Morgunblaðið - 15.02.2014, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. FEBRÚAR 2014
✝ Margrét Páls-dóttir frá
Þingholti fæddist í
Vestmannaeyjum
24. janúar 1932.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Vestmannaeyja 5.
febrúar 2014.
Foreldrar henn-
ar voru þau Þór-
steina Jóhanns-
dóttir, f. 22.1.
1904, d. 23.11. 1991, og Páll
Sigurgeir Jónasson, f. 8.10.
1900, d. 31.1. 1951. Systkini
Margrétar voru: Emil, f. 1923,
d. 1983, Jóhann, f. 1924, d.
1925, Kristinn, f. 1926, d.
2000, Þórunn, f. 1928, Guðni,
f. 1929, d. 2005, Jón, f. 1930,
d. 2004, Kristín, f. 1933,
Hulda, f. 1934, d. 2000, Sæ-
vald, f. 1936, Hlöðver, f. 1938,
Birgir, f. 1939, Þórsteina, f.
1942, og Emma, f. 1944.
Maddý eins og hún var köll-
uð af vinum og ættingjum
giftist eftirlifandi eiginmanni
sínum, Óla Sveini Bernharð-
ssyni vélstjóra frá Ólafsfirði,
20. maí 1961. Óli Sveinn fædd-
ist 27.11. 1937 og foreldrar
hans voru þau Bernharð
Ólafsson frá Hjalteyri, Eyja-
fjarðarsýslu, f. 1906, d. 1990,
og Sigríður Ólöf Guðmunds-
dóttir frá Ólafsfirði, f. 1908, d.
Maddý ólst upp í Þingholti
Vestmannaeyjum í stórum og
samstilltum systkinahóp sem í
sameiningu rak heimilið ásamt
móðurinni eftir að faðir þeirra
fórst í flugslysi með Glitfaxa
árið 1951. Ung veikist Maddý
af berkum og haustið 1948
leggst hún inn á Vífilsstaði að-
eins 16 ára að aldri og er þar
á þriðja ár.
Maddý og Óli hófu sinn bú-
skap í Jónsborg en höfðu ný-
lokið við að byggja sér hús á
Búastaðabraut 15 þegar eldur
braust út á Heimaey og húsið
varð eldgosinu að bráð. Þau
bjuggu lengstum í Keflavík á
meðan gosið stóð yfir og
fluttu svo aftur til Vest-
mannaeyja í janúar 1974. Hinn
12. júlí 1975 luku þau svo við
byggingu á nýju húsnæði í Há-
túni 10 þar sem Maddý bjó til
æviloka.
Á sínum yngri árum starf-
aði Maddý við afgreiðslustörf í
Drífanda og í samkomuhúsinu
og var dugleg við aðstoða vin-
konu sína í Blómabúð Ingi-
bjargar í kringum hátíðir.
Maddý var einnig alla tíð virk-
ur þátttakandi í kvenfélaginu
Líkn. Síðustu 20 ár starfsævi
sinnar starfaði Maddý í eld-
húsinu á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja.
Útför Margrétar fer fram
frá Landakirkju, Vest-
mannaeyjum, í dag, 15. febr-
úar 2014, og hefst athöfnin kl.
14.
1964.
Maddý og Óli
eignuðust saman
tvo syni og fyrir
átti Maddý eina
dóttur. 1) Hrafn-
hildur Hlöðvers-
dóttir hár-
greiðslumeistari,
f. 1953, maki
Brynjólfur Sig-
urðsson prentari,
f. 1952. Þau eiga
tvær dætur og fyrir átti
Hrafnhildur einn son; a) Vign-
ir Freyr Andersen, f. 1971,
kvæntur Halldóru Halldórs-
dóttur f. 1972, þau eiga þrjú
börn, b) Þórdís Brynjólfs-
dóttir, f. 1980, í sambúð með
Ægi Valgeirssyni, f. 1976, þau
eiga þrjár dætur, c) Margrét
Ósk Brynjólfsdóttir, f. 1990. 2)
Bernharð Ólason verkfræð-
ingur, f. 1967, kvæntur Soffíu
Eiríksdóttur lýðheilsu- og
hjúkrunarfræðingi, f. 1970.
