Sigurðardóttir
Bjarni Erik
Einarsson
Við félagarnir kynntumst
Bigga eins og hann var alltaf kall-
aður, þegar hann gekk í Nes-
klúbbinn á Seltjarnarnesi 1987,
en svona hljóðaði umsókn hans í
klúbbinn:
Áhuga ég hef á því
og harla gaman þætti
Nesklúbbinn að ganga í
gjarnan ef ég mætti.
Nákvæmur og natinn er
nærgætinn og glaður.
Í stuttu máli stæltur ver
stór og verkahraður.
Skipulagið sjálfstætt er
í stórum heila mínum
það sem stundum fram þar fer
er framar vonum þínum.
Ykkur eflaust frjálsleg finnst
frægð með eldguðsmessu
ég hef ýmsum ævi kynnst
þið ættuð að huga að þessu.
Á Akureyri áður var
og árgjöld engin skulda þar
þetta er mín þráða von
Þorbergur heiti ég Ólafsson.
Furðuleg nú ykkur finnst
framagosa gletta
ykkur bið yst sem innst
að fyrirgefa þetta.
Biggi var góður drengur og
ljúfmenni, sem alltaf var gaman
að hitta, ávallt kom hann manni í
gott skap með sínum létta húmor
og var hann fyrirtaks þunglyndi-
seyðir. Hann var ágætis kylfing-
ur og varð meðal annars bikar-
meistari Nesklúbbsins með
Þorbergur Ólafsson
✝ ÞorbergurÓlafsson fædd-
ist á Akureyri 25.
janúar 1951.
Hann lést á
heimili sínu í
Garðastræti í
Reykjavík 17. nóv-
ember 2012.
Þorbergur var
jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju
29. nóvember 2012.
forgjöf árið 1994.
Margar voru golf-
ferðirnar farnar
innanlands og er-
lendis. Í veislum var
alltaf gaman að sitja
við borðið hjá
Bigga, því þar var
mikið líf og fjör.
Vottum fjöl-
skyldu og nákomn-
um innilega samúð,
Sævar, Jóhann,
Gunnlaugur,
Árni og Einar.
Hornið hér á Vesturgötu og
Garðastræti er um margt stór-
merkilegt og til fyrirmyndar.
Helst líkist þetta litlu þorpi úti á
landi.
Hér er samansafn af mjög góð-
viljuðu fólki sem býr í samfélagi,
sem lætur sér annt hvað um ann-
að.
Einstæðingar, sérvitringar,
fjölskyldufólk, erlendir borgarar
og alls konar.
Allir gefa sér tíma til að
spjalla, og taka púlsinn á lífinu.
Nákvæmlega á þessu horni
kynntist ég Þorbergi Ólafsssyni
sem ég komst upp með að kalla
Begga.
Beggi brosandi, að koma úr
golfi sem var hans aðaláhugamál.
Beggi og Jói vinur hans að
horfa á boltann á laugardögum
og meika það á Lengjunni.
Beggi að gefa út blað fyrir
eldri borgara, alsæll þegar blaðið
kom út.
Beggi að koma við á horninu
hjá mæðgunum í Hjálpræðisbúð-
inni, þar sem allir á þessu horni
stoppa til að tala við þær mæðg-
ur, Kristrúnu og Ágústu.
Elsku Beggi að segja frá sín-
um afkomendum, rígmontinn yfir
þeirri uppskeru.
Einstaklega prúður, broshýr,
þægilegur og indæll.
Kveð Begga með söknuði.
Erna Margrét
Ottósdóttir Laugdal.
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Rvk • s. 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum við
fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu
og fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
✝
Þökkum samúð og hlýhug vegna andláts
LAUFEYJAR KRISTJÁNSDÓTTUR.
Sigurður Guðmundsson,
Hafdís Engilbertsdóttir, Baldvin Steindórsson,
Kristján Eggert Engilbertsson,
Sif Jónsdóttir, Jón Arnar Sigurjónsson,
Eva Mjöll Ingólfsdóttir, Kristinn S. Helgason,
Andri Már Ingólfsson, Valgerður Franklínsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Þökkum auðsýnda samúð, vinsemd og
virðingu við andlát og útför okkar hjartkæru
JÓNBJARGAR SESSELJU
EYJÓLFSDÓTTUR.
