Fréttir - Eyjafréttir - 30.04.1998, Qupperneq 10

10
Fréttir
Fimmtudagur 30. aprfl 1998
Fólk hér er ekkert öðru vísi en annars staðar
Er þó sjálfstæðara og
reynir að bj arga sér
-Menn eru kóngar í sínu tiki og það líkar mér vel eða eins og Siggi Gúm sagði einhvern
tíma: -Það er betra að vera Siggi Gúm í Vestmannaeyjum heldur en nafnnúmer í Reykjavík,
segir Sigrún Inga Sigurgeirsdóttir sem skipar 3. sæti á lista sjálfstæðismanna
Sigrún Inga Sigurgeirsdóttir hefur lifað fjölbreyttu lífi og farið
víða. Hún flutti frá Eyjum 1969, þá fimmtán ára og hélt til náms
til Reykjavíkur. Hún flutti aftur til Eyja 1995 eftir 26 ára dvöl í
Reykjavík. Sigrún hefur alla tíð haft mikinn áhuga á félagsmálum
og ber þar hæst starf hennar hjá Junior Chamber, auk fjölmargra
annarra verkefna sem hún hefur tekið að sér. „Stundum kemur það
mér mest á óvart að ég skuli lenda í svona mörgum stjórnum og
nefndum, en þetta er bara svona, segir Sigrún. Sigrún er
bindindiskona og telur sig aldrei hafa þurft á því að halda að vera
önnur en hún er undir áhrifum áfengis. Nú hefur hún tekið sæti á
framboðslista Sjálfstæðisflokksins til sveitarstjórnarkosninga í vor
og af því tilefni heimsótti ég hana á Brimhólabrautina til þess að
forvitnast um konuna, pólitíkusinn og Vestmannaeyjar fyn- og nú.
Sigrún Inga er fædd og uppalin í Eyjum, en foreldrar hennar eru
Sigurgeir Jónasson Ijósmyndari og Jakobína Guðlaugsdóttir,
golfari. Hún á tvö systkini, Guðlaug deildarstjóra hjá Ratsjár-
stofnun Islands og Guðrúnu Kristínu matvælafræðing hjá Rann-
sóknastofnun Fiskiðnaðarins hér í bæ. Eiginmaður Sigrúnar Ingu
er Gunnar K. Gunnarsson framkvæmdastjóri Heilbrigðis-
stofnunarinnar í Vestmannaeyjum. Þau eiga þrjú börn, Maríu
Kristínu 23 ára, Gunnar Geir 21 árs og Ingu Lilý 20 ára.
SIGRÚNINGA er mikill bókaormur og á orðið dágott bókasafn.
Yndislegt aö alast upp í
Eyjum
„Það var yndislegt að alast upp héma.
Það var mikið frjálsræði og náttúran
greip mann strax sterkum tökum.
Maður fór urn alla eyju og margt
forvitnilegt sem vakti áhuga bama á
þessum árum. Þetta var ntikill ævin-
týraheimur. Maður fékk kannski
mjólk á tómatsósuflösku og nesti með
sér og hélt svo á vit ævintýranna.
Föðurafi minn Jónas í Skuld var mikið
með okkur systkinunum, mér og Gulla
bróður og hann fór með okkur í
göngutúra um alla eyju. það var alltaf
eitthvað nýtt sem bar fyrir augu. Ég
man líka eftir því að hafa farið með
pabba upp á Heimaklett þegar ég var
tólf ára, sem var mikil upplit'un"
Sigrún segir að pabbi sinn sé Áls-
eyingur og þegar hún var unglingur
hafi hún fengið að fara með í sókn-
ingsferðir. Eg furða mig á svo frarn-
andi orði og spyr hvað það þýði.
„Það er von þú spyrjir,“ segir
Sigrún. „í þá tíð var farið út í eyju og
verið þar kannski í viku til hálfan
mánuð við veiðar. Tvisvar í viku kom
svo bátur með kost til þeirra sem vom
við veiðamar og sótti lundann sem
veiddur hafði verið. Þetta var kallað
að fara í sókningsferð. Oft var sam-
einuð ferð í Álsey og Suðurey og
einstaka sinnum man ég eftir að hafa
kontið við í Brandinum. í þessar
ferðir fékk maður oft að fara, en þetta
var á þeim árutn sem kvenfólk var illa
séð í úteyjunt og fékk ekki að gista.
Hins vegar fékk bróðir minn. sem er
tveimur ámm yngri, að gista. Ég held
að ég hafi fyrst fengið að fara út í eyju
þegar ég er sjö ára og hann fimm ára.
Þess vegna var ég afskaplega móðguð
að hann svona lítill skyldi fá að fara á
sama tíma og ég. Auk þess fékk hann
að gista eina nótt, en ekki ég. En við
vomm samt góðir vinir. Ef eitthvað er
hef ég kannski stjórnað honum og
hafði möguleika til þess í skjóli aldurs.
Hins vegar verður systir mín meira
eins og eitt af mínum bömurn. Það
eru ellefu ár á milli okkar og í gosinu
þegar ég var í Reykjavík leitaði hún
mikið til mín, en í dag er hún búin að
ná stóru systur og við erum góðar
vinkonur. Milli mín og hennar varð
kannski aldrei þetta systkinauppeldi.
Þannig að í dag emm við meiri vin-
konur. heldur en litla og stóra systir. “
Úteyjarnaruorukarla-
samfélag
Hvaða viðhorf heldur þú að valdi
þessum kynjahlutverkum sem krist-
allast milli bróður og systur á þessum
árum?
