Morgunblaðið - 02.08.2014, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 2014
Tengdamamma
lést í síðustu viku
eftir stutt en erfið
veikindi. Mér liggur
við að segja fyrir
aldur fram því þó Helga hafi
sannarlega lifað mörg ár þá var
næstum eins og hún yngdist með
hverjum afmælisdeginum því
aldurinn virtist ekki vinna á
henni andlega eða líkamlega.
Okkur brá öllum þegar hún var
lögð inn á spítala að kvöldi 17.
júní en viðbrögð þessarar litlu og
hnellnu konu endurspegluðu eins
og endranær jafnaðargeð og
hæglæti yfir aðstæðum sínum.
Og alltaf stutt í brosið og hlát-
urinn.
Margur er knár þótt hann sé
smár. Það sannaðist á Helgu en
börnunum og barnabörnunum til
Helga
Bogadóttir
✝ Helga Boga-dóttir fæddist
9. mars 1932. Hún
lést 23. júlí 2014.
Útför hennar fór
fram 30. júlí 2014.
mikillar kátínu var
alltaf vissum áfanga
náð þegar þau voru
orðin „hærri en
amma“. Og amma
þóttist vera móðguð
og sagði með sínum
yndislega skríkj-
andi hlátri: „nei ég
trúi því nú ekki!“
Það fór kannski
ekki mikið fyrir
Helgu en hún var
svo sannarlega húsmóðir á sínu
heimili sem var alltaf opið öllum
og aldrei var hún glaðari en þeg-
ar sem flestir af hennar sam-
hentu fjölskyldu voru í heimsókn.
Og eldhúsið hjá Helgu og Alla var
oft sannkallaður suðupottur þar
sem mikið var rætt og rökrætt
um allt milli himins og jarðar á
milli þess sem kaffi svolgrað í sig
og heimabaksturinn hámaður í
sig. Helga lá þar ekki á skoðun-
um sínum frekar en aðrir við-
staddir og stóð alltaf með þeim
sem minna máttu sín hafandi
unnið láglaunastörf megnið af
sinni ævi.
Fjölskyldan var miðpunktur-
inn í lífi Helgu og fyrstu áratug-
irnir í búskap þeirra Alla fóru í að
hugsa um börn og barnabörn og
einnig bjuggu inni á heimilinu
síðustu æviár sín, fyrst Ragn-
heiður móðir Alla og síðar Þór-
unn móðir Helgu. Dugnaðarfork-
urinn Helga vann meðfram þessu
ýmis störf og um miðjan aldur
tók hún sig til og tók bílprófið um
fertugt, útskrifaðist sem sjúkra-
liði um fimmtugt og byggði sér
sumarbústað með tveimur börn-
um sínum um sextugt, eða um
það leyti sem ég kom inn í fjöl-
skylduna. Handavinna lék í hönd-
unum á Helgu og á níræðisaldri
prjónaði hún enn lopapeysur af
mikilli snilld. Sérstaklega dásam-
legt fyrir tengdadætur sem eru
vonlausar á þessu sviði. Hún gat
sannarlega verið stolt af sjálfri
sér og það var ósjaldan sem við
hin nutum þess að monta okkur
af þessari ótrúlegu konu, svona
þegar hún heyrði ekki til!
Það er með sárum söknuði sem
ég kveð Helgu að sinni. Mikill er
missirinn fyrir elsku Alla sem
kveður nú eiginkonu sína til 60
ára og aldur er algjörlega afstæð-
ur þegar söknuður eftir mömmu
og ömmu er annars vegar. Við
fáum ekki að njóta Helgu lengur í
þessu lífi en minningarnar eru
sterkar og þær eiga eftir að ylja
okkur um hjartarætur og kalla
fram gleði og kátínu þó að tárin
séu fyrirferðarmeiri þessa dag-
ana. Og hún verður með okkur í
anda þegar áfram verður rökrætt
í eldhúsinu hjá Alla og í heim-
sóknum í bústaðinn til Rögnu og
á öllum þeim stundum sem við
heiðrum minningu hennar með
því að hittast sem oftast sem fjöl-
skylda.
Ragnhildur Dóra
Þórhallsdóttir.
Elsku amma mín lést miðviku-
daginn 23. júlí sl. Mér brá í fyrstu
því að hún fór inn á spítalann fyr-
ir einum mánuði með vatn í lunga
og mér datt aldrei í hug að hún
mundi ekki labba út af spítalan-
um aftur. Ég man svo vel eftir
henni þegar hún gaf mér kleinur
eða nammið sem hún geymdi
skápnum þegar ég kom í heim-
sókn og eftir öllum fríunum okk-
ar í sumarbústaðnum hennar og
Rögnu frænku í Borgarfirði. Það
var alltaf gott að koma í heim-
sókn til ömmu og þar voru frænk-
ur mínar og frændur oft í heim-
sókn líka. Ég er glaður yfir því að
amma kom í ferminguna mína í
vor og þakklátur fyrir allar góðu
stundirnar með henni sem munu
lifa áfram í minningum mínum.
