Morgunblaðið - 06.02.2014, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2014
Elsku mamma
mín, ég vil þakka þér
fyrir öll þau 46 ár
sem ég fékk með þér
og alla þá hjálp sem þú veittir
mér, þú hefur alltaf verið minn
mikli klettur í lífinu og fyrirmynd.
Þrátt fyrir að við höfum verið sjö
systkinin þá vorum við oftast fjög-
ur í heimili en um helgar var oft
yfirfullt af systkinum og barna-
börnum og á ég endalausar minn-
ingar í gleði yfir æskuárum mín-
um. Með stórfjölskyldunni að
gera laufabrauð, fara í útilegur
með frændfólki eða í kósý með
Ingibjörg Margrét
Kristjánsdóttir
✝ Ingibjörg Mar-grét Kristjáns-
dóttir, Donna,
fæddist 4. október
1926. Hún lést 18.
janúar 2014. Jarð-
arför Ingibjargar
fór fram 29.1. 2014.
þér, pabba og Ölla í
rafmagnsleysi með
kerti að spila. Þú
varst ótrúlega dug-
leg, kraftmikil og
ósérhlífin. Þrátt fyr-
ir áföll og stundum
erfitt líf þá stóðst þú
alltaf upp án þess að
kveinka þér.
Eftir að pabbi dó
og við vorum bara
þrjú eftir í heimili þá
vannst þú eins og ofurmenni á
mörgum vöktum með aukavinnu
og náðir að láta okkur líða vel.
Þegar við tvær vorum eftir heima
þá áttum við dýrmætar stundir
saman að mála postulín, sauma,
flosa eða föndra þegar ég var ekki
úti með vinkonum mínum. En
þeim fannst reyndar mjög gaman
að koma heim til mín þar sem þú
varst svo skemmtileg og mikill
stuðbolti. Og þeim fannst þú
miklu orkumeiri og hressari en
mæður þeirra þrátt fyrir að þú
værir miklu eldri en þær.
Ég fann aldrei fyrir því að þú
værir 42 árum eldri en ég og var
stolt þegar ég sagði hvað þú værir
gömul, þar sem fólk trúði mér yf-
irleitt ekki. Enda barstu aldur
þinn einstaklega vel og þóttir
mjög ungleg. Ég man eftir því
þegar þú 67 ára gömul fórst á
gömlu dansana og komst heim
fljótlega aftur að sækja nafnskír-
teinið þitt en þú hafðir ekki komist
inn þar sem það var 60 ára aldurs-
takmark og þú ekki talin nógu
gömul.
Við vinkonurnar hlógum svaka-
lega, okkur fannst þetta svo fynd-
ið og ég sagði þetta út um allt þar
sem mér fannst þetta svo
skemmtilegt og var svo ánægð að
eiga svona unglega mömmu þrátt
fyrir háan aldur og oft erfitt líf.
Þegar ég eignaðist mitt fyrsta
barn og flutti heim aftur þá studd-
ir þú mig skilyrðislaust og við
Sindri Björn bjuggum hjá þér og
varst þú við hann nánast eins og
við þitt eigið barn. Þú varst alltaf
til staðar fyrir mig og reyndist
mér vel og síðar mínum börnum
og eiga þau öll ljúfar minningar
um þig. Ég ákvað að feta í þín spor
og koma með eina litla stelpu fyrir
tæpum þremur árum og þér
fannst hún mikill gleðigjafi. Þú
varst líka svo upp með þér að eiga
svona ungt barnabarn því þú
varst eina amman á Eir sem átti 2
ára barnabarn, verandi orðin 87
ára. Ég mun passa upp á að hún
muni alltaf eftir ömmu Donnu en
þið áttuð margar ljúfar stundir
saman.
Tjörvi, Sindri Björn, Daníel
Leó, Óliver Goði, Styrmir Sturla
og Aþena Kristín þakka þér fyrir
yndislegar stundir og ómetanleg-
an stuðning í gengum árin. Elsku,
fallega og góða mamma mín, þín
verður sárt saknað en ég held að
þú hafir verið tilbúin að hitta
pabba, Dabba bróður, Rakel
Báru, Árna, foreldra þína og
systkini. Hvíl í friði, elsku mamma
mín, ég elska þig óendanlega mik-
ið. Lífið verður ekki eins án þín.
Þín dóttir,
Nína Hrönn.
Elsku amma Donna, við sökn-
um þín svo mikið núna þegar þú
ert farin til himna en við trúum
því að þér líði betur og sért núna
með afa og öllum hinum sem eru
þar. Við söknum þess að geta ekki
lengur komið í heimsókn til þín og
okkur finnst það skrítið að geta
ekki hitt þig aftur.