Sérstakar alúðarþakkir fær starfsfólk Eini-
hlíðar og annað starfsfólk dvalarheimilisins
Hlíðar fyrir einstaka umhyggju.
Þuríður Sigurðardóttir, Víkingur Daníelsson,
Anna Sigurðardóttir, Guðmundur Eiríksson,
Sigríður Sigurðardóttir, Friðjón Ingi Jóhannsson,
Páll Sigurðsson, Sigrún Bjarnadóttir,
Sigþrúður Sigurðardóttir, Magni Þórarinn Ragnarsson,
Hannes Sigurðsson, Hildur Stefánsdóttir,
Sesselja Sigurðardóttir, Davíð Jens Hallgrímsson,
börn og fjölskyldur.
Kæri bróðir. Nú
er komið að leiðarlokum. Ég kveð
þig með þessum orðum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
Egill Sigurjón
Benediktsson
✝ Egill SigurjónBenediktsson
fæddist á Kópa-
reykjum í Borg-
arfirði 14. júlí 1953.
Hann lést 16. nóv-
ember 2012.
Útför Egils var
gerð frá Sauð-
árkrókskirkju 1.
desember 2012.
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú
hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far
vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í frið-
arskaut.
(Vald. Briem)
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku bróðir. Guð geymi þig.
Þín systir,
Guðrún
Benediktsdóttir.
Nú kveðjum við bróður okkar
Egil Sigurjón. Elsku bróðir, það
er mjög sárt að þú sért farinn frá
okkur langt fyrir þinn tíma. Eins
er sárt að geta ekki kvatt þig,
knúsað og kysst og sagt þér í síð-
asta sinn hvað okkur þótti vænt
um þig.
Eftir sitjum við með fullt af
spurningum en engin svör.
Takk fyrir að koma við í sveit-
inni til að athuga hvernig litla
systir hefði það. Þú varst alltaf
með þinn létta hlátur og ljúfa við-
mót og vildir allt fyrir alla gera.
Lífið var ekki alltaf dans á rós-
um en þú hélst alltaf áfram með
höfuðið hátt.
Okkar ósk er sú að þú sért
kominn á fallegan og góðan stað
og umvafinn guðs englum.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í hugann en minn-
ingar um góðan mann geymum
við í hjörtum okkar og við erum
guði þakklátar fyrir að hafa átt
þig að sem bróður.
Við biðjum guð að styrkja
Guðrúnu og börn á þessum erfiðu
tímum og gefa þeim ljós í myrkr-
inu til leiðsagnar.
Þér góðir englar lýsi leið,
er liðið hefur dapra neyð,
og flytji þig í hásal hans,
sem huggun best er sálu manns.
Þó mæða væri um margt þitt líf,
þér mildan dóminn færi,
og hlíf sé ljósið skæra lausnarans,
sem lýsir best upp hugskot manns.
Friðarkærleiks góður Guð,
sem gefur allan lífsfögnuð,
verndi þig og veiti frið.
Vel ég þess af hjarta bið.
(Gísli á Uppsölum)
Þegar lífið slokknar,
þá sorgin inn skýst.
Oft þá andlitið blotnar,
því sorginni engin orð fá lýst.
Sorgin eftir skilur í hjartanu holu,
sem ekki er hægt að fylla upp í með
vindgolu.
Maður getur ekki verið hennar þegn
en þó vill hún fylgja manni lífið út í
gegn.
Loks kemur gleðin,
þá birtir til,
svo jafnvel við dánarbeðinn,
er hægt að kunna á því skil.
Gleðin sorginni burt víkur,
þannig að henni um tíma lýkur.
Bros og hlátur hlutar af gleðinni eru
og hún er stór þáttur í okkar tilveru.
(Aurora Borealis)
Hvíl í friði elsku bróðir.
Þínar systur,
Sigrún og Helga.