Morgunblaðið - 11.03.2013, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. MARS 2013
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR REYKDAL KARLSSON,
Grænuhlíð 3,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 24. febrúar á
Landspítalanum í Fossvogi.
Útför hans fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn 14. mars
kl. 13.00.
Sigríður Ólafsdóttir, Jón Þór Gunnarsson,
Fríða Ólöf Ólafsdóttir, Skúli Gunnarsson,
Ólafur Karl Ólafsson, Lena Friis Vestergaard,
Anna María Ólafsdóttir, Heimir Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elsku móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐMUNDA PETERSEN
STEFÁNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn
7. mars og verður jarðsungin frá Áskirkju
þriðjudaginn 12. mars kl. 15.00.
Steinar Petersen, Greta B. Petersen,
Birna Petersen, Ken Håkon Norberg,
Gunnar Petersen, Elva Gísladóttir,
Eva Petersen, Gunnar Arnar Gunnarsson
Viktor, Emilia, Anna Alexandra,
Steinar, Oliver og Brynjar.
Kærar þakkir færum við öllum þeim sem
vottuðu okkur samúð við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
INGVELDAR BJARNADÓTTUR
THORODDSEN.
Sérstakar þakkir færum við deild H1 á
Hrafnistu í Reykjavík fyrir þá umönnun og
hlýju sem hún varð aðnjótandi á meðan hún
dvaldi þar.
Ásta St. Thoroddsen, Bolli Héðinsson,
Gígja Thoroddsen,
Ólafur Thoroddsen, Sigurbjörg Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Matthea KatrínGuðmunds-
dóttir fæddist á
Straumi á Skógar-
strönd 14. ágúst
1928. Hún lést á
heimili sínu 2. mars
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur Matthías-
son, f. 1. apríl 1897,
d. 8. október 1992
og Jóhanna Guðnadóttir, f. 31.
október 1901, d. 30. nóvember
1957. Systkini Mattheu voru Jó-
hann Gunnar, f. 4. júní 1927, d.
26. júní 2011, Sigrún, f. 10.
ágúst 1935, d. 13. mars 2011 og
Gísli, f. 12. nóvember 1936, d. 7.
apríl 1989.
Matthea giftist 27. október
1948 Ingimar Einarssyni, leigu-
bifreiðarstjóra, f. 17. desember
1926 á Óspaksstöðum. For-
eldrar hans voru Einar Elíesers-
son, f. 4. ágúst 1893, d. 18. ágúst
1979 og Pálína Björnsdóttir, f.
12. september 1895, d. 25. febr-
úar 1933. Börn þeirra eru: 1)
Guðrún Katrín, býr í Ástralíu, f.
Sigrún, f. 11. desember 1957,
maki Marinó Flóvent Birgisson,
f. 4. nóvember 1958, synir þeirra
eru Ingimar Flóvent, f. 2. mars
1989 og Marinó Flóvent, f. 17.
ágúst 1990. Sonur Marinós eldri
er Vilhjálmur Daði, f. 22. febr-
úar 1980, dætur hans eru Mich-
aela Elísabet, f. 19. apríl 2003 og
Ísabella Sigrún, f. 26. febrúar
2004.
Matthea ólst upp á Óspaks-
stöðum, fór 18 ára til náms í
Húsmæðraskólanum á Varma-
landi og stofnaði síðan heimili í
Reykjavík ásamt eiginmanni
sínum. Hún gegndi oft og víða
ýmsum störfum innan veit-
ingageirans, m.a. á Hótel Loft-
leiðum og á Hótel Esju. Hún sá
um mötuneyti Leiklistarskóla
Íslands um árabil og eignaðist
þar marga trúfasta eðalvini
meðal yngri kynslóða upprenn-
andi leikara. Um fjögurra ára-
tuga skeið rak hún gististað á
heimili þeirra hjóna að Bugð-
ulæk 13 í Reykjavík við miklar
vinsældir og tryggð innlendra
sem erlendra gistivina, auk þess
sem þar var samkomustaður
óformlegs átthagafélags Hún-
vetninga og raunar Norðvest-
urlandsins alls.
