Morgunblaðið - 05.08.2014, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. ÁGÚST 2014
✝ Magnea JónínaÞorsteinsdóttir
sjúkraliði fæddist í
Reykjavík 6. apríl
1932. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eir þann 28.
júlí sl.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Margrét Sigríður
Magnúsdóttir, f.
25. nóvember 1909,
d. 27. janúar 1993, húsfreyja, og
Þorsteinn Bertel Jónsson, f. 19.
júlí 1908, d. 16. júlí 1984, mál-
arameistari. Systkini Magneu
eru: 1) Guðmundur Björn, f. 1.
nóvember 1929, d. 1. janúar
1930. 2) Sigurður Hólm, f. 28.
janúar 1935, málarameistari,
maki Erna Sigurbaldursdóttir.
3) Guðmundur, f. 1. október
1942, d. 16. janúar 2011, löggilt-
ur skjalaþýðandi, maki Ásthild-
ur Þorkelsdóttir. 4) Hjördís
Magnúsdóttir, f. 29. janúar
1939, meðstjórnandi í Pfaff,
maki Kristmann Magnússon.
Foreldrar Magneu tóku Hjör-
dísi níu mánaða gamla í fóstur
og ólu upp sem sína dóttur.
Magnea kvæntist þann 10. sept-
ember 1955 fyrri eiginmanni
usti Björgólfur Hideaki Take-
fusa. Magnea kvæntist þann 1.
apríl 1969 seinni eiginmanni
sínum Þór Vigni Steingríms-
syni, f. 28. febrúar 1933, fyrr-
verandi yfirvélstjóra hjá Land-
helgisgæslunni. Foreldrar:
Vilborg Sigþrúður Vigfús-
dóttir, f. 14. febrúar 1892, d. 26.
janúar 1980, húsmóðir, og
Steingrímur Magnússon, f. 6.
janúar 1891, d. 30. maí 1980,
sjómaður.
Dætur Þórs Vignis eru 1)
Kristín f. 22. júlí 1956, sonur
hennar er Andri Már f. 9. ágúst
1996, 2) Rannveig f. 16. maí
1962, börn hennar eru a) Daníel
Þór f. 27. janúar 1991, b) Re-
bekka f. 22. maí 1997.
Magnea ólst upp á Skóla-
vörðuholtinu, gekk í Austur-
bæjarskólann og lauk þaðan
skyldunámi. Að loknu námi
vann hún við almenn af-
greiðslustörf. Magnea var ritari
á læknastofu um tólf ára skeið
1966-1977, hún kenndi á prjóna-
vélar, framleiddi og seldi
prjónavörur. Á fimmtugsaldri
settist Magnea á skólabekk og
lauk námi við Sjúkraliðaskóla
Íslands 1979. Eftir nám starfaði
hún á Borgarspítalanum, Hafn-
arbúðum, Grensásdeild og elli-
heimilinu Grund þar til hún fór
á eftirlaun.
Útför Magneu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 5.
ágúst 2014, og hefst athöfnin
klukkan 13.
sínum Runólfi Má
Ólafs, f. 2. október
1929, d. 31. maí
1973, skrifstofu-
manni í Reykjavík.
Foreldrar: Karól-
ína Friðsteinsdóttir
Ólafs, f. 6. maí
1903, d. 22. apríl
1970, húsmóðir, og
Elínmundur Ólafur
Kristinn Ólafs, f.
28. maí 1901, d. 10.
apríl 1988, heildsali í Reykja-
vík. Synir þeirra eru: 1) Þor-
steinn Ólafs, f. 11. maí 1957,
viðskiptafræðingur í Reykjavík,
maki Lára Kristjánsdóttir, f. 9.
febrúar 1961. Börn þeirra eru:
a) Þór Steinar, f. 27. maí 1985 b)
Björg Magnea, f. 8. júní 1988, c)
Kristján Már, f. 11. desember
1993. Fyrir átti Þorsteinn Elínu
Birgittu, f. 4. maí 1980, d. 7.
desember 1996, barnsmóðir
Hildur Pálsdóttir, 2) Ólafur
Kristinn Ólafs, f. 11. maí. 1957,
viðskiptafræðingur í Reykjavík,
maki Soffía Guðbjörg Jóhann-
esdóttir, f. 11. maí 1957. Dætur
þeirra eru: a) Halldóra Sig-
urlaug, f. 23. júní 1985, unnusti
Hobie Hansen, b) Magnea Jón-
ína, f. 14. nóvember 1989, unn-
Litfríð og ljóshærð eru orð
sem koma í hugann þegar ég
hugsa um Maddý systur mína,
með skæru bláu augun og björtu
fallegu húðina sína.
