Reykjavík - 15.10.2011, Blaðsíða 10

10 15. október 2011
Eins og fram kom í síðasta tölu blaði Reykjavíkur, hafa borgaryfirvöld sett reglur
varð andi samskipti trú félaga við
leik­ og grunnskóla Reykja víkur­
borg ar. Gideonfélagið hefur frá
árinu 1954 gefið grunn skóla börn um
á Íslandi Nýja testamentið, en með
nýju reglunum verður breyting á
fyrir komulaginu. Rúnar Viljhálms­
son forseti Gideons félagsins segir að
sumu í tillögunum sé beinlínis beint
gegn starfi félagsins í Reykjavík,
þótt þetta sé ekki uppi á teningnum
úti á landi. „Þetta kom okkur á
óvart í fyrra þegar tillögurnar litu
fyrst dagsins ljós,“ sagði hann í
sam tali við Reykjavík. Hann sagði
félagið hafa verið til þessa í góðu
sam starfi við skóla og foreldra og
hann vissi ekki til að kvartað hefði
verið undan starfi Gideonfélagsins.
Það hafi beinlínis verið kannað.
„Þetta veldur því að menn urðu
bæði undrandi og vonsviknir með
tillögurnar.“ Samkvæmt tillögunum
er bannað að beina að börnunum
boðandi efni og Biblían og Nýja
testa mentið séu boðandi efni. Hann
segir ákvörðun borgaryfirvalda ekki
leggja Gideonfélagið niður, enda
starfsemi félagsins mun víðtækari
en bara sem þessu nemur. Engu að
síður sé samstarfið við skólana einn
mikilvægasti þátturinn. „Við þurfum
hreinlega að setjast yfir það hvernig
við viljum haga samstarfinu áfram,
því við viljum eiga gott samstarf
við grunnskólana í Reykjavík áfram
eins og aðra grunnskóla á landinu.
Það er okkar von og trú að það geti
tekist.“ Hann minnir á að reglurnar
séu settar til bráðabirgða, það er að
segja að gert sé ráð fyrir að hópur
verið skipaður til að fara yfir það
eftir eitt ár hvernig til hefur tekist.
Hann segist telja mikilvægt að til
séu reglur um samskipti skólana við
nærsamfélagið. Hann segir Gideon­
menn þeirrar skoðunar að Nýja
testa mentið eigi erindi í skólana af
ýmsum ástæðum. „Bæði vegna þess
að þetta er merkilegt rit í menningu
Íslands, Nýja testamentið er fyrsta
bókin sem gefin var út á íslensku og
hefur haft gríðarleg áhrif á íslenska
menn ingu og í sambandi við íslenskt
mál, varðveislu og viðhald þess.
Síðan er boðskapur kristninnar
mikil vægur grunnur undir lífsgildi
Íslendinga og hefur verið alla tíð.”
Þá minnir hann á að samkvæmt
grunnskólalögum eigi kristin arfleifð
íslenskrar menningar að vera til
viðmunar. Auk þess sé námsgrein
í skólunum sem sé kristinfræði og
trúarbragðafræði og þar sé Nýja
testamentið hreinlega námsgagn.
Þótt þorri Íslendinga séu kristnir
og langflestir í þjóðkirkjunni, vaknar
engu að síður upp sú spurning hvort
að það sé óeðlilegt að settar séu
reglur um samskipti ungra barna,
sem eru í leik­ eða grunnskóla
varð andi trúarlega uppfræðslu.
„Nei, það er mjög eðlilegt að til
séu samskiptareglur og viðmið um
sam skipti skólanna við meðal annars
félög eins og Gideonfélagið, kirkjur
í hverfunum og aðra aðila sem eru
með tómstundastarf eða félags starf
fyrir ungt fólk, þess vegna íþrótta­
félög eða skátana og svo framvegis,
það er mjög eðlilegt að til séu reglur
sem skólastjórnendur geta stuðst
við. Þess vegna er ég ekki á móti
því að menn fari af stað með slíka
vinnu, það sem ég saknaði var að
ekki hafi verið tekið tillit til fleiri
sjónarmiða. Satt að segja vantaði frá
upphafi við vinnu mannréttindaráðs
borgarinnar eðlilegt samráð. Það
er í starfsreglum ráðsins að haft sé
samráð við þá aðila sem tillögur
ráðsins varða. Því miður var ekkert
sam ráð haft.“ Enda segir Rúnar
reglurar enn umdeildar, þótt nauð­
synlegt sé að samvinna sé höfð
um svona mál. Hann segist telja til
dæmis nauðsynlegt að Kóraninn sé
aðgengilegur í það minnsta á skóla­
bókasöfnum, þótt honum sé ekki
dreift til allra skólabarna, enda skipi
hann ekki sama sess og kristnin í
menningu íslensku þjóðarinnar.
Spurður um hvort að þessar regl ur
séu í raun eðlileg þróun á sam félaginu,
þar sem til dæmis náms greinin hafi
upphaflega heit ið kristnifræði, en heiti
nú kristni fræði og trúarbragðafræði,
íslenskt samfélag sé orðið fjöl­
menn ingar samfélag og fleira í þeim
dúr, segir Rúnar að umræðan um
fjöl menn ingarsamfélög sé ekki ný,
hvorki á Íslandi né annars staðar. Ólík
viðhorf hafi alltaf verið hjá fólki hér
á landi, það sem sé nýtt séu aukin
ferða lög og meiri og alþjóðlegri
fjöl miðlun, þar sem Íslendingar hafi
komist í meiri og nánari kynni við
ýmis konar sjónarmið en áður var.
„Menn hafa farið svolítið fram úr
sér, held ég, þegar þeir ræða um að
viðhorf séu orðin einstaklingsbundin
eða svo marggreind að sé engin sam­
staða lengur um gildi eða viðhorf.“
Íslendingar sæki sín gildi fyrst og
fremst í sinn kristilega arf segir Rúnar.
Samkvæmt reglunum sem nú gilda
er leyft að halda litlu jólin í skól anum,
svo dæmi sé nefnt, en upp haflega leit
út fyrir að slíkt yrði óheimilt, eins og
reglurnar litu fyrst út.
Rúnar segist ekki hafa trú á því
að önnur sveitarfélög eigi eftir að
fara sömu leið og Reykjavík hefur
farið í þessum efnum. Hann segist
eiga fund með fræðslustjóranum
í Reykjavík á næstunni. „Og hann
hefur boðað mannréttindastjóra
Reykjavíkur líka á fundinn og ég
vonað fundurinn leiði til þess að
við getum áfram átt samskipti,“
segir Rúnar Vilhjálmsson forseti
Gideonsfélgsins.
Ármúla 13a | Borgartúni 26 | 540 3200 | www.mp.is
Sena
er í viðskiptum
hjá okkur
Björn Sigurðsson og félagar hjá Senu sjá
Íslendingum fyrir nýrri tónlist, kvikmyndum,
tölvuleikjum og fjölbreyttri skemmtun árið
um kring. Síminn stoppar ekki, hjólin snúast,
ný tækifæri bjóðast og nýtt samstarf verður
til. Þannig gerast hlutirnir.
Þess vegna er Sena í viðskiptum hjá okkur.
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
menn urðu bæði undrAndi og vonsviknir með
reglur um sAmskipti trúfélAgA og skólA
Forseti Gideonsfélgsins segir kristni samofna íslenskri menningu og það megi ekki rjúfa
rúnar Vilhjálmsson forseti
Gideonsfélagsins
Nýja testamentið er orðið umdeild­
ara en það hefur verið um aldir.
Menn hafa farið svolítið
fram úr sér, held ég, þegar
þeir ræða um að viðhorf séu
orðin einstaklingsbundin
eða svo marggreind að sé
engin samstaða lengur um
gildi eða viðhorf.“ Íslend­
ingar sæki sín gildi fyrst og
fremst í sinn kristilega arf.