Morgunblaðið - 01.11.2014, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 2014
✝ FriðbjörgBergþóra
Bjarnadóttir fædd-
ist í Tungu á Norð-
firði hinn 10. júlí
1924. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík hinn 23. októ-
ber 2014.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Bjarni Sveinsson
frá Viðfirði, bátasmiður á Norð-
firði, f. 5. ágúst 1894, látinn 24.
febrúar 1978 og Guðrún Frið-
björnsdóttir frá Þingmúla í
Skriðdal, f. 11. maí 1893, látin
9. júní 1989. Bergþóra var
sjötta barn í hópi átta systkina.
Systkini hennar í aldursröð:
Guðlaug Ólöf, f. 7.7. 1916 (lát-
in), Guðrún Aðalbjörg, f. 14.6.
1918, Jónína Stefanía, f. 13.12.
1919 (látin), Anna Sigríður, f.
1.6. 1921 (látin), Ingibjörg f.
2.12. 1922, Sveinn, f. 30.5. 1927
(látinn) og Unnur Ólafía, f.
29.05. 1933. Hinn 25.12. 1942
giftist Bergþóra Agli Aðalgeir
Sigurgeirssyni, f. 1.10. 1920,
látnum 24.6. 1997, hann var
sonur hjónanna Bjargar Jóns-
fiskvinnslu. Árið 1940 fluttist
hún til Húsavíkur þar sem hún
kynntist eiginmanni sínum.
Framan af búskaparárunum
vann hún nokkuð utan heimilis,
einkum við að stokka upp línu.
Þegar kísilgúrvinnsla hófst við
Mývatn vann hún mikið við út-
skipun á kísilgúr, síðan vann
hún í Fiskiðjusamlagi Húsavík-
ur í nokkur ár og loks í
Hvammi, þar sem hún vann í 10
ár, eða þar til hún varð 67 ára
gömul. Þegar eiginmaður henn-
ar hóf vöruflutninga milli Húsa-
víkur og Reykjavíkur vann hún
mikið með honum við losun og
lestun bílsins og tók virkan þátt
í þeirri starfsemi.
Bergþóra var virk í starfsemi
Kvenfélags Húsavíkur allt frá
fyrstu búskaparárum sínum, og
er hún nú ein af heiðurs-
félögum Kvenfélagsins. Hennar
aðal-tómstundagaman var spila-
mennska og spilaði hún bridds í
mörg ár og var lengi félagi í
Briddsfélagi Húsavíkur. Einnig
var Bergþóra mikil hannyrða-
kona. Bergþóra var mikil fjöl-
skyldumanneskja og lét sér
mjög annt um velgengni barna
sinna og afkomenda allra og
var fram á síðasta dag nokkuð
klár á afmælisdegi og aldri
allra sinna afkomenda.
Útför Bergþóru fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag, 1. nóv-
ember 2014, og hefst athöfnin
kl. 14.
dóttur, f. 31.1.
1890, látinnar 18.9.
1978 og Sigurgeirs
Péturssonar, f.
18.4. 1874, látins
9.4. 1950. Börn
Bergþóru og Að-
algeirs. Óskírð, f.
21.8. 1942, látin
sama dag, Bjarni, f.
25.11. 1943, kv.
Þórhöllu Sigurðar-
dóttur, f. 1947, Sig-
urður, f. 19.12. 1945, kv. Sigur-
hönnu Jónu Salómonsdóttur, f.
1946, Sigrún, f. 14. 9. 1948, gift
Baldri Baldvinssyni, f. 1948,
Guðrún Björg Zeller, f. 3.12.
1949, látin, Sigurgeir, f. 10.9.
1953, kv. Erlu Kristínu Bjarna-
dótur, f. 1953, Sigríður, f. 22. 4.
1958, Sveinn Viðfjörð, f. 6.12.
1964, kv. Unni Ingibjörgu Gísla-
dóttur, f. 1970. Barnabörnin
eru orðin 21, langömmubörnin
52 og langa-langömmubörnin
11, og eru því afkomendur
Bergþóru og Aðalgeirs orðnir
92.
Bergþóra dvaldi í foreldra-
húsum til 16 ára aldurs, hún
byrjaði snemma að vinna og var
mikið við barnapössun og síðar
Kveðja frá börnunum þínum.
Elsku mamma.
Það er svo margt að minnast á
frá morgni æsku ljósum
er vorið hló við barnsins brá
og bjó það skarti af rósum.