Þar sem sjö ára aldursmunur
var á okkur væri synd að segja að
samkomulagið hafi alltaf verið
upp á það besta og fannst henni
ég óttalega uppivöðslusamur
unglingur. Ástæðan fyrir því var
kannski sú að ég átti það til að
nappa fallegu fötunum hennar.
Maddý mín gekk svo vel um allt
sem hún átti og man ég t.d. að
fínu silkisokkarnir hennar voru
geymdir í bómull, svo ekki var að
undra þó hún væri ekki alltaf sátt
við mig.
Þegar við vorum báðar orðnar
mæður áttum við meira sameig-
inlegt og þar sem við bjuggum
báðar á Skólavörðustíg kom það í
hlut Mannsa míns að sækja tví-
burana hennar og keyra þá og
frumburð okkar í Barónsborg á
morgnana. Svo fluttu hún og
Runni með strákana í nýja rað-
húsið í Skeiðarvoginum og við í
Stóragerðið. Varð þá heldur
lengra á milli en alltaf var samt
góður samgangur. Eftir skilnað
við Runna var hún ein með strák-
ana sína og vann allt sem til féll
til að sjá þeim farborða. Þegar
um hægðist settist hún aftur á
skólabekk og lauk sjúkraliðaprófi
og vann við það í mörg ár.
Hún átti þó eftir að kynnast
ástinni á ný og birtist hún í hon-
um Þór. Þau höfðu þekkst sem
unglingar því Þór var uppalinn í
nokkurra húsa fjarlægð frá okk-
ur á Njarðargötunni. Mikið var
hún Maddý mín þar heppin því
Þór bar hana á höndum sér og
var vakinn og sofinn yfir velferð
hennar. Tvíburunum hefur hann
reynst sem allra besti faðir og
gladdist einlæglega yfir vel-
gengni þeirra í lífinu.
Maddý og Þór voru mjög sam-
hent og ferðuðust mikið saman
jafnt innanlands sem utan. Tví-
burarnir hafa ásamt mökum
reynst henni einstaklega vel og
hafa þeir sannarlega endurgoldið
henni alla hennar umhyggju og
ást. Stundum skarast ferðaáætl-
anir illilega og er það svo nú. Því
miður verð ég og fjölskylda mín
fjarverandi á útfarardaginn, en
ég óska Maddý minni góðrar
heimferðar og þakka innilega
fyrir samfylgdina.
Þór, strákunum og fjölskyld-
um þeirra votta ég innilega sam-
úð okkar Mannsa.
Hjördís Magnúsdóttir
(Hjödda systir).
Í dag kveðjum við ástkæra föð-
ursystur mína, Magneu Jónínu,
sem lést á 83. aldursári. Magnea
ólst upp á íslensku alþýðuheimili
að Njarðargötu 61 í Reykjavík og
var Skólavörðuholtið hennar
æskuslóðir. Magnea ólst upp á
viðsjárverðum tímum því hún var
átta ára þegar seinni heimsstyrj-
öldin skall á. Hún kynntist
braggamenningunni, þó hún hafi
ekki sjálf búið í slíkum bragga
heldur risu þeir víða í námunda
við heimili hennar.
Þorsteinn faðir hennar var ein-
lægur stuðningsmaður Vals og
fór hún oft með honum til að
hrópa „Áfram Valur“. Það gladdi
mikið föður hennar þegar synir
hennar, Ólafur og Þorsteinn,
hófu að iðka knattspyrnu með
Val.
Magnea gekk í Austurbæjar-
skólann og lauk þar skyldunámi.