Útför Mattheu verður gerð
frá Langholtskirkju í dag, 11.
mars 2013, og hefst athöfnin kl.
13.
28. maí 1949, maki
Ásgeir Helgason, f.
28. febrúar 1948,
börn þeirra: Helgi
Patrick, f. 9. febr-
úar 1974, maki
Marie Joy, f. 27.
desember 1983,
sonur þeirra er Kai
Rúnar, f. 4. október
2009; Katrín, f. 10.
mars 1977, maki
Nathan Arbuckle, f.
10. nóvember 1973, börn þeirra
eru Lily Katrin, f. 22. október
2009 og Archie James, f. 6. des-
ember 2011. 2) Pálmar Þór, f.
15. desember 1951, d. 21. maí
1994, maki Hildur Jónsdóttir, f.
2. desember 1955, sonur þeirra
er Erlingur Atli, f. 8. júní 1989.
Barnsmóðir Pálmars er Sigrún
Guðgeirsdóttir, f. 9. ágúst 1953,
sonur þeirra er Vilhjálmur Geir,
f. 10. maí 1969, maki Miriam
Geelhoed, f. 5. október 1972,
sonur þeirra er Mats Kilian, f.
27. janúar 2007. Kjörfaðir Vil-
hjálms Geirs var Ásgeir Ragnar
Sigurðsson, f. 27. febrúar 1948,
d. 16.janúar 1983. 3) Jóhanna
Mín elskulega kona er fallin
frá. Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast hennar þessarar merku
konu, hún var talsvert sérstök,
hún elskaði allt sem var göfugt og
gott, hún unni sínum manni, öll-
um ættingjum og vinum, lagði
metnað í það að eiga fallegt heim-
ili, eitthvað á könnunni, taka á
móti gestum því það var hennar
líf og yndi, hún var svo mikil fé-
lagsvera. Þetta andlát kom okkur
öllum er að henni stóðum í opna
skjöldu, en að sjálfsögðu má bú-
ast við öllu er þessi árafjöldi er að
baki. Daginn áður, þ.e. föstudag-
inn 1. mars, lék hún á als oddi,
hringdi um kvöldið í marga vini
rétt eins og hún væri að kveðja.
Sváfum fram eftir morgni laug-
ardags, hittumst aðeins í hádeg-
inu við morgunverðarborðið og
spjölluðum saman og ég spurði
hana: „Hvernig líður þér ástin
mín?“ og hún svaraði mér að hún
væri eitthvað þróttlaus, ég svar-
aði: „Þetta er mjög eðlilegt, finn
fyrir þessu líka, ellin er bara að
gera vart við sig.“ Mig grunaði
ekki á þeirri stundu að þetta yrði
okkar síðustu samræður. Hún
lagði sig aðeins eins og oft áður
og þegar ég leit inn til hennar
nokkru síðar sá ég mér til skelf-
ingar að eitthvað óvænt hafði
skeð, auðvitað brá mér hræði-
lega, átti alls ekki von á slíkum
endalokum. Tilfinningar á slíkri
stundu ætla ég eigi að túlka hér.
Hefði viljað kveðja hana við aðrar
aðstæður.
Þessi mæta kona var alveg frá-
bær, við strengdum heit fyrir 64
árum að verða ævarandi vinir og
vorum þá í mörg ár búin að vera
æskuvinir. Lögðum af stað sam-
hent út í lífið með tvær hendur
tómar en fullt af ást. Lítum um
öxl og horfum til ársins 1936, lítill
drengur 9 ára móðurlaus í hand-
leiðslu ömmu sinnar stendur ut-
andyra við bæ í Hrútafirði sem
heitir Óspaksstaðir. Honum er
starsýnt á lest er silast neðan
götuna heim að bænum. Þarna
var á ferð fjölskylda vestan frá
Straumi á Skógarströnd til bú-
setu á þessari jörð. Hjón í forystu
með klyfjaða hesta af búslóð og
kýr. Konan með litla stúlku á
fyrsta ári í fanginu og ófæddan
son í móðurkviði, stærri börnin
tvö 8 og 9 ára sátu sína hesta
sjálf. Hann grunaði ekki þá að
þessi elskulega 8 ára stúlka er
þarna var með í för ætti eftir að
verða hans lífsförunautur og
heilladís. Þau urðu strax perlu-
vinir og léku sér saman. Svo liðu
árin og eitt fallegt sunnudags-
kvöld að sumarlagi um miðnætti
vorum við í bíltúr æskuvinirnir,
ökumaðurinn vék bílnum aðeins
til hliðar út af veginum og stans-
aði, þau sátu þarna hlið við hlið,
orðaskipti þurfti eigi mikil en
brátt var fallist í faðma, brenn-
heitar varir mættust og þar með
var framtíðabrautin ráðin. Nú í
dag ylja ég mér við ljúfar minn-
ingar frá liðnum dögum.
