Fréttir - Eyjafréttir - 16.10.2003, Síða 13

Frcttir / Fimmtudagur 16. október2003
13
Eyrún Ingibjörg Sigþórsdóttir, útgerðarmaður Tálknafirði skrifar:
Enn og aftur um línuívilnun
Ég sit við
gluggann,
horfi yfir fall-
ega íjörðinn
minn og hugsa
heim, með
sorg í hjarta.
Þetta em þær
tilfinningar
sem bærast
með mér eftir
að hafa lesið
Fréttir frá 25.
sept. sl. Mér var mjög svo bmgðið
yfir málflutningi tveggja manna í
umræddu tölublaði, þeirra Þórðar
Rafns Sigurðssonar og Siguijóns Ósk-
arssonar.
Umræðuefnið var línuívilnun. í
sama blaði var spurt á götunni: „hvað
er línuívilnun," það get ég sagt, að
hið eina rétta sem fram kom þar, er að
þetta er nýyrði í íslensku. Þá tók
steininn úr þegar bæjarstjóri Vest-
mannaeyjabæjar boðar til fundar með
hagsmunaaðilum í sjávarútvegi og
vinnuhópur sem skipaður var segir:
„Við teljum mjög mikilvægt að upp-
lýsa hinn almenna bæjarbúa um hvaða
áhrif línuívilnum geti haft á Vest-
mannaeyjar."
Fram kemur fram hjá bæjarstjóra að
það séu örfáir bátar á línu í Eyjum. Ég
veit ekki betur en að atvinnurekandi í
Bolungarvík ætli sér að flytja af
staðnum þar sem bæjarstjóm lýsti yfir
stuðningi sínum við línuívilnun og vill
þessi ágæti atvinnurekandi þar með
mótmæla því að bæjarstjóm dragi
taum eins útgerðaraðila fremur en
annars.
Hljóta ekki útgerðarmenn línubáta í
Eyjum að hugsa sinn gang? Mér
finnst þessi umræða orðin helst til
farsakennd. Aldrei datt mér í hug að
í tilefni af því að sú ágæta kona, sem
rekur apótekið hér í bæ lofaði því
hátíðlega fýrir skömmu, að hér skyldi
rekin toppþjónusta á lægsta mögulega
lyíja- verði, bara ef komið yrði í veg
fyrir samkeppnisrekstur, þá langar
mig að koma á framfæri örlitlu
sýnishomi af efndunum á þvf loforði.
Fyrir viku síðan var ávísað á mig
ákveðnu lyfi vegna magakvilla og þar
sem ég hafði rökstuddar efasemdir um
að loforðinu um lægsta verð væri
ffamfylgt út í ystu æsar þá hringdi ég í
tvö apótek í Reykjavík og fékk
uppgefin verð. Síðan hringdi ég í
apótekið hér og innti afgreiðslu-
stúlkuna eftir verðinu á þessu ákveðna
lyfi, ég heyrði að hún spurði apó-
tekarann um verðið og brást hún við
með því að spyrja hver væri í
símanum.
Stúlkan sagðist ekki vita það og í
Ég hef stund-
að sundlaug-
ina í tuttugu
og fimm ár og
vil koma á
framfæri
þakklæti til
alls starfs-
fólksins.
Mín sam-
skipti eru
meiri við kon-
Útrás Vestfirðinga var í
gegnum smábáta-
útgerð, með henni
höfum við komið undir
okkur fótunum. Að ætla
okkur það að vera
reyna að koma höggi á
aðrar byggðir er
fjarstæða, því það skilja
fáir betur en
Vestfirðingar hvað
skerðing hefur í för með
sér. Enda er hvergi
stafkrókur um það í
stjórnarsáttmálanum að
aukaafli sem kemur á
land vegna tilkomu
línuívilnunar muni valda
skerðingu annarra.
ég myndi ógna tilveru Eyjanna með
smábátaútgerð á Vestfjörðum. Ég hef
ekki gleymt og mun aldrei gleyma
hvfiíkt reiðarslag kvótasetningin var á
sínum tíma, þá var engum gefið neitt.
Þetta létu útgerðamenn yfir sig ganga,
því öllum var ljóst að óheft veiði gekk
ekki lengur. Þeir sem vom með góða
aflareynslu völdu aflamarkið en aðrir
sóknardagana. En það má öllum Ijóst
vera að það sátu ekki allir við sama
borð þegar kom að kaupum á afla-
heimildum, þeir sem skuldsettastir
voru höfðu lítið svigrúm og því
farsælast að selja.
