Fréttir - Eyjafréttir - 23.07.1998, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 23. júlí 1998
Fréttir
13
Heitir da
Síðustu tvær helgar hefur
íþróttamiðstöðin boðið upp á
heitara vatn en venjulega í sund-
lauginni. Er ætlunin að halda
þessu áfram til hausts og hentar
þetta einkum öldruðum, öryrkjum
og foreldrum með ungbörn.
Elliði Vignisson segir að vatnið sé
hitað úr 29,8 gráðum upp í 33,2
gráður. „Með þessu erum við að
breikka þjónustusviðið," segir Elliði.
„Meiri hiti í lauginni hentar einkum
öryrkjum, öldruðum og fólki með
ungböm. Auðvitað eru okkar fasta-
gestir íhaldssamir á hitann en þetta
hefur mælst vel fyrir og við erum að
sjáhér mörg ný andlit."
í sundlauginni eru 560 tonn af
vatni sem hita þarf um 3,4 gráður og
því fylgir talsverður kostnaður., Jrátt
fyrir kostnaðinn finnst okkur þetta
tilraunarinnar virði. Með þessu
bjóðum við upp á stærstu ungbama-
og sjúkralaug landins og þó víðar
væri leitað.
IVIeðlimir í Félagi Eldri borgara
hafa nýtt sér meiri hita í sundlauginni
og segir formaður félagsins, Kristjana
Þorfmnsdóttir. að reynslan af því sé
dásamleg. „Við erum reglulega í
sundleikfimi undir stjóm Guðnýjar
Gunnlaugsdóttur íþróttakennara.
Tímarnir eru á föstudögum en á
laugardaginn ákváðum við að skella
okkur í laugina og reyna einn tíma.
Það gekk Ijómandi vel og mætti
verða framhald á þessu og að boðið
verði upp á meiri hita líka á
föstudaginn. Ég hef heyrt af fólki
sem ekki treystir sér í leikfimina hjá
okkur vegna kuldans," sagði
Kristjana.
„Þessi hiti er langtum betri fyrir
eldra fólk en maður syndir ekki
rnikið," segir Guðný íþróttakennari
sem ekki lætur sér nægja að kenna
sundleikfimi. „Þegar maður er með
æfingar í lauginni má vatnið ekki
vera kaldara en 32 til 33 gráður. Mest
hafa verið 15 til 18 í þessum tímum
en ég veit um fólk í félaginu sem
situr það fyrir sig að koma vegna
hitans. Á miðvikudögum er ég með
leikfimi í Týsheimilinu og þar hafa
mætt allt upp í 38 manns. Sýnir
þátttakan að fólk hættir vilja hreyfa
sig þó árunum fjölgi. Og þó stundum
sé þröngt um okkur í Týsheimilinu er
alltaf pláss fyrir einn,“ sagði Guðný
að lokum.
En það eru ekki bara eldri borgarar
sem kunna að meta heita vatnið, það
kunna yngstu borgararnir einnig.
Sigþóra Guðmundsdóttir og Geir
Reynisson eiga Guðmund Tómas
sem er tveggja og hálfs árs og
Guðnýju sem er sjö mánaða. Reynsla
þeirra af því að fara með þá stuttu í
laugina er mjög góð. „Það var mjög
gaman að fara með hana í laugina á
laugardaginn og hún var fljót að
venjast vatninu. Hún naut lífsins til
hins ýtrasta, var ekkert hrædd og fór í
kaf eins og ekkert væri,“ ségir
Sigþóra.
Þau reyndu þetta með Guðmund
Tómas þegar hann var yngri en hitinn
í lauginni reyndist ekki nægur fyrir
hann. „Hann varð strax blár þannig
að við fórum ekki með hann í sund
nema í góðu veðri þegar hægt var að
vera úti. Við ætlum að nýta okkur
þetta meðan færi gefst og hvetjum
aðra foreldta til að gera það saman.
Boðið er upp á góð sundvesti þannig
að peyinn bjargaði sér alveg og það
þýðir ekkert að gefast upp þó bömin
verði hrædd í fyrsta skiptið," sagði
Sigþóra að lokum.
