Fréttir - Eyjafréttir - 02.07.1998, Qupperneq 18

18
Fréttir
Fimmtudagur2.júlí 1998
Jóhanna Bogadóttir listmálari:
Það er
dramatík í
náttúrunni
ekki síður en
mannlífinu
Jóhanna Bogadóttir opnar
myndlistarsýningu í húsnæði
Listaskólans við Vesturveg í
fundarsalnum og fyrrverandi vélasal
sem nú hefur verið lagfærður.
Sýningin hefst laugardaginn 4. júlí
næstkomandi kl 14:00 og er liður í
goslokahátíðarhöldum helgarinnar en
sýningin mun standa til
sunnudagisins 19. júlí. Þema
sýningarinnar er „Eyjar, eldur og haf ‘
og eru myndimar málaðar með olíulit
á striga, akríllit á striga, olíukrít á
pappír, og einnig em nokkrar
vatnslitamyndir á sýningunni.
Jóhanna segir að sýningin sé sett
saman með þetta þema í huga. Verkin
hefur Jóhanna unnið á síðastliðnum
átta ámm. Flest verkin em þó unnin
síðustu tvö til þrjú árin. „Þetta þema
hefur verið mér mjög eiginlegt
gegnum tíðina og lá mjög vel fyrir
mér að setja saman sýningu sem
byggir á því. Átökin við höfuðskepn-
urnar, krafturinn í náttúmnni og orkan
sem í þessum öflum býr hefur að vissu
leyti verið mjög einkennandi fyrir
verk mín. Þessi orka gefur mér bæði
ástæðu og löngun til þess að mála.
Það sem einkennir einnig pensilskrift
mína er mikið komið frá þessu
umhverfi þar sem rætur mínar liggja.
Það er hreyfingin á öllu hér og hafið
iðandi allt um kring, og vindurinn.
Mér lætur miklu betur að vinna verk
þar sem eru átök og umbrot, en að
mála ijómalogn.“
Jóhanna segir að hvernig hún vinni
sé ekki endilega hennar val, heldur
velji aðferðin hana. „Ég sest ekki
niður og ákveð að svona myndir geri
ég, heldur er mér eiginlegt að gera
svona myndir. Ef ég geri ekki svona
myndir þá finn ég ekki tilgang með
því sem ég er að gera. Ég er til og
staðsett í ákveðinni tilveru og ýmislegt
sem hefur mótað mig og það hef ég
ekki valið, nema að mjög litlu leyti.
Maður fæðist inn í nokkurs konar
forlög og spilar svo úr þeim eftir bestu
getu.“
Jóhanna segir að hún noti þar af
leiðandi heita og jarðtengda liti, en þó
sé blái litur hafsins og himinsins líka
ríkjandi í myndunum sem hún sýnir
nú. „Það eru allar höfuðskepnumar;
vatnið, jörðin, eldurinn og loftið, sem
ég er að fást við. Einnig held ég að
þetta séu lfka áfhrif frá því hvemig
maður skynjar mannlífið í kringum sig
og á jörðinni, þannig velst líka dálítið
hvað manni finnst þessir þættir standa
fyrirí náttúmnni. Það má þess vegna
orða það þannig að þessar höfðuð-
skepnur standi fyrir tilfinninguna
gagnvart lífinu eða mannlífinu. Það er
viss dramatík í náttúmnni, sem mér
finnst vera viss myndlíking fyrir
mannlíftð og átökin í því.“
Jóhanna hefur sótt mikið í að ferðast,
dvelja erlendis og vinna þar
tímabundið. Hún segir og að hug-
urinn hafi snemma leitað frá Eyjunni
til þess að geta séð hvað sé handan
sjóndeildarhringsins. „Það að ferðast
hefur skipt mig mjög miklu máli og ég
finn oft að þó ég sé langt í burtu á
landakortinu, þá er ég ekkert fjær
uppmna mínum. Ég uppgötva líka
ýmislegt á ferðum mínum sem veldur
því að hugurinn hvarflar ósjálfrátt til
Vestmannaeyja. Auk þess fær maður
kannski aðra mynd af mannlífmu með
því að fara á aðrar slóðir.“
Hversu mikilvægur er þá uppmninn
í þinni list?
,Úg held að hann sé svo mikilvægur
að engin leið er að þurrka hann út eða
víkja honum til hliðar, enda engin
ástæða til. Hins vegar er nauðsynlegt
að bæta við sig og vera opin.“
A tímabili málaðir þú myndir þar
sem myndheimurinn var einhver
svífandi tilvera. Þar svifu um flötinn
turnar, hús og fólk og manni fannst
maður hverfa inn í einhvers konar
ævintýri. Hefur þú alveg sagt skilið
við þessa hlutlægu vísun í myndunum
þínum?
„Já, ég mála miklu meira abstrakt
núna og það er meiri tilvísun til forma
í náttúmnni, en til mannslíkamans. Á
tímabili notaði ég manneskjuna beint,
en hún er þó ekki horfin núna.
Manneskjan er þarna nálæg, vegna
þess að þetta er umhverfi mann-
eskjunnar sem ég er að túlka og
hvemig ég sem manneskja vil tjá þetta
umhverfi. I sumum myndunum má
sjá form sem eru eins og blanda af
gróðri, dýri og jörð. Á sýningunni
verða nokkrar myndir sem vísa til
tilvemnnar en þær heita „Tilvera með
eldi“, eða „Tilvera með hafi“. Þó að
manneskjan sé ekki máluð á flötinn,
þá er kannski formið í myndinni sem
þar kemur fram tákn fyrir manneskju,
eða lifandi vem. En samt er ég meira
að fjalla um tilfinningu."