Börn þeirra eru; a) Óli Sveinn
Bernharðsson, f. 1991, b) Guð-
björg Birta Bernharðsdóttir, f.
1995, c) Eiríkur Bernharðsson,
f. 1999. 3) Hafþór Ólason raf-
virki, f. 1971, í sambúð með
Bryndísi Hauksdóttur, f. 1978,
dóttir Hafþórs er Birna Hlín
Hafþórsdóttir, f. 2004, og upp-
eldisdóttir Katrín Noemia, f.
1999, börn Bryndísar eru þrjú.
Nú er hún Maddý systir fall-
in frá. Við vorum í stórum
systkinahópi og oft var líf og
fjör hjá okkur í Þingholti.
Maddý og Óli bjuggu alla tíð í
Vestmannaeyjum fyrir utan
röskun vegna goss. Þau misstu
húsið sitt undir hraunið eins og
margir aðrir en eyjarnar
slepptu þeim ekki lausum og
þau hófu búskap aftur eins
fljótt og hægt var eftir gosið.
Þau hjónin hafa alla tíð verið
dugleg að halda tengslum við
stórfjölskylduna og margs er
að minnast Maddýar, eins og
ættarmótin og afmæli. Maddý
var ótrúlega dugleg þótt hún
hafi ekki alltaf verið heilsu-
hraust og lét það ekki aftra sér
þegar hitta átti vini og ætt-
ingja.
Við höfum alltaf verið henni
og Óla þakklát fyrir þegar þau
tóku að sér að passa Ómar fyr-
ir okkur þegar við fórum er-
lendis fyrir margt löngu. Við
heyrðum seinast í Maddý á
þrettándanum og áttum ynd-
islegt samtal við hana sem við
metum mikils.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku Óli, þið voruð afar
samrýmd hjón en nú kveðjum
við góða systur og mágkonu og
sendum fjölskyldunni innilegar
samúðarkveðjur.
Birgir og Eygló.
Ömmu Maddý okkar er nán-
ast ómögulegt að lýsa í einni
grein enda var hún svipmikill
persónuleiki. Hún lét aldrei lít-
ið fyrir sér fara og var ávallt að
segja sínar skoðanir á hlutun-
um. En það er einmitt þess
vegna sem okkur þykir svo erf-
itt að kveðja hana ömmu, því
það eru jú einstaklingarnir sem
láta mest í sér heyra sem skilja
mest eftir sig. Hún amma var
ávallt vel tilhöfð og var langt
fram eftir aldri með allar
helstu tískubylgjurnar á
hreinu. Hún var okkur öllum
fyrirmynd í hvernig átti að
koma vel fram og ekki láta
hvað sem er framhjá sér fara.
En fyrst og fremst var hún
fjölskyldukona. Það var alltaf
mikil gleði í Hátúni 10 og við
viljum minnast allra góðu
stundanna sem við áttum með
henni ömmu, hvort sem það var
yfir öllum þeim kökum og
kræsingum sem voru ávallt á
boðstólum eða bara einfaldlega
fyrir framan sjónvarpið langt
fram eftir nóttu. Amma tók
alltaf þátt í því sem við vorum
að gera og var alltaf síðust til
að fara upp í rúm að sofa.