Okkur langar með nokkrum
orðum að þakka þér samferðina,
þakka þér fyrir allt það sem þú
hefur gert fyrir okkur. Þú varst
góð og ástrík móðir og sagðir allt-
af að það dýrmætasta sem þið
pabbi ættuð væru börnin ykkar.
Þetta voru ekki bara orð, þetta
sýndir þú okkur í öllu þínu við-
móti og umhyggju fyrir velferð
okkar.
Mamma er fædd í Tungu á
Norðfirði og minntist ætíð æsku-
stöðvanna með mikilli hlýju. Hún
hafi átt góða æsku á góðu heimili,
þar sem henni leið alltaf vel í
faðmi góðrar fjölskyldu og vina í
skjóli fjallanna, sem hún talaði
svo oft um. Í þessari umgjörð
góðrar fjölskyldu og vina og stór-
brotinnar náttúru mótaðist lífs-
sýn mömmu. 16 ára gömul
hleypti hún heimdraganum og
fluttist til Húsavíkur, þar sem
hún kynnist pabba og þau gifta
sig 25. desember 1942. Lífið var
ekki alltaf dans á rósum, fyrsta
barnið ykkar fæddist andvana og
bæði áttuð þið pabbi við veikindi
að stríða sem þið yfirunnuð bæði
sem betur fer. Gleðistundirnar
voru þó miklu fleiri, þar sem þú
naust þín vel í góðra vina hópi.
Gamlárskvöldin verða lengi í
minnum höfð, þar sem þú fram-
reiddir höfðinglegar veitingar og
mikið var sungið.
Það þurfti mikla áræðni til,
þegar pabbi hóf vöruflutninga
milli Húsavíkur og Reykjavíkur
um miðjan sjötta áratuginn, þar
stóðst þú eins og kletturinn að
baki honum og hjálpaðir honum
mikið og tókst virkan þátt í flutn-
ingastarfseminni.
Það voru mikil tímamót og
gleði hjá þér, þegar þið keyptuð
Björkina árið 1960 og fjölskyldan
komin í eigið húsnæði, en þar var
síðan heimili þitt í 52 ár, eða þar
til þú fluttist í Hvamm í árslok
2012, 88 ára gömul.
Mamma var virk félagskona í
Kvenfélagi Húsavíkur og ein af
heiðursfélögum Kvenfélagsins.
Hennar aðaltómstundagaman
var spilamennska og spilaði hún
bridds í fjölda ára og var félagi í
Briddsfélagi Húsavíkur. Síðustu
árin var það einkum félagsvistin í
Hvammi og svo Ótuktin, sem hún
hafði mjög gaman af að spila.
Hinn 24. júní 1997 missti
mamma eiginmanninn eftir 56
ára farsæla sambúð. Þetta varð
mömmu mikill missir, en hún
brotnaði ekki, heldur hélt sínu
striki og ákvað að búa áfram á
Björkinni og halda uppi reisn
fjölskyldunnar og hefðum, má
þar nefna grjónagrautinn á laug-
ardögum, en þar var skyldumæt-
ing.
Mamma var mikil fjölskyldu-
manneskja og helst vildi hún hafa
allan hópinn, alltaf í kringum sig,
þetta er nú orðinn stór hópur, en
afkomendurnir eru orðnir 92.
Mamma var til síðasta dags
nokkuð klár á afmælisdegi og
aldri allra sinna afkomenda og
hélt utan um þetta allt saman,
hún vissi nákvæmlega hvernig
hver og einn hafði það, enda vildi
allur hópurinn alltaf heimsækja
ömmu Beggu. Það var því mikill
gleðidagur í lífi mömmu þegar
hún hélt upp á 90 ára afmælið í
sumar og fékk mestallan hópinn
sinn til að fagna með sér merkum
tímamótum.
Elsku mamma, það er svo
margs að minnast á þessari
kveðjustund, minningin um ást-
ríka móður, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalang-
ömmu mun lifa í huga okkar
allra.
Hver endurminning er svo hlý
að yljar köldu hjarta
hver saga forn er saga ný
um sólskinsdaga bjarta.
(Einar E. Sæmundsson.)
Vertu sæl, elsku mamma.
Börnin þín,
Bjarni, Sigurður, Sigrún,
Sigurgeir, Sigríður og
Sveinn.
Mig langar að skrifa örlítið um
kynni mín af Beggu, fyrrverandi
tengdamóður minni.