Að loknu námi vann hún við al-
menn afgreiðslustörf og var ritari
á læknastofu. Hún kenndi á
prjónavélar auk þess sem hún
framleiddi og seldi prjónavörur.
Magnea var mjög vandvirk og
voru vörurnar vinsælar.
Árið 1969 gekk Magnea að
eiga Þór Vigni Steingrímsson
sem lengi starfaði sem yfirvél-
stjóri á varðskipunum. Þau voru
samhent hjón, sem höfðu yndi af
því að ferðast og fóru þau oft utan
til sólarlanda. Vegna starfa Þórs
varð Magnea þátttakandi í rétt-
indabaráttu starfsmanna Land-
helgisgæslunnar í fiskveiðilög-
sögustríði við Breta. Hún var þar
í framvarðasveit maka starfs-
mannanna sem bentu ráðamönn-
um á hættur sem að starfsmönn-
unum steðjuðu. Í janúar 1976 var
landhelgismálið aðalumræðuefn-
ið í þjóðfélaginu enda fjórða
þorskastríðið í algleymingi. Ví-
raklippingar, ásiglingartilraunir
Breta og ámóta högg á íslensku
varðskipin hafa vafalítið skapað
óróa hjá mörgum eiginkonum
varðskipsmanna og fjölskyldum
þeirra. Í mars 1976 gengu Magn-
ea og 50 aðrar konur, eiginkonur,
unnustur og mæður landhelgis-
gæslumanna á fund dómsmála-
ráðherra, Ólafs Jóhannessonar,
með kröfu um að komið væri upp
aukaáhöfn til að hvíla áhafnir
varðskipanna og bæta skipakost.
Magnea hafði ásamt eiginkonum
fleiri varðskipsmanna forsögu
um að stofna félag aðstandenda
landhelgisgæslumanna í maí
1976. Í blaðaviðtali við Magneu
kom fram að tilgangur félagsins
væri að aðstandendur veittu hver
öðrum stuðning á erfiðum stund-
um í hættulegu starfi. Magnea
var flink í höndunum. Þegar
ferming var á döfinni í ættinni
var gjarnan leitað til hennar þar
sem hún sá um að baka kransa-
kökur. Naut ég góðs af því. Hún
var opin, hress og skemmtileg og
því oft glatt á hjalla í kringum
hana. Hún var vinamörg og leit-
aði ávallt í sólina og góða veðrið.
Magnea var glæsileg kona og eft-
ir henni tekið. Henni var umhug-
að um sína nánustu og hafði þann
eiginleika að sýna samferðafólki
sínu áhuga og spurði gjarnan út í
þeirra hagi og fylgdist vel með
uppvexti barnanna og högum
ættingjanna.
Mér er efst í huga þakklæti
fyrir að hafa haft tækifæri til að
alast upp í kringum hana. Hún
var gleðigjafi.
Að lokum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur til eftirlifandi
eiginmanns hennar Þórs Vignis,
sona hennar, Ólafs og Þorsteins,
og fjölskyldna þeirra.
Pétur Örn Sigurðsson.
Maddý vinkona okkar er látin.
Það er skrýtið að setjast niður og
minnast hennar svona stuttu eftir
að við fylgdum Sibbu vinkonu
okkar til grafar, en hún lést 11.
júlí sl. Við kynntumst Maddý fyr-
ir ca. 50 árum þegar hún fór að
vinna með einni okkar og féll hún
strax inn í hópinn. Við vorum
fjórar, allar fæddar árið 1942, og
var hún því 10 árum eldri, sem
sást ekki þar sem hún var svo
ungleg. Fórum við oft saman á
gömlu dansana í Þórskaffi og var
Maddý svo umsetin af herrunum
að hún fékk ekki að hvíla einn
einasta dans.
Í fjöldamörg ár höfum við farið
reglulega á kaffihús og átt saman
ánægjulegar stundir. Inga vin-
kona okkar lést fyrir 11 árum og
erum við því aðeins tvær eftir.
Maddý var glæsileg kona og
heillaði alla með sínu glaðlega
viðmóti.