Heimsóknir á Sjúkrahús
Vestmannaeyja voru margar
þegar hún amma Maddý starf-
aði þar í mötuneytinu, en þá
var alltaf grjónagrautur og
appelsínudjús í boði handa okk-
ur. Það var alltaf gaman að
koma þangað í heimsókn því
það þótti okkur svolítið sér-
stakt að sjá þessa hlið ömmu,
sem fór henni líka svo vel því
það var í hennar eðli að hugsa
um aðra í kringum sig. En
heimsóknir þangað urðu þó erf-
iðari á síðari hluta ævi hennar
enda var hún orðin töluvert
veik. En þrátt fyrir allt leit hún
alltaf vel út og brosti blíðlega
til okkar og vildi vita um allt
sem gekk á í lífi okkar. Þrátt
fyrir veikindi lét hún ekki hug-
fallast og setti upp þennan sér-
staka hetjusvip sem einkenndi
hana.
Í stuttu máli má segja að
hún amma okkar hafi verið
ákveðin, hreinskilin og kraft-
mikil kona, sem lét svo sann-
arlega ekki lítið fyrir sér fara.
Hún var okkur fyrirmynd í svo
mörgu. Það er erfitt að kveðja
þessa frábæru konu sem skilur
eftir sig svo mikið. Við viljum
minnast allra góðu tímanna
með ömmu en einnig þeirra erf-
iðu því í gegnum allt saman
þótti henni svo vænt um okkur
öll og okkur um hana.
Við elskum þig, elsku amma
Maddý.
Óli Sveinn Bernharðsson,
Margrét Ósk Brynjólfs-
dóttir.
Þegar komið var í heimsókn
til Eyja kom afi og sótti mann í
Herjólf og amma stóð síðan í
dyrunum heima með tilbúnar
kökur á borðinu, alveg sama á
hvaða tíma sólarhrings við
komum, lagtertur og möndlu-
kaka eru kökurnar sem koma
upp í hugann þegar maður
hugsar um ömmu og kökurnar.
Hún sat og hlustaði á okkur
tala og segja frá því hvað við
höfðum verið að gera uppi á
landi og hafði síðan alltaf eitt-
hvað skemmtilegt að segja
sjálf, svo það var auðvelt og
skemmtilegt að spjalla við
hana.
Þau fóru með okkur krakk-
ana í bíltúr og sögðu frá eyj-
unni og ýmsar sögur af því
þegar þau voru ung, en aldrei
sömu sögurnar. Hún hafði mjög
gaman af því og oft fórum við
hvern einasta dag á meðan við
vorum hjá þeim. Hún var alltaf
til í að gera eitthvað fyrir okk-
ur og oft án þess að við vissum,
eins og litli kassinn inni í skáp
sem amma geymdi fullan af
nammi og ekkert mál var að fá
sér smánammi úr kassanum ef
maður vildi.
Í þau skipti sem við komum í
heimsókn til Eyja var alltaf
gaman hjá okkur og fannst
henni líka yndislegt að fá okkur
í heimsókn þótt stundum væru
þær stuttar.
Amma Maddý var góð, ynd-
isleg og frábær amma.
Guðbjörg Birta Bernharðs-
dóttir, Eiríkur Bernharðs-
son.
Elsku amma mín, tilhugsun-
in um að eiga ekki eftir að hitta
þig aftur, að geta ekki heyrt
rödd þína aftur, að finna ekki
góðu lyktina af þér og að fá
ekki að faðma þig aftur nístir
hjarta mitt. Ó hvað ég þrái það
heitt að faðma þig aftur. Ég
sakna þín svo ólýsanlega mikið.
Allar góðu minningarnar
streyma í gegnum huga minn.
Þakklæti er mér efst í huga.
