Morgunblaðið - 11.10.2013, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 2013
✝ Jónína StefaníaHallgríms-
dóttir fæddist á
Hrafnabjörgum í
Jökulsárhlíð 1. júlí
1922. hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands, Akra-
nesi, 30. september
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún Ei-
ríksdóttir frá
Hrafnabjörgum í Jökulsárhlíð, f.
27. júlí 1904, d. 27, júlí 1997 og
Hallgrímur Gíslason frá Egils-
stöðum í Vopnafirði, f. 11. maí
1891, d. 22, janúar 1973. Systk-
ini hennar eru: Hildur Aðal-
björg, f. 23 des. 1923, d. 2008,
Una Kristrún, f. 11. maí 1928, d.
1976, Jón Eiríkur, f. 21.
des.1930, Gísli Sigurður, f. 5.
júní 1932, d. 2006, Helga, f. 30.
mars 1935.
Árið 1944 giftist Jóna Vil-
hjálmi Guðmundssyni, f. 6. jan.
1922 á Refsteinsstöðum í Víði-
dal, d. 14. sept. 2002 og hófu þau
búskap á Hraunum í Fljótum,
síðar á Siglufirði, þaðan fluttu
þau vestur í Húnavatnssýslu og
bjuggu á bænum Gauksmýri,
fluttu síðar til Akureyrar og síð-
eru: Hákon Fannar, f. 2009, og
Guðmundur Frosti, f. 2013, fyrir
átti Hákon soninn Hlyn Ísak, f.
2004, og Ingibjörg átti soninn
Róbert Snæ Harðarson, f. 1999.
3) Einar Hafsteinn, f. 1955. 4)
Sigurlaug Jakobína, f. 1959,
börn hennar eru: a) Bjarkey Sig-
urðardóttir, f. 1978, maður
hennar er Guðmundur Fannar
Þórðarson, f. 1978, börn þeirra
eru: Járnbrá Karítas, f. 2004, og
Þjóðann Baltasar, f. 2008, b) Vil-
hjálmur Ingi, f. 1980, í sambúð
með Helgu Hrönn Óladóttur, f.
1985, saman eiga þau dótturina
Ellý, f. 2012. Fyrir átti Jóna
dótturina Silju Aðalsteins-
dóttur, f. 1943, maður hennar er
Gunnar Karlsson, f. 1939, börn
þeirra eru: a) Sif, f. 1965, í sam-
búð með Ómari Sigurbergssyni,
dóttir Sifjar er Áróra Arn-
ardóttir, f. 1990, b) Sigþrúður
Gunnarsdóttir, f. 1971, maður
hennar er Jón Yngvi Jóhanns-
son, f. 1972, börn þeirra eru Val-
gerður, f. 1993, Silja, f. 1998, og
Steinunn, f. 1999.
Jóna eins og hún var kölluð
fór í Húsmæðraskólann á Hall-
ormsstað og bjó að því námi og
félagsskap við námssystur sínar
alla tíð. Jóna hafði yndi af allri
sköpun og hönnun í höndum og
huga, ljóðagerð og skáldskap.
Árið 2002 gaf hún út ljóðabók-
ina „ Með luktum augum“.
Útför Jónu fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag, 11.
október 2013, klukkan 15.
ustu árin áttu þau
heima á Hvamms-
tanga. Börn þeirra
eru: 1) Þórdís, f.
1947, börn hennar
eru: a) Jónína Rak-
el Gísladóttir, f.
1965, börn hennar
eru: Örnólfur Stef-
án Þorleifsson, f.
1988, í sambúð með
Ingibjörgu Huld
Gísladóttur, f. 1993,
saman eiga þau soninn Róbert
Kára, f. 2010. Alexander Maron,
f. 1993, b) Þórdís Birna Arn-
ardóttir, f. 1977, maður hennar
er Håward Grimsmo, f. 1976,
börn þeirra eru; Una, f. 2005 og
Störker Viljar, f. 2009, c) Vil-
hjálmur Arnarson, f. 1980, í
sambúð með Ástu Þorgilsdóttur,
f. 1981. 2) Guðmundur Víðir, f.
