Fréttir - Eyjafréttir - 29.10.1998, Qupperneq 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 29. október 1998
Ríkisstióiínn
ædar að vaka
Situr fyrir í Séð og heyrt
-segir stelpur einoka fyrirsætustörfin
Reynir H. Pálsson, tvítugur Vest-
mannaeyingur, vakti töluverða
athygli í síðustu viku þegar mynd af
honum hirtist á heilsíðu aftast í
vikublaðinu Séð og heyrt. Framtil
þessa liafa aðeins birst myndir af
íturvöxnum stúlkum á þessari síðu
blaðsins og hlýtur að teljast til
tíðinda að ungur maður bjóði
kvenþjóðinni byrginn á þessu sviði.
Fréttir höfðu upp á Reyni þar sem
hann lyfti lóðum í líkamsræktar-
stöðinni Hressó og spurðu hann unt
aðdraganda myndbirtingarinnar.
Reynir segist hafa haft samband við
Séð og heyrt fyrir nokkrum mánuðum
og lýst yfir áhuga á að sitja fyrir á
mynd í blaðinu. Blaðið reyndist
reiðubúið að breyta til og athuga
viðbrögð lesenda við karlkyns fyrir-
sætu. Ritstjórnin hafði því aftur
samband við Reyni og sagðist ætla að
prófa að birta mynd hans í blaðinu.
Reynir kveðst mjög ánægður með
myndina, segist hafa fengið mjög góð
viðbrögð hjá öllum í Eyjum og að fólk
sé duglegt að óska honum til
hamingju. Myndbirtingin virðist hafa
haft góð áhrif á sölu Séð og heyrt
meðal bæjarbúa og reyndist blaðið
víða uppselt á sölustöðum hér í bæ í
gær.
Reynir telur stelpur einoka fyrir-
sætustörfin og segir kominn tíma til að
karlmenn verði sýnilegri á þessu sviði.
Hann getur vel hugsað sér að halda
áfram á þessari braut og segist hafa
fengið nokkrar áskoranir um að taka
þátt í keppninni um Herra Suðurland.
Reynir er á fyrirsætunámskeiði í skóla
John Casablanca og mun taka þátt í
karlfyrirsætukeppni fyrir hönd skólans
í New York um páskana. Mörgum
íslenskum karlfyrirsætum hefur vegn-
að vel á erlendum vettvangi og verður
eflaust fróðlegt að fylgjast með gengi
Reynis ytra.
Reynir stundar nám á skip-
stjórnarbraut við Framhaldsskólann í
Vestmannaeyjum og segist vel geta
hugsað sér að stunda sjóinn. Hann
kveðst þó ekki vilja einskorða sig við
sjósókn. „Maður verður náttúrulega
að mennta sig í einhverju, og svo
bíður maður bara eftir tækifæri sem
gefst kannski aðeins einu sinni á
lífsleiðinni," segir Reynir og virðist
bjartsýnn á framtíðina. „Eins og
stendur ætla ég að fara til Reykjavíkur
og fara kannski í frekara nám, maður
veit aldrei. En ef stóra tækifærið gefst
reikna ég ekki með að snúa aftur til
Eyja,“ segir Reynir að lokum.
Höfundur er Sigríður Hagalín
Bjömsdóttir, nemi í hagnýtri
fjölmiðlun við Hl.
-shb
„Prins“ Naseem Hamed berst í
beinni útsendingu á Sýn nk. laug-
ardagskvöld, eða aðfaranótt sunnu-
dags, áhugamönnum um hnefaleika
til mikillar ánægju. „Prinsinn“
hefur eignast fjölda aðdáenda á
Islandi á síðustu misserum vegna
óvenjulegs og skemmtilegs bar-
dagastíls og er sagt að hann sé eini
boxarinn sem geri loftárásir á
andstæðinga sína. Naseem Hamed
fær verðugan andstæðing í þetta
skiptið eða Irann McCuIlough sem
hefur aðeins tapað bardaga einu
sinni á löngum ferli og þaggar það
líklega niður í gagnrýnendum
„Prinsins" sem segja hann velja
lélega andstæðinga til að berjast
við.
Sveinn Tómasson, „ríkisstjóri" í
Vestmannaeyjum, sagði í spjalli við
Fréttir að hann hlakkaði til að horfa á
bardagann eins og endranær þegar
Prinsinn keppir. Að vísu segist
Sveinn halda meira upp á þunga-
Frumsýnt verður nýtt barnaleikrit,
Bangsímon, hjá Leikfélagi Vest-
mannaeyja í félagsheimilinu hér
síðustu helgina í nóvember. Af
öðrum verkunt er það að segja að
ákveðið hefur verið að setja á svið
verk fyrir fullorðna eftir áramótin
ef mannskapur fæst, þar sem
leikfélagið byggir starfsemi sína
eingöngu á áhugamönnum.