Hákon Elliði Arnarson.
Fyrir um átján
árum síðan las ég
umfjöllun um tíu
ára afmæli KOM í
blöðunum, ég sá að
þarna var eitthvað sem ég vildi
kynna mér betur. Ég hafði sam-
band við Jón Hákon Magnússon
og bauð hann mér að koma á tíu
ára afmælisráðstefnu KOM og
þá var ekki aftur snúið.
Ég hitti Jón Hákon svo aftur
Jón Hákon
Magnússon
✝ Jón HákonMagnússon
fæddist 12. sept-
ember 1941. Hann
lést 18. júlí 2014.
Útför hans fór fram
29. júlí 2014.
skömmu síðar en
ég hafði þá hugsað
mér að skrifa um
almannatengsl sem
lokaverkefni mitt í
stjórnmálafræði við
Háskóla Íslands,
það var efni fund-
arins, en í lok þess
fundar var ég kom-
in með vinnu sem
lærlingur hjá KOM.
Mín fyrstu kynni af
Jóni Hákoni finnst mér lýsa
honum vel, hann var alltaf tilbú-
inn að aðstoða, leiðbeina og
greiða götu þeirra sem til hans
leituðu.
Ritgerðarefnið varð annað en
ég starfaði hjá KOM, fyrst sem
lærlingur í um þrjá mánuði, en
svo sem ráðgjafi í um tvö góð
ár. Við hlógum að því seinna
hvernig fundur um ritgerðarefni
hefði breyst í atvinnu, en Jón
Hákon hafði sagt á fundinum að
til þess að kynnast almanna-
tengslum þyrfti maður að starfa
við fagið, ég spurði hann þá
hvort hann væri að bjóða mér
vinnu. Svarið var já, en seinna
sagði hann mér að hann hefði
átt erfitt með að segja nei við
mig, þar sem nafn mitt var það
sama og eiginkonu hans og dótt-
ur. Það er með þakklæti sem ég
hugsa til Jóns Hákons, hann
hafði mikil og góð áhrif á mitt líf
og var alltaf tilbúinn að aðstoða
og ráða heilt.
Það var gaman að vinna hjá
KOM og eitt af mínum fyrstu
verkum var að aðstoða við tíu
ára afmæli leiðtogafundarins
sem var mikið ævintýr. Verk-
efnin voru fjölmörg, en það sem
situr eftir eru kynni af góðum
manni og fólki og hvað það var
góður skóli að starfa með Jóni
Hákoni, fagmennska, heiðarleiki
og vinnusemi var alltaf í fyr-
irrúmi.
Jón Hákon var frumkvöðull á
sviði almannatengsla og alltaf
tilbúinn að rétta hjálparhönd ef
það myndi koma til góða og
stuðla að meiri þekkingu á al-
mannatengslum og auka fag-
mennsku í faginu. Skarð Jóns
Hákons Magnússonar verður
seint fyllt.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Hafðu þökk fyrir allt.
Áslaugu, Áslaugu Svövu og
Herði Hákoni votta ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Áslaug Pálsdóttir.
Elsku vinkona,
þá er komið að síð-
ustu kveðjustund.
Ég kvaddi þig á
líknardeildinni eins
og þú baðst mig um, það var
erfitt. Ég ætla ekki að skrifa
mikið, en ég og öll mín fjöl-
skylda viljum þakka þér fyrir
góð kynni. Það var alltaf fjör
þar sem þú varst. Svo ætla ég
að þakka þér, góða vinkona,
fyrir alla hjálpina undanfarin
ár, það er ómetanlegt að hafa
átt svona konu að. Við eigum
margar góðar minningar en
þær verða bara fyrir okkur. Ég
verð að láta fylgja með eina
góða sögu þótt margar séu til.
En þær eigum við einar. Við
Hrabba sátum við eldhúsborðið
eins og svo oft og spiluðum
spilið okkar sem við kölluðum
„rúbertu“. Þetta var einkaspilið
okkar og við rifumst og höfðum
hátt eins og okkur einum var
lagið, en strákpatti varð vitni
að einni svona rimmu í
rúbertuspilinu og hann átti
Hrafnhildur J.
Scheving
✝ Hrafnhildur J.Scheving fædd-
ist 3. júlí 1961. Hún
andaðist 24. júlí
2014. Útför hennar
var gerð 31. júlí
2014.
ekki til orð hvað
ég, húsmóðirin, gat
verið vond við
gestinn, en síðan
vandist hann þessu
og vissi um leið að
það var bara gleði
á bak við rifrildið.