1949, kona hans er Jónína Edda
Ó. Levy, f. 1951, synir þeirra
eru: a) Atli Brynjar, f. 1971, í
sambúð með Sigríði Önnu Ás-
geirsdóttur, f. 1972, saman eiga
þau Hörpu Lind, f. 2005, fyrir
átti Sigríður Anna soninn Huga
Snæ Hlynsson, f. 2000, b) Óskar,
f. 1975, c) Hákon Víðir, f. 1976,
kona hans er Ingibjörg Ósk Há-
konardóttir, f. 1981, synir þeirra
Elsku mamma mín, þá ertu
farin yfir móðuna miklu – yfir til
landsins þar sem ávallt er sumar
og sólskin. Sátt við allt og alla og
búin að gera upp lífshlaupið. Við
sem eftir stöndum á ströndinni
veifum og óskum þér fararheilla
með hjartans þökk fyrir sam-
veruna. Þetta síðastliðna ár sem
við fengum saman hér á
Hvammstanga hefur verið mér
mjög gefandi . Hlusta á þig segja
frá lífshlaupi þínu, sem ekki var
eilífur „rósadans“ og þá sérstak-
lega hin mörgu áföll vegna veik-
inda. Vissulega var mér sagan
kunn, en það kemur samt svo
margt upp úr fylgsnum hugans
þegar grannt er skoðað. Um
margt spjölluðum við: Fjölskyld-
una, ættfræði, þjóðmál gömul
sem ný, trúmál eða bara fréttir
dagsins, allt rætt af áhuga.
Skemmtilegast var þó að tala um
skáldskap og skáldsagnapersón-
ur þá var flugið tekið, enda mörg
bókin lögð að velli. Frásagnar-
gleði þín var einstök og minn-
umst við systkinin magnaðra
sögustunda sem börn. Þér var
margt til lista lagt bæði til
munns og handa og hafðir svo
mikið að gefa öllum bæði stórum
og smáum. Myndarskapur, ósér-
hlífni og rausn svo óendanleg.
Skáldgáfan ekki víðs fjarri svo
sem ljóðabókin þín „Með luktum
augum“ sem kom út 2002 ber
ljósan vott um. En sennilega hef-
ur handavinnan gefið þér mesta
gleði; hanna og skapa eitthvað
nýtt, það þótti þér gaman enda
byrjaðir þú á því barnung. Af-
rakstursins hafa margir notið,
enda hafðir þú sérstaka ánægju
af að gefa.
Elsku móðir mín, ég veit að
þín verður minnst með elsku og
gleði í huga af svo mörgum. Ég
er mjög stolt af þér og glöð að
vera dóttir þín, ég á þér og
pabba heitnum svo margt upp að
unna; gæsku ykkar til barnanna
minna og þá sérstaklega Rakel-
ar minnar sem þið hjálpuðuð
mér að ala upp. Bestu þakkir til
allra vina og vandamanna sem
sýndu mömmu ræktarsemi í ár-
anna rás; öllu starfsfólkinu á
sjúkrahúsinu á Hvammstanga
og starfsfólki Heilbrst. Vestur-
lands á Akranesi sem létti henni
síðustu stundirnar. Ég vil þakka
þér af öllu hjarta og kveðja að
sinni með síðasta erindinu úr
ljóðinu „Þórdísarljóð“ sem þú
tileinkaðir mér í ljóðabókinni
þinni:
Brosandi oftlega birtist hún mér,
sem björtust er allra kvenna.
Lítil mær, hæversk, með ljósa brún
sér leikur um varpa og slegin tún.
Þar má ég Þórdísi kenna.
Góður Guð geymi þig.
Þín elskandi dóttir,
Þórdís.
Það er ekki þetta, það er ekki hitt,
þolrifin þau hanga enn á mér.
Gáfurnar sig gretta, þó gera
gangið sitt,
gráta sárt, er dauðinn ljáinn ber.
(Sigurlaug Jakobína Vilhjálmsdóttir)
Ástkæra mamma, hetjan mín.
Ég vil minnast þín í fáum orð-
um, orðum sem segja svo fátt, en
tilfinningarnar segja allt. Já, þú
varst hetja, áttir við hjartagalla
að stríða frá fæðingu, en fékkst
nokkra bót á því um fertugt, er
þú fórst í uppskurð í Kaup-
mannahöfn. Man ég vel er þú
komst heim og færðir mér brúðu
að gjöf og ég á hana enn. Trúin á
Guð var þér efst í huga, ætíð.
Hannyrðakona varstu mikil.
Prjónið, heklið, málaðir myndir,
dúka, púða, saumaðir föt, frá
fjögurra ára aldri, saumaðir út,
svo eitthvað sé nefnt, og eru af-
köstin þín undraverð og eru
verkin þín út um allt land og er-
lendis. Hönnuður varstu líka,
einnig arkitektúr „án titils“ og
eru mörg verk og teikningar af
húsum og íbúðum eftir þig til.
Sagnakona varstu mikil. Þú
varst iðin við að lesa og sagðir
mjög vel frá og miðlaðir til fjöl-
skyldu og vina. Elskuð varstu
einnig af matargerð og bakstri.
Djúpar rætur áttir þú austur á
land og voru Dyrfjöllin þitt uppá-
hald, af öllu því sem þér þótti
dýrmætast við landið okkar
fagra. Margar nætur og daga
hefur þú vakað yfir mér. Sterk er
sú minning er ég, þriggja ára að
vori til, dvaldi í faðmi þínum um
nætur með astma. Þá ruggaðir
þú mér í svefn, og vaktir. Vorin
voru mér erfiðust í mörg ár
vegna astmans. Seinna reyndi ég
að bæta þér það upp með nuddi á
„háþrýstisvæðið“ eins og við
kölluðum það, og skelltum upp
úr. Aftur vaktir þú, og dvaldir
hjá mér er ég veiktist alvarlega
vorið 1980. Get ég aldrei full-
þakkað þér þann ómetanlega
stuðning. Vinamörg varstu, fólk
sogaðist að þér því þú hafðir svo
mörgu að miðla, varst stálminn-
ug, sterk, heiðarleg og gjafmild
með afbrigðum. Svo eru ljóðin
þín, litrík og fögur. Já, þvílík
hetja.
Ég veit að nú ertu í faðmi
pabba, ættfólks þíns og engla
guðs. Hjartans þökk fyrir allt,
þangað til við sjáumst á ný.
Þín dóttir,
Sigurlaug Jakobína.
Hann er eftirminnilegur dag-
urinn þegar ég hitti ömmu Jónu í
fyrsta sinn. Ég skottaðist heim
úr skólanum og í stofunni sat
kona sem ég hafði aldrei séð áð-
ur en var svo dæmalaust lík
henni mömmu. Ég var tíu ára
gömul og fannst frábært að hafa
grætt heila ömmu. Og þó að við
hefðum ekki kynnst fyrr varð
hún strax stór hluti af lífi mínu
og kenndi mér margt sumrin
fimm sem ég var í sveit á Gauks-
mýri.
Amma hafði gaman af sögum
– og því dramatískari sem þær
voru því betra. Í eldhúsinu í
gamla Gauksmýrarbænum
heyrði ég fyrst af Reynistaðar-
bræðrum þannig að það var engu
líkara en amma hefði sjálf verið á
ferð yfir Kjöl þessa örlagaríku
haustdaga. Hún sagði mér líka
allt um horfna eyríkið Atlantis
og Gretti Ásmundarson talaði
hún um eins og gamlan vin. Hún
mundi ótal sögur frá því hún var
ung kona austur á landi, skáld-
sögurnar sem hún las á unglings-
árum gat hún endursagt eins og
hún væri nýbúin að leggja þær
frá sér og þegar ég kom við á
Hvammstanga í sumar sagði hún
mér frá persónunum í bókinni
sem hún var að lesa eins og þær
væru ættingjar okkar. Stelpun-
um mínum fannst líka skondið að
heyra hana lýsa því hvernig hún
hjálpaði sambýlisfólki sínu á
sjúkrahúsinu að skilja sápuóper-
urnar í sjónvarpinu, rifjaði upp
það sem þegar hafði gerst,
skýrði og setti í samhengi. Nú
þarf einhver annar að taka að sér
þetta hlutverk.
Amma var líka skáldmælt
sjálf. Það sést á bókinni hennar
Með luktum augum sem geymir
fjölmörg ljóð ort á löngum tíma.
Við eitt þeirra, Í heitri þökk,
samdi Gunnsteinn Ólafsson jóla-
lag Ríkisútvarpsins 2009. Þegar
það var frumflutt sat amma stolt
við útvarpið og við vorum öll að
rifna úr monti yfir henni. Hver
veit hvaða afrek hún amma hefði
unnið á bókmenntasviðinu ef að-
stæður hennar hefðu verið öðru-
vísi.
Með ömmu Jónu hverfa því
miður fjöldamargar sögur en
sumar lifa í minni okkar afkom-
endanna sem sitjum eftir og
söknum góðrar konu.
Sigþrúður Gunnarsdóttir.
Elsku hjartans Jóna mín, nú
ert þú farin á fund forfeðra
þinna, fólksins sem þú elskaði
svo mikið í jarðlífinu. Þú áttir svo
góðar minningar af æskuslóðun-
um þínum á Hrafnabjörgum í
Jökulsárshlíð. Þú sagðir mér oft
stolt frá ömmu þinni og foreldr-
um. Þú varst líka stolt af afkom-
endum þínum og samferðafólki.
Það var yndislegt að umgangast
þig.
Allt vildir þú fyrir alla gera.
Öll þín verk voru unnin af alúð
og hlýju. Þú varst iðin og alltaf
að skapa verðmæti úr öllu sem
þér barst í hendur. Sjaldan féll
þér verk úr hendi. Ljóðin
streymdu úr penna þínum þegar
þú settist niður til að hvílast um
stund. Ef saumavélin var ekki á
fullu við að skapa flík þá varð flík
til með prjónum eða heklunál.
Það var bakað, eldað og unnin
matvara úr alls kyns hráefnum
að hausti til að eiga nóg til vetr-
ar. Diskana átti að fylla af kræs-
ingum og öllum að vera hlýtt.
Þannig leið þér best. Hjá ykkur
hjónum var ekki í kot vísað.
Ég kynntist ykkur Villa móð-
urbróður mínum ekki náið fyrr
en um aldamótin 2000. Þá buðuð
þið mér að koma með nuddið
mitt í ykkar hús á Hvamms-
tanga. Eftir að Villi dó urðum við
mjög samrýmdar vinkonur. Við
áttum yndisleg samtöl um allt
sem skipti máli í okkar lífi.
Ómetanleg ár sem ég mun
geyma í mínu hjarta.
Þú varst kappsöm og fyrir-
hyggjusöm kona. Gestrisin voruð
þið bæði hjónin og ávallt glöð.
Bæði voruð þið hjónin í minningu
minni ljóð- og bókelsk. Ávallt var
bók á náttborðinu enda mikið
lesið á heimilinu.
Já, Jóna mín, ég mun ætíð
minnast þín með hlýju og kær-
leika því þú gafst mér svo mikla
ást, skilning og styrk til góðra
verka. Endalaust gat ég litið
stolt á handverk þitt og á því láni
sjálf að fagna að eiga eftir þig
einstakt verk. Öll eru þau unnin
frá hjarta þínu.
Ég er líka stolt yfir að hafa
eignast ljóðabókina þína „Með
luktum augum“ fyrir 11 árum.
Mig langar til að kveðja þig með
ljóði úr þeirri bók um leið og ég
þakka þér frá dýpstu hjartarót-
um fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum saman, öll
samtölin og hlýjuna sem þú gafst
mér.
Það verður skrítið að keyra
þjóðveginn í framtíðinni án þess
að koma við á Hvammstanga hjá
þér.
Far þú í friði og hafðu hjart-
ans þökk fyrir allar okkar ynd-
islegu samverustundir.
Nú flykkjast fram í huga mér horfnar
stundir
og hjarta mínu verður létt um spor.
Frá innstu fylgsnum ylja endurfundir
er æsku minnar lít ég blómagrundir.
Það glitrar á daggarblöðin, það er
komið vor.
Í átthagana ákaft hugur leitar
Og alltaf verður bjart mitt æskuvor.
Þá voru sumarnætur sífellt heitar
um sólstöðurnar ástin okkar leitar.
Og döggvott grasið geymir tveggja
spor.
(Jóna Hallgrímsdóttir.)
Við hittumst aftur, bænheita
fallega sál.
Ég votta öllum aðstandendum
þínum mína dýpstu samúð.
Hjartans kveðja.
Þín vinkona,
Sigríður Svavarsdóttir.
Margar minningar líða um
hugann núna við lok ferðar þinn-
ar hér, enda spanna minningarn-
ar hátt í sjötíu árin og allar eru
þær ljúfar og skemmtilegar, þú
varst höfðingi heim að sækja,
stórbrotin og skemmtilegur
gestgjafi og alltaf tókstu á móti
okkur opnum örmum sama
hvernig stóð á.
Þú varst ung að árum þegar
þú hófst búskap með ástinni
þinni honum Villa móðurbróður
mínum heima á Hraunum í Fljót-
um, þú tókst ekki bara við stóru
búi heldur fylgdi ég með í kaup-
bæti yfir sumarmánuðina, þarna
var ég þriggja ára og strax
ákveðin í því að sleppa ekki
hendinni af frænda mínum til
annarrar konu því ég hafði slegið
eignarhaldi á hann áður. Að und-
anskildum foreldrum mínum átt-
ir þú eftir okkar fyrstu kynni
stóran þátt í að móta mig, því
þarna tókstu mér strax eins og
fósturdóttur þinni og þannig liðu
árin, í sátt og samlyndi við leik
og störf þar til ég þóttist vera
orðin dama og yfir það hafin að
vera í sveit.
Þinn minnisvarði, Jóna mín, er
fallegur, þú varst sterkur per-
sónuleiki og lást yfirleitt ekki á
skoðunum þínum, en þú hafðir
ríka réttlætiskennd og þú varst
hlý og góð. Þó búið væri stórt þá
unnust verkin létt undir þinni
stjórn. Það var alltaf létt og
skemmtilegt á þínu heimili, sög-
ur, söngur, gleði og grín og þú
með kímnigáfuna og dillandi
hlátur sem ennþá heillar í minn-
ingunni.
Þér var margt til lista lagt, þú
varst skarpgreind og víðlesin og
aldrei kom maður að tómum kof-
unum þar sem þú varst. Hann-
yrðakona varstu og listakokkur,
en þú varst ekki fyrir það að flíka
listagyðjunni í þér fyrr en löngu
eftir að erli dagsins var lokið og
þú gafst út ljóðabókina Með lukt-
um augum.
Og nú hefur þú lokað þínum
augum í hinsta sinn og hefur
flust yfir á annað tilverustig. Ég
er þakklát fyrir okkar kynni, þau
voru góð og mun ég alltaf minn-
ast þín með þakklæti og hlýju.
Elsku Dísa, Víðir, Hafsteinn
og Sissý mín og afkomendur all-
ir, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð, blessuð sé minning Jónu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Sigríður J. Guðmunds-
dóttir (Sirrý).
