Fréttir - Eyjafréttir - 21.01.1999, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 21. janúar 1999
Fréttir
11
gann, segir Ragnhildur Gottskálksdóttir sem hér segir frá fyrstu kynnum sínum og eiginmanns
f Vestmannaeyingum og Vestmannaeyjum þar sem hún segist alltaf verða aðkomumaður
boðavinnu í barnaskólanum og lærði
heilmikið af bömunum.“ Störf hennar
í skólanum fólust í aðstoðarkennslu
sem hún segir hafa verið skemmtilegt
og gefandi starf. „Það er mikill munur
á íslenskum og frönskum bömum.
Þegar maður mætti krökkunum á
göngum skólans var manni alltaf
heilsað, „Bonjour Madame.“ Þetta sér
maður ekki gerast í íslenskum
grunnskólum," segir Ragnhildur.
Frakklandsdvölin hafði töluverð
áhrif á lífshætti fjölskyldunnar. „Við
urðum auðvitað fyrir mikium áhrifum
af franskri menningu," segir Ragn-
hiidur og bendir á ýmsa fommuni sem
fjölskylduRi.. áskotnaðist þar syðra,
þ.á m. spegil, skáp og nokkra
smáhluti. „Við lærðum auðvitað að
drekka rauðvín og borða osta,“ segir
hún og rifjar upp minningar sínar um
franska matarmenningu. „Nunnumar
sem ráku barnaskólann buðu upp á
fjögurra rétta máltíð með víni og
ostum á hverjum degi. Þær vatns-
þynntu þó vínið," segir Ragnhildur og
hlær. „Við hjónin kynntumst líka ekta
frönsku heimilislífi hjá vinnufélögum
Sighvats, bæði matarmenningunni og
vínrækt sem ekki var síður gaman.
Við eyddum t.a.m. helgi á vínekru
foreldra vinar okkar. Þar tókum við
þátt í uppskerunni sem var mjög
fróðlegt.“
Til samanburðar segist Ragnhildur
hafa heimsótt vinkonu sína í Baiti-
more í Bandarfkjunum á þessu
tímabili og sér hafi bmgðið við að sjá
hversu lítil áhersla var lögð þar á
borðhaldið. „Þar vantaði alla stemmn-
RAGNHILDUR með þann
yngsta og elsta. Hún heldur á
Eggerti Rafni en Þórður
stendur hjá.
RAGNHILDUR OG SIGHVATUR með alla fjölskylduna. Bjarni, Eggert Rafn, Gottskálk, Ragnhildur, Sighvatur, Þórður, Dóra
Dúna sem heldur á ömmubarninu, Ragnhildi Eddu. Á myndina vantar verðandi tengdadóttur, Guðrúnu Gísladóttur sem tók
myndina.
ingu í kringum matartímann, fólk gaf
sér varla tíma til að leggja á borð og
pantaði bara kjúkling eða pizzu. Það
er auðvitað í lagi stundum, en helst
ekki alltaf,“ segir hún.
Sighvati rann blóðið til
skyldunnar
Upphaflega ætlaði fjölskyldan að vera
fimm ár í Frakklandi en að þremur
ámm liðnum bauðst Sighvati að taka
við rekstri Vinnslustöðvarinnar.
Sighvati rann blóðið til skyldunnar
enda var fyrirtækið búið að vera í eigu
fjölskyldunnar frá upphafi. Ragn-
hildur segir það hafa verið mikil
umskipti að koma til Vestmannaeyja
beint frá Frakklandi. E.t.v. hefði verið
skynsamlegt að dvelja út áætlaðan
tíma í Royan en félagslega hefði að
sjálfsögðu verið betra að búa í faðmi
stórfjölskyldunnar í Eyjum.
Ragnhildur segist ekki hafa átt von
á því að flytja til Vestmannaeyja.
„Mér hefur alltaf fundist gott að koma
til Eyja. Eg man ennþá tilfinninguna
að koma út úr flugvéi og horfa yfir
eyna. Mér fannst það mjög fallegt og
var alveg til í að búa hér. Sighvatur
var hins vegar alltaf ákveðinn að gera
það ekki,“ segir hún.
Oft í sömu sporum og
sjómannskonur
Ragnhildur segir Sighvat ávallt hafa
haft sterk tengsl við fiskiðnaðinn.
„Fiskurinn hefur alltaf verið í fyrsta
sæti hjá Sighvati... og svo ég í öðru
sæti,“ segir hún og hlær. Hún segir
Sighvat stundum vera svo önnum
kafinn við störf sín að hún upplifi sig
dálítið eins og sjómannskonu en
Sighvatur er stjómarformaður SIF auk
þess að vera framkvæmdastjóri
Vinnslustöðvarinnar.
Ragnhildur segir umskiptin við að
flytja til Vestmannaeyja hafa verið
mikil. „Eg á fáa en góða vini í Eyjum
og verð sjálfsagt alltaf aðkomu-
manneskja hér. Það er svolítið
skrýtið, ég er ekki Vestmannaeyingur
en tilheyri samt Vestmannaeyjum
vegna mannsins míns og bamanna,"
segir hún. „Það er bara einhvern
veginn þannig með Vestmannaeyjar,
maður þarf að vera innfæddur til að
teljast raunverulegur Vestmanna-
eyingur."
Verst þegar umtalið bitnar á
börnunum
Inga, systir Ragnhildar og eiginmaður
hennar, Dairi Gunnarsson, bjuggu í
Vestmannaeyjum ásamt þremur
bömum sínum í nokkur ár. Þau em nú
flutt á brott og segir Ragnhildur að það
hafi verið viðbrigði, ekki síst eftir að
nánasta vinafólk þeirra Sighvats
fluttist búferlum til Reykjavíkur. Hún
lætur þó vel af dvölinni í Eyjum.
„Vestmannaeyingar eru svolítið
sérstakir,“ segir hún hugsi. „Þetta em
traust og gott fólk, allt hresst og
skemmtilegt en samt er talað dálítið
mikið um náungann. Það er kannski
þannig á öllum litlum stöðum. Mér
finnst þó verst þegar það bitnar á
bömunum og þau jrurfa að hlusta á
umtalið um foreldra sína í skólanum.
Maður getur þó að minnsta kosti ekki
kvartað yfir afskiptaleysi," segir
Ragnhildur Gottskálksdóttir að lokum,
þakkar okkur fyrir komuna og snýr sér
að því að svæfa dauðþreyttan son sinn.
Anna Sigríður Einarsdóttir
Sigríður Hagalín Björnsdóttir
Höfundar eru nemar í hagnýtri
jjölmiðlun við Háskóla Islands.
RAGNHILDUR með Eggert Rafn, sem er yngsturfimm barna.