Þakklæti fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Það var fátt skemmtilegra þeg-
ar ég var barn en að fá að
koma til Eyja og vera hjá þér
og afa. Afi kom oftast að sækja
mig upp á völl og þú tókst svo á
móti mér heima, búin að baka
uppáhaldskökuna mína, krydd-
köku með smjörkremi. Svo
labbaði ég oft í hádeginu á spít-
alann þar sem þú vannst og ég
fékk að borða hádegismat í
mötuneytinu með þér og vin-
konum þínum í eldhúsinu. Öll-
um skiptunum sem ég var hjá
ykkur á þjóðhátíð gleymi ég
aldrei. Ég mun heldur aldrei
gleyma því þegar þið afi buðuð
mér með til Flórída þegar ég
var átta ára. Þið fóruð með mig
í Disney World, Sea World og á
skemmtiferðaskip. Þetta eru
mér svo óendanlega dýrmætar
æskuminningar. Þú varst nátt-
hrafn eins og ég og því gat ég
oft hringt í þig seint á kvöldin
til að spjalla, ég sakna þess svo
mikið. Það tók á þig þegar ég
veiktist, í lok hvers samtals síð-
asta árið heyrði ég að rödd þín
fór að titra þegar við kvödd-
umst.
Ég sagði alltaf: „Ég elska
þig, amma mín, farðu vel með
þig og ég heyri í þér fljótlega
aftur.“ Þá sagðir þú titrandi
röddu: „Já Þórdís mín, Guð
blessi þig og varðveiti elsku
barn.“ Þessum orðum gleymi
ég aldrei og eru þau sem
greypt í huga mér og hjarta.
Mig langar svo að heyra þig
segja þetta við mig, bara einu
sinni enn. Elsku amma, þú
varst svo falleg kona og alltaf
svo fín.
Þú varst svipmikill karakter,
varst ákveðin og sagðir þínar
skoðanir en að sama skapi blíð
og góð og vildir öllum svo vel.
Samband okkar var fallegt,
gott og náið. Að eiga góða
ömmu eru forréttindi, það fyllir
enginn skarð þitt, þú átt svo
stóran hlut í hjarta mínu, enda
búin að fylgja mér síðan ég
fæddist.
Það er styrkur minn í þess-
ari sorg að hugsa til þess
hversu lengi við höfum fengið
að njóta þess að hafa þig hjá
okkur þrátt fyrir veikindi þín í
gegnum tíðina. Fyrir öll þessi
ár er ég afar þakklát. Stelp-
urnar mínar hugsa til þín og
spyrja um þig. Þær vita að nú
ert þú fallegi verndarengillinn
þeirra og okkar allra. Ég veit í
hjarta mínu að þú munt ávallt
vera hjá mér og passa upp á
mig.
Elsku amma, nú ertu komin
á góðan stað, í faðm foreldra
þinna og systkina sem kvöddu
of fljótt. Þið eruð sameinuð á
ný í faðmi hvert annars. Afi
hefur ávallt hugsað svo vel um
þig og nú munum við hugsa vel
um hann og hlúa vel að honum
fyrir þig. Elsku Óli afi,
mamma, Benni, Hafþór og
systkini ömmu, megi góður Guð
styrkja ykkur og okkur öll.
Ég græt því ég sakna þín, ég
sakna þín því ég elska þig,
þannig er ástin og þannig er líf-
ið og með tár á hvarmi kveð ég
þig að sinni, elsku amma mín.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Ég elska þig. Hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Þín
Þórdís.
Það er ótrúlega skrítið að
sitja hér og skrifa kveðjuorð til
elsku þín, Maddý vinkona mín.
Þið Óli hafið alltaf verið stór
þáttur í okkar lífi. Ég er svo
þakklát hvað þið voruð alltaf
góðir vinir pabba og mömmu og
okkar systkinanna. Þið hafið
alltaf verið svo góðir vinir okk-
ar Grétars og barna okkar
einnig.
Bjarni okkar var um eins árs
þegar þú bauðst til að passa
hann fyrir okkur. Það var sko
ekkert mál eins og með svo
margt hjá þér. Krakkarnir okk-
ar sögðu alltaf Maddý frænka
þegar þú barst í tal hjá okkur.