Ég er óendanlega þakklát fyr-
ir það að hafa kynnst þessari
yndislegu konu og var svo lánsöm
að hún var hluti af lífi mínu meira
en hálfa mína ævi. Alveg frá því
að ég settist feimin við eldhús-
borðið fyrsta laugardagsmorgun-
inn (rétt áður en öll fjölskyldan
mætti í grjónagrautinn) og hún
spurði mig „Hverra manna ert
þú, vinan?“ með brosi á vör, þá
fann ég hvernig mér var hlýlega
tekið. Jafnvel þó að hún ruglaði
mig aldeilis í ríminu þegar hún
því næst spurði hvort hún ætti að
strauja leistana mína. Ég vissi
ekki hvað leistar voru, ég hafði
aldrei heyrt á svoleiðis minnst í
Reykjavík.
Hún Begga var kletturinn í
fjölskyldunni, það var alltaf hægt
að leita til hennar og hún vildi
alltaf fylgjast með og vita hvað
var í gangi hjá sínu fólki. Ég var
mjög ung þegar ég var tekin inn í
þessa fjölskyldu og langt í burtu
frá minni eigin, svo Begga varð
mér sterk fyrirmynd. Hún var
mér álíka fyrirmynd og mín eigin
móðir, báðar ástríkar, sterkar,
brosandi konur. Mér fannst ég
aldrei ná því að vera jafn dugleg
og hún Begga í heimilisverkun-
um, en ég reyndi að verða þeim
ekki til skammar. Hún kenndi
mér afskaplega margt, m.a. að
búa til kleinur, pönnukökur og
laufabrauð, sem ég á til að baka
enn þann dag í dag. Einnig lærði
ég af þeim hjónunum ýmsar aðr-
ar fjölskylduhefðir sem urðu
þessum rótlausa unglingi mjög
mikilvægar, sérstaklega í kring-
um jól og áramót. Þó að ég hafi
tekið upp nýjar hefðir eftir að
mínar leiðir skildu við þessa góðu
fjölskyldu, þá á ég enn góðar
minningar frá þessum tíma.
Alltaf tóku Begga og Alli höfð-
inglega á móti öllum gestum og
það var engin undantekning þó
að þau gætu ekki talað við gest-
ina. Pabbi minn og stjúpa tala
enn hlýlega um heimsóknirnar á
Björkina þegar ég túlkaði í gríð
og erg á milli þeirra, og borðin
svignuðu undan glæsilegum
kaffiveitingum. Einnig er ég
þakklát fyrir þær stundir sem
hún, og þau bæði, vörðu með
Danna mínum.
Elsku Begga, þú varst alltaf
svo glaðlynd og góð. Þú munt
ætíð eiga stóran sess í hjarta
mínu. Hvíl í friði, mín kæra.
Daníel Friðgeir, Svenni og Unn-
ur, ásamt öllum öðrum aðstand-
endum, þið eigið mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Martha Dís Brandt.
Kveðja til ömmu Beggu.
Nú er hún elsku amma mín dá-
in. Amma með skápinn eins og
við mörg kölluðum hana. Á gang-
inum á Björkinni var skápur sem
var fullur af gulli af manni fannst,
þar var svo mikið af dóti. Þegar
ég var lítil og heimsótti ömmu og
afa á Björkina hafði þessi skápur
alveg ótrúlegt aðdráttarafl. Þar
gat ég alveg gleymt mér í leik.
Svo þegar ég varð fullorðin og
var sjálf komin með börn fengu
börnin mín að njóta þess að skoða
í skápinn. Ég minnist þess einnig
að þegar maður var að koma í
heimsókn til ömmu, þegar hún
bjó enn á Björkinni, þá sat hún í
horninu sínu við eldhúsborðið eða
í stólnum sínum inni í stofu og
var alltaf með einhverja handa-
vinnu. Við nutum nú oft góðs af
því hvað amma var dugleg. Hún
átti það til að gauka einhverju
fallegu að manni sem hún hafði
verið að prjóna eða hekla, þó svo
að maður ætti ekki afmæli. En af-
mælisdagar var eitt af því sem
amma mundi alltaf eftir. Hún
hringdi alltaf í okkur á afmælum.
Hún mundi afmælisdaga allra af-
komenda sinna. Hún amma hafði
alveg ótrúlega gott minni, alveg
þar til viku áður en hún kvaddi.
Ég var fyrir stuttu að rifja upp
með henni atvik sem átti sér stað
þegar ég var unglingur, ég var að
keyra Helga frænda minn í vagni
og velti vagninum og Helgi ætlaði
aldrei að hætta að gráta, þá fór
ég með hann til ömmu og hún
komst þá að því að Helgi var með
mikinn hita. Hún mundi vel eftir
þessu.
