Harmonikublaðið - 01.12.2006, Qupperneq 17

Árni Sæm aumkvaði sig yfir mig og flutti
mig og hjólið ókeypis til baka og forðaði
mér frá að þurfa að þiggja af sveit í það
skiptið. Þessi uppákoma jók enn löngun
mína til að eignast harmoniku. Ég sá
sjálfan mig í anda í sporum Tollefsen og
upplifði í huganum hvernig hann flutti
lög eins og Hreðavatnsvalsinn, Tondeleyo
og Karneval f Feneyjum, svo eitthvað sé
nefnt. Svona langaði migtil að gera.
Þegar ég var 15 ára kom nágranni minn
og vinur nokkrum árum eldri, sem dvaldi
um þær mundir í Reykjavik, norður, í
jólafrí og hafði meðferðis harmoniku-
garm. Þarna var um að ræða hljóðfæri á
verði sem hentaði mínum efnahag og
þegarhann hélttilbaka ávitsunnlenskrar
menningar var ég orðinn hamingjusamur
harmonikueigandi.
Fljótlega kom í Ijósað þetta apparatvar
langt frá þvf að vera sjálfvirkt. Mér tókst
að vfsu fljótlega að ná lagi á nóturnar,
enda búinn að fá smávegis nasasjón af
slíku. Ári áður hafði Molastaðaheimilinu
áskotnast orgel og jafnaldri minn, frændi
og vinur, ári yngri, Hermann, þekktur
meðal harmonikuáhugafólks sem Hemmi
í Lambanesi spilaði á þetta hljóðfæri og
ég hafði að sjálfsögðu fengið að spreyta
mig. Bassinn reyndist öllu erfiðari
viðureignar, þessi ókjör af tökkum og í
Ijós kom að alls ekki virtist sama á hverja
var stutt. Ég leitaði til Hemma og í sam-
einingu reyndum við að finna eitthvað út
úr þessu bassasístemi. Þetta sýndist ekki
svo mikill vandi þegar Ninni var að spila.
Hann virtist bara slá á einhverja af þess-
um tökkum og allt hljómaði.
Þessi fyrsta æfing endaði með því að
ég lagðist á bakið upp í rúm, með
harmonikuna á maganum ogtrekkti belg-
inn en Hemmi spilaði á nótnaborðið eins
og orgel væri. Næsta kvöld afréðum við
að leita til Jóns í Saurbæ og roguðumst
þangað með verkfærið í vandræðum okk-
ar og fávisku. Jón reyndi eftir bestu getu
að liðsinna okkur og leiðbeina. Sýndi
okkur hvar C bassinn var, það var þessi
með holunni, þá fengum við að vita hvar
F og G bassana var að finna . Fteira sagði
hann að við þyrftum ekki að vita í þeim
efnum, þessir 3 bassar ættu að duga í
flestum ef ekki öllum lögum sem almenni-
legir menn spiluðu. Einnig reyndi hann
að koma okkur í skilning um hvernig
takturinn skyldi sleginn, þá væri næsti
takki fyrir innan notaður. „Þið skulið bara
æfa ykkur fyrir framan spegil til að byrja
með“ sagði Jón.
Staðgóð reyndist þessi tilsögn Jóns því
eftir ár var ég farinn að grípa í að spila
fyrir dansi þó ekki væri nú lagaúrvalið
fjölbreytt. Og ekki fékk ég aðra tilsögn í
harmonikuspili fyrr en rúmlega fimmtug-
ur. Þá var ég 2 annir hjá Sigfúsi Ólafssyni
pfanókennara íTónlistarskóla Selfoss að
áeggjan konu minnar, til að læra að
þekkja nótur.
Ágæti Hreinn. Þessi minningabrot vil
ég senda þér sem sárabætur, þú getur
birt þetta í blaðinu ef þú telur það þess
vert. Annars læturðu það bara hverfa. En
ef þannig skildi skipast hef ég frá fleiru
að segja.
Kær kveðja.
Birgir Hartmannsson

