Harmonikublaðið - 01.11.2004, Side 7

HARMONIKUBLAÐIÐ
Lagahöfundur
Lag blaðsins
bórólfur borsteinsson í Kefla-
vík er höfundur Iagsins Gríms-
eyjarpolkinn sem birtur er í
opnu blaðsins. bórólfur er
fæddur á Reykholti á Búðum
við Fáskrúðsfjörð 27. mars.
1949, þekktur meðal kunn-
ingja og vina sem „Dói frá
Reykholti". Hann hefur samið
nokkur lög til þessa. bórólfur
var einn af stofnendum Félags
Harmonikuunnenda Suður-
nesjum og er núverandi for-
maður félagsins. bórólfur er
giftur Ólrikku Sveinsdóttur og
eiga þau tvær dætur, sem báð-
ar eru flautuleikarar.
Hvenær kviknaði áhugi þinn á harm-
onikunni?
Áhugi minn á hljóðfærinu kviknaði
mjög snemma. Það má segja strax og ég
man eftir mér. Manni er þetta víst í blóð
borið í báðar ættir, þó meira í föðurætt-
ina. Langafabræður mínir í föðurætt, ætt-
aðir úr Suðursveitinni, synir Oddnýjar frá
Gerði, sem er næsti bær við Hala, voru
flestir miklir tónlistarunnendur. Einn
þeirra, Sveinn að nafni átti það til að
setja saman eitt og eitt lag. Ef heyrðist
spilað á harmoniku í útvarpinu þá var
gripinn stóll, klifrað upp á hann og hækk-
að í botn.
Þegar farið var á jólaböll og flestir voru
að ganga í kringum tréð og syngja, þá
laumaði sá stutti sér venjulega nálægt
þeim sem voru með nikkurnar og hafði
ekki augun af þeim, sérstaklega reyndi
maður að uppgötva þetta með bassana,
alla þessa takka, hvernig í ósköpunum
hægt væri að finna rétta takkann, svo vel
færi.
Eignaðist þú snemma þína fyrstu
harmoniku?
Það var í janúar 1970 þá var ég orðinn
tvítugur en á mínum yngri árum var á
heimili mínu orgel inni í stofu sem oft var
laumast í. Vinurinn átti að fara að læra
nótur og þessháttar, en að hans mati,
fannst honum hann vera það klár að
hann þyrfti þess ekki, því hann kunni al-
veg að spila án þeirra.
Uppeldisbróðir móður minnar, sem
bjó á Stöðvarfirði, átti harmoniku og
þangað fór ég oft í heimsókn. Einn minn
Aðventukvöld 1995. Eldri dóttirin, Marína
Ósk og sú yngri, Helena Rós. Marína útsetti
lag Gunnars Gunnarssonar, „Smalastrákur-
inn" fyrir tvær harmonikur sem F.H.U.S. flutti
á Landmótinu á ísafirði.
besti æskuvinur hann Villi á Þrastarhóli
kom mér á sporið með bassana og fyrsta
lagið sem ég lærði að spila með bassan-
um var „Nú blikar við sólarlag" í c dúr.
Bæði faðir minn og afi spiluðu á harmo-
niku og pabbi spilaði líka mikið á orgelið.
Ég var um 11-12 ára þegar ég fór að-
eins að ná lagi. Ég fékk lánaðar nikkur
sem voru ekki mikið notaðar, svona hér
og þar. Eftir að ég flutti suður árið 1972
spilaði ég nokkuð mikið á jólaböllum hér
og þar. Hingað til Keflavíkur fluttist ég í
janúar 1973, starfaði við bifvélavirkjun til
ársins 1982 og hóf þá störf við útkeyrslu í
Ofnasmiðju Suðurnesja og var fyrstu 14
árin algerlega „úti að aka". Árið 1997 var
bíllinn seldur og síðan þá hef ég séð um
alla afgreiðslu á ofnum. |á, ég get lofað
öllum harmonikuunnendum um land allt
góðri og skjótri þjónustu, þ.e.a.s. ef ykkur
vantar góðan yl.
Getur þú sagt lesendum frá tilurð
Grímseyjarpolkans?
Grímseyjarpolkinn varð þannig til að
ég var á ungmennamóti í Grímsey árið
1982 var þar yfir heila helgi og það var
heitasta helgi sem komið hafði þetta
sumar. Farið var með flóabátnum Drangi
í siglingu í kringum eyjuna í blíðskapar
veðri og að þeirri ferð lokinni, rauk ég inn
í samkomuhúsið þar sem við höfðum að-
stöðu og að píanói sem þar var og lagið
varð til á um það bil 20 mín.-hálftíma. Til
gamans, þá var Karl lónatansson með í
þessari ferð, kom með hóp sem var á
ferðalagi með Drangi og spilaði fyrir hóp-
inn báða dagana um borð. í þessari ferð
spurði ég hann hvort hann myndi ekki
taka lagið, en þess í stað hengdi hann
hljóðfærið framan á mig og sagði nú ferð
þú út á dekk og lætur fólkið syngja, og
það varð svo að vera. J.J.
Þórólfur ásamt spilafélaga sinum til margra ára, Gesti Friðjónssyni.
Blindrafélagió
Spilað hjá Líknarfélaginu Bergmáli. Gunnar Guðmundsson t.h.,
höfundur lagsins „Smalastrákurinn" ættaður frá Streiti við Berufjörð.