Leikstjóri verksins, sem heitir
Guðjón Sigvaldason, er að leikstýra í
fyrsta sinn í Eyjum en hann hefur
leikstýrt víða úti á landi undanfarin 11
ár. Þess má geta að Svartklædda
konan, sem nú er sýnd í Tjamarbíói
var síðasta verk sem hann vann við
áður en hann kom að þessari
leiksýningu sem nú er verið að vinna
að.
Að sögn Guðjóns mun sýninga-
fjöldi fara eftir aðsókninni sem verkið
fær. Bangsímon er bresk saga eftir A.
A. Milne en höfundur leikgerðar er
vigtarbardaga en hnefaleikum er skipt
í marga flokka, léttvigt, fjaðurvigt og
fleira og hnefaleikamenn keppa bara
innan síns þyngdarflokks. Sveinn fær
draumabardagann sinn í þunga-
vigtarflokki eftir nokkra mánuði eða
þann 13. mars á næsta ári þegar Evan-
der Holyfield og Lennox Lewis
keppa. Holyfield er líklega þekktastur
fyrir að vera með bitið aftan hægra og
óbilandi trú á því að himnafaðirinn
sjálfur standi með honum en ekki
öðrum hnefaleikamönnum.
Holyfield fær 20 milljónir dollara
(u.þ.b. 2,8 milljarða króna) en Lewis
„aðeins" 10 milljónir. Lennox Lewis
segist ekki vera að berjast vegna
peninganna heldur hafi hann alltaf
dreymt unt að berjast við Holyfield.
Sveinn „ríkisstjóri“ býst við því að
Lewis sigri Holyfield og verður
spennandi að sjá hvort hann reynist
sannspár.
Guðríður, nemi í liagnvtrifjölmiðlim
við HÍ.
Eric Olson. Hér er á ferð falleg saga
þar sem þemað er vináttan og að
koma fram við aðra eins og maður vill
að aðrir komi fram við sig.
Að sögn Hólmt'ríðar Sigurðar-
dóttur, formanns Leikfélags Vest-
mannaeyja, eru aðalleikarar Guð-
mundur Kristinsson, sem leikur
Bangsímon, Sindri Freyr Ragnarsson,
sem leikur Grislinginn. Ingibjörg
Guðlaug leikur Kanika, Guðrún Jóns-
dóttir leikur Uglu, Sigurhans
Guðmundsson er Asninn. Kengúru-
bamið verður leikið af Astu Signði
Guðjónsdóttur og Kengúran verður
einmitt leikin af Hólmfríði Sigurð-
ardóttur sjálfri.
Allir sem standa að sýningunni eru
áhugamenn sem annað hvort eru í
fullri vinnu eða skóla, þannig að vinna
þeirra er sjáltboðavinna. Starfsemi
leikhússins er rekin með styrk úr
ríkissjóði sem og ágóða af sölu miða á
sýningamar.
Bangsímon hjá LV
Skrifari er mikill áhugamaður um eigið
byggðarlag. Kannski er það ekki undarlegt,
hann er fæddur á staðnum, rekur báðar sínar
ættir alllangt aftur til hreinræktaðra Eyjamanna
og hefur búið hér lungann úr sinni ævi.
Einhvem tíma lét hann þau orð falla að héðan
flytti hann ekki fyrr en honum væri áskilin vist í
öðru lífi, þá líklega neyddist hann til þess. Þau
orð standa enn. Þrátt fyrir mikla ásókn fólks í
sæluríkið við Faxaflóa finnur skrifari ekki hjá sér
nokkra löngun til að elta þann hóp. Kannski er
hann bara orðinn svona gamall og íhaldssamur.
Skrifari þarf nokkrum sinnum á ári að fara
suður, rétt eins og flestir aðrir. Alltaf er hann
þeirri stundu fegnastur þegar hann er kominn
upp í flugvél á ný á leið til Eyja. Hann finnur
ekki það aðdráttarafl sem höfuðborgarsvæðið
hefur, alla vega virkar það ekki á hann nema þá
með öfugum formerkjum, hann er þeirri stundu
fegnastur þegar dvölinni þar syðra lýkur.