Amma kallaði mig alltaf nöfnu
sína, enda heiti ég í höfuðið á
henni, Þóra. Mér fannst alltaf
eins og ég ætti stærri stað í
hjarta hennar en aðrir og vil
halda það áfram þó svo að ég sé
orðin fullorðin.
Haustið 2011 ákváðum við litla
fjölskyldan að flytja til Húsavík-
ur og leigðum við Haganes (Ás-
garðsveg 4), sem er rétt hjá
Björkinni. Þetta var hæfilegur
göngutúr fyrir ömmu að rölta til
okkar og fá sér kaffisopa og rölta
svo aftur heim, yfirleitt rölti ég
nú með henni til baka. Ég vildi
vera viss um að amma kæmist
heilu og höldnu heim. Amma
hafði líka dálæti á handbolta, sér-
staklega ef „Strákarnir okkar“
voru að spila og ef maður óvart
droppaði inn þegar amma var að
horfa, var engin leið að ná sam-
andi við hana fyrr en leikurinn
var búinn eða það var hálfleikur.
Amma var alveg frábær og það
er mikill missir fyrir okkur öll að
hún sé nú fallin frá. En minningin
um yndislega ömmu og lang-
ömmu lifir í hjarta okkar og nú
vitum við að hún er komin á góð-
an stað, þar sem afi Alli hefur
tekið á móti henni með bros á
vör, prúðbúinn með hattinn.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Þín, nafna.
Þóra Björg.
Nú þegar amma Begga er dáin
langar mig að minnast hennar í
örfáum orðum. Það er sárt að
kveðja ömmu sem kallaði mig
aldrei annað en nafna sinn, en all-
ar ljúfu og góðu minningarnar
um yndislega konu munu fylgja
mér alla tíð.
Það var gott að koma á Björk-
ina og setjast í kaffi við eldhús-
borðið hjá ömmu, það var einhver
óútskýrð ró, sem létti af manni
öllum áhyggjum.
Ömmu var mjög annt um fjöl-
skyldu sína, hagi hennar og
heilsufar. Hún mætti helst á öll
tímamót í fjölskyldunni og var
með alla afmælisdaga á hreinu,
hún þurfti ekki facebook til að
muna þá. Þegar amma varð 90
ára í sumar voru afkomendurnir
orðnir 92 og hún vissi nákvæm-
lega hvar allir störfuðu eða voru
að læra.
Amma hélt alla tíð í þær hefðir
sem þau afi höfðu skapað í gegn-
um árin. Ógleymanleg eru gaml-
árskvöldin á Björkinni, oft var
glatt á hjalla og engum leið betur
en þeim gömlu með allt fólkið sitt
hjá sér.
Oftast þegar kíkt var inn hjá
ömmu sat hún með prjónana
sína, hún framleiddi mikið og
gerði það vel. Ég held að óhætt
sé að segja að allir ættingjar eigi
eitthvað prjónað eða heklað frá
henni. Amma hafði mjög gaman
af að spila bridds, hún og Anna
systir hennar, á meðan hún lifði,
gátu diskúterað sagnir og hvern-
ig hefði farið ef hinn eða þessi
hefði sett eitthvað annað út, dög-
um saman eftir spilakvöldin.
Ég var stundum hjá ömmu og
afa sem strákur. Ein ferð sem ég
fór með þeim, líklega 1979, suður
í Borgarfjörð er mér í fersku
minni, á þessum árum var tölu-
vert mál að fara til Reykjavíkur
og þangað hafði ég ekki komið.
Anna og Sigtryggur voru í sum-
arleyfi á Bifröst og ekkert þótti
sjálfsagðara en að kíkja á þau,
farið var suður á laugardags-
morgni og tilbaka á sunnudegin-
um. Afi reykti Camel með litlum
hléum alla leiðina og amma gaf
mér reglulega súkkulaði, Brag-
ðauka frá Mónu. Eftir því sem
leið á ferðina og svarti Bensinn
fór fram úr fleiri bílum, fór bíl-
veikin að segja til sín og ég fór að
lauma súkkulaðinu sem amma
rétti mér í vasana á gallabuxun-
um. Ekki litu buxurnar vel út
þegar komið var suður í Borg-
arfjörð en amma tók því af sinni
alkunnu stóísku ró.
Ég er viss um að afi Alli tekur
vel á móti þér og blístrar fallegan
lagstúf til þín. Fjölskylda mín
færir þér kærar þakkir fyrir alla
umhyggjusemina og hlýjuna sem
þú sýndir okkur.
Guð blessi minningu ömmu
Beggu.
Bergþór Bjarnason.