Þið Óli voruð svo dugleg að
rækta sambandið og koma í
heimsókn til okkar eða í búð-
ina. Þú varst alltaf svo jákvæð
og dugleg í þínum veikindum,
ótrúleg kona. Þetta var alltaf
allt að koma. Það var ekki væll-
inn í þér. Þú varst alltaf svo
dugleg. Yndislegt hvað þið Óli
þinn voruð samrýnd. Það verð-
ur erfitt fyrir Óla og fjölskyldu
að hafa þig ekki lengur en þú
verður samt alltaf hjá þeim.
Það verða margir góðir úr fjöl-
skyldunni og vinir sem taka á
móti þér, þar á meðal pabbi og
mamma, þeim þótti svo vænt
um ykkur. Megi góður Guð
vera með Óla og fjölskyldunni
þinni á þessum erfiða tíma. Við
kveðjum þig með söknuði elsku
vinkona. Takk fyrir allt.
Ykkar vinir,
Áslaug, Grétar
og fjölskylda.
Hlýr þeyr með angan af
sænum silfursléttum í leik með
sólstöfum frá hafi til himins,
yndisleg kona með persónu-
leika sem lynti við allar árstíð-
ir, allt litrófið í skaplyndi sam-
ferðamanna vegna þess að hún
bjó yfir þeim gæðum að gera
gott úr öllu. Ekki vantaði skap-
ið á sinn stað ef svo bar undir
en hún var svo undur lipur að
hekla fallega dúka úr flóknu og
flæktu garni mannlífsins. Hún
var mjög sérstök eins og Þing-
holtsfólkið allt, dugleg, útsjón-
arsöm, ráðagóð, skemmtileg og
gamansöm, mikið yndi og ljúf.
Hún tók pusið í hnakkann ef á
reyndi, erfið og langvarandi
veikindi í æsku, en hristi allt af
sér svo langa leið. Nærvera
hennar var öflug, straumarnir
frá henni af því góða sem legg-
ur öllu lið, ákveðin en ylurinn
frá henni styrkti taug við taug
vina og vandamanna og trygg-
lyndið, Guð minn góður, það
var svo ljúft og heilt, hjálpsemi
og umhyggja þegar vaktmann
vantaði, langt og þakklátt starf
á sjúkrahúsinu.
Hún hlóð vernd að sínu fólki,
boðin og búin að létta róðurinn
með hlýju og alúð, vinahendi.
Svo kom Óli, Óli Benna, í takt
við hina sólstafina inn í líf
hennar. Upp frá því var hún
ekki aðeins kölluð Maddý í
Þingholti heldur líka Maddý
hans Óla Benna, perlunnar frá
Ólafsfirði. Þingholtsættin er
ætt sem hefði verið ástæða til
að friða fyrir löngu. Á heimili
foreldra minna, mikils vinafólks
Maddýjar og Benna, var
ástandið oft eins og á stórri
járnbrautarstöð með kröftuga
lúkarsstemningu, en þegar
Maddý og Óli komu í heimsókn
varð andrúmið eins og maður
væri kominn í sumarleyfi. Það
var gott.
Þau voru svo fallega sam-
rýnd og það fór ekkert á milli
mála að Maddý naut þess til
fulls hvað Óli var umhyggju-
samur og nærgætinn við hana.
Þetta var gagnkvæmt en Óli
stýrði siglingunni í lífsölduna
hvað þetta varðaði, sjómaður-
inn sjálfur, þó með hæfilegum
ábendingum frá Þingholtaran-
um. Það eru mikil hlunnindi að
eiga samleið með fólki sem er í
fullkomnu jafnvægi, hefur gam-
an af lífinu og nýtur þess að
leggja til lífsins, taka kóssinn á
árangur sem skiptir máli, er
ekki fyrir neinum og liðkar til
þegar kastast í kekki. Þá er
ekki mikið mál að handleika
pískarann í pottinn.
Margrét Pálsdóttir er farin
af ballinu, snöggt og óvænt því
hvíldin kallaði. Það er mikill
söknuður að þessari konu, en
minningin er gott fararnesti
inn í framtíðina. Megi góður
Guð varðveita hana í eilífðar
ranni, vernda Óla, börn þeirra
Maddýjar og afkomendur,
vandamenn alla og vini.
