Harmonikublaðið - 01.12.2006, Side 12

Finnst týndi hanskinn?
Fyrir allmörgum árum var stjórn SÍHU. full
eldmóðs og setti sér markmið í lögum
sínum umaðaukavegharmonikutónlistar
og harmonikuleiks á íslandi. Margt gott
var gert á þeim árum svo sem, koma á
kennsluíharmonikuleikítónlistarskólum,
kynna hljóðfærið f grunnskólum landsins,
standa að námskeiðahaldi fyrir kennara
og standa fyrir tónleikum erlendra
harmonikuleikara. Ég spyr, hvar værum
við stödd ef þetta hefði ekki verið gert?
í dag eru líklega á bilinu hundrað og
fimmtíu til tvö hundruð harmoniku-
nemendur að læra í skólum landsins. Ef
við gefum okkur þá formúlu að af hverjum
hundrað nemendum fáum við einn
verulega góðan harmonikuleikara eru
afköstin langt frá því að vera ásættanleg
að mínu mati. Það þarf einhver eða
einhverjir að gera eitthvað róttækt í mál-
inu. Ekki eróraunhæftaðsetja markmiðið
á eitt þúsund nemendur.
Það sorglega er að stjórn okkar ágæta
SÍHU, sofnaði fyrir nokkrum árum hvað
þetta málefni áhrærir, og helsta afrek
hennar síðasta ár var að segja nefnd
þeirri upp störfum, sem staðið hafði íþví
að koma með tillögur um framfaramál,
en það var henni uppálagt að gera
samkvæmtskipunarbréfi. En þessi ótukt-
ans nefnd tók upp á þeim óskunda og
ósvinnu að framkvæma sumt af þessum
tillögum með tilheyrandi óþægindum
fyrir sjóði sambandsins. Var því talið
nauðsynlegt að segja þessum óþokka-
piltum og -stúlku upp störfum. En þannig
er að þar sem flestir félagar í harmoniku-
félögunum eru komnir- eða eru að komast
á lífeyrisþegaaldur er hugsunin eðlilega
sú að geyma sjóðina til elliáranna.
Ég skil mæta vel það sjónarmið félags-
manna, komnir á þennan aldur. Hvað
varðar þá um framþróun harmonikuleiks
á íslandi. Öll áhersla er lögð á sumar-
hátíðirnar og húsbílakapphlaupið enda
talsvert nærtækara. Ég myndi styðja það
heilshugar að SÍHU og félag húsbílaeig-
enda yrði sameinað f eitt öflugt félag sem
gæti heitið Samband áhugafólks um
gömlu dansana og húsbílaeign. Þannig
rynnu saman í eitt félag hópar fólks með
sameiginleg markmið og nafnið blekkti
engan. Ég myndi ganga í þetta félag.
Mér er á hinn bóginn Ijóst að til að
vinna að framgangi harmonikuleiks og
harmonikutónlistar er SHÍU, eins og það
hefur verið rekið á undanförnum árum,
ónýtt. Það þarf að koma til nýtt afl
áhugafólks um þá hluti ef ekki á að fara
illa í þeim málum.
Til að lesandi minn átti sig á hlutunum
þá get ég sagt frá þvf að í öðrum
tónlistarskólanum sem ég hef kennt, í
hálfu starfi í 12 ár var einn gítarleikari í
álíka hlutastarfi þegar ég byrjaði. í dag
eru þeir fjórir og einhverjir í fullu starfi.
Þessi þróun á sér stað án þess að til sé
Samband íslenskra gítarunnenda.
Hjá okkur í SÍHU hefur því miður verið
sofið fast á verðinum, hvað þetta varðar
á undanförnum árum. Ég taldi hér áður
að sambandið væri sá aðili sem í krafti
stærðarinnarogsameiningartákns harm-
onikufélaganna í landinu væri sá aðili
sem fyrst og fremst stæði fyrir fram-
kvæmdum. Sú hefurallsekki verið raunin
hin síðari ár. Markmið stjórnar sam-
bandsins hefur leynt og Ijóst verið sú að
gera sem minnst, láta aðildarfélögin um
framkvæmd landsmóta og aðalfunda, en
hirða síðan meirihluta þess hagnaðar
sem til fellur, til geymslu, til elliáranna.
Því miður, þetta er ekki góð stefna í
þeim málum sem ég hef tilgreint hér að
framan. Ég segi það enn og vona að það
verði til önnur öfl sem taka til við að vinna
að þessum málum þ.e.a.s. eflingu
harmonikukennsluogharmonikutónlistar
meðal íslensku þjóðarinnar. Verði svo,
vona ég að gott samstarf geti verið með
sambandi áhugafólks um gömlu dansana
og húsbílaeign og þeirra sem vonandi
taka upp hanskann sem Samband
íslenskra Harmonikunnenda týndi.
Með bestu kveðjum ogvinsemd,
Guðmundur Samúelsson
Harmonikunemendur hittust í Keflavík
Þann íS.nóvember 2006 komu saman 30
nemendur í harmonikuleik í Safnaðar-
heimili Keflavíkurkirkju. Þeir voru frá
eftirfarandi tónlistarskólum: Tónlistar-
skóla Reykjanesbæjar, Tónlistarskóla
Sandgerðis, Tónlistarskóla Akraness,
Tónlistarskólanum í Grafarvogi, Tónlistar-
skólanum Do Re Mí, Nýja tónlistarskól-
anum, Tónmenntaskóla Reykjavíkur og
Tónskóla Eddu Borg.
Æfð voru tvö sameiginleg lög, með
þátttöku allra nemendanna, síðan var
haldið svokallað Master dass, þar sem
3s einn nemandi frá hverjum skóla tók
E þátt í og harmonikukennararnir Juri
2 og Vadim Fedorof, German Hlopin,
Ungir og efnilegir harmonikuleikarar á nemendamóti í
Keflavík. Frá vinstri Sigurdur Ernst Berndsen, Flemming
Viðar Valmundsson og Kristín Olga Gunnarsdóttir.
Frank Herlufssen og Guðmundur
Samúelsson voru leiðbeinendur.
Á meðan Master class námskeiðið stóð
yfir, fóru aðrir þátttakendur í sund. Að
lokum voru tónleikar þar sem nemendur
Master class námskeiðsins léku sín verk
og síðan sameiginleg hljómsveit allra
tónlistarskólanna tvö lög. Að þvf loknu
fóru allir sælir og glaðir til síns heima.
Þess má geta að tilhlökkun er mikil til
þess ef landsmót unglinga verður haldið
ívor.
Kveðja,
Guðmundur Samúelsson.