Hvíldu í friði, elsku amma, við
söknum þín svo mikið.
Þínir
Þorgeir og Krummi.
Við viljum minnast Ingibjargar
Kristjánsdóttur, sambýliskonu
pabba okkar, sem féll frá 18. jan-
úar síðastliðinn.
Við kynntumst Ingibjörgu eftir
að hún og pabbi tóku saman en
þau hófu sambúð 1994. Þau voru
þá bæði búin að missa maka sína.
Ingibjörg og pabbi áttu góð ár
saman, þau kynntust á gömlu
dönsunum og voru dugleg að
stunda þá. Eins ferðuðust þau
töluvert hér innanlands, oft með
Friðriki, bróður pabba, og Ingi-
björgu konu hans. En eins ferð-
uðust þau erlendis og þá helst
með Möggu, dóttur Ingibjargar,
og Þorgeiri, manni hennar.
Auðvitað urðu breytingar á
heimilinu þegar þau tóku saman
en það var ávallt tekið vel á móti
okkur eins og öllum öðrum. Ingi-
björg var mikið í föndri og var hún
búin að gefa okkur systrunum
handverk eftir sig.
Seinustu æviárin áttu hún og
pabbi heima á hjúkrunarheimilinu
Eir.
Þar vex eitt blóm sem hvorki gróður
grær
né gefast stormahlé, þó viðri hart.
En glaðast alls það móti himni hlær,
hreinna en hreint og bjartara en bjart.
Þeim hjarta berst í brjósti fast og hratt
sem bernskudraum sinn rætast hefur
eygt.
Og meir en blóm það getur ekkert glatt,
grennra en grannt og veikara en veikt.
Ó, Drottinn, heyr þá bæn sem bljúgum
róm
er beðin lágt en innilega hlýtt.
Lát ekki storminn brjóta þetta blóm,
blárra en blátt og hvítara en hvít.
(Kristján frá Djúpalæk)
Við vottum fjölskyldu Ingi-
bjargar samúð okkar.
Börn Árna Hermannssonar,
Jóhanna, Magnea, Ólafur,
Sigurlaug, Jón Ingi, Her-
mann Valur og Þórunn.
Mig langar í ör-
fáum orðum að
minnast góðs vin-
ar, Viggós Valdi-
marssonar frá Bíldudal, sem ég
var svo heppin að kynnast á
Hlaðhömrum, íbúðum aldraðra
í Mosfellsbæ, þar sem ég
starfa.
Viggó var frábær maður,
skemmtilegur og fróður og
hafði alveg einstaka frásagnar-
gáfu; maður gat setið tímunum
saman og hlustað á hann og
alltaf var nóg af sögum. Allir
höfðu gaman af að hlusta á
hann segja frá og þá voru það
helst hestasögur, enda var
Viggó mikill hestamaður og
áttu þeir hug hans allan.
Við vorum góðir vinir, við
Viggó
Valdimarsson
✝ Viggó TómasAðalsteinn
Valdimarsson
fæddist 4. apríl
1924. Hann lést 19.
janúar 2014. Útför
Viggós fór fram 28.
janúar 2014.
Viggó, sátum og
töluðum saman um
alla heima og
geima, ferðina sem
hann fór með föður
sínum, frá Bíldudal
yfir fjallið til
Sveinseyrar á
Tálknafirði þar
sem hann ólst upp,
þá 4 ára gamall.
Hann var haf-
sjór af fróðleik og
það kom sér vel fyrir mig að
eiga svo góðan vin eins og
Viggó, ég átti að skila ritgerð í
skólanum um einstakling sem
kominn væri yfir áttrætt og
myndi tímana tvenna og mér
datt strax Viggó í hug. Og ekki
stóð á svari, hann hefði bara
gaman af því.
Við sátum heima hjá honum
nokkur yndisleg kvöld og þar
sagði hann mér alla sína sögu.
Frá uppvaxtarárum sínum á
Sveinseyri, skólagöngu í barna-
skóla og þegar hann fór í
Bændaskólann á Hvanneyri,
þegar hann fór til Reykjavíkur
og kynntist henni Klöru sinni
sem er látin, lést stuttu eftir að
þau fluttu að Hlaðhömrum, og
börnunum sínum Ásdísi og
Baldvin þegar þau komu inn í
líf þeirra hjóna, hvað það var
gaman að fá þau, hvað þau gáfu
þeim mikið, og margt margt
fleira sem væri hægt að skrifa
um.