Komið er að loka-
kveðjustund,
en við munum eiga
okkar endurfund.
Elsku vinkona, takk fyrir allt og allt,
ég met það mikils, það þú vita skalt.
Elínborg Hilmarsdóttir
og fjölskyldan á Hrauni.
Elsku Hrafnhildur mín, ég
man vel vorið 1993 er þú
gekkst í Slysavarnadeildina
okkar í Reykjavík. Tiltölulega
nýflutt frá Siglufirði með ynd-
islegu dæturnar þínar þrjár.
Frá þeim degi höfum við verið
Slysó-vinkonur.
Vegna sérstakra kringum-
stæðna settist þú beint í sæti
varaformanns deildarinnar og
Ingibjörg B. Sveinsdóttir í sæti
formanns. Þessir fyrstu mán-
uðir voru mikil áskorun fyrir
nýja forystu og fékk ég það
hlutverk að styðja við ykkur
sem var sérstaklega ánægju-
legur tími. Það er sárara en
tárum taki að þurfa að kveðja
ykkur báðar svona ungar, Ingi-
björgu árið 2006 og þig í dag.
Þetta fyrsta ár var viðburða-
ríkt, m.a. eignaðist deildin sitt
fyrsta húsnæði, Höllubúð. Á að-
alfundi í Stykkishólmi slógum
við í gegn ásamt systrum okkar
í Hraunprýði. Við vildum
merktan fatnað fyrir konurnar
í félaginu. Um haustið komu
rauðu prjónuðu jakkapeysurn-
ar, sem glöddu okkur allar.
Þetta fyrsta ár var líka alveg
einstaklega skemmtilegt, mikið
hlegið og tekið upp á ýmsu.
Þú varst í stjórn samfellt til
ársins 2006 og meira en helm-
ing þess tíma sátum við þar
saman. Ferðalög, fundir, þing,
fjáraflanir og leikir, þær eru
margar minningarnar þessi
tuttugu ár, svo ótal margar
skemmtilegar stundir sem
hægt er að rifja upp.
Við létum okkur ekki duga
að vera saman í Slysó. Oft sát-
um við þar fyrir utan og spjöll-
uðum um lífið og tilveruna,
börnin og stráka. Oftar en ekki
var drukkið kaffi við eldhús-
borðið í Flétturimanum, það
voru notalegar stundir. Ég fékk
að fylgjast með dætrunum vaxa
úr grasi, gleðinni yfir fyrsta
barnabarninu þínu, honum
Ragnari, og spenningnum og
rómatíkinni er þú hittir hann
Símon þinn, þann yndislega
mann. Þið eignuðust hvort ann-
að og síðan fallegu Ásthildi
ykkar.
Afkomendunum fjölgaði og
eru barnabörnin nú orðin fjög-
ur. Fjölskyldan var þitt líf og
yndi, þú lagðir þig mikið fram
um að fjölskyldan eyddi stund-
um saman og nutuð þið Símon
þess. Þú kenndir dætrunum
hve dýrmætt það er að fjöl-
skyldan standi þétt saman. Þau
munu án efa njóta þess nú í
þessari miklu raun sem það er
að kveðja þig. Þú kenndir þeim
vel.
Í þessi rúmu tuttugu ár höf-
um við gengið saman í gegnum
auðvelda og erfiða tíma, bæði
persónulega og í deildinni okk-
ar. Við höfum alltaf verið ein-
huga um mikilvægi starfsins
hjá Slysavarnadeildinni okkar
og að leggja okkur fram við að
efla það með félögum okkar.
Við kynntumst báðar Drottni á
þessari leið, hvor í sínu lagi, og
gátum rætt þá reynslu og beðið
saman. Það var yndislegt að
eiga spjall við þig fyrir hálfum
mánuði, hvað þú varst sátt, bú-
in að kveðja og fela Guði fram-
haldið. Þú varst og ert blessuð
og getur litið stolt og auðmjúk
yfir fótspor þín á þessari jörð.
Elsku Guðrún, sem kveður
dóttur þína, Símon, sem horfir
á bak eiginkonu, Guðrún,
Tinna, Heiðrún og Ásthildur
sem kveðjið mömmu allt of
snemma, Ragnar, Birgir
Sveinn, Elísa Björk og Magnús
sem kveðjið frábæra ömmu.
Megi góður Guð umvefja ykkur
og styrkja í þessari sorg.
Elsku Hrafnhildur mín,
þakka þér fyrir samfylgdina.
Minningin lifir.
Fríður Birna.
Horfinn er vinur hand-
an yfir sundin,
hryggðin er sár, svo
jafnvel tárast grundin.
Þá er svo gott um ævi megum muna
milda og fagra geymum kynninguna.