Því verður ekki á móti mælt að þar er ýmislegt
að finna sem við höfum ekki hér, annað hvort
væri nú á stað nteð meira en tuttugufaldan
íbúafjöldann hér. Tfl að mynda er hægt að fara í
leikhús á hverju kvöldi í Reykjavík og bíó,
þræða veitingastaði, pöbba og næturklúbba og
myndi vart endast árið til að fullkanna þann
geira menningarinnar. Þá er hið lága vöruverð
oft nefnt og þá einkum miðað við matvöm. Það
er og rétt að ýmsar tegundir matvöru er á
stundum hægt að fá þar syðra á mun lægra verði
en fæst með því að kaupa í heildsölu, hvernig
svo sem sá verslunarmáti kemur til með að
ganga upp. Enda er orðið mjög algengt að fólk
af landsbyggðinni fer til Reykjavíkur í versl-
unarleiðangra, sérstaklega fyrir helgar, fyllir bíla
sína af hvers kyns góssi, aðallega þó matvöm og
fyllir forðabúr sín af ódýrri vöru. Eitthvað hafa
Vestmannaeyingar gert af slíku en þó í rninna
mæli enda trúlega ekki hagkvæmt að gera út á
slíkt, sé tekið mið af fargjöldum fólks og
farartækja.
Skrifari hefur ekki enn lært þá list að nota sér
Reykjavíkurferðir til matvælakaupa. Hann
einfaldlega nennir ekki að hlaupa um í
stórmörkuðum í leit að einhverjum kostaboðum.
Reynsla hans og annarra hefur sýnt honum fram
á að svonefnd magninnkaup geta verið
tvíeggjuð. Fyrir kemur að ekki nýtist til heim-
ilisnota allt það sem keypt var og endar sem
eldsmatur uppi í Sorpu. Það er að sjálfsögðu hið
ágætasta mál, fyrir bæjarfélagið, en var tæplega
til þess stofnað í upphafi.
Og svo er það þetta með vöruverðið. Einhvem
tíma í vetur leið minnir skrifara að upp hafi
komið allsnörp umræða unt hátt vöruverð í
Vestmannaeyjum. Sérstaklega var þá ýjað að
háu lyfjaverði hér og borið saman við apótek á
höfuðborgarsvæðinu og var sá samanburður
okkar apótekara ekki í hag. Nú þurfti skrifari
fyrir ekki löngu að kaupa lyf í apóteki í
Reykjavík. Hann valdi það apótek af handahófi,
fór þangað sem styst var og greiddi glaður í
bragði 1876 krónur fyrir pakkann. Rúmlega
mánuði síðar þurfti hann á sömu lyfjum að halda
á ný og þar sem hann var þá í Vestmannaeyjum.
lá beinast við að fara í apótekið hér. Sami
skammtur kostaði nú 1544 krónur, sem sagt 332
krónum minna en í sæluríkinu syðra. Nú kann
vel að vera að viðkomandi lyf hafi lækkað í
verði á þessu tímabili og eins kann að vera að
hægt hefði verið að finna ódýrara apótek í
Reykjavík. Það veit skrifari ekki en hitt veit
hann að hann var mjög ánægður með apótekið í
Vestmannaeyjum eftir þennan samanburð. Það
sem vel er gert á líka að koma fram, ekki bara
aðfinnslur.
Og fyrst talið hefur nú borist að vömverði getur
skrifari ekki stillt sig um að nefna eitt dæmi til
viðbótar. Kaupmaður nokkur hér í bæ, kollegi
skrifara og verslar með gjafavöru. segir honum
að hingað komi sami maður frá Reykjavík
tvisvar til þrisvar á ári og kaupi þá mikið. Nú
gerir maðurinn sér ekki ferð til Vestmannaeyja
sérstaklega til að versla þar heldur er hann að
sækja heim sitt fólk. En hann segist nota
tækifærið til að versla hagkvæmt. Sams konar
gjafavara sé nefnilega miklu dýrari í Reykjavík.
Nú er þessi kollegi skrifara ekki þekktur að
sérstakri gjafmildi við vandalausa og því kemur
þessi niðurstaða líklega nokkuð á óvart.
Vafalaust væri hægt að tína til fleiri dæmi þessu
lík og eflaust væri líka hægt að finna dæmi þar
sem samanburðurinn væri okkur óhagstæður.
annað væri óeðlilegt. Aftur á móti vekja svona
tilvik alltaf ákveðna gleði í brjósti skrifara. þau
eru honum sönnun þess að grasið á okkar torfu
er líka grænt þó svo að það sýnist stundum
grænna annars staðar.
Sigurg.