Reykjavík - 15.10.2011, Blaðsíða 9

Reykjavík - 15.10.2011, Blaðsíða 9
915. október 2011 Á fullri ferð um heiminn áður en hann fann friðinn með fiðlunum Áður en Jónas gaf sig fiðlunum á vald, vann hann við sjónvarp, upp­ haf lega hjá ríkissjónvarpinu þar sem hann vann við þáttagerð í nokkur ár. Hann lærði síðan dagskrárstjórnun og hóf störf á Stöð 2 þegar hún fór í loftið. „Síðan réði ég mig til alþjóðlegrar sjónvarpsstöðvar sem hét Net Hold og var með Film Net meðal annars og vann út um allan heim. Ég var á stöðugu ferðalagi. Það var svona „jet set“ líf í raun og veru. Það voru flugvélar, hótel, leigubílar og fundir, fundir, fundir, alveg ofsalegur hraði. Það sem ég er að gera núna er algjör andstaða við það.“ Hann segir að hann hafi líklega ómeðvitað verið farinn að þrá rólegra starf eins og hann vinnur núna. Hann segir öll tímabil starfsævinnar hafa verið góð og hann hafi verið heppinn. Því starfi sem hann sinni núna fylgi vellíðan, enda hlakkar hann til að mæta í vinnuna á hverjum degi. „Þegar ég kem í vinnuna blasir við mér dagur fullur af verkefnum, en stresslaus.” Jónas segist aldrei vera einmanna í þessari vinnu. Íslenski hesturinn gáfaður og skapgóður Jónas var á sínum tíma umboðsmað­ ur íslenska hestsins. Hann segir að líklega hafi nafn starfsins verið rangt, en engu að síður hafi verið rosa leg markaðstækifæri í kringum íslenska hestinn. Það sé margt sem geri íslenska hestinn vinsælan og íslenski hesturinn er afar góður full trúi Íslands. „Fyrst og fremst er það geðslagið, það er einstakt og það gerir íslenska hestinn meðfærilegan á allan hátt. Ég held kannski af því að hann er Íslendingar þá sé hann gáfaðri en aðrir,“ segir Jónas og hlær. Síðan sé það töltið sem geri hann sér stakan. Sjálfur á Jónas nokkra hesta og segist reyna að ríða út eins oft og hann getur. Hestamennskan sé eins og hver önnur baktería sem menn fái. Fiðlan þótti ekki fín í rokkinu En Jónas varð fyrst þekktur meðal þjóðarinnar sem rokksöngvari. Hann var meðal annars í hljómsveit­ inni Flowers sem meðal annars gaf út lagið Slappaðu af, en það var bannað í ríkisútvarpinu á sínum tíma vegna textans þar sem konu er sagt að halda kjafti og slappa svo­ lítið af. Hjá slíkum mönnum þótti fiðlan ekki sérlega fínt hljóðfæri enda segir Jónas að fiðla hafi hrein­ lega ekki verið tekin upp í hópi rokk tón listarmanna þess tíma og fiðlu leik hans hafi lokið skömmu áður. „Fiðlan kemur ekki inn í poppmúsik fyrr en rétt undir 1970.“ Hljóðfæraskipan fram að því að hafi verið tiltölulega einföld, gítarar, bassi trommur og stundum hljómborð og kannski saxófónn. Það gleður því væntanlega fiðluviðgerðarmanninn Jónas, að fiðlan og rokkið náðu saman aðeins síðar, þótt á þessum tíma hafi alvöru töffarar ekki látið sjá sig með fiðlu. „Sem betur fer eru skilin á milli tónlistarbásanna ekki eins skýr og þau voru. Núna eru krakkar í klassík að spila rokk og djassistar að spila klassík. Það flæðir á milli, skilrúmin hafa fallið og það er hið besta mál.“ Jónas segist spila aðeins á fiðluna í dag eða eins og hann orðar það, hann strýkur fiðluboganum um strengina, án þess að hljóðið sem kemur sé óþolandi. „Það er ekki óþolandi fyrir mig, en það getur verið að það sé óþolandi fyrir alla aðra,“ segir hann hlægjandi. Jónas segir að hann og gamlir félagar úr rokkinu hafi hist af og til og spilað. Þær samverustundir séu þó ekki reglulegar. Einkum séu þetta þeir sem voru á sínum tíma í hljómsveitinni Náttúru, sem var um margt merkileg hljómsveit – og enn og aftur kemur fiðlan við sögu, því þar var fiðluleikari innanborðs og ekki bara fiðluleikari, heldur maður sem var með viðurnefnið fiðla, Diddi fiðla eða Sigurður Rúnar Jónsson. Jónas segir ferska strauma hafa komið með Sigurði og fiðlunni hans. En eigum við eftir að sjá rokksöngvarann Jónas R. Jónsson syngjandi á sviði? „Neiii, en maður á aldrei að segja aldrei, en ég held að það yrði þá frekar djass. Ég hlusta meira á djass. En það er gaman að syngja rokk og það er æðislegt að syngja rokk og finna fyrir bandinu fyrir aftan sig. Það er svolítið eins og að þenja sportbíl. Djassinn er meira svona eins og að vera kominn á limma sem rennur mjúklega áfram.“ Maður á að lifa í núinu og hlakka til morgundagsins Jónas segist ekki sakna hraðans og látanna eins og í kringum rokk tónlistina eða umstangsins í tengslum við sjónvarpsmennskuna. „Nei, ég sakna einskis. Ég er einn af þeim sem er ekkert í fortíðinni. Ég er alveg fullkomlega sáttur við fortíðina og er lukkunnar pamfíll að hafa fengið að njóta þeirra forréttinda að hafa fengið tækifæri til að gera allt sem ég hef fengið að gera. Þó svo að maður geti sagt um leið að það sé fullt af hlutum sem maður hefði átt að gera öðruvísi eða þetta hefði ég átt að gera eða ekki. En það er bara tímaeyðsla, maður breytir ekki for tíðinni. Maður á að lifa í núinu og hlakka til morgundagsins,” segir Jónas R. Jónsson og tekur upp lúna fiðlu sem hann ætlar að gefa nýtt líf. Jónas segist spila aðeins á fiðluna í dag eða eins og hann orðar það, hann strýkur fiðluboganum um strengina, án þess að hljóðið sem kemur sé óþolandi. „Það er ekki óþolandi fyrir mig, en það getur verið að það sé óþolandi fyrir alla aðra,“ Ég er alveg full­ komlega sáttur við fortíðina og er lukkunnar pamfíll að hafa fengið að njóta þeirra forréttinda að hafa fengið tæki­ færi til að gera allt sem ég hef fengið að gera.

x

Reykjavík

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Reykjavík
https://timarit.is/publication/1086

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.