„Þetta var bara karlasamfélag. Ég
lít allt öðrum augunt á þetta í dag og
fmnst í lagi að þeir hafi þetta útaf fyrir
sig. Fyrir þrjátíu árum heyrði það til
algerra undantekninga ef kvenmaður
gisti í úteyjum svo ég viti til. Þegar ég
var fjórtán ára fór ég með vinkonu
minni út í Elliðaey, þá fengum við að
gista, en við urðum að vera í tjaldi
langt í burtu frá kofanum."
Sigrún segir að undirrót þessa liggi
í samfélaginu sjálfu. „Menn voru að
draga björg í bú, en konumar voru
heima að hugsa urn börnin og heim-
ilið. Þetta er ekkert ósvipað því að
karlar spttu sjóinn. en konan var
heima. I seinni tíð er þessi úteyjavera
frekar frí en lífsnauðsyn og afþreying
karla frá konum sínum og búi. Hins
vegar þegar pabbi fór út í Álsey hér á
ámm áður. þá var eiginlega sumarfrí
hjá mér og mömmu."
Talandi um þetta karlasamfélag,
ertu kvenréttindakona?
„Ég held ég geti ekki sagt það. Ég
er á minn hátt mikill jafnréttissinni.
Ég lít hins vegar á einstaklinginn og
það sem hann gerir. fruntkvæði hans
og baráttu. Ég hef fengið góða skólun
að þessu leyti í gegnum félagsmála-
starf mitt í JC hreyfingunni. Þar er
mikið byggt á því að þroska ein-
staklinginn og litið á hvað menn segja
og gera, en ekki hvemig viðkomandi
lítur út eða hvers kyns viðkontandi er.
Mér hefur gengið vel að vinna bæði
með konum og körlum og hér á
heimilinu ríkir jafnrétti að mínu mati.“
Eínkalíf fólks kemur mér
ekkivið
Sigrún segist hafa kynnst Junior
Chamber árið 1981, en þá er hún
tuttugu og sjö ára. Hún kynnist þeim
félagsskap í Reykjavík og byrjar að
starfa ötullega innan hans. Ertu
einstaklingshyggjumanneskja að
upplagi?
„Ég er opin og á auðvelt með að
eiga samskipti við fólk. Mér þykir
lika mjög vænt um fólk. Hins vegar er
ég ákveðin og get verið eigingjöm.
En ég held að ég haft nú þroskast frá
því. Ég hef hins vegar skoðanir og
óhrædd við að láta þær í ljós. Þar af
leiðandi lendi ég oft í stjómum og
framarlega þar sem ég er á fundum.“
Finnst þér að þú þurfir að hafa
skoðanir á öllu, eða kemur þér allt
við?
„Nei, nei. Mér kemur til dæmis
einkalíf fólks ekkert við. Mér þykir
vænt um fólk og þykir gaman að
spjalla og vita deili á fólki. en hvort
einhver er búinn að kaupa sér nýjan
bíl, fara til útlanda eða sefur hjá ná-
grannakonunni, það vekur ekki áhuga
minn.“
En einhver leiðtogi leynist í þér?
„Gísli í Geysi, móðurbróðir minn.
segir að það sé í genunum hjá mér.
Mér finnst að allir eigi að geta komist
áfram á sínum verðleikum, því það
býr svo margt innra með okkur öllum.
Það er misjafnt hvað fólk leggur á sig
til þess að þjálfa það upp í sér og ná
því fram. Það er ekki endilega það að
ég vilji minn persónulega frama sem
mestan, heldur að einstaklingurinn í
okkur öllum fái að njóta sín. Ég hef
verið að leiðbeina á námskeiðum bæði
innan og utan JC frá 1984. jafnt ræðu-
námskeiðum. námskeiðum í mannleg-
um samskiptum og fundarsköpum og
það er fátt meira gefandi í líftnu en að
taka við hópi af fólki sem er óöruggur
og þorir varla að standa upp og segja
nafnið sitt. Að sjá þetta fólk blómstra
eftir sex eða átta kvölda námskeið er
alveg frábært. Það hafa allir skoðanir.
en fólki gengur misjafnlega vel að
koma þeim á framfæri. Og að eiga
smá hlutdeild í því að fólk þroskist
sjálft er góð tilfinning. Einfaldlega að
fólk geti tjáð sig og barist fyrir rétti
sínunt og málefnum er mjög mikil-
vægt í lífmu.“
BetraaðueraSiggiGúmí
Eyjumennafnnúmerí
Reykjauík
Sigrún segir að einangrunin sem
félagastarfsemi í Vestmannaeyjum átti
við að etja hafi verið áberandi og að
hún hafi tekið eftir því að það háði
allri umræðu og mannlegum sam-
skiptum. „Fólk hér er samt ekkert
öðru vísi en annars staðar. Ef eitthvað
er er það sjálfstæðara og reynir að
bjarga sér. Menn eru kóngar í sínu
ríki og líkar það vel. Eins og Siggi
Gúm sagði einhvem tíma: „Það er
betra að vera Siggi Gúm í Vest-
mannaeyjum heldur en nafnnúmer í
Reykjavfk. Héma eru menn einstak-
lingar og það líkar mér vel að fólk í
Eyjum nýtur orða sinna og verka. Þeir
sem standa upp úr eða skara fram úr
og skera sig úr eiga samt það á hættu
að lenda milli tannanna á fólki. En
þetta er alltaf háð því hvað fólki tinnst.
Ef fólk ætlar sér að komast áfram er
það iðulega auðveldara á fá-mennum
stað. En þetta er samt sent áður hægt
á fjölmennari stöðum, eins og í
Reykjavík. Hvort sem maður er
stjómmálamaður. rithöfundur. banka-
stjóri eða eitthvað annað, en þar er líka