Valgeir reisir or-
lofshús að Ofanleiti
Valgeir, sem hér stendur framan uið fyrsta orlof shúsið sem hann reisir, ætlar
sér stéra hluti í méttöku ferðamanna.
Þessa dagana er Valgeir Jónasson
að Ofanleiti að taka í notkun fyrsta
sumar- og orlofshúsið af tíu sem
hann hyggst byggja á jörð sinni.
Samhliða húsunum ætlar Valgeir
að koma upp aðstöðu fyrir húsbíla
og tjaldstæði. Verður sú aðstaða
tilbúin fyrir næsta sumar.
Húsið sem Valgeir er að taka í
notkun er 15 fm nettó að flatarmáli og
geta fjórir Tullorðnir látið fara vel um
sig í því. í því er tvíbreitt rúm, tvær
kojur í fullorðinsstærð, snyrting með
sturtu og eldhús með ðllum búnaði. Er
húsið hitað upp með rafmagni. „Öll
tæki og búnaður er nýr og ég held að
hér eigi fólki að geta liðið vel,“ segir
Valgeir sem er rétt að byrja
framkvæmdir. „Byrjað verður á næsta
húsi eftir áramót og verða gerðar á því
smávægilegar breytingar frá þessu
húsi. En stærsta verkefnið fyrir
komandi sumar er aðstaða fyrir
húsbílana og tjaldstæðið. Við það ætla
ég byggja eldhús og snyrtiaðstöðu
sem verða í útihúsinu."
Valgeir segir markaðssetningu ekki
hafa verið mikla enda hafi ekki legið
Ijóst fyrir fyrr en í júní að öll leyfi
Gistiaðstaðan.
væru í hendi. „En ég hef engar
áhyggjur því fullt af fólki hefur talað
við mig og spurst fyrir um húsin."
Það er fleira sem Valgeir er með á
prjónunum. „Ég er með hugmyndir
um að byggja ofan á útihúsið og vera
með aðstöðu fyrir námskeið í
handverki og smíði minjagripa. Ég hef
látið teikna skipulag af svæðinu,“
segir Valgeir en livað um tjármögnun
framkvæmdanria? „Það eina sem ég
get sagt um þá hlið er að tjármögnun
virðist ekki vera vandamál í dag.“
Trémaðkur og smákrabbadvr
komin aftur í Vestmannaeyjahöfn
Ummerkieftírmaðkinn.
Fyrir um einu ári var Hlýri VE 305
tekinn á land, við skoðun á bátnum
kom i' Ijós að báturinn var töluvert
ormétinn. Þurfti að skipta urn tvö eða
þrjú ormétin borð í byrðing. Þess
háttar skemnrdir á bol tréskipa höfðu
þá ekki sést hér f Vestmannaeyjum í
fjölda ára. Tekin voru sýni af þessum
kvikindum og kom í ljós að þetta var
krabbadýr sem étur sig inn í viðinn og
veldur miklum skemmdum.
Fyrir nokkru var Léttir tekinn upp í
slipp til bolskoðunar og lagfæringar,
við skoðun kom í Ijós að bolur var
stórskemmdur eftir sömu krabbadýr
og höfðu skemmt Hlýra. Er með
ólíkindum hvað þessi örsmáu kvikindi
geta fljótt étið upp viðinn ef þau
komast að honum bemm. En þess skal
getið að hvorki maðkur né krabbinn
geta farið gegnum botnmálningu ef
hún er vel máluð á skipið. Það þarf
vart að taka það fram að skip sem
mikið em í höfninni og lítið hreyfð,
eru í mestri hættu.
íhuga má hvers vegna þessi
ófögnuður er kominn aftur í höfnina,
skýringin er eflaust sú að höfnin er nú
orðin það hrein að þessi kvikindi lifa
og dafna þar vel. Áður fyrr var mikið
af allskonar hreinsiefnum dælt í
höfnina eins og klór, vítissóda, og
öllum gerðum af sápum, þetta ásamt
mörgum óþverra öðrum hefur eflaust
drepið þessi smáu dýr. Þessu er nú
öllu dælt út fyrir Eiöi og fer því ekki í
höfnina.