Öllum ættingjum og vinum eru
færðar alúðarkveðjur með Guðs
blessun. Ég kveð þig núna, elsku
hjartað mitt, í mínum huga er
mikið þakklæti en söknuður.
Hittumst síðar. Hvíl í friði.
Þinn ástkæri eiginmaður,
Ingimar Einarsson.
Til ástkærrar móður sem við
elskuðum svo mikið.
Sem ungu barni þú ruggaðir mér
í svefninn, með söng á vörum þér
svaf ég þá vel og svaf ég fast
því ég vissi, alla þína ást mér gafst.
Er erfitt ég átti þú studdir mig
kenndir mér hvernig á að virða sjálfan
sig
vera góð og heiðarleg
muna það, virða hvar sem ég dvel.
Ólst mig upp með von í hjarta
mér til handa um framtíð bjarta.
Hamingjusöm ég á að vera
elskuleg móðir sem allt vill gera.
Með þessum orðum vil ég þakka þér
alla þá ást og umhyggju sem gafst þú
mér
ég elska þig mamma og mun ávallt
gera
vil ég þú vitir það hvar sem ég mun
vera.
(Sumarliði Halldórsson)
Takk fyrir ást og umhyggju í
gegnum lífið.
Hvíl í friði.
Þínar dætur,
Guðrún Katrín Ingimars-
dóttir og Jóhanna Sigrún
Ingimarsdóttir.
Matta amma mín var einstök
að því leyti að hún var einn mesti
húmoristi sem ég hef á ævinni
kynnst, hún var alltaf í góðu
skapi og mér þótti ofboðslega
vænt um hana. Hún bakaði
heimsins bestu skonsur. Hún gat
líka verið ferlegur prakkari. Ég
man eftir kerlingarhaus sem hún
hafði uppi á vegg á Bugðulækn-
um og notaði stundum til að
stríða krökkum með.
Amma hjálpaði mér að rækta
minningu Pálmars föður míns
sem dó þegar ég var tæplega
fimm ára og ég mun vera ævin-
lega þakklátur henni fyrir það.
Ég fann stundum að hún syrgði
hann mikið, en hún var æðrulaus
og lét ekkert buga sig. Möttu
verður alltaf minnst með gleði í
hjarta.
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Erlingur Atli Pálmarsson.
Í dag og raun alla daga minn-
umst við ömmu okkar. Góð kona
sem gaf af sér ekkert nema gott.
Hún er ein merkilegasta kona
sem við höfum kynnst á ævi okk-
ar og verður hennar sárt saknað.
Við bræðurnir ólumst upp með
hana beint fyrir ofan okkur, því
hún bjó mestan hluta ævi okkar í
sama húsi og gat maður alltaf
leitað til hennar við hvert tæki-
færi. Þar rak hún líka gistihús
þar sem maður kynntist hinum
ýmsu karakterum. Hús hennar
var alltaf fullt af fólki og þekkir
hún fleira fólk en við munum
kynnast á heilli lífstíð en það fólk
mun geyma hana í minnum sér
rétt eins og við bræðurnir gerum
og þar deyr hún aldrei. Höldum
upp á líf meira en við syrgjum
dauða. Bless, amma, þú ert best.
