Harmoníkan - 01.02.1999, Blaðsíða 4

Harmoníkan - 01.02.1999, Blaðsíða 4
VIDTALIÐ VilbergVilbergsson Formáli A ferðalagi um Vestfirði með góð- um félaga mínum árið 1963 komum við víða við, ókum um bratta og tor- sótta fjallvegi, inn til dala og fjarða, þar sem á annað borð var bílfœr slóði eða blettur til að tjalda á. Einn af áningastöðunum var Isafjörður, en nánir œttingjar bjuggu þar og því kjörið að eyða góðum tíma í að virða staðinn rœkilega fyrir sér. Er spjall um dansleik bar á górna þarna með- al félaga heyrði ég í fyrsta skiptið nafnið Villi Valli nefnt. Við það man ég að heimamenn lyftust í einskonar fluggír og lýstu manni þessum sem stórstjörnu í tónlistarlífinu á Vest- fjörðum. Ekki náði frœgð okkar ferðafélaganna svo langt að lenda á dansleik í vesturferðinni, en nú hin síðari ár hef ég bœði heyrt og séð að hinir kampakátu Isfirðingar sögðu bœði satt og rétt frá. 1 fyrrasumar er fundum okkar bar sarnan á Núpi, bað ég ViIIa Valla um viðtal fyrir les- endur Harmonikunnar. Hann tók vel í þá beiðni og við vonuðumst til að geta hist við fyrsta tœkifœri, eins og sagt er. En tœkifœri vilja oft dragast, það vitum við öll. Vœntanlegur viðmœlandi hefur líkast til séð fram á það, því dag nokkurn datt bréf inn um dyralúg- una frá Vilberg Vilbergssyni, sem er hans rétta nafn, þar sem hann segist hafa skrifað niður það helsta varð- andi feril sinn í tónlistinni, og bað mig að veiða eitthvað úr bréfmu til notkunar fyrir blaðið. Bréfið, sem var skrifað með blý- anti, lieillaði mig við fyrsta yfirlestur fyrir að vera skipulega uppsett, lif- andi og laust við langorðaðar lýs- ingar. Eg ákvað að nota viðtalið óbreytt í blaðið, (með leyfi höfund- ar), og þannig birtist það, utan þessa formála míns. Þar með eru í fyrsta skipti birt óbreytt skrif frá viðmœl- anda í Harmonikunni! Til viðbótar aflaði ég smá upplýs- inga frá kunningjum fyrir vestan til gagns og gamans. Mér var sagt að hinn ungi vél- smiðssonur frá Flateyri hafi ávallt borið harmonikuna á bakinu til dansleikjanna á árum áður. Hann var stjórnandi Lúðrasveitar Isa- fjarðar um árabil. Hann er sagður mikill listamaður, frístundamálari og vinnur skúlptúra. Hann ferðast um allt á reiðhjóli og þau hjónin stunda ferðalög um landið á reið- hjólum. Þaufóru t.d. hjólandi 1992 um Snœfellsnes, Vatnsfjörð og Borgarfjörð en ferðuðust með rútu yfir heiðar. Hann hefur aldrei átt bíl, en tók bílpróf 19 ára gamall. Skírteinið rann út og liefur aldrei verið endurnýjað. Þessi fjölliœfi listamaður sýndi og sannaði síðastliðið sumar á Núpi að hann hefur engu gleymt. Lesandi góður, nú býð ég þér að líta yfir far- inn veg með Villa Valla, eins og hann er jafnan nefndur í daglegu tali, manni sem leikið hefur á harm- oniku og fleiri hljóðfœri í hart nœr 60 ár. Hilmar Hjartarson. VilbergVilbergsson Það var lítið orgelharmoníum sem ég fór að fikta við 5 ára gamall. Eftir nokkurra daga tilraunir tókst mér hjálp- arlaust að spila Gamla Nóa með einum fingri. Að geta spilað Gamla Nóa án þess að fipast varð mér hvatning til frekari dáða. Ætli ég hafí ekki verið 10 eða 11 ára þegar ég fór að spila fyrir dansi á orgelið á skemmtifundum barnastúkunnar á Flateyri, en þar kom ég í þennan heim 26. maí 1930 og ólst þar upp ásamt þremur systkinum. Guð- mundur bróðir minn, sem nú er látinn, eignaðist harmoniku árið 1940, ef ég man rétt. Fljótlega fór ég að fikta við harmonikuna og spilaði nokkur lög á hana 12 ára gamall, á balli sem við krakkarnir \ barnaskólanum héldum fyrir okkur. Sumarið eftir fór Guð- A harmonikuhátíð að Núpi í júní 1998. mundur að heiman. Þá var ég svo hepp- inn að fá lánaða harmoniku hjá strák sem kom til Flateyrar í vinnu þetta sumar. Þegar ég hafði haft þessa harm- oniku í nokkra daga kom eigandinn og sagði að því miður gæti hann ekki leyft mér að hafa nikkuna lengur. Hann ætl- aði sjálfur að fara að æfa sig til þess að geta spilað á böllum. Það varð samt ekkert af því. Aftur á móti leigði ég af honum harmonikuna til þess að geta spilað á dansleikjum. Það stóð þannig á að ég var sá eini í plássinu sem hugsan- lega gat spilað fyrir dansi. Svo ég varð bara að láta mig hafa það. Ég fékk greiddar 75 krónur fyrir að spila á einu balli. Eigandi harmonikunnar fékk 25 kr. fyrir að leigja mér hljóðfærið í sólar- hring það þýddi að ég varð að æfa mig 4

x

Harmoníkan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Harmoníkan
https://timarit.is/publication/1087

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.