Morgunblaðið - 08.11.2014, Qupperneq 32

Í fréttum nýverið
var fjallað um að sjúk-
lingur, sem flytja átti
milli hæða á Landspít-
ala Íslands, var talinn í
bráðri lífshættu þegar
för hans seinkaði um 12
mínútur í bilaðri lyftu.
Einnig kom fram að
starfsmenn spítalans
hefðu verið í hættu
þegar beita þurfti raf-
stuðtæki í því þrönga rými sem í lyft-
unni var, en því svipar til þess rýmis
sem er í sjúkraflugvélum og þyrlum
við sjúkraflutninga hér á landi.
Þessi frétt talar að mínu mati sínu
máli þegar fjallað er um Reykjavík-
urflugvöll og um þá miklu og brýnu
sjúkraflutninga sem um hann fara.
Borgarstjóri Reykjavíkur og hans
fylgisveinar hafa haldið því fram að
engu máli skipti þó að neyðarflug-
brautin 06/24 verði aflögð og að flug-
vallarstarfsemin verði flutt upp á
heiðar eða suður til Keflavíkur með
tilsvarandi seinkun á flutningi lífs-
hættulega veiks eða slasaðs fólks,
sem gæti numið allt að einni til einni
og hálfri klukkustund þegar allt er
talið. Þeir eru vissir í sinni sök um að
mannslíf tapist ekki við svo mikla
seinkun á flutningi sjúklinga í
sjúkraflugi þegar heilbrigðisstarfs-
fólk fullyrðir að 12 mín-
útna seinkun á flutn-
ingi sjúklings milli
hæða á Landspít-
alanum hafi sett við-
komandi sjúkling í
bráða lífshættu.
Samþjöppun í
sjúkra- og heilbrigðis-
þjónustu landsins á
seinni árum hefur vald-
ið því að sjúkraflutn-
ingar af landsbyggð-
inni inn á bráðadeildir
Landspítala hafa stóraukist, hvort
heldur það er landsbyggðarfólk eða
ferðamenn sem í hlut eiga, og er það
því skylda stjórnvalda að tryggja að
landsmenn allir og þeir sem landið
heimsækja eigi greiðan og hindr-
unarlausan aðgang við öll veðurskil-
yrði að Landspítala Íslands, spítala
allra landsmanna en ekki eingöngu
Reykvíkinga.
Mínútur og mannslíf
Eftir Jakob
Ólafsson
» Borgarstjóri Reykja-
víkur og hans fylgi-
sveinar hafa haldið því
fram að engu máli skipti
þó að neyðarflugbrautin
06/24 verði aflögð ...
Jakob Ólafsson
Höfundur er flugstjóri.
32 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 2014
Vefjagigt
Losnaði við
verki og bólgur
á 3 vikum
Umboðsaðili: Celsus
Fæst í apótekum, heilsubúðum, stórmörkuðum og Fríhöfninni.
Ásdís Ómarsdóttir þjáðist af verkjum vegna
vefjagigtar í 14 ár og var hjá sjúkraþjálfara
reglulega. Með Lifestream AstaZan losnaði hún
við festumein, bólgur og verki. Hún þakkar
AstaZan betri líðan, betri svefn og meira úthald
sem skapar fleiri gæðastundir með fjölskyldunni.
Sjúkraþjálfarar og íþróttafólk
mæla með AstaZan frá Lifestream
• Lagar og fyrirbyggir bólgur,
stirðleika og eymsli.
• Eykur styrk, hreyfigetu
og endurheimt.
Astaxanthin 4mg, Lutein 4mg, lífrænt E-vítamín 10mg
Um er að ræða 78,9 fm endaraðhús, skiptist niður
í 2 svefnherbergi,stofu,eldhús geymsla innan af
því, baðherbergi / þvottahús. Sólpallur í suður, sér
garður. Eignin hefur verið mikið endurnýjuð þ.m.t
gluggar og gler, rafmagn og fl. Húsið skilast full-
málað að utan. Ásett verð 15.6 millj.