Betl og hagsmunapot Vestfirðinga
Ég er stolt af því að vera fædd og
uppalin í Vestmannaeyjum og er oft
í framhaldi af þessu
ákvað ég að kaupa lyfið
hér, en komst ekki fyrr
en daginn eftir og þá
var nú komið annað
hljóð í strokkinn. Lyfið
kostaði nú 500 krónum
meira en gefið hafði
verið upp deginum
áður. Aðspurð um þetta
misræmi varð fátt um
svör, en að lokum gefin
upp sú ástæða að lyfið
hefði verið á tilboði
deginum áður!
umar en karlana en mér finnst þau öll
tilbúin til að gera allt fyrir mann. Ég
hef oft verið með lítið bamabam og
bamaböm með mér og starfstúlkumar
hafa verið tilbúnar til að hjálpa mér og
aðstoða á allan hátt. Þær hafa stundum
leyft litlu stelpunni að vera ffammi hjá
sér og dekrað við hana. Mér finnst
fólkið eiga allt gott skilið.
Ég hef oft dáðst að þolinmæði
starfsfólksins vegna þess sem á því
hefur dunið - það em nú ekki allir
spurð að því hvort það sé ekki allt
annað að búa á Vestfjörðum. Ég svara
því yfirleitt til að fólkið sé mjög líkt að
því leytinu til að það er upp til hópa
hörkuduglegt, hefur haft sitt lifibrauð
af fiski og búið við landfræðilega
einangmn. En það er einmitt sjálfs-
bjargarviðleitni Vestfirðinga sem
verið er að kalla betl og hagsmunapot.
Þótt ég sjái jákvæða punkta við fjálst
framsal á kvóta, þá er það jafnframt
það sem kemur byggðunum til að
blæða.
Utgerðir sameinast og hagræðing á
sér stað, en þegar útgerðin flytur eða
selur bát og kvóta, þá sitja sjó-
mennimir og landverkafólkið eftir.
Utrás Vestfirðinga var í gegnum
smábátaútgerð, með henni höfum við
komið undir okkur fótunum. Að ætla
okkur það að vera að reyna að koma
höggi á aðrar byggðir er fjarstæða, því
það skilja fáir betur en Vestfirðingar
hvað skerðing hefur í för með sér.
Enda er hvergi stafkrókur um það í
stjómarsáttmálanum að aukaafli sem
kemur á land vegna tilkomu línu-
ívilnunar muni valda skerðingu
annarra.
Þessi áróðursherferð, þegar verið er
að blása upp tap í milljónum króna ef
línufvilnun verður að veruleika, er
meðal sem útgerðamönnum hefur þótt
súrt að kyngja hingað til, þegar verið
er að kalla þá því ömurlega nafni
sægreifa og blása upp kvótaeign þeirra
og umbreyta í milljónir.
Ég tek undir með Kristni H.
Gunnarssyni þegar hann spyr hvers
vegna engin mótmæli hafi heyrst frá
útgerðarmönnum í kosningabarátt-
unni, þar sem línuívilnun var á
stefnuskrá beggja stjórnarfiokkanna.
Ég spyr: I hvaða stöðu væri sjávar-
útvegurinn ef stjórnarandstaðan hefði
framhaldinu gaf apótekarinn upp
ákveðið verð, sem var vel sam-
keppnisfært við verðið í Reykjavík, en
með hliðsjón af því sem á eftir fylgdi
þá grunar mig að hún hafi talið að
verið væri að spyrja vegna verð-
könnunar, en eins og fólk veit þá hefur
jafnvel opinberum aðilum gengið illa
að fá gefið upp verð á ýmsum lyfjum
hér.
I framhaldi af þessu ákvað ég að
kaupa lyfið hér, en komst ekki fyrr en
daginn eftir og þá var nú komið annað
hljóð í strokkinn. Lyfið kostaði nú
500 krónum meira en gefið hafði verið
upp deginum áður. Aðspurð um þetta
misræmi varð fátt um svör, en að
lokum gefin upp sú ástæða að lyfið
hefði verið á tilboði deginum áður!
Hafi svo verið hefur enginn vitað af
því tilboði nema blessaður apótek-
arinn og hér því greinilega um
Eg hef oft dáðst að
þolinmæði starfsfólksins
vegna þess sem á því
hefur dunið - það eru nú
ekki allir alltaf kurteisir.
Mér finnst sjálfsagt að
koma því á framfæri sem
jákvætt er því nóg er af því
neikvæða í okkar
samfélagi.
komist til valda? Línuívilnun mun
bæta stöðu þeirra byggða sem línu-
útgerð hefur verið stunduð frá, hún
mun tengja saman byggð og fiskimið
og styrkja atvinnulíf hringinn í
kringum landið.
Hvað er til ráða?
Því er haldið fram að útgerðarmenn
hafi staðið vörð um kvótakerfið þar
sem það hefur það að markmiði að
vemda fiskinn í sjónum, svo koma
smábátaútgerðir að vestan og vilja
sturta árangrinum niður í klósettið.