Ingimar Flóvent Mar-
inósson og Marinó
Flóvent Marinósson.
Tanta frænka … það kallaði ég
Möttu móðursystur mína þegar
ég var lítil. Mamma mín bjó hjá
Möttu og Ingimar þegar ég
fæddist þannig að hún varð
mamma mín líka. Heimili Möttu
og Ingimars var alltaf og alveg
fram á síðustu stundu í mínum
huga fullkomið og þau fullkomin
hjón, alltaf glöð og sátt hvort við
annað. Þau höfðu þekkst frá því
þau voru fimm ára gömul og er
það eitt mjög sérstakt, þau voru
eins og ein manneskja; ólík en
samt eins og eitt.
Matta tók sig ekki alvarlega og
fíflaðist í allar áttir eins mamma
mín hefði orðað það. Að koma í
heimsókn til þeirra var einstakt.
Alltaf matur á borðum og enginn
mátti fara án þess að borða, það
var skylda.
Ég er svo glöð og sátt með
okkar síðasta fund, þá ákvað ég
að kíkja á gömlu og hún lá uppi í
rúmi að hvíla sig, svo ég beygði
mig að henni og gaf henni knús.
Hún gerði sér lítið fyrir og kippti
mér upp í og þar kúrðum við sam-
an í góðan hálftíma.
Hún hlýjaði mér á táslunum al-
veg eins og ég væri aftur orðin
lítil stelpa, þetta var svo notalegt
og krúttleg stund hjá okkur
frænkum.
Mig langar að þakka fyrir mig
og mína, fyrir allt sem þú gerðir
fyrir hana mömmu mína. Þú
komst aldrei yfir dauða hennar
en mamma dó hinn 8. mars 2011.
Hún var litla systir þín og þú
varðst aldrei sátt við þetta. Mér
fannst dauði hennar draga aðeins
úr mætti þínum enda hugsaðir þú
alltaf vel um mömmu mína eða
Dúddu litlu systur þína eins og
hún var alltaf kölluð. Nú eruð þið
öll sameinuð; þið systkin, amma
og afi ásamt Palla frænda, syni
þínum.
Enn og aftur takk fyrir að hafa
hugsað svona vel um alla sem
urðu á vegi þínum og elsku Ingi-
mar, við munum hugsa vel um
þig, það er eitt sem er alveg á
hreinu. Þú ert engill í dulargervi,
það hef ég alltaf sagt.
Með ást og virðingu kveð ég
þig Matta mín og fer fram á að
þið mamma takið á móti mér þeg-
ar minn tími kemur.
Kolbrún Ólafsdóttir.
Hún Matta hefur verið tengd
lífi mínu svo lengi ég man. Ég
man hana og Marra, eins og
pabbi kallaði Ingimar, frá
bernsku og þau voru yfirleitt
nefnd í sama orðinu. Gleði og fjör
fylgdi þeim alltaf þegar þau
komu í heimsókn að Melum á
leigubílnum, sem enn glansaði
eftir malarvegina norður. Þau
buðu mér 17 ára unglingnum að
búa hjá sér einn vetur þegar ég
var í skóla fyrir sunnan. Ógleym-
anlegur er sá tími. Ég deildi her-
bergi með Jóhönnu minni og varð
eins og ein af fjölskyldunni. Síðan
hefur heimili þeirra ávallt staðið
mér opið. Í stofunni í Bugðu-
læknum var sonur minn skírður
og þau voru guðforeldrar hans.
Árin liðu, ég stofnaði fjölskyldu
og samfundum fækkaði, en þráð-
urinn slitnaði aldrei. Þar hjálpaði
að Palli, sonur þeirra, dvaldi um
alllangt skeið á heimili okkar
Eggerts í Hólminum og alltaf var
talað saman í síma, jafnvel oft í
viku.
Þegar foreldrar mínir fluttu
suður fundum við best hve dýr-
mæt vináttan var við Möttu og
Ingimar. Þau voru ávallt tilbúin
að rétta hjálparhönd ef þurfti og
ekki síður að gleðjast með þeim,
fara í leikhús, borða saman og
lyfta glasi í góðra vina hópi. Síðar
vorum við, yngra fólkið, tekin
með í vinahópinn og ófá eru
þorrablótin og veislurnar sem við
héldum saman og var Matta oft
driffjöðrin þar.