Óvæntust ætíð kemur kveðjustundin
kærast í hjarta geymum minninguna
(Vilhjálmur S.V. Sigurjónsson)
Takk fyrir að hafa fengið að
kynnast þér, elsku Rögnvaldur,
þær eru margar góðar minning-
arnar sem við varðveitum í okk-
ar huga.
Hvíldu í friði, kæri vinur.
Aðstandendum þínum send-
um við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Heiðrún Heiðarsdóttir,
Hjalta, Ingvi og Óskar.
Ég var lánsöm að kynnast og
starfa með Rögnvaldi Þorleifs-
syni lækni í áratugi. Það voru
sterkar persónur, menn og kon-
ur, sem mótuðu og byggðu upp
slysadeild Borgarspítala fyrstu
starfsárin. Rögnvaldur var einn
af þeim. Þar fór maður sem
gerði miklar kröfur til sjálfs sín
og hafði alla tíð velferð sjúk-
lingsins í fyrirrúmi.
Rögnvaldur var ekki alltaf
auðveldur í umgengni og talaði
tæpitungulaust með sínum skíra
norðlenska framburði. Oft þótti
hann fráhrindandi, sérvitur og
smámunasamur. Þessir eigin-
leikar, ásamt mikilli nákvæmni,
voru hans styrkur og sjarmi og
gerðu hann að þeim listamanni í
bæklunar- og handlækningum
sem hann var.
Rögnvaldur spannaði allan
skala sérstæðs persónuleika.
Undir hrjúfu yfirborði var hann
gull af manni, viðkvæmur, hlýr
og skilningsríkur. Það sýndi sig
best þegar að við tókum saman á
móti föður mínum, látnum, á
einni vaktinni. Þá reyndist hann
mér góður vinur. Á þessum ár-
um var ekki búið að finna upp
orðið áfallahjálp en eftir andlát,
stórslys og önnur erfið tilfelli
fengum við starfsfólk slysadeild-
ar styrk hvað frá öðru.
Miðpunktur deildarinnar var
Rögnvaldur
Þorleifsson
✝ RögnvaldurÞorleifsson
fæddist 30. janúar
1930. Hann lést 16.
júlí 2014. Útför
Rögnvaldar var
gerð 25. júlí 2014.
kaffistofan. Málefni
líðandi stundar allt
frá pólitík til
prjónauppskrifta
voru krufin til
mergjar. Eitt sinn
sat Rögnvaldur á
kafi í pappírum
þegar nýr lækna-
stúdent kynnti sig
og kvaðst ekki vera
alveg nógu klár í
anatomiu handar-
innar. Vildi fá að koma seinna á
aðra vakt. „Hvenær hitti ég eig-
inlega þennan Rögnvald?“
spurði hann kvíðinn á svip.
Brosviprur komu á andlit Rögn-
valdar. Orðspor hans sem skurð-
læknis og kennara var þekkt í
læknadeildinni og hlýddi hann
gjarnan læknanemum yfir – og
þá var eins gott að standa sig!
Starfsferli Rögnvaldar lauk
skyndilega með miskunnar-
lausri uppsögn á Borgarspítal-
anum. Þá átti hann eftir tæp 2 ár
í starfi. Öllum bolabrögðum var
beitt af algjöru siðleysi. Útskýr-
ingar voru margvíslegar, m.a.
sagt að vantaði „stöðugildi“.
Kollegar Rögnvaldar buðust þá
til að lækka vinnuprósentu sína
upp í stöðugildi fyrir Rögnvald
en allt kom fyrir ekki. Þeir sem
stóðu að uppsögninni kunnu
ekki skil á réttu og röngu.
Þar með lauk 30 ára farsælum
og glæstum starfsferli læknisins
sem borið hafði hróður Borgar-
spítalans út, innan lands sem ut-
an.
Starfslokin voru Rögnvaldi og
fjölskyldu hans afar erfið. Síðar
meir hóf hann aftur störf með
vinum sínum, bæklunarlæknun-
um í Orkuhúsinu.
Lokið er vöku langri,
liðinn er þessi dagur.
Morgunsins röðulroði,
rennur upp nýr og fagur.
Miskunnarandinn mikli
metur þitt veganesti.
Breiðir út ferskan faðminn,
fagnandi nýjum gesti.
(H.Á)
Ég vil trúa því að „miskunn-
arandinn mikli“ hafi breitt út
faðminn og „fagnað nýjum
gesti“ þegar Rögnvaldur með
alla sína hæfni og visku í „vega-
nesti“ gekk inn um hið gullna
hlið.
Fjölskyldu Rögnvaldar sendi
ég hlýjar kveðjur.
Guðrún Sverrisdóttir,
hjúkrunarkona.
ÞAR SEM FAGMENNSKAN
RÆÐUR
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann