Harmonikublaðið - 01.10.2013, Page 7

Reykjavik 23.júní 2013
Opið bréf til formanns Sambands íslenskra
harmonikuunnenda, Gunnars Kvaran
Svar við ávirðingum þínum í minn garð í
„Avarpi formanns“ í síðasta tölublaði Harmon-
ikublaðsins, en ekki fór á milli mála að þær voru
ædaðar mér.
Eg biðst afsökunar á að hafa orðið mér tíl ævar-
andi „vansa“ fyrir þær sakir, ef einhverjar eru,
að hafa ekki mælt með og undirbúið nemend-
ur mína til þátttöku í keppni nemenda í harm-
óníkuleik á vegum Sambands íslenkra
harmonikuunnenda.
Vil ég nú gera grein fyrir nokkrum atriðum til
að reyna að bera í bætifláka fyrir mig hvað
keppnina varðar.
1. Annríki hjá mér og nemendum mínum á fram-
haldsstígi við undirbúning og þátttöku í tón-
listarkeppni tónlistarskólanna, „NOTUNNI",
þar sem þrír af nemendum mínum voru vald-
ir til þátttöku á framhaldsstígi fyrir hönd skól-
anna tveggja sem ég starfa við, Alfheiður Gló
og Flemming Viðar fyrir Tónlistarskólann í
Grafarvogi og Jónas Asgeir fyrir Tónskóla
Eddu Borg. Þátttaka þeirra vakti mikla athygli.
Jónas Asgeir komst áfram í lokakeppnina og
lék einleik á sviði Eldborgarsals Hörpu. Þau
stóðu sig öll frábærlega.
2. Undirbúningur okkar og móttaka Ensamble
Caprice, harmómkuhljómsveitar frá Þýska-
landi, ásamt einleikaranum Konstantin Isc-
henko, en hann var með Master Class
námskeið fyrir okkur. Þjóðverjarnir léku á
þrennum tónleikum, þeim síðustu ásamt
Harmómkukvintettinum í Reykjavík.
3. Tveir umræddra nemenda minna voru önn-
um kafnir við undirbúning stúdentsprófs og
hinir undirbúning vorprófa hver í sínum
skóla.
4. Tveir umræddra nemenda minna voru upp-
teknir við undirbúning framhaldsprófs í
harmómkuleik, sem þeir nú hafa lokið með
ágætis einkunn, eða 9,5 og 9,4.
Þar sem ég taldi ofangreind atriði mikilvægari
fyrir nemendur mína en þátttöku í harmón-
íkukeppni S.I.H.U. var ákveðið að taka ekld þátt
að þessu sinni.
Það er umhugsunarvert fyrir okkur báða, hvers-
vegna starf mitt og Harmóníkukvintettsins í
Reykjavík vekur ekki meiri áhuga hjá því fólki
sem ann harmóníkunni. Opinbera tónleika hans
og gesta hans sækja aðeins örfáir tryggir aðdá-
endur úr hópi harmómkufélaganna ásamt öðru
áhugafólki um góða tónlist.
Það hefur vakið athygli, að þú, núverandi for-
maður S.I.H.U., hefur ekki séð þér fært að mæta
á umrædda viðburði í vetur. En ég tel að það
ætti að vera hlutverk þitt sem formaður um-
fram flest annað að fylgjast með því fólki sem
er að vinna að framgangi harmómkunnar og
harmómkutónlistar af alefli og sem vakið hef-
ur athygli innanlands og utan. Onot þín í minn
garð í málgagninu Harmonikublaðið er ekki
leiðin til þess að vekja áhuga neins til að taka
þátt í starfi harmóníkufélaganna.
Eins og þér var kunnugt sem félagsmaður
EH.U.R. var varaformaður þýska harmómku-
sambandsins, sem verið hefur starfandi for-
maður í nokkur ár, Hedy Stark-Fussnegger,
einn af meðlimum hljómsveitarinnar Caprice.
Ekki hefði talist óeðlilegt af þér sem formanni
S.I.H.U. að mæta á tónleikana, þó ekki væri
nema fyrir kurteisissakir til að heilsa upp á koll-
ega þinn.
En ég get ekki látið hjá Hða að þakka Lands-
sambandinu fyrir stuðning við Jón Þorstein
Reynisson, sem nú er við nám í harmóníkuleik
í tónlistarháskóla í Kaupmannahöfn. Vona að
hann hafi verið myndarlegur.
En svona er nú Hfið oft ansi Utað af allskyns
mistökum. En ekki væri það betra án þeirra,
því þá væri ekki hægt að læra af þeim.
Mín tiUaga er sú að við störfum hvor á okkar
vettvangi eins og við getum best og saman
þegar það á við eins og við höfum getað gert
fram að þessu.
Með vinsemd og virðingu.
GuÖm. Samúelsson, harmóníkukennari.
Sumarið 2004, gerðist það á harmonikumótinu
í Arnesi að ungur harmonikuleikari ætlaði að
taka þátt í tónleikum ungra nemenda Guð-
mundar Samúelssonar. Þetta var Flemming
Viðar Valmundsson, þá átta ára. Svo Ula vUdi
til að hann veiktist og gat því ekki mætt á laug-
ardeginum þegar tónleikarnir áttu að vera, en
kom þess í stað eftir hádegi á sunnudeginum.
Þá stóð yfir harmonikusýning og markaður.
Þarna tóku menn nokkur lög að gamni sínu og
það var létt yfir öUum. Meðal þeirra var Bragi
HHðberg. Margir höfðu heyrt í Flemming um
vemrinn og báðu hann að taka lagið. Hann fór
upp á svið, settist á stól og hóf að leika. Þegar
því var lokið kom hann niður af sviðinu. Þá
stakk einhver upp á því að gaman væri að elsti
og yngsti spUarinn á svæðinu tækju lagið saman.
Bragi, sem hafði verið að leika af fingrum fram,
settist á móti Flemming og spurði: Eigum við
ekki að spila eitthvað saman? Flemming, sem
ekki þekkti Braga, var til í það og svaraði að
bragði: Jú, jú, hvað kannm?
Þá kímdu margir, en Bragi var fljómr að átta
sig og svaraði brosandi: Byrja þú bara, ég skal
reyna að fylgja þér. Og svo spiluðu elsti og
yngsti þátttakandinn í Arnesi saman, öUum tíl
óblandinnar ánægju. Aldursmunurinn 72 ár.
Ritstjórinn
7