Það má einnig koma hér fram að
með tilkomu Fátækraslippsins svo-
kallaða, hafa menn freistast til að taka
skip sín sjaldnar upp, en látið þess í
stað einungis fjara undan þeim einu
sinni eða tvisvar á ári og er það mjög
slæm þróun. Skipið nær þá ekki að
þoma almennilega áður en málað er.
Gamli slippurinn hefur ekki verið í
notkun í eitt ár, en er nú komin í
gagnið aftur, og er rekinn af Drang
ehf, á Kristján Eggertsson heiður
skilið fyrir að hafa komið slippnum af
stað aftur. því það er lífsnauðsynlegt
meðan skip eru hér að hafa þannig
slipp í Vestmannaeyjum, sem getur
tekið þessi minni skip upp,
Skipalyftan hf. er ekki útbúin til að
taka á land lítil skip.
Ég vil benda öllum þeim sem eiga
tréskip, að vera vel á varðbergi
gagnvart þessum ófögnuði, taka skip
sín reglulega á land til skoðunar. og ef
skip taka niðri og botnfarfi rispast svo
viðurinn er ber. er nauðsynlegt að taka
skipin upp og farfa þau að nýju ef
menn vilja vera öruggir fyrir krabba
og trémaðki.
Ég læt hér fylgja með fróðleik um
trémaðk og krabbadýr sem ráðast á
tréskip.
Maðkur og krabbadýr í
tréskipum
Maðkur og krabbadýr geta gjöreyði-
lagt botn á tréskipum á stuttum tíma ef
ekkert er að gert, og því nauðsynlegt
að veija vel bom skipanna. Ekki nægir
að tjarga botninn eða bera blakkfemis
á hann eingöngu, þó það hjálpi rnikið,
heldur verður einnig að bera
gróðurdrepandi málningu yfir tjöruna
eða grunninn. Reglur um breytingu á
reglum um smíði tréskipa mæla fyrir
um hvemig verja skuli botn tréskipa,
samanber grein nr. 62. Þess ber þó að
gæta, að ákvæði þessi gilda aðeins
sem krafa fyrir ný skip. Þar af leiðandi
getur Siglingamálastofnum ekki gert
kröfu til að menn verji botn gamalla
skipa með þessurn hætti, þó sjálfsagt
sé að benda mönnum á hve mikilvægt
það er. Hins vegar ber stofnuninni
skylda til að gera kröfu til viðgerða á
skipum eftir að skaðinn er skeður.
Munurinn á maðki og krabbadýrum
er sá, að maðkurinn leynist inni í
viðnum og holar hann að innan, en
krabbinn og skemmdirnar eftir hann
em alltaf sjánleg.
Maðkurinn er örlítill þegar hann
kemur í viðinn og gatið út úr viðnum
verður aldrei stærra en það er í byrjun
þegar maðkurinn kemur í hann. Hins
vegar heldur maðkurinn áfram að
stækka inni í viðnum meðan hann liftr,
sem er á bilinu 15 til 18 mánuðir. en
fer aldrei út úr viðnum né inn í hólf
eftir annan maðk. Maðkurinn er þar af
leiðandi mun alvarlegra vandamál en
krabbinn, þar sem erfitt getur verið að
sjá götin eftir hann á viðnum, þó svo
viðurinn sé kannski orðinn sem næst
holur að innan.
Maðkurinn lifir ekki í ferskvatni og
hann verður að hafa opna leið út í
sjóinn til að þrífast, það er þetta litla
auga sem hann gerir þegar hann
kemur í viðinn, annars drepst hann.
Þetta þýðir að ef málað er yfir gatið
eða því lokað á annan hátt, drepst
maðkurinn. Holrúmið sem hann hefur
gert verður þó að sjálfsögðu áfram til
staðar, en það getur verið betra að láta
það vera óbreytt. heldur en að sponsa
viðinn eða höggva skemmdimar úr, ef
holrúmið er ekki því nteira. Stærð
holrúmsins má kanna með vír eða
öðm sambærilegu.
Signiar Þór Sveinbjörnsson
skipaskoðunarmaður