Elsku vinkona. Blessuð sé
minning þín, megir þú hvíla í
friði.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Við og eiginmenn okkar send-
um Þór, Óla, Steina og fjölskyld-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð styrki ykkur í
sorginni.
Guðrún og Sigríður Björg.
Magnea Jónína
Þorsteinsdóttir
✝ ArnbjörgGuðný Sig-
tryggsdóttir fædd-
ist að Halldórs-
stöðum í Eyjafirði
24. október 1918.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Ísa-
fold í Garðabæ 27.
júlí 2014.
Foreldrar Arn-
bjargar voru Sig-
ríður Jónsdóttir og
Sigtryggur Guðlaugsson. Systk-
ini hennar voru Jón, Sigurður og
Sigurveig.
Arnbjörg giftist Lúðvík Haf-
steini Geirssyni, f. 12. maí 1914,
d. 16. mars 2013, þann 21. júní
1941. Þeirra börn; 1) Geir, f.
1943, kvæntur Guðrúnu Bjarna-
dóttur, f. 1948. Þeirra börn: a)
Björg, f. 1967, sambýlismaður
Hörður Jónasson. Dóttir Bjargar
er Guðrún Edda Þórðardóttir, f.
1991, b) Svandís, f. 1971, maki
Ivan Shefrin. Þeirra börn: Ísa-
1950. Börn hans eru: Aldís, f.
1977, Davíð Fannar, f. 1980, d.
2003 og Maríanna, f. 1985. 3)
Örn, f. 1949. Hans dóttir er Elín,
f. 1992.
Arnbjörg ólst upp á Halldórs-
stöðum í Eyjafirði til níu ára ald-
urs en var þá send til Reykjavík-
ur í fóstur til móðursystur
sinnar, Sigurveigar Jónsdóttur.
Arnbjörg gekk í Landakotsskóla
og lærði síðar hárgreiðslu. Hún
var lengst af húsmóðir og helg-
aði heimilinu, börnum og barna-
börnum starfskrafta sína. Árið
1959 fluttust þau hjónin á Sel-
tjarnarnesið þar sem þau bjuggu
æ síðan. Árið 1988 flytja þau
hjónin í þjónustuíbúðir aldraðra
að Skólabraut 3 á Seltjarnarnesi
og þar undi hún hag sínum vel.
Þau hjónin voru mjög samrýmd
og umtalað hversu mikinn svip
þau settu á bæjarlífið á Nesinu.
Þau voru þá fastagestir í Sund-
laug Seltjarnarness til fjölda ára
og eignuðust þar stóran og góð-
an vinahóp sem þau mátu mikils.
Síðustu mánuði dvaldi Arnbjörg
á Hjúkrunarheimilinu Ísafold
þar sem hún lést.
Útför Arnbjargar fer fram frá
Seltjarnarneskirkju í dag, 5.
ágúst 2104, kl. 13.
belle, f. 2003 og
Tómas, f. 2006, c)
Lúðvík Hafsteinn, f.
1972, d. 1992. Dótt-
ir Lúðvíks er Sirrý
Björt, f. 1991. 2)
Sigurveig, f. 1946,
giftist Ásgeiri S. Ás-
geirssyni en þau
slitu samvistum.
Þeirra börn eru: a)
Gróa, f. 1965, henn-
ar sonur er Ólafur
Ásgeir Jónsson, f. 1993, b) Ás-
geir Örn, f. 1970, kvæntur Drífu
Viðarsdóttur. Þeirra börn eru
Snædís Birta, f. 2000, Katrín Eir,
f. 2004 og Sigurveig Jana, f.
2009. Sonur úr fyrra sambandi
er Ásgeir Aron, f. 1994, c) Lúð-
vík, f. 1974. Sambýliskona Bjarn-
ey Rut Jensdóttir. Börn Lúðvíks
eru Bjarni Geir, f. 1994 og Sara
Aurora, f. 2004, d) Sigríður
Þóra, f. 1978. Sigurveig giftist
aftur og er hennar maður Magn-
ús Gunnlaugur Friðgeirsson, f.