Viggó var vinur góður, það
eru forréttindi að hafa kynnst
honum, hann skilur eftir stórt
skarð á Hlaðhömrum, en minn-
ingin lifir í hjörtum okkar.
Hvíl í friði, kæri vinur, og
hafðu þökk fyrir allt.
Ásdís og Baldvin, ég sendi
ykkur og fjölskyldum ykkar
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Ef að vængir þínir taka að þyngjast,
þreyttir af að fljúga í burtu-átt,
hverf þú heim! og þú munt aftur
yngjast
orku, er lyftir hverri fjöður hátt.
Jafnvel þó við skilnað kannske
skeður
skyndi-depurð grípi róminn þinn,
sem á hausti er heiðló dalinn kveður,
hugsun um að það sé efsta sinn.
Hlægir þig að hér var steinum
þungum
hnykkt úr leið ef aðstoð þína brast.
Vissa ljós að leika á yngri tungum
ljóðin sem þú aldrei kveðið gast.
Þrár og óskir þroskast, vaxa, fyllast,
þína hönd sem aldrei fær þú léð.
Engin leið á von-spám nú að villast.
Víkja frá en hafa aldrei séð.
Þegar vorar vinnst þeim fleygu og
ungu
vaxin þrá í nætursólar glóð
móinn þann að sjá þar mæður
sungu
sinna hreiðra glöðust vögguljóð
og hjá lind og laut og klettasprungu
liðka aftur þessi förnu hljóð.
Láta horfinn hljóm í nýja tungu
heimanfylgjur kveða vestur-þjóð.
Yður hjá, sem hugsuðum oss saman,
hjartað skilur gesturinn, sem fer,
varmt og heilt – að hverri stund var
gaman.
Hönd hans óveil – sé hún kulda-ber
–
rétt er þeim sem lánast á að erfa
æsku vorrar stærri þrár og dug. – –
–
Seint úr landi hinst að hverfa
loks með söknuð – þó með glöðum
hug
(Stephan G. Stephansson)
Margrét Jakobína
Ólafsdóttir.
Elsku afi minn, að þú skulir
vera farinn er virkilega mikill
missir og ég trúi því ekki ennþá
að þú sért dáinn. Það eina sem
ég get í raun huggað mig við er
það að þú lifðir löngu og góðu
lífi og loksins ferðu til hennar
ömmu Klöru og fáið þið að vera
hlið við hlið það sem eftir er.
Þú hefur alltaf verið góður
afi og góð manneskja, þú sást
það góða í öllum og þú gast
alltaf fundið eitthvað skemmti-
legt að tala um við hvern sem
þú hittir.
Mér fannst æðislegt hvað þú
hafðir mikið af sögum að segja
af því sem þú og amma höfðuð
gert í lífinu og hef ég þann
heiður að vera skírð í höfuðið á
henni elsku ömmu. Það gleður
mig að þú hafir átt skemmtilegt
og langt líf og ég hef fengið að
eiga þig að í 20 ár sem afa
minn og þú varst ávallt góður
við mig og veit ég að pabbi
hefði ekki getað fengið betri
foreldra en þig og ömmu. Ég
vil þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig. Mér þykir
vænt um þig og hvíldu í friði,
elsku afi. Kær kveðja,
Klara Dögg
Baldvinsdóttir.
Starfsfélagi til
margra ára, bif-
hjóla-og vegalög-
gæslumaðurinn
Eric J. Steinsson, fv. lögreglu-
varðstjóri, er látinn. Á slíkri
stundu leitar hugurinn til góðra
samstarfstíma með Eric.
Eric James
Steinsson
✝ Eric JamesSteinsson
fæddist 4. apríl
1927. Hann lést 24.
janúar 2014. Útför
Erics James fór
fram 31. janúar
2014.
Eric var einn af
þeim lögreglu-
mönnum sem eftir
var tekið þegar
hann ók um götur
borgarinnar á lög-
reglubifhjóli og
síðan um vegi
landsins á vegalög-
gæslubifreið til
fjölda ára ásamt
því að sinna öðrum
löggæsluverkefn-
um síðustu starfsárin.
Snyrtimennska var ávallt í
fyrirrúmi hjá Eric, hvort sem
var í klæðaburði eða umhirðu
löggæslutækja sem hann hafði
með að gera, allt var hreint,
fægt og í toppstandi. Það sama
var með heimilið, sem hann
unni mjög.