Gott áhv. lán getur fylgt (ca 11,4 millj).
Reynir Þorsteinsson
lögg.fasteigna & skipasali.
Víkurbraut 27, Grindavík
Sími 533 4455
www.netver.is
Til sölu endaraðhús við Staðarhraun í Grindavík
Verkfall Félags tón-
listarskólakennara
hefur nú staðið í rúm-
ar tvær vikur. Krafa
tónlistarkennara er að
fá sömu laun og aðrir
kennarar í Kenn-
arasambandi Íslands
hafa samið um að
undanförnu. Getur
það verið, að ráða-
mönnum sé svo lítið
um tónlistarmenntun í
landinu gefið, að þeim sé alveg
sama þótt tónlistarkennsla stöðvist
vegna þessarar sanngjörnu kröfu?
Samningarnir
Þetta eru þriðju samningarnir
sem á að bjóða tónlistarkennurum
lægri laun en öðrum kennurum.
Kennarasamningar undanfarinna
ára hafa mjög gengið út á, að
kennarar selji eitthvað úr gamla
samningnum til ávinnings í þeim
nýja. Er skemmst frá því að segja,
að það er ekkert lengur sem hægt
er að láta tónlistarkennara selja,
því þar er ekkert til að selja. Við-
vera okkar í skólunum er t.d. frá
okkar hálfu svo sveigjanleg, að við
erum tilbúin að kenna hvenær sem
nemendur okkar geta mætt, sem
er oft ekki fyrr en undir kvöld og
iðulega eru nemendatónleikar á
kvöldin og um helgar.
Tvö atriði sem allt
virðist velta á
En nú hengir Samninganefnd
sveitarfélaga sig í tvö atriði. Annað
er að lengd skólaársins eigi að
vera gefin frjáls, en í síðustu
samningum, þ.e. árið 2011, var sett
lágmarkslengd skólaársins inn í
samningana og ekki að ástæðu-
lausu. Nú vill samninganefndin
fella þetta út, í þeim tilgangi að
skólarnir geti bætt hag sinn með
því að stytta skólaárið.
Og hvernig skyldu þeir geta það
og hvers vegna skyldi Sam-
inganefnd sveitarfélaga vera í mun
að skólarnir geti bætt hag sinn á
þennan máta? Jú, með styttingu
skólaársins þyrftu kennarar eftir
sem áður að skila sömu vinnu í
heild yfir veturinn og til að þeir
geti það yrði að lengja
vinnuvikuna. Þar með
væri hægt að koma
fleiri nemendum á
hvern kennara fyrir
sömu laun og skól-
arnir gætu tekið fleiri
nemendur inn og
fengið þar með meira
rekstrarfé í formi
skólagjalda.
Og hvers vegna
skyldu skólarnir þurfa
meira rekstrarfé? Það
er vegna þess að
stærsta sveitarfélagið,
Reykjavíkurborg, stendur ekki við
þá samninga sem gerðir voru um
fjárhagsstuðning við skólana, þ.e.
laun kennara sem sveitarfélögin
eiga lögum samkvæmt að greiða,
og í stað þess að standa við það
sem þeim ber, þá ætla borgaryf-
irvöld að bjarga sér fyrir horn á
þennan máta, jafnvel þó lög segi til
um að ekki sé leyfilegt að láta
skólagjöld greiða laun kennara.
Auk þess væru þetta svik við nem-
endur, sem þarna fengju mörgum
vikum styttra skólaár.
Hitt atriðið sem samninga-
nefndin ætlar sér að koma í gegn
núna er aukin samkennsla tónlist-
arnemenda. Nefndin hefur ekki
faglegar forsendur til þess að
segja til um hvernig kennslu í tón-
listarskólunum er best háttað og
það er heldur ekki hægt að ætlast
til þess af henni. Fagfólk veit að
það verður hvorki fugl né fiskur að
tónlistarnemendum sé kennt í hóp-
um á hljóðfæri.
