Morgunblaðið - Sunnudagur - 10.08.2014, Blaðsíða 49

10.8. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
Sýning á þrettán nýjum olíu-
málverkum eftir Eddu
Heiðrúnu Backman, sem
kallast „Gengilbeinur há-
loftanna“, hefur verið opnuð á annarri
hæð Austurstætis 12. Sýningin er opin
milli kl. 14-18 fram á miðvikudag.
2
Útvarpsleikhúsið á Rás 1 á
sér trygga hlustendur um
land allt og á sunnudag kl.
13 býður þetta leikhús allra
landsmanna upp á þáttinn „Um-
breytingar sólstjarnanna“, um
lykkjur og völundarhús tímans. Þátt-
urinn var hljóðritaður á Seyðisfirði
meðan á Listahátíðinni LungA stóð.
4
R.Benedikta er listamaður
ágústmánaðar hjá Fríðu
skartgripahönnuði, Strand-
götu 43. Sýning hennar nefn-
ist „Náttúra náttúrunnar“. R.Bene-
dikta hefur tekið þátt í sýningum víða
um lönd.
5
Gleðigangan hefur um ára-
bil verið hápunktur Hinsegin
daga, en í göngunni staðfestir
hinsegin fólk tilveru sína,
sýnileika og gleði. Gangan leggur af
stað frá Vatnsmýrarvegi í dag, laug-
ardag, kl. 14 og gengið er eftir Sól-
eyjargötu, Fríkirkjuvegi og Lækj-
argötu og að Arnarhóli þar sem fram
fer útiskemmtun með söng og gleði.
3
Prófessor Guðmundur
Oddur Magnússon (Goddur)
heldur á sunnudag kl. 15
fyrirlestur í Ketilhúsinu á
Akureyri um starfsferil Gísla B.
Björnssonar í grafískri hönnun síð-
astliðna fimm áratugi. Yfirlitssýningu
á verkum Gísla lýkur þar á sunnudag.
MÆLT MEÐ
1
Siegfried
Wagner var afar stoltur af persónusköpun
sinni á Sigurði Fáfnisbana. Þar af leiðandi var
freistandi fyrir Castorf að breyta þeirri per-
sónu eins mikið og hægt var. Og til viðbótar
er björninn sem Siegfried sigar á dverginn
Mími í upphafi verksins ekki bara björn held-
ur líklega einkavinur Castorfs því hann fær
að leika nánast lausum hala, þó að hann sé í
bandi, blaða í byltingarbókum og gera helst
allt til að draga athyglina að sér en frá verki
Wagners. Fyrir suma er þetta afskaplega
pirrandi en svo eru nokkrir sem dást að
dirfskunni og fluginu á hugmyndunum.
Þegar Siegfried, í útgáfu Castorfs, finnur
Brynhildi sína, þarf hann ekki að vaða í gegn-
um neinn vafurloga, heldur fletta ofan af
henni á einhvers konar ruslahaug. Það skýtur
nokkuð skökku við þegar hann segir: Das ist
kein Mann! (Þetta er ekki karlmaður), því
Sigurður er þá nýbúinn að sofa hjá hinum
undurfríða Waldfogel, sem er með sex metra
breitt vænghaf í páfuglalitum. Wagner hugs-
aði sér lítinn fugl með fallega háa rödd, en
ekki kynferðislegt viðfang. En hvað leyfist
ekki leikstjórum dagsins í dag: Feitir Ham-
letar, þó týpufræði Shakespeares vildu hafa
gáfumennina með „lean and hungry look“
(sbr. leikrit hans um Júlíus Sesar) eða Lorca
með hálfan Lorca og hinn helminginn verk
eftir leikstjórann. Eða Júlíu í svalasenunni á
gólfinu, en Rómeó fyrir ofan, þrátt fyrir að
svalirnar þar sem atburðurinn átti að gerast
séu fræg túristafreisting í Verónsborg. Þegar
þetta sást í Þjóðleikhúsi Íslendinga var leik-
stjórinn verðlaunaður með leikhússtöðu.
Ragnarök
Nornirnar þrjár í upphafi Ragnaraka fást
ekki mikið við að vefa örlagaþræði, en ata
hins vegar blóði á veggi og varir sínar. Og
hvar skyldi nú þessi hluti verksins gerast í
huga Castorfs? Að sjálfsögðu á mestu óvina-
stað róttækra framúrstefnumanna: Í New
York-borg, nánar tiltekið í kauphöllinni á Wall
Street. Þá gerir maður sér grein fyrir að
nautið sem er tákn fyrir þetta fyrirbæri er
tákn fyrir orðið „nautheimskur“.
Þegar verk Castorfs var frumsýnt í fyrra
dundi við 15 mínútna stanslaust baul, þegar
leikstjórnn kom fram með sköpunarliði sínu,
eftir að söngvararnir voru búnir að fá sitt
lofsverða klapp og þá ekki síst hljómsveit-
arsjórinn Kirill Petrenko (f. 1972) sem er af
rússnesku bergi brotinn. Einhverjir höfðu fyr-
ir því að tímamæla baulið eftir fyrsta snúning
Hringsins í sumar, en ég hafði ekki geð í mér
að horfa upp á brjálaðan ungan mann sem
hoppaði upp og niður og vísaði þumlunum nið-
ur. Þetta tók svo á hann að hann varð að setj-
ast aftur og aftur áður en hann gat haldið at-
hæfinu áfram.
Castorf og sjálfsgagnrýnin
Einum söngvara vorkenndi ég svolítið í sýn-
ingunni, það var Kanadamaðurinn Lance
Ryan (f. 1971) sem Castorf hafði greinilega
beðið að nota ekki „Voice beautiful“ heldur
„voice ugly“ í anda fræðimannsins Artaud.
Þegar hann þurfti síðan að leika Sigfried
meira og meira drukkinn undir lokin kom í
ljós hversu góður leikari hann er.
Sú sem söng fyrir Brynhildi, breska
sópransöngkonan Caherine Foster, er hetja
Hringsins í Bayreuth. Hún þurfti ekki að af-
baka rödd sína, enda er hún bæði hetja Wag-
ners og Castorfs. Castorf má þó eiga það að
meðferð hans á Siegfried sem óstöðvandi
graðnagla og drykkjurúts rímar vel við nafla-
skoðun Castorfs sjálfs, sem á sex börn með
fimm konum.
Undurfríður Waldvogel með sex metra vænghaf, Mirella Hagen, freistar Siegfried.
Bayreuther Festspiele/Enrico Nawath Óðinn, Wolfgang Koch, til hægri, og félagar hans af guðakyni við Route 66 í Rínargullinu.
Brynhildur: Catherine Foster, hetja Hringsins. Siegfried: Ryan sem útlifaður drykkjubolti.