Ertu sjálf kannski þessi manneskja,
eða þessi eldur og jörð?
„Við emm það öll. Hins vegar
hugsum við mismikið út í það og
misjöfn þörf hjá fólki til að tjá það eða
skila því áfram. Það er eitthvað sem
mér fmnst að ég hafi fundið síðan ég
var krakki í Eyjum. Ég heillaðist
mjög snemma af ýmsu í umhverfinu,
svo sem litum, gróðrinum, klettunum
og sjónum, og vildi drekka þetta allt í
mig. Mjög snemma langaði mig til
þess að tjá þetta og miðla því og það er
þessi löngun sem enn rekur mig áfram
til þess að mála. Mér finnst ég þess
Jóhanna Bogadóttir iistmálari
vegna eiga Eyjunum mikið að þakka
og finnst stórkostlegt að hafa fengið að
alast upp á þessum stað."
Jóhanna segir að hún haft ekki ætlað
að fara út í myndlistina sem starf,
heldur hafi myndlistin verið eitthvað
sem hún var alltaf að fást við. Hún
segir og að hún hafi farið í Mennta-
skólann á Akureyri í stærðfræðideild
og hafi ætlað að fást við allt annað í
lífinu. „Þetta æxlaðist svona. Ég gat
ekki hætt að mála. Reyndar var mikið
teiknað og málað heima. Karl Jónsson
föðurbróðir minn sem bjó á heimilinu
í Hlíðarhúsi var skrautskrifari og gerði
auglýsingar og ýmsar skreytingar
listilega. Þar fékk maður tækifæri til
að fylgjast með og kynnast ýmsu í
gegnum það sem hann var að gera, og
fékk hka mikla hvatningu."
ú talaðir áðan um dramatik í
myndunum þínum, sem leiðir kannski
hugann að ævintýrinu aftur og
einhvers konar frásagnannyndlist.
„Sá þáttur kemur kannski alltaf
eitthvað inn í myndirnar mínar. Mér
finnst til dæmis ekkert síður núna að
bókmenntir geti gefið mér hugmyndir
og löngun til að vinna. Það sem er í
bókmenntaarfi okkar getur verið hvati
svipað og hið sýnilega. Ég legg mig
líka eftir því að lesa höfunda frá mjög
framandi menningarheimum. Mér
finnst það mjög gefandi fyrir mig
bæði sem manneskju og mynd-
listamann. Það má líka orða það
þannig að hver mynd fyrir sig segi ífá
vissu sjónarhomi á tilvemna sem mig
langar til að áhorfandinn geti tekið við.
Hins vegar upplifir sérhver listaverk á
sinn hátt. Ég segi hins vegar það sem
mér býr í huga með verkinu og
viðtakandinn reynir vonandi að taka
því með opnum huga."
Jóhanna vill að sú kynslóð sem nú
ber ábyrgðina, reyni að standa sig í því
að miðla til þeirra ungu svo að þeir fái
notið þess sem hún kallar raunvemleg
verðmæti. „Mér er til dæmis mjög
ofarlega í huga þegar ég kem til
Vestmannaeyja að þeir sem em að
alast upp í dag fái slíkt veganesti að
þeim sé leiðbeint á þeirri braut og að
þeir sem fara með þessi verðmæti hér
í Eyjum gæti þeirra. Ég er til dæmis
mjög glöð yfir því að það var stofnað
Náttúruvemdarfélag Vestmannaeyja í
vetur. Mér finnst að náttúmvemd sé
mjög mikilvæg og að þar séu
verðmæti sem geta verið mjög vand
með farin.“
Hversu mikilvægt telur þú að
ákveðin hugmynd eða heimsmynd sé
að baki þess sem að þú ert að gera?
„I myndsköpuninni sjálfri koma
hlutimir mjög ómeðvitað. Ég vinn
mikið þannig að verkin em kannski
nokkur ár í vinnslu, jafnvel tvö til þijú
ár með stóm málverkin. Oft hef ég
búið til skissur af þeim löngu áður og
fikra mig svo áfram. Hugmyndunum
sjálfum er hins vegar mjög erfitt að
lýsa í orðum. Ég vil hins vegar að
myndirnar geti fengið að flæða
ómeðvitað og vonast til að
áhorfandinn sé ekki með fyrirfram
ákveðnar hugmyndir um það hvemig
mynd eigi að vera.“
Undanfarna daga hefur Kolbrún Aðalsteinsdóttir verið í Eyjum ásmt fyrirsætum og Ijósmyndurum.
Hópurinn hefur verið hér að Ijósmynda fyrirsætur í umhverfi Eyjanna fyrir spænska tískutímaritið
Harpers Bazar. Koibrún segir að þetta sé ómetanlegt fyrir Eyjar að fá þennan hóp hingað og sé mikil
og góð auglýsing fyrir Vestmannaeyjar. Þróunarfélag Vestmannaeyja og Vestmannaeyjabær hafa
styrkt komu hópsin til Eyja, en aðalstuðningsaðilar hér í Eyjum eru Hótel Bræðraborg og veitinga-
staðurinn Fjaran sem nýlega var opnaður í Eyjum. Kolbrún, eða Kolla er Vestmannaeyingum að
góðu kunn fyrir að reyna að koma Vestmannaeyjum á kortið með því að leyta að fyrirsætum í
Vestmannaeyjum. Hefur það starf skilað mjög góðum árangri og hafa stúlkur sem Kolla hefur fundið
í Vestmannaeyjum náð mjög langt í keppnum á vegum tískuskóla John Casablancas.