Mörg hús á Húsavík bera enn
ákveðin nöfn og er Björk eitt
þeirra. Þar bjó hún Begga meiri-
hluta ævi sinnar eða í 52 ár.
Bergþóra Bjarnadóttir eða
Begga eins og hún var ætíð köll-
uð var fædd í Neskaupstað 10.
júlí 1924 og var því rétt orðin ní-
ræð þegar hún lést. Haldið var
upp á afmælið á Dvalarheimilinu
Hvammi og naut hún þess að eiga
þar stund með vinum og ættingj-
um þó að aldurinn væri farinn að
segja til sín. Hún flutti til Húsa-
víkur og gekk að eiga frænda
minn Aðalgeir Sigurgeirsson að-
eins 18 ára gömul, hinn 25. des.
1942. Alli Geira eins og hann var
alltaf kallaður lést 1997, 76 ára.
Þau Begga og Alli þurftu að tak-
ast á við lífið á margvíslegan hátt.
Þau eignuðust 8 börn en fyrsta
barnið þeirra lést í fæðingu. Guð-
rún Björg sem lengi bjó í Sviss
lést á síðasta ári. Það var mikill
missir fyrir aldraða móður því
milli þeirra mæðgna var sterkur
þráður. Begga fékk berkla,
dvaldi um tíma á Kristneshæli,
og Alli lömunarveiki. Þessa erf-
iðleika tókst þeim að komast yfir
og byggja sér og sínum fallegt
heimili sem alltaf stóð öllum opið.
Alli hóf vöruflutninga milli
Húsavíkur og Reykjavíkur 1956
sem síðan þróuðust og urðu að
stóru flutningafyrirtæki. Fyrstu
árin var það ekki auðvelt starf en
Begga stóð þétt að baki bónda
sínum og hélt stóru heimili gang-
andi. Við Bjarni, elsti sonur
þeirra hjóna, urðum miklir mátar
þó að eitt ár skildi á milli í aldri
og um tíma vann ég við flutninga-
fyrirtæki þeirra Beggu og Alla.
Margar kvöldstundir átti ég því
við eldhúsborðið hjá Beggu sem
alltaf var hlaðið veitingum og
margt var spjallað um félags- og
þjóðmálin. Alli var forystumaður
í félagsmálum vöruflutningabíl-
stjóra en Begga sinnti félagsmál-
um á heimaslóð. Hún starfaði
mikið með Kvenfélagi Húsavíkur
og var gerð að heiðursfélaga.
Hún var mikil hannyrðakona og
bridge-spilari og lét tækifæri til
að slá í spil sér sjaldan úr greip-
um ganga.
Begga vann utan heimilis við
fiskvinnslu og útskipun á kísilgúr
sem margar húsmæður á Húsa-
vík tóku þátt í og síðar vann hún
við Dvalarheimilið Hvamm í tíu
ár allt til 67 ára aldurs.
Begga hafði þann góða sið að
alla laugardaga sauð hún mjólk-
urgraut og bar á borð ásamt
slátri og þar var síðan „opið hús“
fyrir alla fjölskyldumeðlimi sem
þiggja vildu. Hún var svo heppin
að flest börnin hennar búa með
fjölskyldum sínum á Húsavík og
því var oft mannmargt á Björk-
inni.
Ekki er hægt að skilja svo við
Bergþóru Bjarnadóttur að nefna
ekki gamlárskvöldin á heimili
hennar. Áratugum saman hélst
sú venja að á Björkinni var opið
hús það kvöld. Þar safnaðist sam-
an fjölskyldan öll, ættingjar og
vinir og átti gleðistund yfir hrok-
uðu borði kræsinga s.s. sviða,
hangikjöts, laufabrauðs, hákarls
og annars þess sem talist gat til
„þjóðlegs“ matar og þar var
spjallað, sungið og glaðst í góðra
vina hópi.
Ég vil þakka Beggu á Björk
fyrir vináttuna, samfylgdina og
allar ánægjulegu samverustund-
irnar. Blessuð sé minning henn-
ar. Við Vigga sendum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra svo
og öðrum ástvinum innilegar
samúðarkveðjur og biðjum Guð
að blessa þau öll.
Guðmundur Bjarnason.
Friðbjörg Berg-
þóra Bjarnadóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Útfararþjónusta
Hafnarfjarðar
Sími: 565-9775
www.uth.is. uth@simnet.is.
Við sjáum um alla þætti útfararinnar.
Seljum kistur,krossa og duftker hvert
á land sem er.
Persónuleg þjónusta.
Stapahrauni 5 Hafnarfirði.