Hvaða árangri? Hvaða árangri hef-
ur tuttugu ára vemdun skilað? Ég
held að okkur væri nær að spytja hvort
ekki sé eitthvað að fiskveiðiráð-
gjöfinni. Mér finnst með ólíkindum
að sitja undir því að heyra forstjóra
Hafrannsóknastofnunar kenna um
ofveiði, en þeir í Hafró em sannfærðir
í sinni trú. Ég bind miklar vonir við
þá nefnd sem sjávarútvegsráðherra
hefur skipað og fjallar um líffræðilega
fiskveiðistjómun. Vonandi mun þar
verða boðuð stefnubreyting í ráðgjöf
og stjóm fiskveiða. Ég trúi því ekki
fyrr en á reynir að allir útgerðarflokkar
geti lifað og starfað í þessu landi án
þess að vera í sífelldum erjum sín á
milli.
Ég óska öllum Vestmanneyingum
velfamaðar.
Bið að heilsa heim.
Eyrún lngibjörg Sigþórsdóttir,
útgerðarmaður Tálknafirði.
tylliástæðu að ræða, en til þess að
komast nær sannleikanum hringdi ég í
Laugamespótek, sem er í eigu sama
aðila, og spurði um þetta lyf og hvort
það hefði verið á tilboði deginum
áður, en svo var ekki og trúi nú hver
sem vill loforðinu um lægsta mögu-
legt lyljaverð. Ég aftur á móti tel þetta
litla dæmi enn eina sönnun þess
hversu bagalegt það var að komið var
í veg fyrir heilbrigða samkeppni í
lyfsölu í Vestmannaeyjum og skil enn
betur en áður þá sem beina viðskiptum
sínum annað.
Jóhanna lnga Jónsdóttir.
alltaf kurteisir. Mér finnst sjálfsagt að
koma því á framfæri sem jákvætt er
því nóg er af því neikvæða í okkar
samfélagi. íþróttahúsið og sundlaugin
eru til fyrirmyndar og þjónustan í alla
staði góð. Fólkið leggur sig vemlega
fram í öllum samskiptum við mig en
það er alkunna að góð samskipti
byggjast á virðingu beggja aðila.
Þóra Gissurardóttir.
Vaktin,
nýtt
vikublað
í Eyjum
Nýtt vikublað hóf göngu sína í gær
en þá kom Vaktin út í fyrsta skipti.
Það er Jóhann Ingi Ámason sem
gefur blaðið út en undanfama
mánuði hefur hann staðið að
vefmiðlinum eyjar.net. Hann
sagði í samtali við Fréttir að
hugmyndin að fríu vikublaði hafi
kviknað fljótlega eftir að eyjar.net
hóf göngu sína og eftir að hafa
kannað markaðinn þá hafi hann
ákveðiðaðslátil. „Éger
þokkalega ánægður með fyrsta
tölublaðið, það var mikill
undirbúningur fyrir þetta blað,
livað það ætti að vera stórt og hve
mikið í lit en útkoman er góð þó
alltaf sé eitlhvað sem betur má
fara,“ sagði Jóhann og bætti við að
hann væri lítið sofinn en brattur.
Jóhann Ingi er eini starfsmaður
blaðsins og býst við að það verði
átta til tólf síður á meðan svo er.
„Ég held að það verði ekki mikið
meira á meðan ég er einn að brasa
í þessu." Ekki stendur til að fjölga
í ritstjóminni í bráð, alla vega ekki
á meðan verið er að kanna
fjárhagslegan gmndvöll fyrir
blaðinu. Blaðið er prentað í 1800
eintökum, dreift inn á öll 1550
heimilin í Eyjum. „Svo fer
eitthvað upp á land, á
auglýsingastofur og þess háttar og
restinni er dreift í sjoppur og
verslanir í Eyjum."
Athvarfið
flytur í Þórs-
heimilið
Athvarfið opnaði í Þórsheimilinu
síðasta föstudag. Jóna Ólafsdóttir,
forstöðumaður Athvarfsins, segir
gjörbyltingu á allri aðstöðu frá því
sem var þegar Athvarfið var í
Bjamaborg. „Húsnæðið hér hefur
allt verið tekið myndarlega í gegn
og aðstaðan gerð þannig að hún er
til fyrirmyndar. A föstudag
byrjuðu hér sextán böm en þijátíu
umsóknir lágu fyrir. Við reiknum
með að hér verði tuttugu og fimm
böm en til samanburðar vom tíu til
tólf böm á Bjamaborg. Reyndar
enduðum við með fimmtán böm
síðasta vor en húnæðið var allt of
lítið og skelfilega illa farið. Við
emm mjög ánægð með aðstöðuna
héma sem er sniðin að okkar
þörfum. Leikfangasafnið verður
héma líka en það er með hluta af
húnæðinu,“ segir Jóna enþrír
starfsmenn vinna við Athvarfið.
Jóhanna Inga Jónsdóttir skrifar:
Hér kemur lítil saga úr apóteki
Þóra Gissurardóttir skrifar:
Starfsfólk íþróttamiðstöðvar á allt gott skilið