Selfoss - 06.11.2014, Blaðsíða 8

8 6. Nóvember 2014
„Ég gef ekki mikið
fyrir hástemmd
orð um stefnur
og strauma“
Hann varð sextugur í vor. Ætlaði sér að verða íþróttakennari og er sveit-
arstjóri. Varð að framsóknarmanni
en segist vera orðinn hundleiður á
flokkspólitík. Hann er barnakarl og
gæfumaður í einkalífi. Ísólfur Gylfi
Pálmason er sveitarstjóri í Rangar-
þingi eystra.
„Ég er fæddur í húsi foreldra
minna við Hvolsveg á Hvolsvelli 17.
mars 1954 - móðir mín býr þar enn
og hefur gert í 73 ár og heitir Mar-
grét Jóna Ísleifsdóttir en faðir minn
Pálmi Eyjólfsson lést árið 2005.
Bæði unnu þau hjá sýslumannsemb-
ættinu nær allan sinn starfsaldur. Ég
á tvær systur, Guðríði og Ingibjörgu
en við Ingibjörg erum einu systkinin
sem setið hafa samtímis á Alþingi.
Konan mín er Steinunn Ósk Kol-
beinsdóttir sem er verkefnisstjóri hjá
Fræðsluneti Suðurlands. Við eigum
fjögur uppkomin börn, en þau eru:
Pálmi Reyr, Margrét Jóna, Kolbeinn
og Birta. Tengdabörnin eru þrjú og
einnig eigum við þrjú barnabörn.
Í þessu fólki felst auðvitað mikið
ríkidæmi sem maður fær seint full-
þakkað Guði og forsjóninni.“
Þau kappkostuðu að laða fram
það besta í nemendum sínum.
„Ég stundaði nám við Hvolsskóla
og á fallegar minningar þar sem
sæmdarhjónin Birna Frímannsdótt-
ir og Trúmann heitinn Kristíansen
voru allt í öllu. Ég þreytist seint á
að hrósa Trúmanni og Birnu sem
héldu góðan skóla hér í þessu litla
samfélagi. Það var ótrúleg fjölbreytni
í náminu. Þau kappkostuðu að laða
fram það besta í nemendum sínum.
Skólinn var opinn fyrir okkur í frí-
tímanum og þegar ég byrjaði að
kenna í eina tíð var ég alltaf með
nemendum mínum í félagslífinu
- hélt reyndar fyrst að þetta væri
skylda kennarans. Ég minnist þess
þegar skólastjórinn í Ólafsvík sagði
við mig - þú veist það Ísólfur Gylfi
að þú færð ekki greitt fyrir þennan
tíma nema ég biðji þig um þessa
vinnu.“
Hann gerði mig að
framsóknarmanni.
„Það var gott að alast upp á Hvols-
velli. Ég var í sveit í Hallgeirsey í
Landeyjum hjá Jónu Vigdísi Jóns-
dóttur og Jóni Guðjónssyni. Þar
var einstaklega gott að vera; ég er
með tónlistarbakteríuna og Jón er
góður mússikkant og við spilum
saman alltaf þegar við hittumst.
Það var ómetanlegt að fá að vera
í sveit sem krakki og þetta mótar
mann til lífstíðar. Ég ætlaði mér
alltaf að verða íþróttakennari og
stundaði nám við Kennaraskóla Ís-
lands, Íþróttakennaraskóla Íslands
og Idrætshöjskolen í Sönderborg í
Danmörku. Ég kenndi síðan í Ólafs-
vík, Gagnfræðaskólanum í Mosfells-
bæ en lengst við Samvinnuskólann á
Bifröst. Ég hélt uppteknum hætti úr
Ólafsvík - með nemendum mínum í
Mosfellsbænum á föstudagskvöldum
í félagslífinu - ég myndi sjálfsagt ekki
gera þetta núna. Ég hafði einstak-
lega gott af því að vera kennari í
Samvinnuskólanum á Bifröst. Jón
Sigurðsson, rektor á Bifröst, hafði
mikil áhrif á mig. Duglegur, sam-
viskusamur, ör og fylginn sér. Hann
kenndi mér margt og gerði mig að
framsóknarmanni. Hann gerði alltaf
grín að pólitíkinni þegar lagðar voru
fram gagnrýnar spurningar. Eftir að
hafa kennt í Bifröst í sex ár var ég
ráðinn starfsmannastjóri við KRON
og Miklagarð.“
Ég er mikill barnakarl.
„Þú spyrð hverjir hafi haft áhrif á mig
og lífsskoðanir mínar. "Fjórðungi
bregður til fósturs“ segir einhvers-
staðar. Ég er gæfumaður í einkalífi,
átti góða foreldra, góða sjálfstæða
konu, góð og sjálfstæð börn og auð-
vitað er ég eins og fólk á mínum aldri
dáist að barnabörnunum. Ég er mik-
ill barnakarl og sakna þess reyndar
úr kennslunni að umgangast ekki
meira unga fólkið. Það heldur manni
ungum og ferskum. Hvolsvöllur er
nú gamall samvinnubær. Kaupfélag-
ið var allt í öllu, meira að segja sáu
stjórnendur þess með Ólaf Ólafsson
í fararbroddi til þess að byggð voru
um 40 einbýlishús og seld á nánast
kostnaðarverði. Þetta var auðvitað
mjög merkilegt framtak. Ýmsum
þótti nóg um veldi kaupfélagsins.
Hins vegar sakna margir þess að pen-
ingarnir urðu eftir í heimabyggð og
nýttist henni. Nú eru flest fyrirtæk-
in Reykjavíkurtengd og fjármagnið
rennur gjarnan þangað. Þetta er að
vísu alþjóleg þróun.“
Ég er hundleiður
á flokkspólitíkinni.
„Það sem felldi kaupfélögin var að
þau fylgdu ekki þeim breytingum
sem voru að gerast . Því fór sem fór.
Samband íslenskra samvinnufélaga
fór aldrei á hausinn - gerðar voru
upp allar skuldir þveröfugt við það
sem gerst hefur í hruninu þar sem
fáeinir einstaklingar kollvörpuðu
kerfinu. Ég er hlynntur blönduðu
hagkerfi þar sem einkaframtakið
fær notið sín þar sem það á við, fé-
lagslega rekin fyrirtæki fái notið sín
o.s.frv. Ég er fylgjandi samkeppni
- en hún er á ótrúlegu undanhaldi
á Íslandi og það eru svo sannarlega
einokunartilburðir í gangi, samráð
og ýmislegt sem mér hugnast illa.
Ég er hundleiður á flokkspólitík-
inni en hún er reyndar nauðsynleg
í lýðræðislegum samfélögum. Ég gef
ekki mikið fyrir hástemmd orð um
stefnur og strauma. Sat m.a. 8 ár í
fjárlaganefnd Alþingis. Komst að því
að þeir sem töluðu hátt um að fara
vel með skattfé almennings voru nú
ekki endilega barnanna bestir þegar
til stykkisins kom. Á sama hátt voru
sumir þeir sem töluðu hástemmt um
umhverfismál voru stundum býsna
langt frá raunveruleikanum. Þannig
var ég t.d. í forsætisnefnd Norður-
landaráðs. Einn félagi minn þar frá
Svíþjóð talaði mikið um sjálfbærni
sem er lykilorð í dag. Við fórum eitt Ís með barnabörnunum: Kolbrún myrra Pálmadóttir og systurnar Þórdís ósk og Þórunn metta Þórðardætur.
með eiginkonunni og Ingibjörgu systur