Elskuleg tengdamóðir mín,
Arnbjörg Sigtryggsdóttir, lést
að morgni, 27. júlí, á Ísafold,
hjúkrunarheimili fyrir aldraða í
Garðabæ.
Ég kynntist þeim sómahjón-
um Öddu og Lúlla þegar við
Silla mín hófum sambúð laust
fyrir aldamótin. Það var iðulega
farið út á Seltjarnarnes á
sunnudögum og þegið helgar-
kaffi. Þá var oftast nokkuð víst
að boðið var upp á ilmandi ný-
bakaðar rjómapönnukökur eða
vöfflur samkvæmt hennar eigin
uppskrift sem bragðaðist ein-
staklega vel. Síðan var rætt um
málefni líðandi stundar, kíkt til
fortíðar eða rætt um þá bók
sem var á náttborðinu þá
stundina. Svo fylgdi oft í kjöl-
farið heilræði, málsháttur eða
vísur sem hún kunni ógrynnin
öll af.
Þau hjón ferðuðust mikið um
landið okkar og höfðu yndi af
allri þeirri fegurð sem þar er að
finna víða um landið. Það var
með ólíkindum hversu vel Adda
mundi allar leiðir, bæjarnöfn og
kennileiti. Þegar við vorum á
ferð um landið og hringdum til
hennar þá spurði hún gjarnan
hvar við værum stödd og svo
þuldi hún upp bæjarnöfn í
kringum okkur og lýsti leið að
nálægustu náttúruperlum þann-
ig að við færum ekki á mis við
að sjá það markverðasta hverju
sinni. Síðari ár ævinnar fóru
þau mikið til Spánar og nutu
veðurblíðunnar þar. Í síðustu
ferðinni sinni komu þau í heim-
sókn í húsið okkar þar og nut-
um við góðra stunda með þeim.
Adda var einstök kona á svo
margan hátt. Hún var vel lesin,
fróð um menn og málefni og
einstaklega minnug þrátt fyrir
háan aldur. Oft var það svo að
þegar afla þurfti upplýsinga um
eitthvað þá var hringt í Öddu
og oftar en ekki komu upplýs-
ingar um málefnið og jafnvel
viðbótar hugleiðingar sem hún
hafði á takteinum. Hún fór æv-
inlega fram með hófsemi í máli
sínu og var tillitssöm í allri um-
sögn um fólk og hagi þess.
Æðruleysi var henni í blóð bor-
ið og blíðan skein frá henni á
svo einstakan hátt að það var
ekki hægt annað en að þykja
umsvifalaust vænt um þessa
elskulegu konu.
Ég sakna Öddu minnar og
óska aðstandendum öllum mína
dýpstu samúð.
Magnús G. Friðgeirsson.
Elsku amma mín, ég átti nú
ekki von á því þegar ég kvaddi
þig áður en ég fór til útlanda
um daginn að ég ætti ekki eftir
að hitta þig aftur. En nú eruð
þið afi búin að sameinast á ný.
Ég er svo heppin að eiga
margar og góðar minningar
sem ég geymi í hjarta mér um
yndislega ömmu.
Þú gafst manni endalausan
tíma þegar ég var í pössun hjá
þér, þú söngst fyrir mig og það
sem mér fannst gaman að sitja
í borstofunni og horfa á bílana
koma niður brekkuna með þér
og bíða eftir að mamma kæmi
að sækja mig. Seinna meir fékk
maður að gista, sem var svaka
sport og þú hafðir endalausan
tíma og þolinmæði að spila við
mig, sem og okkur krakkana.
Þú vaknaðir með manni og
bjóst til heitt kakó og ömmu-
brauð, eins og ég kallaði það.
Síðan var farið með þér og afa í
Vesturbæjarlaugina þar sem
þið voruð fastagestir áður en
það kom sundlaug á Nesið.
Minningarnar um þig og afa
eru svo margar og góðar, ég
gæti endalaust haldið áfram.
Langri ævi lokið er
um lífsins veg og grundir.
Amma mín, ég þakka þér
allar góðar stundir.
(HJ)
Elsku amma mín, takk fyrir
allt og allt.
Björg.