Jóna á Hraunum, eins og við
systkinin kölluðum hana, er látin
91 árs gömul. Jónína Hallgríms-
dóttir hét hún og var frá Hrafna-
björgum á Héraði. Árið 1944
giftist Jóna Vilhjálmi Guðmunds-
syni, Villa móðurbróður okkar
Dúubarna og Kristjáns á Siglu-
firði. Jóna og Villi hófu búskap
sinn á Hraunum árið 1945. Þar
bjuggu líka Pétur og Rósa, afi og
amma, einnig Sigurvaldi og Guð-
björg um tíma. Ekki var búið að
opna Siglufjarðarskarðið svo við
sáum frændfólkið okkar ekki oft
fyrstu búskaparár Jónu og Villa.
Eftir að Skarðið opnaðist fórum
við oft inn að Hraunum og var
okkur ávallt fagnað sem góðum
gestum. Alltaf var pláss fyrir
okkur börnin, gestrisni mikil og
glðværð. Jóna var snör í snún-
ingum og fljót að leggja á borðið
er gesti bar að garði. Æðaregg,
lax, silungur og heimabakað
brauð var komið á borðið áður en
við vissum af og nóg af mjólk og
smjöri. Við börnin kunnum vel að
meta höfðinglegar móttökur
Jónu. Oft dönsuðu þau Jóna og
Villi saman af hamingju, fannst
okkur.
Jóna og Villi eignuðust börnin
sín á Hraunum. Þórdísi fyrst og
svo Guðmund Víði, Einar Haf-
stein og Sigurlaugu Jakobínu.
Hjá þessum góðu foreldrum ól-
ust þau upp og við börnin lékum
okkur oft saman. Seinna fluttu
þau til Siglufjarðar og fóru börn-
in í skóla þar. Þá var mikill sam-
gangur á milli heimilanna okkar.
Jónu var ýmislegt til lista lagt,
vann við sauma og prjónaskap
ásamt heimilisstörfum sínum.
Árið 1967 fluttu þau að Gauks-
mýri þar sem þau voru með bú-
skap.
Síðustu árin áttu þau heima á
Hvammstanga þar sem Villi lést
árið 2002 og hún var því búin að
vera ein síðustu ellefu árin. Hún
var hress og glöð á 90 ára afmæl-
inu sínu með vini og vandamenn í
kringum sig. Nú verður Jóna
lögð til hinstu hvílu við hlið eig-
inmanns síns á Hvammstanga.
Megi þau hvíla saman í friði.
Þakklæti er okkur Dúubörn-
um efst í huga er við minnumst
og kveðjum Jónu.
Sigurlaug Kristjánsdóttir.
Jónína Stefanía
Hallgrímsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minning-
argreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar
Elsku amma Bogga okkar.
Það er svo erfitt að trúa því
að þú sért ekki hjá okkur leng-
ur.
Við erum öll svo þakklát fyrir
að hafa átt þig sem ömmu, og
við munum aldrei gleyma tím-
anum sem við áttum með þér.
Þú varst svo brosmild, fyndin
Vilborg Filippía
Guðmundsdóttir
✝ Vilborg Fil-ippía Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 17.
janúar 1942. Hún
lést á Landspít-
alanum 22. sept-
ember 2013.
Útför Vilborgar
fór fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 4.
október 2013.
og kát, með húm-
orinn á réttum stað,
eldaðir alltaf svo
góðan mat og áttir
yfirleitt toffee-
sleikjóa eða bingó-
kúlur handa okkur
þegar við kíktum í
heimsókn.
Okkur leið alltaf
svo vel í nærveru
þinni og við eigum
aldrei eftir að
gleyma hversu glöð þú varst í
hvert skipti sem þú sást okkur.
Við getum ekki lýst því hvað
þín verður sárt saknað, elsku
fallega amma okkar.
Þín barnabörn,
Vilborg Unnur, Sigríður
Soffía, Ingibjörg Elín og
Eyjólfur.