Nú fer um himnarannið hlýr
þeyr með angan af sænum.
Árni Johnsen.
Margrét Pálsdóttir
Undanfarna
daga hafa minning-
arnar um pabba
hlaðist upp, af nógu
er að taka, pabbi var múrara-
meistari af gamla skólanum þar
sem ekki voru mikil hjálpartæki
til í hans fagi eins og til eru í
dag, ég man þegar ég vann hjá
honum í handlangi, steypan
hrærð í lítilli hrærivél, hífð upp,
stundum margar hæðir, í fötu
og síðan borin eða keyrð í hjól-
börum þangað sem hún átti að
fara. Í dag er þetta allt gert
með dælum og allt miklu léttara.
Pabbi var meistari við mörg hús
og byggingar á Akureyri en þar
Hannes Pálmason
✝ Hannes Hún-fjörð Pálmason
fæddist 31. desem-
ber 1929. Hann lést
30. janúar 2014. Út-
för Hannesar fór
fram 7. febrúar
2014.
var hans starfsvett-
vangur. Undir hans
stjórn voru til að
mynda Mjólkur-
samlagið, Bjarg,
Hrafnagilsskóli og
fleiri byggingar
byggðar, lengst af
starfaði hann við
sitt eigið fyrirtæki
en síðustu starfsár-
in starfaði hann hjá
Möl og sandi. Hann
hafði verið mikið í samstarfi við
þá feðga Hólma eldri og síðan
Hólma yngri í gegnum tíðina og
var þeim vel til vina. Pabbi var
alltaf með hugann við þær bygg-
ingar sem hann var að vinna við,
t.d. þegar farinn var fjölskyldu-
rúntur á laugardögum og sunnu-
dögum þá þurfti alltaf að koma
við í húsunum sem hann var að
byggja, það þurfti að líta eftir
hvort allt væri ekki í lagi og
bleyta nýsteyptar gólfplöturnar
því ekki máttu þær ofþorna, þá
var hætta á sprungumyndun og
ekki vildi meistarinn að það
kæmi fyrir. Þegar litið er til
æskuáranna á eyrinni þá eru
alltaf minnisstæðar allar veiði-
ferðirnar og útilegurnar sem
farnar voru. Mikið var farið í
Laxá í Mývatnssveit, Skjálf-
andafljót, stundum í Hörgá og í
hin ýmsu vötn. Ferðirnar í
Skipapoll og Grænhyl sem voru
veiðistaðir í Skjálfandafljóti eru
minnisstæðar, oft var komið að
fljótinu vestan megin, þurfti þá
að vaða þvert yfir í miklum
straumi, pabba munaði ekki
mikið um að bera mig á bakinu
þvert yfir strauminn og ég nátt-
úrlega voða rogginn með að
vera með allt veiðidótið á bakinu
en var ekki að hugsa út í að sá
gamli bar mig og allt dótið. Þær
eru óteljandi minningarnar sem
koma upp í hugann þegar hugs-
að er til baka. Ekki má gleyma
öllum ferðunum vestur á Skaga,
þar var búið að finna þennan
líka fína hvamm til að tjalda í og
ekki skemmdi að fullt var af
vötnunum sem hægt væri að
veiða í og síðan þegar komið var
til baka í hvamminn var gert að
veiðinni og hún elduð handa
okkur. Frá því síðastliðið sumar
dvaldi pabbi á Sólvangi, vil ég
þakka starfsfólkinu þar fyrir
frábæra umönnun.
Hvíl í friði, elsku pabbi, þín
verður sárt saknað.
Þinn sonur,
Pálmi.
Fallegar útfararskreytingar
• Kransar
• Krossar
• Kistuskreytingar
Hverafold 1-3 og Húsgagnahöllinni • Sími 567 0760