~ Harmonikuflensan á ferð og flugi ~
Mótið í Jyderup

í Jyderupp á Sjálandi í Danmörku í
nágrenni Kaupmannahafnar hefur danski
harmóníkuleikarinn Mogens Bækgárd
staðið fyrir harmóníkumótum í heimabæ
sínum í liðlega hálfan annan áratug.
Kynnirá mótunum hefurverið „Lille Palle"
Andersen, með sinn leiftrandi húmor og
skemmtilegheit. Mogens heimsótti
ísland 1992 og léká Hátíð harmóníkunnar
26. apríl það ár í húsi íslensku óperunnar.
Hann hefur leikið inn á nokkra geisladiska
ásamt þekktum listamönnum.
Margir kunnir erlendir spilarar eru
ávallt á mótum f Kyderup, sem haldin eru
árlega um miðjan ágúst og má þar t.d.
nefna hina sænsku: Alf Hagedal, Anders
Larsson, Lars Karlsson, Lindqvistbræður
og ekki má gleyma landa þeirra, vini
mínum Kjell Andersson, sem hefur m.a.
haldið 10 hljómleika f Ameríku. Hann
hefur mikinn hug á að koma til íslands og
busla f Bláa lóninu og baða sig! Hann
hyggst gefa Ríkisútvarpinu fjóra
geisladiska, en Kjell var í eina tíð kosinn
skemmtilegasti dragspilarinn á stærsta
harmóníkumóti í heimi. Einnig má nefna
norska harmóníkuleikarann Kjell Harald
Langhaug, sem vakti mikla athygli þá er
hann kom fram í útvarpsþætti Arnt
Haugen, haustið 1974 og fékk heilsíðu
grein um sig í blaði, þar sem fyrirsögnin
var: „Sjálfmenntaður 17 ára heillaði alla“.
Hann hefur margoft orðið Norðurlanda-
meistari.
S.l sumar var í annað sinn í för með
mérá mótinu ÍJyderup, hinn hugprúði og
vinsæli trommuleikari Þórir Magnússon
og skemmti sér hið besta. Ánægjan skín
úr augum hans þegar við rifjum upp
viðburði mótanna. Herlegheitin fara fram
í tveimur gríðarstórum tjöldum, þar sem
mörg hundruð manns koma saman.
Stærsta mótið í Danmörku er í Bindslev
á Norður-Jótlandi, sem er 14 km frá
heimili mínu hér í Hjörring. Yfirleitt mæti
ég ekki á þau mót, því á sama tíma er
mótið á Breiðumýri, þar sem einnig er
spilað utandyra og ekki síst í góða
veðrinu ísumar. Þar er gott fólk og maður
finnur að þar er maður velkominn í
þriggja daga mótshaldi. Ég nefni þar
góða spilara m.a. EinarGuðmundsson og
aðaldriffjöðrina Aðalstein ísfjörð. Ég
stakk því að honum f bríaríi, að hann
hefði aldrei átt að snerta múrskeið heldur
helga sig harmóníkuleik. Hann svaraði af
hógværð og lítillæti. Nú bíður maður
eftir öðrum diski frá honum því mörg
falleg lög hefur hann samið og á að halda
áfram að „múra“ fleiri lög.
Þegar maður hefur fengist við blaðaskrif
ítvoáratugieruferðalögeinnskammturinn.
Ég er nýkominn frá Noregi, þar sem slegið
var upp harmóníkumóti á ferjunni og leikið
á tveimur stöðum frá kl. 20.30 til þrjú um
nóttina. Sá sem stóð ístafni og leiddi heila
gillið, var IvarThoresen, ritstjóri og útgef-
andi norska harmóníkublaðsins Nygamalt
ogstjórnaði af röggsemi. Ivar er gítarleikari
og heimsótti ísland ásamt Óttar Johansen
harmóníkuleikara s.l. sumar, en þeir
félagar eiga heima í sama þorpi í Noregi.
Að lyktum vildi ég sagt hafa, að
íslenskir mótsgestir hafa miklu
skemmtilegra yfirbragð, en landar mínir
hér í Danmörku.
Hermóður Alfreðsson,