Raunveruleg verðmæti
Ég er alin upp í Tónlistarskóla
Ísafjarðar á þeim tíma sem Ragn-
ar H. Ragnar var þar skólastjóri,
sá mikli hugsjónamaður og eld-
hugi. Á hverjum sunnudegi voru
nemendatónleikar heima hjá hon-
um og Sigríði konu hans, því skól-
inn átti ekki í önnur hús að venda.
Þá talaði hann iðulega um hve tón-
listin væri göfgandi og hve verð-
mæt hún væri okkur almennt í líf-
inu. Ég hef með árunum sannfærst
æ betur um þennan sannleik og
svo margt annað sem Ragnar
kenndi okkur þessi sunnudags-
síðdegi, þegar hann fór á flug og
gaf okkur hugsanir sínar og
reynslu sem veganesti út í hvers-
daginn og lífið.
Undanfarið hef ég hugleitt eitt
af því sem hann sagði, en það var,
að vilji stjórnmálamanna til að
leggja fé til menningar og lista
væri ævinlega minnstur þegar
mest væri til af peningunum og þá
skyldum við einmitt biðja um
meira.
Þetta höfum við því miður sann-
reynt í Reykjavík, því þegar dans-
inn í kringum gullkálfinn var sem
trylltastur fyrir hrun, fóru ráða-
menn hjá Reykjavíkurborg að sjá
svo ofsjónum yfir þeim peningum
sem fóru til tónlistarskólanna í
borginni, að nú er svo komið að
þeir eru sumir að lotum komnir og
í raun að verða gjaldþrota. Því
miður er samfélag okkar víða orðið
svo gegnsýrt af slíkum hugsunum,
að einskisvert prjál er til fleiri
fiska metið en þau verðmæti sem
mölur og ryð fær ekki grandað.
Uppgangur tónlistarskólanna á
Íslandi undanfarna áratugi hefur
verið ævintýri líkastur. Það þurfti
góðan vilja og mikla elju til þess
starfs, en aðeins þarf skamman
tíma til niðurrifs, sem aldrei verð-
ur bætt.
Samninganefnd sveitarfélaga er
strengjabrúða ráðamanna í
Reykjavík og telur sig ekki hafa
umboð til að jafna kjör tónlistar-
kennara við laun annarra kennara,
nema með þeim afarkostum sem
áður eru nefndir. Staðreyndin er
hins vegar sú að ráðamenn í
Reykjavík hafa ekkert umboð frá
sveitarstjórnum út um landið til að
taka þessa samninga í gíslingu.
Ég hvet sveitarstjórnarmenn um
land allt, þar sem tónlistarskól-
arnir eru víða metnir sem mik-
ilvægar menningarstofnanir og vel
að þeim hlúð, til að láta sig málið
varða og stöðva þessa vitleysu.
Verkfall tónlistarkennara
Eftir Hólmfríði
Sigurðardóttur » Fagfólk veit að það
verður hvorki fugl
né fiskur að tónlistar-
nemendum sé kennt í
hópum á hljóðfæri.
Hólmfríður
Sigurðardóttir
Höfundur er píanóleikari og starfar
við Söngskólann í Reykjavík.
Læknar fara fram á háar
launagreiðslur, miklu
hærri en aðrir launþegar.
Enginn efast um að læknar
gegna mikilvægu starfi.
Því gegna líka hinir sem
voru hófsamir í kröfum
sínum. Enginn er bættari
með það ef verðbólga fer
úr böndunum. Það hlýtur að vera áhyggjuefni hve mikið er um læknamistök í
heilbrigðiskerfinu. Eftir því sem sagt er fékk landlæknir 537 kvartanir frá
2011-2013. Þetta er óásættanlegt, einhverjir þurfa að sýna meiri ábyrgð í starfi.
Guðrún Magnúsdóttir.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Lækna-
verkfall
Landspítalinn Læknadeilan er enn í hnút.