Harmonikublaðið - 01.05.2011, Qupperneq 23

Pétur Bjarnason
Vitatorgsbandið er í fullu fjöri
Þau drekka yfirleitt út launin sín!
Vitatorgsbandið fyrir nokkrum árum. Fremsta röb: Eiríkur Sigurðsson,
Guðrún Guðjónsdóttir, Eirný Ásgeirsdóttir. Aftari röð: Theódór Boga-
son, Helgi Kolbeinsson, Valbjörn Guðjónsson, Sigríður Norðkvist,
Unnur Þorkelsdðttir og Hákon Þorsteinsson.
Fyrir rúmum áratug hóf Sigríður Norðkvist að spila undir söng hjá
Félagsþjónustu aldraðra á Vitatorgi á miðvikudagsmorgnum milli
klukkan 10 ogn. Þessum sið heldur hún ennþá. Þá kemurfólkið úr
húsinu í sönginn og sömuleiðis mætir oftast fólkið úr dagvistinni
og syngur með. Þó þau kunni að gleyma ýmsu sem gerist yfir daginn
þá er ekki komið að tómum kofanum hjá þeim með textana. Þau
kunna alla texta og syngja með af hjartans lyst. Það á reyndar við
um alla sem þarna mæta.
Svo fyrir 6-7 árum fór Sigríður að spila fyrir dansi einu sinni í viku,
líka á miðvikudögum en það er milli klukkan 14 og 15. Svo komu
fleiri til liðs við hana, fyrst trommarinn Hákon Þorsteinsson, sem
núer látinn, en Þórir Magnússon hefurtekið við ogsíðan kom Helgi
Kolbeins, Valbjörn Guðjónsson og svo hver af öðrum. Á mynd sem
fylgir greininni má sjá bandið fyrir fáeinum árum. Þar eru þau níu
talsins sem er nokkuð algengur fjöldi því stundum geta verið forföll
af ýmsum ástæðum.
Þetta er fastur liður í dagskrá í Félagsþjónustu aldraðra á Vitatorgi
og þarna mæta dansarar úr húsunum í kring og fólk hvaðanæva að.
Og dansinn dunará Vitatorgi.
Yfirleitt er mjög góð þátttaka í dansinum en margir mæta þarna líka
til þess að horfa á dansinn og hlusta á harmonikumúsíkina, sem
mjög margir hafa dálæti á. Yfirleitt eru þetta harmonikurnar með
gítar og trommuundirleik, en stöku sinnum er sungið, m.a. hefur
Sólskinið erstundum í bakgrunni, en það dregursíst úrfjörinu
Jón Kr. Ólafsson frá Bíldudal stundum tekið lagið með þeim og fleiri.
Sigríður Norðkvist er fremst meðal jafningja í hópnum og hún er
enginn nýgræðingur í tónlist, var m.a. organisti í Bolungarvík um
áratugaskeið. Hún á rætur í Víkinni og bjó þar allt þar til hún flutti
suður 1987. Hún hefur stýrt þessu starfi nema um tíma veittu þeir
EiríkurSigurðsson ogOddurSigfússon bandinu forstöðu íveikinda-
forföllum hennar.
Tíðindamaður Harmonikublaðsins mætti á Vitatorgið einn miðviku-
dag ímars. Það var spilað og dansað af mikilli innlifun. Salarkynnin
eru björt og falleg og sólin skein skært. Þetta er munur frá böllunum
fyrir 40-50 árum þegar þau voru haldin við daufa lýsingu í reykmett-
uðum salarkynnum, oft misjöfnum að gæðum og hreinlæti. En samt
sem áður; fjörið er jafnt nú og það var þá og allir skemmta sér.
Þessa dansleiki er öllum frjálst að sækja, enda sækir þá fólk utan
úr bæ jafnt og af Vitatorginu, enda húsið opið og ókeypis á ballið.
Ég spurði Sigríði hvað hljómsveitin héti. „Æ, við köllum okkur oftast
Vitatorgsbandið", sagði hún. „Ég var nú alveg til í að kalla okkur
Óvitana, en það þótti ekki nógu gott“. Aðspurð um þóknun fyrir
tónlistina sagði Sigríður að þau svöruðu því yfirleitt þannig þegar
þau væru spurð, að þau drykkju þetta út, því þeim er boðið í kaffi
að loknum dansleiknum. Launin eru ekki síður þau að skemmta sér
við að spila saman og sjá svo hvernig það getur glatt marga aðra.
Þess má geta að æfingar þekkjast ekki hjá Vitatorgsbandinu. Það
er bara spilað.
23