Að taka á móti gestum var
Möttu svo eðlislægt að engum
kom á óvart þegar hún opnaði
gistiheimili á Bugðulæknum.
Fólk frá öllum heimshornum
gisti hjá henni og hróður hennar
fór víða; hvort sem um var að
ræða borgarstjóra úr erlendum
stórborgum eða fólk sem hvergi
átti höfði sínu að halla, allir voru
velkomnir. Sumir komu ár eftir
ár og urðu fastagestir og vinir.
Hún talaði ekki önnur tungumál
en íslenskuna en það skildu hana
allir. Hún gerði sig skiljanlega
með látbragði sínu og ekkert var
misskilið.
Við áttum góða daga á Gils-
bakka sumarið 2007, er byggingu
hússins þar var fagnað. Ljóslif-
andi er myndin af Möttu og
mömmu með viskítár í glasi í sól-
skininu þar sem þær rifjuðu upp
minningar tengdar mönnum og
málefnum í Hrútafirðinum. Ég
veit að Möttu þótti dálítið ein-
manalegt hérna megin þegar svo
margt af „fólkinu hennar“, eins
og hún kallaði vini sína, var horfið
yfir móðuna miklu. Því er ég viss
um að nú sitja þær mamma á nýj-
um stað ásamt pabba og fleiri
vinum og njóta samvista á ný.
Við sem þekktum Möttu vitum
að hún átti erfiða daga við andlát
Palla, samt stóð hún og huggaði
og hlúði að fjölskyldu og vinum;
þannig hélt hún minningu hans
lifandi. Matta elskaði lífið og hún
naut þess á svo margan hátt.
Ferðaðist til fjarlægra landa, oft-
ast Ástralíu til að njóta samvista
við Gunnu, dóttur sína, og fjöl-
skyldu hennar sem þar býr.
Matta átti fjölda vina og hún
ræktaði vináttuna. Því er erfitt að
hugsa sér að hún hringi ekki
framar til að fá fréttir af fjöl-
skyldunni sem hún fylgdist vel
með og kannski með eina góða
sögu. Þannig vil ég muna hana,
góða vinkonu sem alltaf var til
staðar, jafnt í gleði og sorg.
Elsku Ingimar, Jóhanna,
Gunna og fjölskyldan öll, við
varðveitum góðu minningarnar
og þökkum samfylgdina.
Ína H. Jónasdóttir.
Elsku Matta okkar, mikið urð-
um við sorgmædd yfir þeim frétt-
um að þú værir horfin frá okkur
og farin yfir í „Sumarlandið“ eins
og ég kalla það.
Ég var nýbúin að tala við Ingi-
mar og bjóða ykkur heim til okk-
ar í afmælisveislu hans pabba.
Mikil spenna var og eftirvænting
og búið að bjóða um tuttugu
manns, en pabbi hafði ekki hug-
mynd um veisluna. En enginn
veit ævi sína fyrr en öll er, og nú
er mikið skarð sem hefur mynd-
ast í vinahópi mömmu og pabba
eftir fráfall þitt, en þau hafa átt
Matthea Katrín
Guðmundsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
AÐALSTEINN SIGURJÓNSSON,
Höfðavegi 15,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
föstudaginn 8. mars. Útförin fer fram í
Landakirkju í Vestmannaeyjum
laugardaginn 16. mars kl. 14.00.
Þóra H. Gissurardóttir,
Sigurjón Aðalsteinsson,
Elliði Aðalsteinsson, Guðrún S. Ólafsdóttir,
Óskar E. Aðalsteinsson, Margrét Á. Sigvaldadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar
SÆVAR BALDURSSON
rafmagnstæknifræðingur,
Kelduhvammi 2, Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 4. mars. Útför hans fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 14.
mars klukkan 13.00.
Helga Oddrún Sævarsdóttir, Hjörvar Þór Sævarsson.