Eric var skemmtilegur sam-
starfsmaður og ávallt léttur í
lund, sanngjarn við samborg-
arana þótt hann gæti verið
fastur fyrir þegar á þurfti að
halda. Hann hafði eiginleika
lögreglumanns sem fólk virti
eftir tilsögn sem betur mátti
fara og/eða með frekari aðgerð-
um sem oft verður að grípa til í
starfi lögreglumanns. Eric var
einnig áhugabissnissmaður og
tók sér ýmislegt fyrir hendur í
því sambandi og þá aðallega til
að eiga skemmtileg samskipti
við fólk. Ef hann keypti bíl sem
ekki var í fullkomnu standi, þá
lét hann gera við allt sem hugs-
anlega var að áður en bíllinn
var seldur aftur og afrakstur-
inn því oft ekki mikill. Ég
minnist þess þegar hann taldi
grind í einum slíkum bíl ekki
vera 100 prósent trygga, þá lét
hann afskrá bílinn þótt hann
liti vel út og gaf eða seldi til
niðurrifs.
Eric var mikill fjölskyldu-
maður og hafði gaman af því að
ferðast erlendis sem innanlands
sem og áhugamaður um veiði
og útiveru. Hann var hrókur
alls fagnaðar í vinahópi sem
oftar og hvellur hlátur hans
skemmtilegur þegar sögur voru
sagðar úr leik og starfi.
Með þökk og virðingu kveð
ég skemmtilegan og traustan
samferðamann og votta eigin-
konu hans og fjölskyldu samúð
mína. Guð verndi minningu Er-
ics.
Ómar G. Jónsson.
Vinatengsl fjöl-
skyldu minnar við
Björneyju urðu
þegar amma mín
Ása Eiríksdóttir
lærbrotnaði og var lögð inn á
handlækningadeild Landspítal-
ans við Hringbraut á haustdög-
um 1953. Þar var þá til staðar
Björney Björnsdóttir nýútskrif-
uð hjúkrunarkona, 29 ára göm-
ul, og tókst með henni og
ömmu ævarandi vinátta og
virðing sem varði til æviloka
ömmu 9. ágúst 1967, sem er
fæðingardagur Björneyjar, en
eftir það með móður minni,
yngri bróður mínum og mér.
Þær vinkonurnar hringdust
á eftir að Björney flutti á Ísa-
fjörð, aðallega á afmælisdögum
og við bræður komum ávallt við
ef við áttum leið um Ísafjörð.
Björney Jóna
Björnsdóttir
✝ Björney JónaBjörnsdóttir
fæddist 9. ágúst
1924. Hún lést 3.
janúar 2014. Útför
hennar fór fram 18.
janúar 2014.
Árið 1969 kom
yngri bróðir minn
á Gullfossi til að
heimsækja hana
þar sem hann var
bakari um borð,
eftirminnileg heim-
sókn það.
Við hjónin höf-
um svo farið árlega
í heimsókn til
Björneyjar undan-
farin fimm ár og
stundum tvisvar á ári og notið
hins hlýja viðmóts og elskuleg-
heita hennar.
Svo var það 2012 að dóttir
okkar og tengdasonur litu við
hjá henni þannig að tengslin
erfðust í þriðja lið afkomenda
Ásu ömmu, sem uppgötvaði
þessa gæðakonu sem Björney
reyndist okkar fjölskyldu sem
öðrum. Þetta trygglyndi vil ég
þakka þér fyrir, kæra Björney
og allt sem þú gerðir fyrir okk-
ur og fjölskylduna á Öldugötu
28.
Ég vil votta eftirlifandi
skyldfólki hennar samúð.
Benedikt G. Sigurðsson.
Lokað
Skrifstofur Kennarasambands Íslands verða lokaðar
frá klukkan tólf í dag vegna útfarar HRAFNHILDAR
KRISTBJÖRNSDÓTTUR.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJÖRGVIN ÁRNASON
fv. félagsmálastjóri,
Suðurgötu 8,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
laugardaginn 18. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju í dag,
fimmtudaginn 6. febrúar, kl.13.00.
Sigurður Björgvinsson, Þórdís Guðjónsdóttir,
Svala Björgvinsdóttir, Baldur Kristjánsson,
Árni Björgvinsson, Friðbjörg Helgadóttir,
Sveinn Vopnfjörð Björgvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN HALLGRÍMSSON
rafeindavirkjameistari,
Kringlumýri 2,
Akureyri,
er lést að heimili sínu þriðjudaginn 21. janúar
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 7. febrúar kl. 13.30.
Guðmundur Stefánsson, Sunna Jaroensuk,
Guðrún Hörn Stefánsdóttir, Sverrir Þór Kristjánsson,
Tómas Bergmann, Halla Pálsdóttir,
Hallgrímur Stefánsson.