Elsku besta amma mín, það
var eins og ég vissi að ég væri
að kveðja þig í síðasta sinn þeg-
ar ég kom og kvaddi þig þann
18. mars. Ég man þegar hann
afi Lúlli var alltaf að nefna það
að „þetta getur verið í síðasta
sinn … maður veit aldrei … nú
við erum komin á þann aldur“
en einhvern veginn þá fann ég
ekki fyrir þeirri tilfinningu fyrr
en ég kvaddi þig núna síðast
áður en ég fór af landinu í þetta
sinn. Núna ertu hjá honum afa
og Lúlla bróður og ég efast
ekkert um að það hafi verið
fagnaðarfundir hjá ykkur.
En það eru margar minn-
ingar sem skjóta upp kollinum
þegar ég hugsa til þín. Efst í
huga eru allar þær vísur sem
þú kunnir og kenndir okkur. Og
hvernig þið afi kynntust og bláa
kápan. Auk þess tíminn sem ég
fékk að leika mér í friði hjá
ykkur, inni í kompunni, fá súr-
graut í hádeginu og svo ömmu-
kökurnar og mjólk á kvöldin
áður en farið var að sofa.
Elsku amma mín, að þú skul-
ir vera farin er óraunverulegt
því ég er svo langt í burtu en
það kemur um jólin þegar ég
kem til Íslands aftur og engin
amma. Ég mun koma við þar
sem þú verður til að kveikja
ljós og setja blóm. Takk fyrir
að vera amma mín og ég er
þakklát fyrir þann tíma sem ég
fékk með þér og ég á eftir að
sakna þín.
Afi minn og amma mín
úti’ á Bakka búa.
Þau eru mér svo þæg og fín,
þangað vil ég fljúga.
(Höf. ók.)
Þín sonardóttir og barna-
barnabörn,
Svandís, Ísabelle og Tómas.
„Ég er hætt við að deyja,“
sagðirðu við mig aðeins nokkr-
um dögum áður en þú yfirgafst
þennan heim, elsku amma – en
það var þó í ekki í fyrsta skiptið
sem það kom hjá þér. Í þetta
skiptið var samt þinn tími
greinilega kominn og þú fékkst
að halda á vit ævintýranna
þarna hinum megin. Það var
ekki að sjá á þér né heyra að
þú værir 95 ára gömul – með
alla hluti á hreinu og fylgdist
svo sannarlega með öllum.
„Ilmurinn úr eldhúsinu er
svo lokkandi“ þetta voru upp-
hafsorð í ritgerð sem ég skrif-
aði um þig fyrir rúmum fimm
árum síðan – þar sem pönnu-
kökuilmurinn var á hverjum
sunnudegi þegar ég kom í
heimsókn. Verkefnið snerist um
að taka viðtal við eldra fólk með
mikla lífsreynslu, það kom því
engin önnur en þú til greina.
Þú gast talið upp hvern atburð-
inn á fætur öðrum, sagt hvað
mjólkurpotturinn kostaði þegar
þú byrjaðir að búa og svo
margt margt fleira. Við rúll-
uðum þessu verkefni upp og ég
man hversu ánægð þú varst
þegar ég sagði þér að ég hafði
fengið einkunnina 9 fyrir verk-
efnið.
„Guðrún mín, mundu það að
jákvætt viðhorf kemur þér í
gegnum lífið og einnig sjálfs-
bjargarviðleitnin.“ Elsku
langamma, það hafa verið mikil
forréttindi að fá að hafa þig
svona lengi hjá okkur, ekki eru
allir svo heppnir eins og ég að
hafa fengið að kynnast lang-
ömmu sinni svona vel.
Þó að vitskert sé veröld
þá um veginn geng ég bein
því ég er umvafin englum
aldrei ein.
(Sarah McLachlan)
Mér líður vel í hjartanu að
vita af ykkur langafa saman
núna. Þangað til við hittumst
aftur – farðu vel með þig og
takk fyrir allt.
Þín langömmustelpa,
Guðrún Edda.
Arnbjörg Guðný
Sigtryggsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Arnbjörgu Guðnýju Sig-
tryggsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.